2019.03.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.24.2019.1.AKR
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika do rozporządzenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług najmu samochodów świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – jest prawidłowe,
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika do rozporządzenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług najmu samochodu świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w sytuacji, gdy na fakturze za najem samochodu zostały ujęte dodatkowe opłaty za uzupełnienie braków wyposażenia samochodu, wynikających z wykorzystania samochodu w niewłaściwy sposób – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca świadczy usługi krótkoterminowego wynajmu samochodów osobowych w sektorze carsharingu dla przedsiębiorców oraz dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej jako: „Usługi najmu” lub „Usługi”).

Aby skorzystać z Usługi najmu samochodu, klient musi się zarejestrować za pośrednictwem aplikacji internetowej zainstalowanej na urządzeniu mobilnym. Przy rejestracji w aplikacji klient zobowiązany jest m.in. do podania numeru karty płatniczej, z której pobierane będą płatności za Usługi. Następnie, korzystając z aplikacji mobilnej, klient może wynająć aktualnie dostępny samochód na dowolny czas oraz zwrócić go w dowolnym miejscu, w obszarze dostępności usługi.

Po zakończonym wynajmie klient otrzymuje informację o naliczonych opłatach oraz fakturę elektroniczną dokumentującą naliczone opłaty, wystawioną w centralnym systemie fakturowania. Opłata z tytułu użytkowania samochodu obejmuje: opłatę za korzystanie z samochodu w trakcie ruchu pojazdu, opłatę za korzystanie z samochodu w trakcie postoju oraz opłatę za pokonany dystans. Bezpośrednie koszty zatankowania pojazdu i zakupu innych materiałów eksploatacyjnych ponosi Spółka, która uwzględniając ten fakt, koszt zakupu materiałów eksploatacyjnych kalkuluje w wysokości wynagrodzenia za świadczenie przez siebie usług.

Oprócz Usługi najmu faktura obejmuje czasami inne opłaty związane z wynajmem, np. opłaty za uzupełnienie elementów wyposażenia samochodu, których brak wynika z winy klienta. Opłaty mogą zostać również naliczone za wykorzystanie samochodu w niewłaściwy sposób.

Płatność za faktury zostaje zrealizowana automatycznie, za pośrednictwem operatora płatności bezgotówkowych, poprzez pobranie opłaty z karty płatniczej klienta. Wraz z wystawieniem faktury następuje zaewidencjonowanie obrotu i kwoty podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej zainstalowanej w miejscu prowadzenia działalności firmy.

Automatycznej płatności polegającej na pobraniu środków z karty płatniczej klienta, w formie usługi oferowanej przez internetowy system płatności. Jest to system płatności będący odpowiednikiem takich rozwiązań jak A czy B, służący pośredniczeniu w płatnościach realizowanych przez Internet w czasie rzeczywistym;
Tradycyjnego przelewu bankowego, w którym klient wskazuje numer rezerwacji samochodu lub numer faktury – w przypadku faktur i not obciążeniowych za dodatkowe opłaty związane z Usługami najmu.

Wnioskodawca wskazuje, że w odniesieniu do dwóch powyższych form płatności z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Natomiast w odniesieniu do zapłat dokonywanych przez internetowy system płatności, Spółka otrzymuje na rachunek bankowy zbiorcze przelewy obejmujące wpłaty z danego dnia. Operator systemu płatności udostępnia Spółce raporty płatności, z których jednoznacznie wynika, jakiej rezerwacji samochodu dotyczyła każda zapłata. Jednocześnie informacja o dokonanej płatności za rezerwację jest przekazywana automatycznie z systemu internetowego operatora do systemu operacyjnego Spółki.

W ramach wykonywania Usług najmu Wnioskodawca nie wykonuje żadnych dostaw towarów i nie świadczy żadnych usług, które to dostawy i usługi zostały wymienione w § 4 ust. 1 Rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących na podstawie pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zakresie świadczonych Usług najmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?
Czy Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących na podstawie pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zakresie świadczonych Usług najmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w sytuacji, gdy faktura dokumentująca sprzedaż na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej obejmuje zarówno wynagrodzenie należne za wyświadczone Usługi najmu, jak i dodatkowe opłaty za uzupełnienie braków wyposażenia samochodu, wynikające z wykorzystania samochodu w niewłaściwy sposób, które ujęte zostały na fakturze za wynajem samochodu?
Pytanie dot. tych świadczeń, które Wnioskodawca kwalifikuje jako objęte opodatkowaniem VAT (nie dot. świadczeń o charakterze odszkodowawczym).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jest on uprawniony do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących w zakresie świadczonych Usług najmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 Rozporządzenia.
Spółka jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących na podstawie pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zakresie świadczonych Usług najmu samochodów w sytuacji, gdy faktura dokumentująca sprzedaż na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej obejmuje zarówno Usługi najmu samochodu, jak i dodatkowe opłaty za uzupełnienie braków wyposażenia samochodu, wynikające z wykorzystania samochodu w niewłaściwy sposób, ujęte na fakturze za wynajem samochodu, które Wnioskodawca kwalifikuje jako objęte opodatkowaniem VAT (nie dot. świadczeń o charakterze odszkodowawczym).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Stosownie do art. 111 ust. 1 Ustawy VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są co do zasady obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 Ustawy VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

