INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 7 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania karnetów w postaci plastikowego nośnika,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania abonamentu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania karnetów w postaci plastikowego nośnika i opodatkowania nieodpłatnego przekazania abonamentu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji (dalej Wnioskodawca albo MOSiR) jest jednostką budżetową Miasta oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej jako ustawa o VAT. Zgodnie z postanowieniami statutu przedmiot działania MOSiR (§ 3 statutu) obejmuje:

1. zaspokajanie potrzeb mieszkańców miasta w zakresie kultury fizycznej, w szczególności przez sport rekreację ruchową oraz
2. prowadzenie informacji i promocji turystycznej miasta.

Do podstawowych zadań MOSiR należy (§ 4 statutu):

1. utrzymanie i eksploatacja pozostających w posiadaniu MOSiR placów, urządzeń i obiektów sportowo-rekreacyjnych, zgodnie z ich przeznaczeniem;
2. wspomaganie działań tworzących dogodne warunki do uprawiania aktywnego odpoczynku;
3. współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami kultury fizycznej w tworzeniu programów upowszechniania kultury fizycznej i profilaktyki zdrowotnej;
4. finansowanie, dofinansowanie organizowanie zawodów sportowo-rekreacyjnych, imprez masowych dla młodzieży szkolnej oraz osób dorosłych;
5. współpraca z innymi organizacjami i podmiotami gospodarczymi w zakresie organizacji imprez sportowych, rekreacyjnych, turystycznych;
6. udostępnianie placów, urządzeń i obiektów sportowo-rekreacyjnych, będących w posiadaniu MOSiR, klubom, organizacjom sportowym, szkolnym i innym jednostkom oraz osobom fizycznym w celu organizowania imprez sportowych i sportowo-rekreacyjnych;
7. systematyczne uzupełnianie wyposażenia obiektów w urządzenia i sprzęt sportowo -rekreacyjny;
8. prowadzenie spraw z zakresu budowy, rozbudowy, modernizacji i remontów obiektów oraz urządzeń sportowo-rekreacyjnych;
9. powoływanie i prowadzenie własnych grup sportowych;
10. prowadzenie miejskiej informacji turystycznej oraz organizowanie ekspozycji podczas targów turystycznych w kraju i za granicą.
    
    

Ponadto do zadań MOSiR należy również (§ 5 statutu):

1. świadczenie odpłatnych usług w zakresie obsługi imprez sportowo-rekreacyjnych i turystycznych;
2. wykonywanie innych przedsięwzięć w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu.

Swoje zadania MOSiR wykonuje m.in. prowadząc Centrum Rekreacyjno-Sportowe (dalej CRS), w którego skład wchodzi m.in. basen oraz hala widowiskowo-sportowa. CRS jest własnością Miasta i pozostaje w trwałym zarządzie MOSiR. Świadczenie usług oraz dostawa towarów dokonywana w ramach działalności CRS podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a MOSiR dokonał i dokonuje obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi towarami i usługami.

Zgodnie z regulaminem CRS korzystanie z basenu (wstęp) jest odpłatne, a szczegółowy wykaz opłat za poszczególne usługi świadczone w CRS został przedstawiony w cenniku. Cennik przewiduje szereg wariantów opłat za wstęp: bilety całodzienne, godzinowe oraz karnety (karty abonamentowe).

Ponadto, oprócz standardowych cen biletów cennik zawiera odrębne opłaty przewidziane dla grup szkolnych zorganizowanych. Opłaty za wstęp na basen na podstawie biletów całodziennych lub godzinowych są pobierane „przy wyjściu”. Natomiast pobieranie opłat na podstawie kart abonamentowych stanowi formę przedpłaty, tj. zapłata za usługę następuje przed jej faktycznym zrealizowaniem. Klienci dokonują wcześniejszego wykupu abonamentu o określonej wartości, np.: 50 zł, 100 zł itd., a następnie „przy wyjściu” dokonują rozliczenia z tytułu wstępu na basen zgodnie z cennikiem. Należność z tytułu wstępu jest potrącana ze środków znajdujących się na karcie. Dodatkowo przy wykupie karty abonamentowej klienci są zobowiązani do uiszczenia bezzwrotnej opłaty za wydanie plastikowego nośnika (identyfikatora) w wysokości 10 zł.

