Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 3 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji zwrotu pracownikom wydatków na nabycie okularów korekcyjnych oraz wysokości kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury VAT wystawionej na Spółkę, podlegającego odliczeniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji zwrotu pracownikom wydatków na nabycie okularów korekcyjnych oraz wysokości kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury VAT wystawionej na Spółkę, podlegającego odliczeniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzona przez Spółkę działalność jest w całości opodatkowana, albowiem Spółka nie świadczy usług ani też nie dostarcza towarów, które korzystałyby ze zwolnienia na podstawie art. 43 ustawy o VAT lub przepisów wykonawczych. Spółka zajmuje się w głównej mierze produkcją materacy piankowych, które następnie są dostarczane krajowym i zagranicznym odbiorcom. Spółka zatrudnia średnio około 300 osób. Spółka nabywa m.in.:

1. wodę i soki owocowe do rozpuszczania w wodzie;
2. herbatę, kawę i cukier;
3. okulary korekcyjne.
   
   

Woda jest dostarczana przez tego samego dostawcę. Woda jest opodatkowana stawką podstawową 23%, a soki stawką 8%. Zarówno soki, jak i woda w baniakach (5 lit.), są składowane przy specjalnych dystrybutorach w pomieszczeniach socjalnych lub kuchni, otrzymanych od dostawcy wody. Każdy baniak jest samodzielnie nakładany przez pracowników (tj. po wyczerpaniu się wody w jednym, jest nakładany drugi). Pracownicy – w zasadzie swobodnie – korzystają następnie z wody. Nikt jednak nie jest wstanie kontrolować nabicia baniaka na dystrybutor oraz zużycia wody lub soków przez pracowników.

Herbata oraz kawa, a także cukier – również na podobnej zasadzie są zużywane przez pracowników. Produkty te znajdują się w odpowiednich miejscach na terenie zakładu (pomieszczenie socjalne lub kuchnia). Pracownicy, także i w tym przypadku – w sposób nie limitowany i trudny do zaewidencjonowania – korzystają z tychże produktów.

Zdarza się, że zarówno z herbaty, kawy, cukru, jak też wody czy też soków – korzystają kontrahenci (tj. przedstawiciele dostawców surowców lub odbiorcy), którzy odwiedzają Spółkę w celach handlowych.

W świetle powyższego stanu faktycznego, Spółka powzięła wątpliwości odnośnie tego czy i ewentualnie, w którym momencie powinna naliczyć podatek VAT (oraz wystawić fakturę wewnętrzną) od przekazanych/zużytych ww. produktów, tj. wody, soków, kawy, herbaty i cukru. Spółka jest nadto zobowiązana do zwracania pracownikom wydatków na nabycie okularów korekcyjnych (oprawa, soczewki i badanie wzroku). Pracownicy otrzymują zwrot za nabycie okularów korekcyjnych (oprawa, soczewki) na podstawie dostarczonej do Spółki i wystawionej na Spółkę faktury VAT. Chodzi o pracowników pracujących przed komputerem. Zgodnie z obowiązującym w Spółce regulaminem pracy, pracownikom należy się zwrot za okulary jedynie do kwoty 600 zł.

