Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.47.2019.1.AS
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 11 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 11 marca 2019 r. o wskazanie, że sprawa ma zostać załatwiona w stanie faktycznym oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto (miasto na prawach powiatu, dalej: Miasto lub Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym miesięczne deklaracje VAT-7 do właściwego urzędu skarbowego.

Gmina (Miasto) wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę (Miasto) w ramach reżimu publicznoprawnego (tj. działalność poza VAT – art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), natomiast pozostała część wykonywana jest na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, jako podlegająca przepisom o podatku od towarów i usług (tj. działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT).

Działania realizowane przez Gminę (Miasto) w ramach obowiązków publicznoprawnych, są to czynności spoza zakresu opodatkowania VAT (Gmina nie wykazuje tych czynności w rejestrze VAT oraz w deklaracjach VAT-7). Z realizacją czynności wykonywanych przez Gminę (Miasto), poza zakresem opodatkowania VAT, wiążą się wydatki z nimi związane pośrednio lub bezpośrednio. Wydatki te, co do zasady, dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez dostawców danych usług bądź towarów.

Miasto w latach 2011-2013 realizowało projekt pn.: „(…)”.

Wniosek o dofinansowanie projektu został złożony w ramach naboru dla Osi Priorytetowej 6 Polska gospodarka na rynku międzynarodowym Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Działania 6.2 Rozwój sieci centrów obsługi inwestorów i eksporterów oraz powstawanie nowych terenów inwestycyjnych, Poddziałania 6.2.2 Wsparcie działań studyjno-koncepcyjnych w ramach przygotowania terenów inwestycyjnych dla projektów inwestycyjnych.

Przedmiotem projektu było przeprowadzenie analiz i prac studialno-projektowych dokumentacji technicznej i projektowo-budowlanej, związanej z uzbrojeniem terenu pod Inwestycje dla obszaru przemysłowego w obrębie ulic (…), w tym:

1. Opracowanie dotyczące koncepcji zagospodarowania terenu, w tym ocenę stanu infrastruktury technicznej, analizę kosztową uzbrojenia.
2. Opracowanie dotyczące kompleksowych badań geotechnicznych, w tym określenie warstw geologicznych, nośności gruntu, poziomu lustra wód gruntowych.
3. Opracowanie studium wykonalności, w tym raportu o barierach inwestycyjnych.
4. Opracowanie informacji o klimacie inwestycyjnym dla danej lokalizacji.
5. Analizy formalno-prawne nieruchomości.
6. Raporty o oddziaływaniu na środowisko naturalne.
7. Dokumentacja techniczna i projektowo-budowlana związana z uzbrojeniem terenu pod inwestycje, obejmująca budowę ciągu komunikacyjnego ca 1000 metrów wraz z infrastrukturą towarzyszącą, tj. kanalizacją deszczową i oświetleniem ulicznym. Kategoria obejmowała także opracowanie dokumentacji teletechnicznej.
8. Działania związane z promocją terenów inwestycyjnych będących przedmiotem projektu.
   
   

Z uzasadnienia wniosku o dofinansowanie projektu wynika, że: „Przedmiotem projektu jest przeprowadzenie analiz i prac studyjno-projektowych dokumentacji technicznej i projektowo-budowlanej dla obszaru przemysłowego w obrębie ulic: (…). Sporządzona dokumentacja przyspieszy proces uzbrajania terenów pod inwestycje. Uzyskana w wyniku projektu pełna dokumentacja projektowa umożliwi w przyszłości ubieganie się o środki unijne na budowę właściwej infrastruktury drogowej z uzbrojeniem przeznaczonym pod inwestorów”.

Efektem realizacji projektu jest stworzenie profesjonalnej dokumentacji umożliwiającej udostępnienie 32,10 ha terenów inwestycyjnych i zlokalizowanie na nich co najmniej 1 nowej inwestycji.

Realizacja projektu była związana z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznoprawnych, nałożonych przepisami art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.). Gmina wykonuje bowiem zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.
   