W Rozporządzeniu wskazane zostały zwolnienia na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwanego dalej „ewidencjonowaniem”, oraz warunki korzystania ze zwolnienia (§ 1 Rozporządzenia). Z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., zwolniono m.in. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia (§ 2 ust. 1 Rozporządzenia). Z § 2 ust. 2 Rozporządzenia wynika, że w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do Rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku. W poz. 37 załącznika do Rozporządzenia wymienione zostało świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z powyższego wynika więc, że w celu zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia konieczne jest spełnienie następujących przestanek:

otrzymanie zapłaty za wykonaną czynność przez świadczącego usługę powinno nastąpić w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem) oraz
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę powinno jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Z § 4 ust. 1 Rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w tym przepisie. Wnioskodawca zauważa, że usługi krótkoterminowego wynajmu samochodów osobowych w sektorze carsharingu nie zostały wskazane jako usługi, w odniesieniu do których nie można stosować zwolnień z obowiązku ewidencjonowania. Na świadczenie Wnioskodawcy wykonywane w ramach Usługi najmu samochodów składa się odpłatne udostępnienie samochodu osobowego, który może zostać wynajęty przez aplikację mobilną na dowolny czas w obszarze dostępności usługi. Wynagrodzenie za świadczenie Usług kalkulowane jest jako suma: opłaty za korzystanie z samochodu w trakcie ruchu pojazdu, opłaty za korzystanie z samochodu w trakcie postoju oraz opłaty za pokonany dystans.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania miało na celu przede wszystkim przyznanie ulgi dla podatników otrzymujących płatności w formie bezgotówkowej. Zapłata gotówką nie umożliwia bowiem bezpośredniej identyfikacji podmiotu dokonującego zapłaty, kwoty należności, czasu płatności oraz podstawy dokonywanej zapłaty. Przekaz środków pieniężnych odbywa się w takim przypadku jedynie bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą i nabywcą, bez udziału profesjonalnych instytucji i jednostek zajmujących się transferem pieniędzy. Z punktu widzenia bezpieczeństwa obrotu pewniejszą formą transferów pieniężnych są bezsprzecznie transakcje przeprowadzane w formie bezgotówkowej. Omawiane zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania dotyczy więc w szczególności takich rodzajów płatności, które w jakikolwiek sposób odnotowywane są w systemie bankowym, a więc płatności dokonywanych za pośrednictwem instytucji zajmujących się profesjonalnie transferami pieniężnymi (w szczególności banków).

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że opisywane we wniosku rodzaje płatności za wykonywane Usługi najmu z pewnością nie należy traktować jako płatności w formie gotówkowej. Bez udziału instytucji bankowych i wykorzystania podmiotów trzecich jako pośredników, realizacja płatności przez wykonanie polecenia przelewu oraz przez internetowy specjalistyczny system płatności E., nie mogłaby mieć miejsca. Tym samym płatności te w każdym wypadku pozostają odnotowane w systemie bankowym.

W przepisach Ustawy VAT oraz Rozporządzenia nie zostało zdefiniowane wyrażenie „zapłata za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej”. Zgodnie z wykładnią językową tego pojęcia „za pośrednictwem” należy rozumieć jako „korzystając z czegoś”, a także „przy pomocy czegoś” lub „przy użyciu czegoś”. W przepisach Ustawy VAT oraz Rozporządzenia nie zostały również zdefiniowane terminy płatności bezgotówkowych, gotówkowych oraz przelewu bankowego. W tym zakresie posiłkowo można odnieść się do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

Na podstawie art. 63 ust. 1 Prawa bankowego, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Transakcje bezgotówkowe są zatem rozliczeniami pieniężnymi, które oparte są na dokonywaniu odpowiednich zapisów na kontach bankowych rozliczających się podmiotów. W transakcjach bezgotówkowych na żadnym etapie rozliczenia nie dochodzi zatem do użycia gotówki, jak to ma miejsce w przypadku transakcji gotówkowych. Podstawową różnicą pomiędzy transakcjami gotówkowymi a transakcjami bezgotówkowymi jest więc udział w dokonywaniu transakcji bezgotówkowych wyspecjalizowanych instytucji finansowych, przykładowo banku.

