INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług organizowania wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 30 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług organizowania wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność, której głównym zakresem jest wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego. Przede wszystkim są to jachty żaglowe wynajmowane indywidualnym osobom. W związku z zainteresowaniem klientów organizacją wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych, Spółka planuje poszerzenie zakresu działalności o ten obszar. Ww. wyjazdy, w skład których wchodzą regaty żeglarskie odbywające się na terenie Polski, organizowane będą wyłącznie na zlecenie firm krajowych. Spółka nabywałaby większość usług – wynajem sali, miejsc noclegowych, produktów żywnościowych (catering), gadżetów reklamowych podwykonawców oraz zapewniałaby konsumpcję w oparciu o usługi lokali gastronomicznych. Sama świadczyłaby usługi z zakresu wynajmu jachtów i koordynacji całego wyjazdu. Klient otrzymywałby jedną fakturę na wszystkie usługi, bez ich rozgraniczania, np. „organizacja imprezy szkoleniowo-integracyjnej”, „organizacja wyjazdu integracyjnego”, „organizacja regat żeglarskich” ze stawką 23%.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy Spółka powinna wystawiać fakturę VAT-marża dla swojego klienta, czy też ma prawo do wystawienia faktury VAT z 23% stawką podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości wystawienia faktur VAT-marża, ponieważ organizuje wyjazdy wyłącznie dla firm, gdzie celem jest uzyskanie wymiernych korzyści np. wzmocnienie identyfikacji pracowników z firmą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do treści ust. 2 ww. artykułu, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W oparciu o ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z treści ust. 5 powołanego wyżej artykułu wynika, że gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W oparciu o ust. 10 powyższego artykułu, podatnik, o którym mowa w ust. 3, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że ustawa przewiduje stosowanie procedury VAT-marża dla usług turystyki, jeżeli świadczący nabywa usługi dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podatników. Poza tym usługodawca musi mieć siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju oraz działać na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. Zatem istotnym elementem dla zastosowania specjalnych zasad opodatkowania jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki, którą jest kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, obejmująca swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. W związku z powyższym istotne znaczenie dla stwierdzenia, czy wykonywane czynności należy kwalifikować jako usługi turystyczne, jest określenie, które ze świadczeń ma charakter zasadniczy - stanowi cel dla nabywcy tych usług, a które ma charakter poboczny, tj. jedynie towarzyszący świadczeniu zasadniczemu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność, której głównym zakresem jest wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego. W związku z zainteresowaniem klientów planuje poszerzenie działalności o organizację wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych, w tym regaty żeglarskich. Spółka nabywałaby większość usług (wynajem sali, miejsc noclegowych, produktów żywnościowych (catering), gadżetów reklamowych od podwykonawców oraz konsumpcję, którą zapewniałaby w oparciu o usługi lokali gastronomicznych. Sama świadczyłaby usługi z zakresu wynajmu jachtów i koordynacji całego wyjazdu. Klient otrzymywałby jedną fakturę na wszystkie usługi, bez ich rozgraniczania, określane jako np. „organizacja imprezy szkoleniowo-integracyjnej”, „organizacja wyjazdu integracyjnego”, „organizacja regat żeglarskich”.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz treść złożonego wniosku stwierdzić należy, że o ile świadczone przez Spółkę usługi będą miały na celu umożliwienie nabywcy przeprowadzenie szkoleń w ramach danego wyjazdu, czynności te nie będą stanowiły usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy, do których ma zastosowanie szczególna procedura VAT-marża. W związku z powyższym ww. usługi Spółka powinna udokumentować „zwykłą” fakturą VAT. W sytuacji jednak, gdy celem wyjazdu będzie wyłącznie integracja pracowników firmy, świadczone przez Spółkę usługi należy traktować jako usługi turystyki, do których miałaby zastosowanie szczególna procedura, o której mowa w ww. przepisie. W konsekwencji usługi te powinny zostać udokumentowane fakturą VAT-marża.

Należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku obowiązującej na świadczone usługi, gdyż Spółka - pomimo wezwania - nie przedstawiła w tym zakresie stanowiska.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług noclegowych, wyżywienia i alkoholu, dokonano w interpretacji indywidualnej numer ITPP2/443-650b/11/RS, natomiast w kwestii obowiązku posiadania „Wpisu do Rejestru Organizatorów i Pośredników Turystycznych” wydano postanowienie numer ITPP2/443-650c/11/RS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.