W przypadku opłat całodziennych i godzinowych podatek VAT jest naliczany w momencie pobrania opłaty „przy wyjściu”, a w przypadku karnetów podatek VAT jest naliczony w momencie sprzedaży karnetu. Dodatkowo w przypadku rozliczeń na podstawie kart abonamentowych różnica w stosunku do pozostałych sposobów rozliczeń polega na tym, że abonament dający uprawnienie do korzystania z usług wstępu do określonej wysokości jest sprzedawany ze swego rodzaju rabatem. Abonament o wartości 50 zł jest sprzedawany za 45 zł brutto, abonament za 100 zł za 90 zł brutto itd.

W celu właściwego sklasyfikowania usług świadczonych na terenie CRS MOSiR wystąpił do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi z wnioskiem o wskazanie zaklasyfikowania świadczonych usług do określonych numerów PKWiU. Na tej podstawie do poszczególnych usług dokonano przyporządkowania właściwej stawki podatku VAT. Ustalono, że sprzedaż biletów wstępu na basen w postaci biletów całodziennych lub godzinowych oraz karnetów podlega opodatkowaniu według stawki 7% (PKWiU 92.61.10). Ponadto przyjęto, że jednorazowa opłata za wydanie plastikowego nośnika karty abonamentowej opodatkowana jest według stawki 22%.

Z uwagi na zróżnicowane zadania i potrzeby jakie realizuje MOSiR występują również przypadki, w których wstęp na basen gwarantowany jest bezpłatnie. We wrześniu i październiku 2010 r. wystąpiły następujące sytuacje:

1. zagwarantowano bezpłatny wstęp na basen uczniom szkół podstawowych z klas drugich w ramach programu realizowanego z dotacji otrzymanej z Funduszu Zajęć Sportowo -Rekreacyjnych. Dotacja celowa została przyznana na podstawie umowy zawartej pomiędzy Ministrem Sportu i Turystyki a Urzędem Miasta. Zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta zadanie pn. „Zajęcia sportowo-rekreacyjne dla uczniów” zostało przekazane do realizacji przez MOSiR. W związku z realizacją wskazanego zadania MOSiR zawarł porozumienia ze szkołami dotyczące organizacji zajęć sportowo-rekreacyjnych, w ramach których uczniom klas drugich szkół podstawowych został zapewniony bezpłatny wstęp na basen.
2. przekazano bezpłatnie 144 karnety (karty abonamentowe), dla których cena wynosi 45 zł brutto za sztukę, a upoważniają do wstępu na basen za 50 zł. Karnety uprawniające do wstępu na basen wydano na rzecz nauczycieli i innych osób, którzy nie są pracownikami MOSiR. Nieodpłatnie wydano również plastikowy nośnik stanowiący identyfikator o wartości 10 zł brutto. Nieodpłatne przekazanie karnetów zostało dokonane jako samodzielna czynność MOSiR stanowiąca formę podziękowania za współpracę podczas organizacji Miejskich Igrzysk Młodzieży Szkolnej. Karnety zostały wydane konkretnym osobom, a MOSiR posiada ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób.
   
   

Bezpłatny wstęp na basen w ramach zadania realizowanego z dotacji celowej został potraktowany przez MOSiR jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast bezpłatne przekazanie 144 karnetów zostało potraktowane jako nieodpłatne przekazanie towarów (wydanie plastikowego nośnika) oraz nieodpłatne świadczenie usług (wstępu na basen) w rozumieniu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Czynności te uznano zatem za podlegające opodatkowaniu. MOSiR przewiduje, że w roku 2011 również mogą wystąpić przypadki nieodpłatnego przekazania towarów lub usług na warunkach analogicznych jak przedstawione wyżej w punktach 1 i 2.

Ponadto, MOSIR rozważa kwestię sprzedaży karnetów swoim pracownikom na preferencyjnych warunkach. Przykładowo karnet upoważniający do korzystania z usług o wartości 100 zł byłby sprzedawany np. za kwotę 50 zł brutto i ta kwota byłaby przyjmowana do rozliczenia w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że bezpłatne przekazanie 144 karnetów stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT...
2. Czy bezpłatne przekazanie karnetów, które byłoby dokonane po dniu 1 stycznia 2011 r. będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT...
3. Czy bezpłatne wydanie plastikowego nośnika, które byłoby dokonane po dniu 1 stycznia 2011 r. może zostać zakwalifikowane jako wydanie prezentu o małej wartości, do którego nie znajdowałoby zastosowanie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w zw. z postanowieniami art. 7 ust. 4 ustawy o VAT...

W sytuacji, gdyby po dniu 1 stycznia 2011 r. doszło do zmiany w treści art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz do rozstrzygnięcia niniejszego wniosku doszłoby po dniu, w którym te zmiany weszłyby w życie Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na pytania nr 2, 3. Jeśliby do zmiany przepisów nie doszło albo rozstrzygnięcie niniejszego wniosku nastąpiłaby przed dniem zmiany tych przepisów wówczas Wnioskodawca wnosi o uznanie, że udzielenie odpowiedzi na pytania 2 jest bezprzedmiotowe.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Bezpłatne przekazanie każdego ze 144 karnetów należy zakwalifikować do czynności opodatkowanej podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy wydanie plastikowego nośnika stanowi nieodpłatne wydanie towaru stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a nieodpłatne przekazanie abonamentu o wartości 45 zł stanowi odpłatne świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie ze wskazanymi przepisami za czynność opodatkowaną podatkiem VAT należy potraktować nieodpłatne wydanie towaru lub świadczenie usługi jeśli ich wydanie lub świadczenie nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

W przypadku MOSiR nie ma wątpliwości, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wątpliwości MOSiR dotyczą natomiast kwestii spełnienia przesłanki związku nieodpłatnego przekazania karnetów z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W świetle dostępnych interpretacji indywidualnych opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nieodpłatna dostawa towarów albo nieodpłatne świadczenie usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych (tak interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 marca 2010 r., sygn. ILPP2/443-150/10-2/AD). W ocenie MOSiR nie ma podstaw, aby przyjąć, że wydanie karnetów wpłynie na przyszłe obroty CRS, jego zyski, wizerunek albo odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Z tych też względów wydanie plastikowego nośnika stanowi nieodpłatne wydanie towaru stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a nieodpłatne przekazanie abonamentu o wartości 45 zł stanowi odpłatne świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy bezpłatne przekazanie karnetu dokonane po dniu 1 stycznia 2011 r. należy zakwalifikować do czynności opodatkowanej podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 stycznia 2011 r.

