INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnicy między otrzymaną dotacją celową, a poniesionymi kosztami na realizację wykonywanych zadań nieodpłatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnicy między otrzymaną dotacją celową, a poniesionymi kosztami na realizację wykonywanych zadań nieodpłatnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Ośrodek działa w oparciu o ustawę z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. Nr 251, poz. 2507 z późn.zm.).

Realizując zadania wynikające z wymienionej ustawy, o których mowa w art. 4 ust. 2 Ośrodek zgodnie z art. 4 ust. 3 nie pobiera za nie odpłatności. Na realizację nieodpłatnych zadań z zakresu doradztwa rolniczego Ośrodek zgodnie z art. 11 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy otrzymuje z budżetu państwa dotację celową.

Otrzymywana dotacja celowa na wykonywanie nieodpłatnych zadań z zakresu doradztwa rolniczego nie pokrywa w całości kosztów związanych z realizacją tych zadań. Mówiąc inaczej - koszty zadań nieodpłatnych są wyższe od otrzymywanej dotacji celowej. Różnica ta pokrywana jest wpływami uzyskanymi ze świadczenia usług doradczych odpłatnych, o których mowa w art. 4 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy.

Ośrodek jest samorządową wojewódzką osobą prawną (art. 2 ust. 2a cytowanej ustawy) prowadzącą rachunkowość w oparciu o ustawę o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz.694 z póżn.zm.). Do prowadzenia rachunkowości w oparciu o przepisy o rachunkowości obliguje Ośrodek art. 11 ust. 4 ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wyżej przedstawionych faktów różnica między otrzymaną dotacją celową, a poniesionymi kosztami na realizację wykonywanych zadań nieodpłatnych wymienionych w art. 4 ust. 2 ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego są kosztami uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 z późn. zm.) różnica między poniesionymi kosztami na realizację wykonywanych zadań nieodpłatnych, a otrzymaną na ten cel dotacją celową stanowi koszty uzyskania przychodów, gdyż służą one do zabezpieczenia źródła przychodów osiąganych ze świadczenia usług odpłatnych wymienionych w art. 4 ust. 4 ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego, a także zapewniają sam byt Ośrodka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca realizuje zadania wynikające z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. Nr 251, poz. 2507 z późn.zm.). Ośrodek zgodnie z art. 4 ust. 3 nie pobiera za nie odpłatności.

Na realizację nieodpłatnych zadań z zakresu doradztwa rolniczego Ośrodek, zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego otrzymuje z budżetu państwa dotację celową.

Otrzymywana dotacja celowa na wykonywanie nieodpłatnych zadań z zakresu doradztwa rolniczego nie pokrywa w całości kosztów związanych z realizacją tych zadań. Różnica ta pokrywana jest wpływami uzyskanymi ze świadczenia usług doradczych odpłatnych, o których mowa w art. 4 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.).

Wskazać należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia jako wolne od podatku dochodowego dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Zgodnie z obowiązującą powyższą regulacją prawną wskazane ograniczenie nie dotyczy wydatków i kosztów, które ponoszone są ze środków własnych podmiotu.

Reasumując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i treść powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że po spełnieniu przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, stanowiące różnicę między poniesionymi kosztami na realizację wykonywanych zadań nieodpłatnych wymienionych w art. 4 ust. 2 ww. ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego a kwotą dotacji celowej, otrzymanej na realizacje tych zadań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.