INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej, reprezentowanej przez radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2009 r. (data wpływu 03.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych stosowanych dla poszczególnych samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• stawek amortyzacyjnych stosowanych dla poszczególnych samochodów osobowych,
• wysokości odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka oferuje swoim klientom samochody osobowe (określone w art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w leasing operacyjny zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy. Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód Spółki i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, przy tym umowa leasingu spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu osobowego,
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu osobowego.

Spółka pozostaje właścicielem samochodów osobowych oddawanych w leasing operacyjny i wykazuje je w prowadzonej ewidencji środków trwałych, stanowiącej podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wobec samochodów osobowych oddawanych w leasing operacyjny Spółka stosuje pięć podstawowych zasad amortyzacji:

1. dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej, ustalonej zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. dokonuje odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód osobowy został przyjęty do używania - zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy,
3. dokonuje odpisów amortyzacyjnych w równych ratach miesięcznych - zgodnie z 16h ust. 4 tejże ustawy,
4. dokonuje odpisów amortyzacyjnych do końca miesiąca, w którym nastąpiło zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością początkową lub w którym samochody osobowe postawiono w stan likwidacji, zbyto, bądź stwierdzono ich niedobór - art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka stosuje dwie stawki amortyzacji dla samochodów osobowych będących przedmiotami zawieranych umów leasingowych. Dla samochodów o wartości początkowej nieprzekraczającej kwoty 97.000 PLN, Spółka stosuje stawkę amortyzacji 20 %. Natomiast dla samochodów osobowych o wartości początkowej przekraczającej kwotę 97.000 PLN - stawkę amortyzacji 1 %.

Spółka planuje rozpocząć stosowanie różnych obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych samochodów osobowych będących przedmiotami zawieranych umów leasingowych. Stawki, które planuje stosować Spółka będą zawierać się w przedziale pomiędzy 1% do 20% w skali roku. Ponadto, Spółka zamierza dokonywać amortyzacji samochodów osobowych w ten sposób, że odpisy amortyzacyjne będą w całości zaliczane w koszty uzyskania przychodów do momentu, gdy łączna suma odpisów amortyzacyjnych zaliczonych w koszty uzyskania przychodów zrówna się z kwotą w złotych 20.000 euro przeliczoną według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu do używania. Od tego momentu, dokonywane odpisy amortyzacyjne nie będą w całości uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów. W wyniku zastosowania tej metody, suma odpisów amortyzacyjnych dla amortyzowanych przez Spółkę samochodów osobowych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nigdy nie przekroczy równowartości w złotych kwoty 20.000 euro przeliczonej według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może obniżyć stawkę amortyzacyjną dla samochodów osobowych do dowolnego poziomu zawierającego się w przedziale pomiędzy 20% i 1%...
2. Czy Spółka może stosować różne, obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych samochodów osobowych będących przedmiotami zawieranych umów leasingowych...
3. Czy Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych w taki sposób, odpisy amortyzacyjne będą w całości zaliczane w koszty uzyskania przychodów aż do chwili, gdy łączne odpisy amortyzacyjne zaliczane w koszty uzyskania przychodów zrównają się z kwotą w złotych 20.000 euro, przeliczoną według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania, po czym następnie dokonywane odpisy amortyzacyjne nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodów...
4. Czy Spółka może podwyższyć wcześniej obniżoną stawkę amortyzacyjną dla poszczególnych samochodów osobowych do poziomu stawek z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze, drugie i czwarte. Wniosek Spółki w zakresie pytania trzeciego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 26 maja 2009 r. nr ILPB3/423-181/09-3/MC.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, można obniżyć stawkę amortyzacyjną dla samochodów osobowych do dowolnego poziomu zawierającego się w przedziale pomiędzy 20% i 1%. Ogólną zasadę upoważnienia podatnika do obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych stanowi art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do treści powyższego przepisu: „Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”. Dokonanie zmiany stawki poprzez jej obniżenie może nastąpić bądź począwszy od miesiąca, w którym samochód osobowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, bądź od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego. Powyższy pogląd podzielany jest również przez organy podatkowe (np. postanowienie z dnia 5 września 2006 r. Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji prawa podatkowego, sygn. 1472/ROP1/423-201/11869/06/MK lub pismo z dnia 2 września 2008 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, sygn. ILPB3/423-334/08-4/ŁM). Prezentując powyższy pogląd, organy wskazują, iż w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Cytowany przepis, nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych, w stosunku do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. Zdaniem organów, podatnik może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy, obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych nawet do 1%. Ponadto, to podatnik sam decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, można stosować różne, obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych samochodów osobowych będących przedmiotami zawieranych umów leasingowych. Obniżone stawki amortyzacyjne mogą zostać zastosowane do poszczególnych samochodów osobowych, w ten sposób, że Spółka może ustalać odmienne stawki amortyzacyjne dla takich samych modeli samochodów, tj. albo wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, albo na różnym poziomie obniżone. Wynika to wprost z treści art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że obniżenia stawek amortyzacyjnych można dokonać dla poszczególnych środków trwałych. Za takim rozumieniem powyższych przepisów opowiadają się również organy skarbowe (np. postanowienie z dnia 25 lutego 2007 r. Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji prawa podatkowego, sygn.1471/DPR2/423-43/07/AB).

Uzasadniając taką wykładnię przedmiotowego przepisu, organy wskazują, że podatnik ma możliwość dowolnego stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych samochodów osobowych pod warunkiem, że nie będą to stawki wyższe od tych, które wynikają z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Spółki, można podwyższyć wcześniej obniżoną stawkę amortyzacyjną dla poszczególnych samochodów osobowych do poziomu stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej stawki, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Tak jak to zostało powyżej wskazane, zgodnie z przepisem art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, co do zasady, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, stanowiących załącznik do tej ustawy. Równocześnie, stosownie do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zgodnie ze wskazaną w poprzednim zdaniu zasadą nie ma wątpliwości, że zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko takie jest obecnie powszechnie akceptowane i wyrażane również przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. ILPB3/423-582/08-2/MC). Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

Spółka pragnie ponadto wskazać, że stosownie do treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 października 2001 r. (sygn. akt. III SA 1409/00), powołane w niniejszym wniosku orzeczenia sądów administracyjnych i stanowiska organów podatkowych, prezentowane w indywidualnych sprawach innych Podatników, dotyczące wykładni przepisów prawa podatkowego i uzasadniające stanowisko własne Spółki, poprzez ich powołanie stają się argumentacją Spółki i dlatego zostały przywołane w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego w pytaniu pierwszym, drugim i czwartym opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy podatkowej.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą więc dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia / podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie / podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Zapis art. 16i ust. 5 ww. ustawy wskazuje jednocześnie, że obniżona stawka amortyzacyjna może dotyczyć niektórych - wybranych przez podatnika środków trwałych. Oznacza to, że Spółka mając kilka środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Reasumując, Spółka może obniżyć – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stawkę amortyzacyjną dla samochodów osobowych do dowolnego poziomu zawierającego się w przedziale pomiędzy 20% - 1%.

Spółka może również stosować różne, obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych samochodów osobowych stanowiących przedmiot umów leasingowych.

Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych samochodów osobowych do poziomu stawek wykazanych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Jednocześnie zmiany stawek amortyzacyjnych dla przedmiotowych samochodów osobowych (tj. ich obniżenie lub podwyższenie wcześniej obniżonych) nastąpić mogą od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.