Ad. 3

W ocenie MOSiR, wydanie plastikowego nośnika o wartości 10 zł według stanu prawnego obowiązującego po dniu 1 stycznia 2011 r. można uznać za przekazanie prezentu o małej wartości stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Wartość plastikowego nośnika nie przekracza wartości 10 zł wskazanej w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, a ponadto niezależnie od wymogu wskazanego w tym przepisie MOSiR prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osób, które otrzymały identyfikatory.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania karnetów w postaci plastikowego nośnika,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania abonamentu.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy – nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W związku z powyższym, przekazywane nieodpłatnie niewielkie ilości towarów mogą zostać zaliczone do prezentów o małej wartości, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z przepisu art. 7 ust. 4 ustawy, tj. że wartość przekazywanych nieodpłatnie towarów dla jednej osoby nie przekroczy w roku podatkowym 100 zł – jeżeli podatnik prowadził stosowną ewidencję albo towarów, których jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł (brak obowiązku prowadzenia ewidencji). Wówczas przekazanie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z opisu sprawy wynika, iż Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jest jednostką budżetową Miasta oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT. Swoje zadania MOSiR wykonuje m.in. prowadząc Centrum Rekreacyjno-Sportowe (dalej CRS), w którego skład wchodzi m.in. basen oraz hala widowiskowo-sportowa. CRS jest własnością i pozostaje w trwałym zarządzie MOSiR. Świadczenie usług oraz dostawa towarów dokonywana w ramach działalności CRS podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a MOSiR dokonał i dokonuje obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi towarami i usługami. Zgodnie z regulaminem CRS korzystanie z basenu (wstęp) jest odpłatne, a szczegółowy wykaz opłat za poszczególne usługi świadczone w CRS został przedstawiony w cenniku. Cennik przewiduje szereg wariantów opłat za wstęp: bilety całodzienne, godzinowe oraz karnety (karty abonamentowe).

Ponadto, oprócz standardowych cen biletów cennik zawiera odrębne opłaty przewidziane dla grup szkolnych zorganizowanych. Opłaty za wstęp na basen na podstawie biletów całodziennych lub godzinowych są pobierane „przy wyjściu”. Natomiast pobieranie opłat na podstawie kart abonamentowych stanowi formę przedpłaty, tj. zapłata za usługę następuje przed jej faktycznym zrealizowaniem.

MOSiR przekazał bezpłatnie 144 karnety (karty abonamentowe), dla których cena wynosi 45 zł brutto za sztukę, a upoważniają do wstępu na basen za 50 zł. Karnety uprawniające do wstępu na basen wydano na rzecz nauczycieli i innych osób, którzy nie są pracownikami MOSiR. Nieodpłatnie wydano również plastikowy nośnik stanowiący identyfikator o wartości 10 zł brutto. Nieodpłatne przekazanie karnetów zostało dokonane jako samodzielna czynność MOSiR stanowiąca formę podziękowania za współpracę podczas organizacji Miejskich Igrzysk Młodzieży Szkolnej. Karnety zostały wydane konkretnym osobom, a MOSiR posiada ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób.

Jak wynika z opisu sprawy, wydanie plastikowego nośnika o wartości 10 zł brutto spełnia definicję prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca posiada ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości obdarowanych osób. Zatem czynność wydania karnetów nie jest traktowana jak dostawa towarów, w myśl przepisu art. 7 ust. 2 ustawy i nie rodzi konieczności opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie powoduje obowiązku naliczenia podatku należnego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wydania karnetów w postaci plastikowego nośnika należy uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego zapisu wynika, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

1. nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
2. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te usługi, które nie mają związku z prowadzona działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W opisanej sytuacji przekazanie nieodpłatnego abonamentu na rzecz nauczycieli i innych osób, którzy nie są pracownikami MOSiR nie mają związku z prowadzona działalnością i nie ma na celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związane z funkcjonowaniem basenu.

Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie abonamentu o wartości 45 zł nie wpłynie na przyszłe obroty jego zyski, zatem usługi te nie mają związku z prowadzoną działalnością, wobec powyższego stanowią odpłatne świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, które podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania abonamentu należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Z uwagi na fakt, iż po dniu 1 stycznia 2011 r. nie doszło do zmian w treści art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz zgodnie z wolą Wnioskodawcy udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3 staje się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania karnetów w postaci plastikowego nośnika i opodatkowania nieodpłatnego przekazania abonamentu. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego zapewnienia uczniom wstępu na basen została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 7 marca 2011 r. nr ILPP2/443-1968/10-2/MR. Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży pracownikom karnetów na preferencyjnych warunkach wydano odrębne rozstrzygniecie z dnia 7 marca 2011 r. nr ILPP2/443-1968/10 -4/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.