INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura 23 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka założyła w latach ubiegłych spółkę zależną na Ukrainie. Jest to spółka kapitałowa, odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W latach ubiegłych Spółka realizowała do tej spółki dużą sprzedaż. Przedmiotowa sprzedaż dla celów podatku dochodowego traktowana była jako przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP. Aktualnie Spółka planuje sprzedać tę spółkę innemu podmiotowi (inwestorowi). Z uwagi na fakt, iż na Ukrainie w latach ubiegłych kryzys gospodarczy był bardzo poważny spółka ukraińska jest w trudnej sytuacji ekonomicznej. W związku z powyższym części należności rozpoznanych przez Spółkę jako przychód należny spółka ukraińska nie uregulowała. Przyszły nabywca (inwestor) spółki ukraińskiej, którą Spółka chce sprzedać, jako warunek nabycia stawia umorzenie przez Spółkę, spółce ukraińskiej części wierzytelności. Przedmiotowe wierzytelności nie są przedawnione. Umorzenie wierzytelności pozwoli spółce ukraińskiej poprawić sytuację ekonomiczną oraz pozwoli Spółce na realizację sprzedaży udziałów w tej spółce innemu podmiotowi. Sprzedaż udziałów w spółce ukraińskiej stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu. Istnieje duże prawdopodobieństwo, iż po sprzedaży spółki ukraińskiej inwestorowi, spółka ukraińska nadal będzie nabywać towary od Spółki. W przypadku nie sprzedania spółki ukraińskiej inwestorowi, z dużą dozą prawdopodobieństwa spółka ukraińska musiałaby zaprzestać w dalszej perspektywie działalności operacyjnej. W efekcie spółka ukraińska musiałaby zaprzestać nabywania towarów od Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym umorzone należności przez Spółkę wobec spółki ukraińskiej stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie umorzenia tych należności...

Zdaniem Spółki na mocy art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o PDOP, umorzone należności stanowić będą w Spółce koszt podatkowy w chwili ich umorzenia. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowe należności były wcześniej zarachowane w Spółce jako przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, nie są należnościami przedawnionymi, a ich umorzenie ma na celu uzyskanie przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu sprzedaży udziałów.

Umorzenie tych należności służyć może również zabezpieczeniu źródła przychodu, gdyż bez umorzenia należności spółka ukraińska nie znalazłaby inwestora w efekcie czego w pewnej perspektywie czasu mogłaby mieć problemy z kontynuacją działalności, a więc również mogłaby mieć problemy z nabywaniem towarów od Spółki.

Uratowanie spółki przed upadłością poprzez jej sprzedaż inwestorowi pozwala więc zachować potencjalne źródło przychodów w postaci odbiorcy towarów sprzedawanych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
3. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
4. nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy zostały zarachowane jako przychody należne.

Oznacza to, że umorzona wierzytelność może być kosztem uzyskania przychodów, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. dotyczy przychodów z działalności gospodarczej,
2. zostanie wcześniej zarachowana do przychodów należnych.
   
   

Ponadto wierzytelność ta nie może być przedawniona (art. 16 ust. 1 pkt 20 updop).

Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł tego prawa zrzec się w każdej chwili. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W celu umorzenia wierzytelności niezbędne jest zawarcie między stronami nowej umowy, która zawiera zwolnienie dłużnika przez wierzyciela z obowiązku wykonania dotychczasowego zobowiązania oraz zgodę dłużnika na dokonanie tej czynności.

Z treści przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem umorzenia będzie wierzytelność z tytułu sprzedaży ujęta jako przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3 updop. W związku z powyższym, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, umorzona wierzytelność może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie uległa przedawnieniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Umorzenie wierzytelności nie będzie dokonane w celu otrzymania konkretnego, bezpośredniego przychodu, należy zatem uznać je za koszt pośredni. Koszt ten zostanie potrącony zatem w dacie poniesienia, tj. w dniu na który zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółki.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.