Jak wynika z art. 63 ust. 3 Prawa bankowego, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności: poleceniem przelewu, poleceniem zapłaty, czekiem rozrachunkowym, kartą płatniczą (debetową lub kredytową).

Stosownie do art. 63c Prawa bankowego, polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego.

Z przepisów Prawa bankowego wyraźnie wynika, że polecenie przelewu jest jedną z form rozliczeń bezgotówkowych, które polega na udzieleniu bankowi przez dłużnika dyspozycji obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Płatność dokonywana w ramach tradycyjnego przelewu bankowego polega na wykonaniu polecenia przelewu, który obejmuje wydanie bankowi dyspozycji przekazania określonej kwoty pieniężnej z rachunku płatniczego płatnika na rachunek płatniczy będący własnością odbiorcy, beneficjenta przekazywanej kwoty. W takim przypadku bank przyjmuje dyspozycję i przekazuje określoną kwotę pieniędzy, pomniejszając saldo rachunku zleceniodawcy przelewu. Jak wynika z przepisów Prawa bankowego, bank jest wyłącznym podmiotem, który może wykonać taką dyspozycję obciążenia rachunku płatniczego płatnika oraz następnie uznania rachunku płatniczego odbiorcy. W związku z tym, w przypadku płatności za pomocą tradycyjnego przelewu bankowego, pierwsza przesłanka spełniona jest wprost. Polecenie przelewu dokonywane jest bowiem w całości za pośrednictwem banku.

Wnioskodawca jednocześnie będzie miał możliwość na podstawie ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie określić, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła. Klient wpisuje nr faktury/dokumentu po którym identyfikowane jest czego dot. płatność, a dodatkowo, z otrzymywanego przez Wnioskodawcę wyciągu bankowego, jasno wynika, kto dokonuje zapłaty oraz jakiego numeru rezerwacji dotyczy zapłata.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, które co prawda zostały wydane na podstawie przepisów poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, jednak brzmienie odpowiednika poz. 37 załącznika obecnie obowiązującego Rozporządzenia nie zostało zmienione: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2018 r., znak 0111-KDIB3-2.4012.298.2018.2.ASZ; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 listopada 2018 r., znak 0113-KDIPT1-3.40l2.608.2018.2.JM; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 października 2018 r., znak 0114-KDIP1-3.4012.553.2018.1.KP; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2018 r., znak 0115-KDIT1-1.4012.867.2017.1.AJ.

W odniesieniu natomiast do płatności dokonywanych przy pomocy internetowego systemu płatności, Wnioskodawca wskazuje, że taka płatność polega na pośrednictwie wyspecjalizowanego podmiotu świadczącego usługi polegające na wykonaniu przelewu za pośrednictwem Internetu/technologii mobilnych. W celu wykonania płatności, (…), z wykorzystaniem urządzeń płatnika i odpowiedniego oprogramowania zainstalowanego na urządzeniu mobilnym, z wykorzystaniem Internetu, następuje wykonanie przelewu bankowego, którego mechanizm został opisany powyżej. Zatem w przypadku dokonywania płatności przy pomocy internetowego systemu, pomiędzy płacącym nabywcą a odbierającym płatność bankiem i akceptantem płatności, pośrednikiem jest agent rozliczeniowy (tj. podmiot trzeci) – operator systemu płatności internetowej. Jednak wyłącznym zadaniem operatora w przypadku takiej płatności jest obsługa platformy internetowej/dostarczenie odpowiedniego rozwiązania technologicznego, które wykorzystywane jest do płatności (czynności zapytania o autoryzację i dostępność środków na koncie płacącego). Natomiast samo dokonanie zapłaty wykonywane poprzez blokadę środków na koncie nabywcy oraz następnie przekazanie środków za autoryzowaną transakcję na konto sprzedawcy wykonywane jest wyłącznie przez bank, ponieważ zgodnie z przepisami Prawa bankowego dyspozycję obciążenia rachunku bankowego dłużnika określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela może wykonać wyłącznie bank.

