INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t. j. Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów koszt opracowania wniosku o dofinansowanie przez firmę zewnętrzną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2011 r., ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów koszt opracowania wniosku o dofinansowanie przez firmę zewnętrzną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca- Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy został powołany do świadczenia usług użyteczności publicznej - zadań własnych Gminy, tj. zaspokajanie potrzeb wspólnoty samorządowej między innymi w zakresie wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Spółka aktualnie jest na etapie prac przygotowawczych związanych z realizacją inwestycji pn. „…”.

Wnioskodawca starając się o dofinansowanie do powyższej inwestycji ze środków unijnych z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego „Infrastruktura i Środowisko” na lata 2007-2013 – Działanie 2.1, zlecił zewnętrznej firmie consultingowej opracowanie wniosku aplikacyjnego projektu „…”.

Wniosek o dofinansowanie został wykonany i złożony dnia 11 lutego 2011 r. do Instytucji Pośredniczącej WFO i GW.

Niemniej jednak jak wskazuje Spółka poniesiony wydatek na opracowanie wniosku aplikacyjnego w kwocie (….. netto) nie jest kosztem kwalifikowanym projektu, co oznacza że nie zostanie sfinansowany z dotacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt opracowania wniosku o dofinansowanie przez firmę zewnętrzną stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów w okresie w którym został poniesiony...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest zaliczenie poniesionego kosztu opracowania wniosku aplikacyjnego o dofinansowanie zadania inwestycyjnego do kosztów podatkowych okresu, w którym został poniesiony.

Powyższy koszt jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami podlega potrąceniu w rachunku podatkowym w dacie jego poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury VAT za wykonaną usługę co wynika z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca uważa, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 analizowanej ustawy, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów) wolnych od podatku, nie znajduje zastosowania w opisanym stanie faktycznym, ponieważ koszt opracowania wniosku o dofinansowanie został poniesiony przez Wnioskodawcę i nie zostanie pokryty z dotacji.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że koszt opracowania wniosku stanowi koszt uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy Wnioskodawca nie otrzyma dotacji ze środków unijnych na powyższe zadanie inwestycyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych ponadto uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 58 wyżej powołanej ustawy stwierdza, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. Nr 96, poz. 873 ze zm.).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wydatek mający związek z opracowaniem wniosku, sfinansowany ze środków własnych Wnioskodawcy, nie objęty dofinansowaniem, nie będzie wykluczony z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki, o ile spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca poniósł wydatek związany z opracowaniem przez firmę consultingową wniosku o dofinansowanie zadania inwestycyjnego ze środków unijnych. W ocenie tut. Organu przedmiotowy wydatek nie wiąże się bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami, niemniej jednak, należy zauważyć, iż związany jest z funkcjonowaniem Spółki i jako taki stanowi pośrednie koszty uzyskania przychodów, bez względu na ostateczne efekty starań o przyznanie dotacji.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że koszt poniesiony w celu uzyskania dofinansowania z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego „Infrastruktura i Środowisko” związany z przygotowaniem wniosku o dofinansowanie stanowi dla Wnioskodawcy w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów. Jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami („koszt pośredni”), podlega on potrąceniu w dacie poniesienia a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.