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka powzięła wątpliwość, czy jest uprawniona w ogóle do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej na Spółkę i do niej dostarczonej, a także czy odliczenie to przysługuje Spółce w całości, jeżeli wartość okularów przekracza kwotę 600 zł i jeżeli pracownik otrzymuje tylko kwotę 600 zł. Dalsza wątpliwość wiąże się z tym, czy Spółka jest zobowiązana do naliczenia podatku VAT w związku z dokonanym dla pracownika zwrotem za okulary i to według schematu przedstawionego wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest w ogóle uprawniona do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturach dostarczanych przez pracowników, a dotyczących okularów korekcyjnych (oprawa, szkła i badania wzroku), przy założeniu, że jako nabywca wskazana jest właśnie Spółka...
2. Jeżeli wartość brutto faktury przekracza kwotę 600 zł, a Spółka – zgodnie z regulaminem pracy – zwraca pracownikowi jedynie kwotę 600 zł, to czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT (wynikającego z przekazanej przez pracownika faktury VAT) w całości, czy może jedynie w części...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do odliczenia w całości podatku VAT wykazanego na fakturach zakupowych. Odliczenie w całości przysługuje także wówczas, gdy pracownik otrzymuje jedynie częściowy zwrot, tj. gdy okulary przewyższą wartość 600 zł. Warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jest bowiem spełniony. Fakt, że zwrot wydatków odbywa się w taki, a nie inny sposób (pracownik nabywa okulary i sam za nie wstępnie płaci, faktura jest wystawiana na Spółkę, następnie Spółka zwraca wydatkowaną przez pracownika kwotę do 600 zł) – nie powoduje, że towar (okulary i szkła) można by uznać za niewykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka – stosownie do właściwych przepisów prawa pracy – ma obowiązek zapewnić pracownikom pracującym przed komputerem przez określoną ilość godzin dniówki stosowne okulary. Warunki określone w § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. – w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe – są oczywiście spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzona przez Spółkę działalność jest w całości opodatkowana, albowiem Spółka nie świadczy usług ani też nie dostarcza towarów, które korzystałyby ze zwolnienia na podstawie art. 43 ustawy o VAT lub przepisów wykonawczych. Spółka zajmuje się w głównej mierze produkcją materacy piankowych, które następnie są dostarczane krajowym i zagranicznym odbiorcom. Spółka zatrudnia średnio około 300 osób. Spółka nabywa m.in. okulary korekcyjne. Spółka jest zobowiązana do zwracania pracownikom wydatków na nabycie okularów korekcyjnych (oprawa, soczewki i badanie wzroku). Pracownicy otrzymują zwrot za nabycie okularów korekcyjnych (oprawa, soczewki) na podstawie dostarczonej do Spółki i wystawionej na Spółkę faktury VAT. Chodzi o pracowników pracujących przed komputerem. Zgodnie z obowiązującym w Spółce regulaminem pracy, pracownikom należy się zwrot za okulary jedynie do kwoty 600 zł.

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka powzięła wątpliwość, czy jest uprawniona w ogóle do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej na Spółkę i do niej dostarczonej, a także czy odliczenie to przysługuje Spółce w całości, jeżeli wartość okularów przekracza kwotę 600 zł i jeżeli pracownik otrzymuje tylko kwotę 600 zł.

Zasady związane z przeprowadzaniem badań lekarskich pracowników reguluje art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), jak również rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.).

Z kolei, wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii dla stanowisk pracy wyposażonych w monitory ekranowe i wymagania dotyczące organizacji pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973). W oparciu o § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Z § 8 ust. 2 tego rozporządzenia wynika obowiązek zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Zatem Wnioskodawca, pokrywając koszty okularów swoich pracowników, wypełnia obowiązki nałożone odrębnymi przepisami i tym samym koszty te związane są z prowadzoną przez niego działalnością.

Z treści wniosku wynika, iż nabywane przez Wnioskodawcę towary będące przedmiotem zapytania będą wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych. Wynika to z faktu, że pracownicy Spółki korzystający z okularów korekcyjnych otrzymywać będą okulary w ramach stosunku służbowego, zaś pracodawca został zobligowany do zapewnienia pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy. Zakup okularów będzie związany z ogólną opodatkowaną działalnością Zainteresowanego, zapewniać będzie bezpieczną pracę pracowników.

Zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu okularów korekcyjnych należących do jego przedsiębiorstwa, a następnie nieodpłatnie bądź częściowo odpłatnie przekazywanych jego pracownikom. Bowiem zakup ww. towarów przekazywanych nieodpłatnie bądź częściowo odpłatnie w ramach stosunku służbowego pracownikom będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2013 r. Nr ILPP2/443-1016/12-2/MN dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazywanych do nieodpłatnego zużycia przez pracowników i kontrahentów: wody, soków, kawy, herbaty i cukru, a także opodatkowania dofinansowania zakupu okularów korekcyjnych, wskazano, iż w sytuacji częściowego zwrotu kosztów poniesionych z tytułu nabycia okularów korygujących (do wartości limitu 600 zł), przekazanie okularów korekcyjnych pracownikom Zainteresowanego za odpłatnością stanowić będzie, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danego towaru.

Tym samym, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z każdej faktury dostarczonej przez pracowników, a dotyczącej okularów korekcyjnych (oprawa, szkła i badania wzroku), wystawionej na Spółkę jako nabywcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie z dnia 3 stycznia 2013 r. Nr ILPP2/443-1016/12-2/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót