2019.02.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.8.2019.1.JF
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania niezamortyzowanej (nieumorzonej) wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, za koszt uzyskania przychodów po stronie Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania niezamortyzowanej (nieumorzonej) wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, za koszt uzyskania przychodów po stronie Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie sprzedaży towarów i usług kosmetycznych na rzecz klientów indywidualnych poprzez sieć stacjonarnych perfumerii (oraz sklep internetowy).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka jest stroną umów najmu, na podstawie których uzyskuje dostęp do powierzchni komercyjnych m.in. w centrach handlowych. Powierzchnie te są przez Spółkę wynajmowane dla potrzeb prowadzenia sieci stacjonarnych perfumerii, w których prowadzona jest sprzedaż towarów i usług kosmetycznych.

W przypadku najmu powierzchni komercyjnej, Spółka dokonuje dostosowania tej wynajmowanej powierzchni dla potrzeb prowadzenia perfumerii. Dlatego też, ponosi określone koszty (m.in. inwestycje w budowanie / przesuwanie ścian, systemów wentylacyjnych i elektryki, regałów i półek perfumerii, itd.), które są kapitalizowane przez Spółkę i traktowane jako inwestycja w obce środki trwałe. W niektórych przypadkach, jeśli zachodzi taka możliwość, ponoszone koszty nie są kapitalizowane do wartości inwestycji w obcych środkach trwałych, lecz traktowane jako odrębne pozycje środków trwałych (jeśli elementy te nie są ściśle związane z wynajmowaną powierzchnią i istnieje swobodna możliwość ich realokacji).

Wartość skapitalizowanych inwestycji w obcych środkach trwałych (nakłady na wynajmowane powierzchnie) oraz wartość środków trwałych, stanowiąca ekwiwalent kosztów (wydatków) poniesionych przez Spółkę na przystosowanie wynajmowanych powierzchni, jest przez Spółkę wprowadzana do właściwej ewidencji środków trwałych podlegających amortyzacji dla celów podatkowych. Wartość ta stanowi wartość początkową aktywów, która jest podstawą dokonywania amortyzacji podatkowej.

Odpisy amortyzacyjne od tych aktywów (inwestycje w obcych środkach trwałych, względnie środki trwałe) są przez Spółkę traktowane jako koszty uzyskania przychodów (Spółka przyjmuje, że są one związane z przychodami / zabezpieczeniem źródła przychodów, a więc stanowią koszty określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP) zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP (w związku z art. 16a ust. 1 i 2 ustawy o PDOP).

Z uwagi na fakt, iż Spółka jest aktualnie w fazie przedłużania obowiązujących dotychczas umów najmu, a także w związku z prowadzonym programem inwestycyjnym w perfumerie (wdrożenie nowego designu i wystroju), możliwe są sytuacje, w których Spółka dokonuje zmiany obecnego wystroju i wyposażenia danej perfumerii na nowy. Fizycznie odbywa się to poprzez likwidację nakładów (inwestycji) na wynajmowaną powierzchnię, a potencjalnie również likwidacji wyodrębnionych środków trwałych (usunięcie / utylizację), oraz zastąpienie ich nowymi nakładami (inwestycją) oraz środkami trwałymi. W sensie formalnym, polega to na spisaniu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałych (względnie środka trwałego) oraz wprowadzeniu nowego aktywa o wartości początkowej odpowiadającej kosztom (wydatkom) poniesionym na zmianę (odnowienie) wynajmowanej powierzchni. Likwidacja dotychczasowej inwestycji (nakładów), względnie innych aktywów zlokalizowanych w perfumerii, jest warunkiem zmiany wystroju i wprowadzenia nowego designu do perfumerii (Spółka dalej kontynuuje dotychczasową działalność w zakresie sprzedaży towarów i usług kosmetycznych, pomimo likwidacji części aktywów).

Z uwagi na fakt, że proces zmiany wynajmowanej powierzchni wiąże się z likwidacją inwestycji w obcym środku trwałym (środka trwałego) w sensie fizycznym i formalnym, Spółka powzięła wątpliwość odnośnie możliwości ujęcia niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym (środka trwałego) w kosztach podatkowych, w momencie dokonania likwidacji. Niezamortyzowana wartość aktywa, w momencie ujęcia w kosztach podatkowych, w sensie ekonomicznym kreowałaby stratę po stronie Spółki w odniesieniu do likwidowanego aktywa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle przepisu 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, niezamortyzowana (nieumorzona) wartość początkowa inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, może stanowić koszt uzyskania przychodów po stronie Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisu 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, niezamortyzowana (nieumorzona) wartość początkowa inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, może stanowić koszt uzyskania przychodów po stronie Spółki.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W świetle tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, przy jednoczesnym braku ujęcia danego wydatku w katalog wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

W przypadku kosztu obejmującego niezamortyzowaną (nieumorzoną) część inwestycji w obcym środku trwałych (względnie środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej) zrealizowanej w perfumerii, która to inwestycja jest likwidowana w związku ze zmianą wystroju perfumerii, nie powinno budzić wątpliwości, że koszt powstający po stronie Spółki, stanowiący jednocześnie stratę dla Spółki (niezamortyzowana wartość aktywów) pozostaje w związku z działalnością operacyjną Spółki, a więc jest poniesiony celem zabezpieczenia źródła przychodów. Bez poniesienia tego kosztu, nie byłaby możliwa zmiana wystroju perfumerii, która jest dokonywana w celach czysto komercyjnych, aby zachęcić klientów indywidualnych do skorzystania z oferty Spółki, w tym aby wystrój perfumerii lepiej odpowiadał aktualnym trendom i standardom (szczególnie, że zmiana wystroju z reguły ma miejsce przy przedłużaniu umów najmu, a więc kilka lat po pierwszym otwarciu danej perfumerii). Z tej przyczyny, koszt niezamortyzowanego aktywa, które jest objęte likwidacją przy zmianie wystroju perfumerii, powinien być traktowany jako koszt pozostając w związku z przychodami, a więc objęty normą art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Z tej przyczyny, konieczne jest rozważenie, czy taki koszt może być objęty ograniczeniami wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W tym zakresie, potencjalnym ograniczeniem jest to wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, a więc, przepis stanowiący o braku uznania za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W opinii Spółki, przepis ten nie powinien mieć zastosowania w sytuacji ujęcia przez Spółkę w kosztach niezamortyzowanej (nieumorzonej) wartości inwestycji w obcym środku trwałym (bądź innych aktywów), które są likwidowane w związku ze zmianą wystroju perfumerii. Ograniczenie to obejmuje dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. W przypadku Spółki, likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym czy środka trwałego wynika raczej nie ze zmiany działalności, lecz z jej rozwoju i dostosowania do aktualnych potrzeb rynkowych. W związku z tym, ujęcie niezamortyzowanej wartości w kosztach podatkowych, nie powinno być objęte ograniczeniem wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP.

Organy podatkowe i sądy administracyjne, na tle analogicznych stanów faktycznych, potwierdzają możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów strat z tytułu niezamortyzowanych inwestycji w obcych środkach trwałych (czy środków trwałych), jeżeli likwidacja tej inwestycji nie wynika ze zmiany profilu działalności.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.36.2017.2.KB, organ stwierdził:

„Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie zakończenie umowy dzierżawy w żaden sposób nie wiązało się z utratą przydatności gospodarczej dokonanych przez Wnioskodawcę inwestycji w obcych środkach trwałych, czy też ze zmianą rodzaju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Również planowane zbycie poniesionych nakładów stanowiących inwestycje w obcym środku trwałym stosownie do art. 676 k.c., nie będzie prowadzić ani do utraty przydatności gospodarczej dokonanych przez Wnioskodawcę inwestycji w obcych środkach trwałych, ani do zmiany rodzaju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W konsekwencji brak będzie podstaw do zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. i wyłączenia na tej podstawie z kosztów uzyskania przychodów wartości odpowiadającej wartości niezamortyzowanych inwestycji w obcym środku trwałym. Tym samym niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcym środku trwałym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.”

