INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 08.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. Spółka złożyła do Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Pismem z dnia 06 czerwca 2011 r. nr OBPP/422/W-175/11 Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu, na podstawie art. 15 oraz 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazał przedmiotowy wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie (data wpływu do tut. Organu 08.06.2011 r.) celem załatwienia według właściwości rzeczowej.

Dla Spółki – Wnioskodawcy właściwym rzeczowo i miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest bowiem – w związku z § 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podmiotem zajmującym się produkcją energii elektrycznej. W ramach majątku produkcyjnego należącego do Spółki, Spółka posiada wiele środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz).

Na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka obniża podane w Wykazie stawki amortyzacyjne w stosunku do określonych środków trwałych. W takich sytuacjach, stawka amortyzacyjna jest odpowiednio zmniejszana od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może dokonać ponownego podwyższenia tej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż standardowa stawka wynikająca z Wykazu i podwyższenie to może być dokonane najwcześniej od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest uprawniona do podwyższenia uprzednio obniżonych (zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy) stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż standardowa stawka wynikająca z Wykazu i podwyższenie to może być dokonane najwcześniej od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Uzasadnienie.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się, co do zasady, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie. Zgodnie natomiast z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dla podatników szczególną opcję, która pozwala im zmniejszyć poziom kosztów podatkowych wynikających z odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli więc podatnik posiada prawo do zdecydowania o obniżeniu stosowanych stawek amortyzacyjnych, to powinien być również uprawniony do ponownego podwyższenia stawek amortyzacyjnych i amortyzowania środków trwałych przy zastosowaniu najwyższych stawek przewidzianych w Wykazie. Odmienna interpretacja przedmiotowych regulacji stanowiłaby ograniczenie prawa podatnika do amortyzacji środków trwałych zgodnie ze stawkami określonymi w Wykazie, które nie znajduje podstawy w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy uznać, iż gdyby ustawodawca rzeczywiście chciał ograniczyć możliwość podwyższania przez podatnika uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, zawarłby takie ograniczenie wprost w przepisach ww. ustawy. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają natomiast takich regulacji. Jedynym ograniczeniem, jakie zamieszczono w omawianym zakresie, jest ograniczenie czasowe dla ponownego podwyższenia stawek. Zgodnie z nim, zmiany stawki można dokonać od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ponadto, możliwość ponownego podwyższenia stawki amortyzacyjnej wynika również pośrednio ze zdania drugiego art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które mówi, że „zmiany stawki dokonuje się w pierwszym miesiącu następnego roku podatkowego”. Należy bowiem zaznaczyć, iż przepis ten posługuje się pojęciem „zmiany” stawki amortyzacyjnej, a nie pojęciem jej „obniżenia”. W konsekwencji, zmiana stawki powinna być w tym zakresie rozumiana zarówno jako jej obniżenie lub podwyższenie. Tym samym, również wykładnia literalna przedmiotowej regulacji wskazuje na możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych po tym, jak zostały obniżone na podstawie przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w historycznej wykładni omawianego przepisu. Należy bowiem przypomnieć, iż w wersji obowiązującej do 31 grudnia 2002 r., zdanie drugie tego przepisu stanowiło, iż „obniżenia stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego”. Od początku 2003 r. sformułowanie „obniżenia stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości” zostało zastąpione przez pojęcie „zmiany stawki”. Przedmiotowa zmiana pokazuje, że ustawodawca wprowadzając pojęcie „zmiany” chciał nim objąć zarówno obniżenie, jak i podwyższenie stawek amortyzacyjnych. Co więcej, interpretacja przedstawiona przez Spółkę została wprost potwierdzona w uzasadnieniu do omawianej nowelizacji . Zgodnie z jej treścią, zmiana przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miała na celu stworzenie „mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników”, którzy „będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne (...), a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”. Przytoczone uzasadnienie wprost potwierdza możliwości ponownego podwyższenia wartości stawki amortyzacyjnej.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż w stosunku do środków trwałych amortyzowanych metodą, o której mowa w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziomie. Jednocześnie, jedynym ograniczeniem w przedmiotowym zakresie jest określenie momentu, kiedy można dokonać zmiany stawki, czyli jej obniżenia lub podwyższenia. Czynność taka może być dokonana wyłącznie od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Spółka pragnie wskazać, iż prezentowany w niniejszym wniosku pogląd jest powszechnie akceptowany przez doktrynę prawa podatkowego. Ponadto, stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładem może być tutaj interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lipca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-300/09-2/DS), w której organ stwierdził, że omawiany przepis „nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartości nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie. (...) jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wypowiedział się w interpretacji z 3 sierpnia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-345/09-4/ŁM), gdzie stwierdził, iż „zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”.

Takie samo stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 2 października 2009 r. (sygn. ITPB3/423-373/09/MK), w której stwierdził, iż: „podatnik ma prawo (...) dokonać dalszego obniżenia lub podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1”.

Ponadto, stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wielu innych interpretacjach organów podatkowych, w tym np.:

• interpretacja indywidualna wydana 2 grudnia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie (sygn. IPPB5/423-586/10-2/JC);
• interpretacja indywidualna wydana 2 grudnia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie (sygn. IPPB5/423-586/10-4/JC);
• interpretacja indywidualna wydana 2 października 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-371/09/MK);
• interpretacja indywidualna wydana 31 sierpnia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-352/09/AW);
• interpretacja indywidualna wydana 26 maja 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-181/09-2/MC);
• interpretacja indywidualna wydana 24 listopada 2008 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB3/423-817/08/AP).
  
  

Mając na uwadze wyżej przedstawione argumenty oraz jednolitą linię interpretacyjną organów podatkowych, Spółka ma prawo do ponownego podwyższenia stawek amortyzacyjnych, które wcześniej zostały obniżone (zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Podwyższenie takie może być dokonane do dowolnej wysokości, pod warunkiem, iż stawki amortyzacyjne nie będą wyższe od stawek wynikających z Wykazu. Dokonanie takiego podwyższenia może być zrealizowane od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.