   

Realizacja zadań publicznych w przedmiotowym projekcie dotyczyła w szczególności zapewnienia ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, gminnych dróg i ulic. Ponadto, zakwalifikowanie projektu do zadań własnych Gminy wynika również z art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.), określającego zasady gospodarowania nieruchomościami wchodzącymi w skład gminnego zasobu nieruchomości, które polega m.in. na wyposażaniu nieruchomości w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.

Najważniejszym elementem systemów komunikacyjnych miast są bowiem drogi, a podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę zarządzania nimi, jest ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, z późn. zm.).

Organ jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dróg gminnych, stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, jest prezydent miasta (burmistrz, wójt). Zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, a utworzonej przez radę miasta. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca – prezydent miasta (art. 21 ust. 1). Zagadnienia dotyczące systemów komunikacyjnych miast stanowią istotny element rozważany przy określaniu przez gminy polityki przestrzennej, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Należą do nich uwarunkowania wynikające w szczególności z:

1. dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu,
2. stanu ładu przestrzennego,
3. stanu środowiska,
4. potrzeb i możliwości rozwoju gminy,
5. stanu prawnego gruntów,
6. występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych,
7. występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych,
8. występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych,
9. stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej,
10. zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych.
    
    

Elementami, które będąc wyrażone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, wpływają na systemy komunikacyjne miast są te, które wyznaczają: kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów; kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów; obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym i/lub ponadlokalnym; obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemnych; obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych; obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji; granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych oraz inne obszary problemowe.

Nabyte w ramach projektu towary i usługi (opracowana dokumentacja) nie są, nie były i nie będą bezpośrednio wykorzystane do czynności opodatkowanych VAT. Gmina nie zamierzała bezpośrednio czerpać z efektów inwestycji (wytworzonej dokumentacji) żadnych korzyści finansowych. Efekt projektu bezpośrednio nie służy i nie będzie służył sprzedaży opodatkowanej. Brak jest jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej przenoszącej własność powstałej w wyniku projektu dokumentacji na inny podmiot lub będącej przedmiotem zamiany, dzierżawy, czy też realizacji innej usługi opodatkowanej VAT. Nie wystąpiła przesłanka z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, będąca warunkiem niezbędnym (sine qua non) dla odliczenia podatku naliczonego. Podatek VAT był wydatkiem kwalifikowalnym, ponieważ Miasto nie miało prawnej możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (oświadczenie złożone Instytucji Zarządzającej w dniu 30 maja 2011 r.).

Projekt nie generował dla Miasta żadnego przychodu (obrotu). Powstała dokumentacja nie była przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej (brak podatku należnego z tytułu wykonania dokumentacji). Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów służących realizacji zadania (tj. wykonania dokumentacji projektowej).

W listopadzie 2018 r. Instytucja Zarządzająca przeprowadziła kontrolę ww. projektu nr (…), pt. „(…)”.

Zgodnie z informacją pokontrolną z dnia 30 listopada 2018 r.:

Nie stwierdzono nieprawidłowości i nie stwierdzono naruszeń prawa.

Pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. Instytucja Zarządzająca zaleciła Gminie jedynie wystąpienie do odpowiednich organów podatkowych z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawie możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w ramach realizowanego projektu, co Miasto niniejszym wnioskiem czyni.

Z uzupełnienia z dnia 4 marca 2019 r. do wniosku wynika, że:

• przedmiotem wniosku jest jeden zaistniały stan faktyczny,
• nabyte w ramach projektu towary i usługi (tj. opracowana dokumentacja) nie służyły bezpośrednio ani pośrednio sprzedaży opodatkowanej Miasta. Dokumentacja wytworzona w ramach ww. projektu nie miała wpływu na prowadzoną w Gminie procedurę przetargową.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z realizacją projektu pn.: „(…)”, którego przedmiotem było sporządzenie dokumentacji projektowej dla Miasta, która umożliwi w przyszłości ubieganie się o środki unijne na budowę właściwej infrastruktury drogowej w obrębie ulic (…), którego efekty były bezpośrednio wykorzystane do realizacji czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wytworzenie i posiadanie wyłącznie przez Miasto ww. dokumentacji), Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od poniesionych w ww. projekcie wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

W myśl art. 25 ust. 2 ww. ustawy, gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności, zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, z późn. zm.), zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg: gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach, do zarządcy drogi należy między innymi:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2).
  