Analogiczne stanowisko zostało przyjęte:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-874/15/BD:
„Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do jednorazowego zaliczenia niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym do kosztów uzyskania przychodu, w momencie rozwiązania umowy najmu.”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 stycznia 2015 r., sygn. IPPB5/423-1054/14-2/PS:
„Zatem, skoro decyzja o nieprzedłużaniu umowy najmu biura przy ul. X. w Z. była podyktowana czynnikami ekonomicznymi (tj. koniecznością ograniczenia wynajmowanej powierzchni w związku z utratą Strategicznego klienta), a przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy CIT zostały spełnione, w ocenie Wnioskodawcy straty powstałe po stronie Spółki w związku z likwidacją nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego (inwestycji w aranżację pomieszczeń biurowych przy ul. X w Z.) podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie wykreślenia tego środka z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.”.

W konsekwencji, w świetle przepisu 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, niezamortyzowana (nieumorzona) wartość początkowa inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, może stanowić koszt uzyskania przychodów po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie uznania niezamortyzowanej (nieumorzonej) wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (względnie wyodrębnionego środka trwałego), objętej likwidacją z uwagi na zmianę wystroju perfumerii, za koszt uzyskania przychodów po stronie Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

Art. 16 ust. 1 pkt 5 updop stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop. Tak więc, kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie więc strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

Przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, a zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, a także zwrot wynajmującemu inwestycji w obcym środku trwałym przed upływem okresu najmu lub dzierżawy (czy okresu pełnej amortyzacji).

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych (inwestycji w obcych środkach trwałych) należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów i usług kosmetycznych na rzecz klientów indywidualnych poprzez sieć stacjonarnych perfumerii (oraz sklep internetowy). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca jest stroną umów najmu, na podstawie których uzyskuje dostęp do powierzchni komercyjnych m.in. w centrach handlowych. Powierzchnie te są przez Spółkę wynajmowane dla potrzeb prowadzenia sieci stacjonarnych perfumerii, w których prowadzona jest sprzedaż towarów i usług kosmetycznych.

W przypadku najmu powierzchni komercyjnej, Wnioskodawca dokonuje dostosowania tej wynajmowanej powierzchni dla potrzeb prowadzenia perfumerii. Dlatego też, ponosi określone koszty.

Wnioskodawca wskazuje, że jest aktualnie w fazie przedłużania obowiązujących dotychczas umów najmu, a także w związku z prowadzonym programem inwestycyjnym w perfumerie (wdrożenie nowego designu i wystroju), możliwe są sytuacje, w których Spółka dokonuje zmiany obecnego wystroju i wyposażenia danej perfumerii na nowy. Fizycznie odbywa się to poprzez likwidację nakładów (inwestycji) na wynajmowaną powierzchnię, a potencjalnie również likwidacji wyodrębnionych środków trwałych (usunięcie / utylizację), oraz zastąpienie ich nowymi nakładami (inwestycją) oraz środkami trwałymi. W sensie formalnym, polega to na spisaniu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałych (względnie środka trwałego) oraz wprowadzeniu nowego aktywa o wartości początkowej odpowiadającej kosztom (wydatkom) poniesionym na zmianę (odnowienie) wynajmowanej powierzchni. Likwidacja dotychczasowej inwestycji (nakładów), względnie innych aktywów zlokalizowanych w perfumerii, jest warunkiem zmiany wystroju i wprowadzenia nowego designu do perfumerii. Spółka dalej kontynuuje dotychczasową działalność w zakresie sprzedaży towarów i usług kosmetycznych, pomimo likwidacji części aktywów).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że możliwość zaliczenia powstałej straty z tytułu niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym oraz niezamortyzowanego środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów, należy oceniać przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem, skoro art. 16 ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienia strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni zamortyzowanych inwestycji w obcym środku trwałym oraz środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z innych przyczyn aniżeli wskazane w treści art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, oznacza to, że straty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 updop.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że Wnioskodawca niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcym środku trwałym oraz niezamortyzowanej wartości środka trwałego, o których mowa we wniosku, może zaliczyć do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że Organ nie odnosi się do niezamortyzowanych wartości niematerialnych i prawnych oraz innych aktywów, do których Wnioskodawca odnosi się we własnym stanowisku, gdyż nie one były przedmiotem zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin