Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-614/11/DM
z 31 maja 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP1/443-614/11/DM
Data
2011.05.31



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Czynności opodatkowane

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług

Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia --> Zwolnienie od podatku


Słowa kluczowe
opodatkowanie
sala
teatr
wynajem


Istota interpretacji
Czy za wynajem sali widowiskowej na imprezy kulturalne Teatr, po zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, powinien stosować „stawkę zwolnioną”?



Wniosek ORD-IN 523 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu sal - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 2 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu sal.


W złożonym wniosku, jak również jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.


Teatr jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Księgi Rejestrowej Instytucji Kultury. Zgodnie ze statutem, do podstawowych zadań Teatru należy:


  1. realizacja spektakli teatralnych w oparciu o umowy kontraktowe z twórcami (reżyserami, scenografami, muzykami, aktorami),
  2. organizowanie spektakli, koncertów itp. w oparciu o gotowe produkcje teatrów i indywidualnych wykonawców,
  3. tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką na terenie miasta,
  4. promowanie przy współpracy zainteresowanych instytucji i stowarzyszeń edukacji teatralnej dzieci i młodzieży,
  5. wspieranie i promowanie amatorskich zespołów teatralnych poprzez organizację spotkań warsztatowych, konsultacji, festiwali i przeglądów,
  6. opieka merytoryczna nad zespołami lub spektaklami amatorskich zespołów teatralnych,
  7. promowanie i firmowanie wszelkich form wymiany i współpracy z zagranicą w zakresie kultury teatralnej,
  8. świadczenie poradnictwa w dziedzinie teatralnej,
  9. realizowanie zadań zleconych przez mecenat i innych sponsorów w zakresie działalności kulturalnej.


Teatr świadczy usług wynajmu sali widowiskowej z obsługą (nagłośnienie, oświetlenie, obsługa szatni, bileterzy) lub bez obsługi. Salę wynajmują różne podmioty, w tym teatry, agencje artystyczne, stowarzyszenia na wystawiane spektakle, koncerty i różne imprezy kulturalne. Usługi polegające na wynajmie sali na imprezy kulturalne w klasyfikacjach statystycznych do dnia 31 grudnia 2010 r., dla potrzeb podatku od towarów i usług, ujęte były w grupowaniu PKWiU 92.32.10 „Usługi związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych”. W dniu 28 sierpnia 2008 r. Teatr złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w której zadał pytanie dotyczące stawki za wynajem sali na imprezy kulturalne. Zgodnie z otrzymaną interpretacją znak ITPP2/443-765/08/IK z dnia 17 listopada 2008 r., usługi wynajmu sali na imprezy kulturalne korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług jako sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 92.32.10. W dniu 1 styczna 2011 r., w wyniku dokonanej zmiany ustawy o podatku od towarów i usług, w art. 43 ust. 1 uchylono pkt 1, natomiast zwolnienia dotyczące usług kulturalnych zostały wprowadzone do pkt 33.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy za wynajem sali widowiskowej na imprezy kulturalne Teatr, po zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, powinien stosować „stawkę zwolnioną”...


Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wynajmu sali widowiskowej na imprezy kulturalne, po zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, nie mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy i powinny podlegać stawce podstawowej, tj. 23%. Przywołując brzmienie art. 43 ust 1 pkt 33 ustawy, Teatr wskazuje, że po zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia zawarte w tym przepisie zostały zawężone i obejmują tylko ściśle określone podmioty. Większość jednostek wynajmujących salę w celu zorganizowana imprezy kulturalnej to jednostki gospodarcze, nie będące instytucjami o charakterze kulturalnym lub nie posiadające wpisu do rejestru instytucji kultury, których głównym celem jest działalność zarobkowa polegająca na osiągnięciu jak największego zysku ze sprzedaży biletów, a tym samym ich działalność nie mieści się w art. 43 ust. 1 pkt 33. Usługi wynajmu sali na imprezy kulturalne nie zostały ujęte w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług i objęte 8% stawką podatku, bowiem nie stanowią wstępu na spektakl, koncert czy inną imprezę kulturalną. Również Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w piśmie z dnia 25 marca 2011 r. wynajem sali teatralnej, zarówno w celu realizacji imprez kulturalnych (np. koncerty, przedstawienia), jak i innych (np. szkolenia, kursy, zebrania), podmiotom gospodarczym lub innym jednostkom organizacyjnym, sklasyfikował w grupowaniu PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”. Z uwagi na powyższe, w ocenie Teatru, usługi wynajmu sali innym podmiotom na różnego rodzaju imprezy kulturalne (spektakle, koncerty, przedstawienia i inne imprezy) nie mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy i od dnia 1 stycznia 2011 r. powinny podlegać stawce podstawowej, tj. 23 %.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:


  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f


  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.


Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują także dla niektórych towarów i usług stawki obniżone i zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, jednakże przepis ten został uchylony. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zwolnienia od podatku dotyczące dostaw towarów i świadczonych usług zawarte są bezpośrednio w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. W przeciwieństwie zatem do poprzednio obowiązującego stanu prawnego, zgodnie z którym wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU), w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienie określone w powyższych przepisach ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. A zatem od 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.


W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:


  1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
  2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.


Z brzmienia ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednym z podmiotów określonych w tym przepisie. Z tych też względów, w sytuacji spełnienia przez świadczeniodawcę ww. przesłanek, bez znaczenia dla zwolnienia świadczonych usług od podatku od towarów i usług pozostaje jaki podmiot nabywa usługi kulturalne.

Stosownie do art. 43 ust. 18 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 19 pkt 3 cyt. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura”, czy „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/) kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”; usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”, zaś określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Ponadto stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.) działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, jak również uwzględniając przedstawiony we wniosku stan faktyczny z którego wynika, że Teatr świadczy usług wynajmu sali widowiskowej z obsługą (nagłośnienie, oświetlenie, obsługa szatni, bileterzy) lub bez obsługi, która to czynność została zaklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”, wskazać należy, ze czynność wynajmu sali podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym z uwagi na to, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie świadczenia usług kulturalnych, a za takie nie można uznać wynajmu sal, mimo spełnienia przesłanki podmiotowej określonej w ww. przepisie, świadczenie tych usług nie będzie – jak słusznie zauważył Teatr – korzystało ze zwolnienia od podatku. Ponadto zauważyć należy, że w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do niej usługi w zakresie wynajmu sali widowiskowej nie są objęte preferencyjnymi stawkami podatkowymi. Z tych też względów świadczenie przez Teatr usług w ww. zakresie, podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23% (obowiązującą w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy).


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj