INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia powierzchni wystawienniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia powierzchni wystawienniczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w postaci centrum biznesowo-sportowego, świadczącego usługi związane z zakwaterowaniem, wyżywieniem, organizacją konferencji oraz sportem i rekreacją. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest także świadczenie usług wystawienniczych (ujęto ten przedmiot, oznaczony odpowiednim kodem PKD w umowie spółki 82.3 Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów). w ramach prowadzonej działalności, Zainteresowany planuje udostępnienie nieodpłatne powierzchni wystawienniczej w budynkach swojego centrum artyście, który na tej powierzchni dokonałby ekspozycji swoich prac (obrazów, zdjęć lub innych dzieł sztuki). Udostępnioną powierzchnią miałyby być przede wszystkim ściany w pomieszczeniach, które są ogólno dostępne i w których często przebywają goście centrum (np.: hol, restauracja). Odbędzie się ono w ramach umowy o nieodpłatnym użyczeniu ww. powierzchni.

Zezwalając na ekspozycję prac Wnioskodawca ma na celu wykreowanie wizerunku swojego przedsiębiorstwa, jako podmiotu wspierającego kulturę. w jego ocenie, takie działanie posłuży marketingowi firmy i pozytywnie wpłynie na liczbę osób korzystających z usług. Wystawa będzie otwarta dla wszystkich osób, niezależnie od tego czy będą posiadać zaproszenia, ulotki bądź inne informacje na jej temat. Wstęp będzie nieodpłatny bez żadnych ograniczeń czasowych (w czasie działalności centrum).

Wnioskodawca oczekuje w szczególności zwiększenia poziomu przychodów w związku z kolejnymi ekspozycjami artysty, które będą stanowić asumpt dla klientów do korzystania z jego oferty w zakresie m.in. gastronomii i usług rekreacyjno-sportowych.

W związku z powyższym zamierzeniem Spółka, planuje poczynić wydatki na rozpowszechnienie informacji o ekspozycji poprzez m.in. druk ulotek, zaproszeń i ogłoszeń o realizowanym w budynkach centrum przedsięwzięciu. Ponadto, niezbędne będzie również poniesienie kosztów związanych z przygotowaniem miejsc ekspozycji i dostosowanie ich do potrzeb rozmieszczanych dzieł sztuki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowane przez Wnioskodawcę nieodpłatne udostępnienie powierzchni wystawienniczej stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, niepodlegające opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane nieodpłatne udostępnienie powierzchni wystawienniczych nie doprowadzi do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Udostępnienie będzie stanowiło świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („ustawa o VAT”). Co do zasady, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto, pod określonymi warunkami, opodatkowaniu może podlegać również nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione są warunki z przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem:

„Nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług”.

A zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało podatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek. Świadczenie usług nie może być związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz podatnikowi musiało przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Niespełnienie którejkolwiek z powyższych przesłanek wyłącza opodatkowanie nieodpłatnego świadczenia usług. Należy wskazać, iż takie rozumienie przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zostało potwierdzone i znalazło odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak słusznie zauważył WSA w Warszawie, w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r. (III SA/Wa 3630/06, LexPolonica nr 1498606) „tylko łączne zaistnienie powołanych przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania, usług nieodpłatnych. w konsekwencji brak przynajmniej jednej przesłanki, opodatkowanie wyłącza”.

Należy podkreślić, iż planowane przez Wnioskodawcę nieodpłatne świadczenie będzie pozostawać w ścisłym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Jak bowiem wskazano, Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na działalności związanej z organizacją targów, wystaw, kongresów. Udostępnienie powierzchni wystawienniczej, stanowiące nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, będzie więc pozostawało w związku z prowadzoną przez nią działalnością. Tym samym, przewidziana w ww. przepisie przesłanka braku związku z prowadzoną działalnością nie będzie spełniona, a co za tym idzie, niedopuszczalne będzie opodatkowanie nieodpłatnego udostępnienia powierzchni.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie powierzchni wystawienniczej stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, niepodlegające opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) (art. 7 ust. 1 ustawy).

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

W przypadku umowy użyczenia nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zatem użyczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a usługę zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przytoczonego przepisu wynika, że opodatkowaniu co do zasady, podlegają czynności wykonane w sposób odpłatny (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne, przy łącznym spełnieniu następujących warunków: świadczone usługi nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami (w całości lub części).

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w postaci centrum biznesowo-sportowego, świadczącego usługi związane z zakwaterowaniem, wyżywieniem, organizacją konferencji oraz sportem i rekreacją. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest także świadczenie usług wystawienniczych (ujęto ten przedmiot, oznaczony odpowiednim kodem PKD w umowie spółki - 82.3 Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów). w ramach prowadzonej działalności, Zainteresowany planuje udostępnienie nieodpłatne powierzchni wystawienniczej w budynkach swojego centrum artyście, który na tej powierzchni dokonałby ekspozycji swoich prac (obrazów, zdjęć lub innych dzieł sztuki). Udostępnioną powierzchnią miałyby być przede wszystkim ściany w pomieszczeniach, które są ogólno dostępne i w których często przebywają goście centrum (np.: hol, restauracja). Odbędzie się ono w ramach umowy o nieodpłatnym użyczeniu ww. powierzchni. Zezwalając na ekspozycję prac Wnioskodawca ma na celu wykreowanie wizerunku swojego przedsiębiorstwa, jako podmiotu wspierającego kulturę. w jego ocenie, takie działanie posłuży marketingowi firmy i pozytywnie wpłynie na liczbę osób korzystających z usług. Wystawa będzie otwarta dla wszystkich osób, niezależnie od tego czy będą posiadać zaproszenia, ulotki bądź inne informacje na jej temat. Wstęp będzie nieodpłatny bez żadnych ograniczeń czasowych (w czasie działalności centrum).

Wnioskodawca oczekuje w szczególności zwiększenia poziomu przychodów w związku z kolejnymi ekspozycjami artysty, które będą stanowić asumpt dla klientów do korzystania z jego oferty w zakresie m.in. gastronomii i usług rekreacyjno-sportowych.

Zatem należy stwierdzić, że nieodpłatne użyczenie powierzchni, na ekspozycję prac artystycznych, będzie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, ponieważ będzie ono miało wpływ na przyszłe obroty, zyski czy wizerunek prowadzonego przedsiębiorstwa. w związku z czym, nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem w tej sytuacji nie będzie spełniony jeden z warunków wynikających z tego przepisu, który powoduje konieczność opodatkowania czynności. w konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, nieodpłatne użyczenie powierzchni wystawienniczej, będące przedmiotem pytania, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.