INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 10 stycznia 2011r.), uzupełnionym w dniach 27 i 30 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ­ możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu) – jest prawidłowe, ­
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów „całej wartości” zakupionego samochodu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 marca 2011r. Znak: IBPBI/1/415-23/11/ZK i IBPBI/1/415-24/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 27 i 30 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Samochód został zakupiony na współwłasność Wnioskodawczyni i jej syna. Zgodnie oświadczeniem będzie używany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię w 50%, a w pozostałych 50% będzie używany przez jej syna. Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość samochodu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych jej działalności gospodarczej w części, w jakiej pozostaje jej udział w jego współwłasności, tj. w 50%. Koszty związane z używaniem samochodu, tj. paliwo, ubezpieczenie, naprawy, Wnioskodawczyni zalicza w koszty w takiej samej proporcji na podstawie dowodów źródłowych, tj. faktur zakupu, polisy ubezpieczeniowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in. iż:

• przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię jest indywidualna praktyka lekarska, której rozpoczęcie nastąpiło w dniu 01 stycznia 2010r.,
• działalność opodatkowana jest na „zasadach ogólnych”; Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
• samochód zakupiła ze środków własnych w dniu 09 grudnia 2010r., jest to samochód osobowy o wartości 73.028 zł,
• samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 09 grudnia 2010r. (wartość początkowa 50%, tj. 36.514 zł, przyjęto stawkę amortyzacyjną 20% - liniową, liczenie amortyzacji rozpoczęto w styczniu 2011r.),
• syn Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie ma dochodów, jest studentem i czasami korzysta z samochodu; syn jest współwłaścicielem ww. samochodu ze względu na ubezpieczenie. Wg oceny Wnioskodawczyni syn będzie korzystał z samochodu w około 30%.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sposób rozliczania kosztów amortyzacji samochodu jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wg ustawy, koszty amortyzacji samochodu zakupionego wraz z synem na współwłasność, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast przepisów wskazujących w jakiej części i jak dokonać podziału.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć całą wartość samochodu, tj. 73.028 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy. Art. 22g ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 11 tej ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku (…).

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod poz. 07 dla samochodów osobowych została określona stawka amortyzacyjna w wysokości 20%.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej od dnia 01 stycznia 2010r. działalności gospodarczej samochód osobowy zakupiony wraz z synem w dniu 09 grudnia 2010r. za kwotę 73.028 zł, który w tym dniu wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalając wartość początkową w wysokości 50% ceny nabycia. Syn Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazany we wniosku samochód jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i jest środkiem trwałym w tej działalności, to dokonywane od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Ponieważ Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem samochodu osobowego w 50%, to wartość początkową ww. składnika majątku stanowić będzie 50% jego ceny nabycia.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni może zaliczać w ciężar kosztów uzyskania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne dokonywane od ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej samochodu osobowego stanowiącego Jej współwłasność, według stawki wynoszącej 20% rocznie.

Z uwagi jednak na fakt, iż przedstawiając swoje stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, iż jej zdaniem do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć całą wartość samochodu, tj. 73.028 zł, stanowisko to w powyższym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów eksploatacji wskazanego we wniosku samochodu, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.