NTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 10 stycznia 2011r.), uzupełnionym w dniach 27 i 30 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

­
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów eksploatacji wskazanego we wniosku samochodu – jest prawidłowe,­
• określenia części w jakiej ww. wydatki mogą stanowić koszt podatkowy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów eksploatacji wskazanego we wniosku samochodu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 marca 2011r. Znak: IBPBI/1/415-23/11/ZK i IBPBI/1/415-24/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 27 i 30 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Samochód został zakupiony na współwłasność Wnioskodawczyni i jej syna. Zgodnie z oświadczeniem będzie używany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię w 50%, a w pozostałych 50% będzie używany przez jej syna. Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość samochodu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych jej działalności gospodarczej w części, w jakiej pozostaje jej udział w jego współwłasności, tj. w 50%. Koszty związane z używaniem samochodu tj. paliwo, ubezpieczenie, naprawy, Wnioskodawczyni zalicza w koszty w takiej samej proporcji na podstawie dowodów źródłowych, tj. faktur zakupu; polisy ubezpieczeniowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in. iż:

• przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię jest indywidualna praktyka lekarska, której rozpoczęcie nastąpiło w dniu 01 stycznia 2010r.,
• działalność opodatkowana jest na „zasadach ogólnych”; Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
• samochód zakupiła ze środków własnych w dniu 09 grudnia 2010r., jest to samochód osobowy o wartości 73.028 zł,
• samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 09 grudnia 2010r. (wartość początkowa 50%, tj. 36.514 zł, przyjęto stawkę amortyzacyjną 20% - liniową, liczenie amortyzacji rozpoczęto w styczniu 2011r.),
• syn Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie ma dochodów, jest studentem i czasami korzysta z samochodu; syn jest współwłaścicielem ww. samochodu ze względu na ubezpieczenie. Wg oceny Wnioskodawczyni syn będzie korzystał z samochodu w około 30%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sposób zaliczania kosztów eksploatacji samochodu jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ponieważ samochód będzie używany w działalności firmy w 50%, w takiej samej części koszty jego eksploatacji będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Wg ustawy, koszty eksploatacji samochodu nabytego z synem na współwłasność mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast przepisów wskazujących w jakiej części i jak dokonać podziału ww. kosztów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć 70% kosztów eksploatacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej od dnia 01 stycznia 2010r. działalności gospodarczej samochód osobowy zakupiony wraz z synem w dniu 09 grudnia 2010r. za kwotę 73.028 zł, który w tym dniu wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Udziały Wnioskodawczyni we współwłasności samochodu wynoszą 50%. Syn Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Jej zdaniem syn będzie korzystał z samochodu w około 30%.

Mając na względzie powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku wydatki, (z zastrzeżeniem dot. składek na ubezpieczenie samochodu osobowego określonym w powołanym wyżej przepisie), nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia faktycznie ponoszonych wydatków związanych z wykorzystywaniem ww. samochodu osobowego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest bowiem w tym przypadku wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu i właściwe ich udokumentowanie.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, w pełnej wysokości faktycznie poniesione przez Siebie koszty eksploatacji (w tym dotyczące napraw) przedmiotowego samochodu osobowego, związane z jego wykorzystaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W odniesieniu do wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodu wskazać natomiast należy, iż do zapłaty składek na ubezpieczenie samochodu obowiązany jest ubezpieczający – właściciel samochodu. Podkreślić w tym miejscu należy, iż wydatek ten nie jest uzależniony od faktycznej eksploatacji samochodu, ale wynika z faktu posiadania tytułu prawnego do pojazdu dopuszczonego do ruchu drogowego. Zatem mając na uwadze, iż wskazany we wniosku samochód osobowy stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej syna (udziały we współwłasności po 50%), to w wysokości odpowiadającej temu udziałowi składki na jego ubezpieczenie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatków, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszty celowe i zasadne z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów eksploatacji wskazanego we wniosku samochodu – jest prawidłowe,
• określenia części w jakiej ww. wydatki mogą stanowić koszt podatkowy – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wskazanego we wniosku samochodu, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.