  

Z powyższych przepisów wprost wynika, że działania zarządców gminnych nieruchomości, w tym dróg, mieszczą się w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez te jednostki władztwa publicznoprawnego, a nie z czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców łub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższe jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują, jako organy władzy publicznej, nawet, jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa unijnego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy, podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Nabyte w ramach projektu towary i usługi (opracowana dokumentacja) nie są, nie były i nie będą bezpośrednio wykorzystane do czynności opodatkowanych VAT. Gmina nie zamierzała bezpośrednio czerpać z efektów inwestycji (wytworzonej dokumentacji) żadnych korzyści finansowych. Efekt projektu bezpośrednio nie służy i nie będzie służył sprzedaży opodatkowanej. Brak jest jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej przenoszącej własność powstałej w wyniku projektu dokumentacji na inny podmiot lub będącej przedmiotem zamiany, dzierżawy, czy też realizacji innej usługi opodatkowanej VAT. Nie wystąpiła przesłanka z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, będąca warunkiem niezbędnym (sine qua non) dla odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym, Gminie (Miastu), w odniesieniu do towarów i usług nabywanych w ramach projektu „(…)”, wykorzystanych do czynności niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Organy podatkowe podległe Ministrowi Finansów w licznych interpretacjach wydawanych na etapie sporządzania ww. projektu rozstrzygały jednoznacznie, że Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdy efekt projektu (tutaj: posiadana dokumentacja) nie jest bezpośrednio związany ze sprzedażą opodatkowaną VAT (tutaj: nie dokonano zbycia, dzierżawy wytworzonej dokumentacji w ramach czynności cywilnoprawnej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług). Przykład: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2012 r., znak: IBPP3/443-63/12/ASz. Fakt, iż przedmiotem projektu było uzyskanie dokumentacji projektowej, która umożliwi w przyszłości ubieganie się o środki unijne na budowę właściwej infrastruktury drogowej w obrębie ulic (…), którego efekty były bezpośrednio wykorzystane do realizacji czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wytworzenie i posiadanie wyłącznie przez Miasto ww. dokumentacji), sprawia, że Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od poniesionych wydatków. Nie ma bowiem bezpośredniego związku pomiędzy wykonaniem dokumentacji, a podatkiem należnym. Dokumentacja nie została zbyta w drodze umowy cywilnoprawnej (stanowi własność Gminy). Nie został naliczony podatek należny od obrotu tą dokumentacją, gdyż taki obrót cywilnoprawny w przypadku przedmiotu projektu nie wystąpił. Potwierdzeniem tego jest również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10.11.2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.557.2017.1.AR. „Należy zauważyć, że wprawdzie każdy wydatek (inwestycyjny) ma wpływ na działalność gospodarczą i każdy mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu, jednak jeżeli określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną, nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny i marginalny w porównaniu do wyraźnego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi VAT.”

Dodatkowo należy zauważyć, iż ww. wydatki były poniesione w latach 2011-2013. Stąd, również w świetle art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, brak jest możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony za lata 2011-2013 w stosunku do wytworzonej w ramach projektu dokumentacji, niebędącej przedmiotem umowy cywilnoprawnej (dokumentacja stanowi wyłącznie własność Miasta). Gmina nabywając ww. dokumentację, działała jako władza publiczna – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym, art. 19 ust. 2 cyt. ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, art. 25 ust. 2 cyt. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Jak wykazano, stanowisko Gminy jest prawidłowe, gdyż nie ma spełnionej przesłanki z art. 86 ust. 1 i ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r., powyższy przepis otrzymał następujące brzmienie: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie oraz w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np.: dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. – w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) – ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy);
• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny
  (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy);
  

• przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy);
• jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy);
• jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).
  
  

Należy przy tym zauważyć, że w myśl art. 11 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r., do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. –obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. cyt. wyżej art. 88 ust. 4 ustawy otrzymał brzmienie: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanego przepisu wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina (Miasto) wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę (Miasto) w ramach reżimu publicznoprawnego (tj. działalność poza VAT – art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), natomiast pozostała część wykonywana jest na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, jako podlegająca przepisom o podatku od towarów i usług (tj. działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT). Działania realizowane przez Gminę (Miasto) w ramach obowiązków publicznoprawnych, są to czynności spoza zakresu opodatkowania VAT. Z realizacją czynności wykonywanych przez Gminę (Miasto), poza zakresem opodatkowania VAT, wiążą się wydatki z nimi związane pośrednio lub bezpośrednio. Wydatki te, co do zasady, dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez dostawców danych usług bądź towarów. Miasto w latach 2011-2013 realizowało projekt pn.: „(…)”. Przedmiotem projektu było przeprowadzenie analiz i prac studialno-projektowych dokumentacji technicznej i projektowo-budowlanej, związanej z uzbrojeniem terenu pod Inwestycje dla obszaru przemysłowego w obrębie ulic (…). Efektem realizacji projektu jest stworzenie profesjonalnej dokumentacji umożliwiającej udostępnienie 32,10 ha terenów inwestycyjnych i zlokalizowanie na nich co najmniej 1 nowej inwestycji. Realizacja projektu była związana z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznoprawnych, nałożonych przepisami art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Realizacja zadań publicznych w przedmiotowym projekcie dotyczyła w szczególności zapewnienia ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, gminnych dróg i ulic. Ponadto, zakwalifikowanie projektu do zadań własnych Gminy wynika również z art. 25 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, określającego zasady gospodarowania nieruchomościami wchodzącymi w skład gminnego zasobu nieruchomości, które polega m.in. na wyposażaniu nieruchomości w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej. Najważniejszym elementem systemów komunikacyjnych miast są bowiem drogi, a podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę zarządzania nimi jest ustawa o drogach publicznych. Nabyte w ramach projektu towary i usługi (opracowana dokumentacja) nie są, nie były i nie będą bezpośrednio wykorzystane do czynności opodatkowanych VAT. Gmina nie zamierzała bezpośrednio czerpać z efektów inwestycji (wytworzonej dokumentacji) żadnych korzyści finansowych. Efekt projektu bezpośrednio nie służy i nie będzie służył sprzedaży opodatkowanej. Brak jest jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej przenoszącej własność powstałej w wyniku projektu dokumentacji na inny podmiot lub będącej przedmiotem zamiany, dzierżawy, czy też realizacji innej usługi opodatkowanej VAT. Nie wystąpiła przesłanka z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, będąca warunkiem niezbędnym (sine qua non) dla odliczenia podatku naliczonego. Podatek VAT był wydatkiem kwalifikowalnym, ponieważ Miasto nie miało prawnej możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Projekt nie generował dla Miasta żadnego przychodu (obrotu). Powstała dokumentacja nie była przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej (brak podatku należnego z tytułu wykonania dokumentacji). Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów służących realizacji zadania (tj. wykonania dokumentacji projektowej). Nabyte w ramach projektu towary i usługi (tj. opracowana dokumentacja) nie służyły bezpośrednio ani pośrednio sprzedaży opodatkowanej Miasta. Dokumentacja wytworzona w ramach ww. projektu nie miała wpływu na prowadzoną w Gminie procedurę przetargową.

Na tle przedstawionego opisu sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1, w zw. z art. 88 ust. 4 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W ocenie tutejszego Organu, w omawianej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia, nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca, realizując opisany projekt, nie działa w charakterze podatnika VAT, a nabyte w ramach projektu towary i usługi, tj. opracowana dokumentacja, nie są, nie były i nie będą bezpośrednio, ani pośrednio wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina nie zamierzała bezpośrednio czerpać z efektów inwestycji (wytworzonej dokumentacji) żadnych korzyści finansowych. Efekt projektu bezpośrednio nie służy i nie służył sprzedaży opodatkowanej. Również, jak wskazał Wnioskodawca, projekt nie generował dla Miasta żadnego przychodu (obrotu).

W konsekwencji powyższego – w oparciu o przepis art. 86 ust. 1 ustawy – Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „(…)”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające z wniosku, w tym w szczególności, że nabyte w ramach projektu towary i usługi (opracowana dokumentacja) nie są, nie były i nie będą bezpośrednio ani pośrednio wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.