Wnioskodawca zauważa, że w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia nie zostały wskazane sposoby przyjmowania płatności na rachunek bankowy podatnika (np. w sposób bezpośredni czy za pośrednictwem innych podmiotów). Zwolnienie opisane w powołanym przepisie nie jest zatem obwarowane warunkiem dokonania zapłaty za wykonywaną usługę, która ma być transferowana na konto sprzedawcy bez udziału podmiotów trzecich. W szczególności nie jest warunkiem omawianego zwolnienia, aby otrzymanie wynagrodzenia następowało wyłącznie za pośrednictwem banku (czy innej instytucji wskazanej w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia). Zgodnie z mechanizmem płatności dokonywanej przy pomocy internetowego systemu płatności, płatność ta dokonywana jest zarówno przy udziale operatora płatności internetowych, jak i przy udziale samego banku. Takie uczestnictwo banku polegające na samym przeprowadzeniu transferu pomiędzy płatnikiem a odbiorcą przelewu pieniężnego powinno być w istocie uznane za pośrednictwo w rozumieniu poz. 37 załącznika do Rozporządzenia.

W związku z powyższym, również w tym przypadku Wnioskodawca będzie finalnie otrzymywał wynagrodzenie w całości na swoje konto bankowe. Zatem analizowane płatności dokonywane są w całości za pośrednictwem banku, ponieważ ostatecznie wynagrodzenie zostaje przetransferowane z rachunku dłużnika (klienta) na rachunek odbiorcy płatności (Spółki). Wnioskodawca otrzymuje więc w całości zapłatę za wyświadczoną usługę za pośrednictwem banku, a sam transfer pieniędzy dokonywany jest przez bank.

Jednocześnie w powyższym przypadku Spółka otrzymuje na rachunek bankowy zbiorcze przelewy obejmujące wpłaty z danego dnia. Operator systemu płatności udostępnia Wnioskodawcy raporty płatności, z których jednoznacznie wynika, jakiej rezerwacji samochodu dotyczyła każda zapłata. Jednocześnie informacja o dokonanej płatności za rezerwację jest przekazywana automatycznie z systemu internetowego operatora do systemu operacyjnego Spółki. Zatem również w tym przypadku Wnioskodawca będzie miał możliwość na podstawie ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie określić, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Tym samym, dokonanie płatności z wykorzystaniem internetowego systemu płatności, spełnia, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania opisanego w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia i Wnioskodawca ma prawo stosować powołane zwolnienie z ewidencjonowania.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, wydanych na podstawie przepisów poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (gdzie brzmienie odpowiednika poz. 37 załącznika obecnie obowiązującego Rozporządzenia nie zostało zmienione): interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2018 r., znak 0111-KDIB3-2.4012.298.2018.2.ASZ; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 listopada 2018 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.608.2018.2.JM; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2018 r., znak 0115-KDIT1-1.4012.867.2017.1.AJ.

Na marginesie Spółka dodatkowo zaznacza, że zwolnienie opisane w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia zostało wprowadzone do przepisów podatkowych w analogicznej formie w 2006 r. (treść przepisu była modyfikowana, jednak jego sens nie został zmieniony). W powołanej pozycji załącznika nie zostały wymienione metody płatności, które są obecnie stosowane powszechnie. Zdaniem Spółki, przepisy te nie są w istocie dostosowane do aktualnych możliwości technologicznych dokonywania płatności. Rozwijający się rynek informatyczny oferuje technologie, dzięki którym sprzedawcy i nabywcy mogą regulować płatności za nabywane towary i usługi z zastosowaniem urządzeń przenośnych, czy aplikacji mobilnych. W znacznej części z nich do realizacji transakcji niezbędne jest uczestnictwo banku – jego pośrednictwo w ostatecznym transferze środków pomiędzy rachunkami.

Ad. 2

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w związku z wykonaniem świadczeń polegających na przywróceniu samochodu do stanu poprzedniego, oprócz wynagrodzenia z tytułu wykonanych Usług najmu, w fakturze zostają zawarte czasami również inne opłaty związane z wynajmem, np. opłaty za uzupełnienie elementów wyposażenia samochodu, których brak wynika z winy klienta. Opłaty mogą zostać również naliczone za wykorzystanie samochodu w niewłaściwy sposób lub w nieprzewidzianym zakresie (umyślne uszkodzenie pojazdu, palenie tytoniu w samochodzie, przewożenie zwierząt, holowanie innych pojazdów, udostępnienie konta w aplikacji innej osobie, parkowanie w niedozwolonym miejscu). Wątpliwości dot. tych świadczeń, które Wnioskodawca kwalifikuje jako objęte opodatkowaniem VAT (nie dot. świadczeń o charakterze odszkodowawczym nie objętych VAT).

Wnioskodawca podkreśla, że w ramach świadczonych Usług najmu nie dokonuje dostawy żadnych towarów na rzecz usługobiorców, w szczególności części samochodowych i sprzętu samochodowego. Wnioskodawca nie świadczy również usług przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, przewozu osób i ich bagażu podręcznego taksówkami, naprawy pojazdów silnikowych, wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz badań i przeglądów technicznych pojazdów na rzecz osób wynajmujących samochody osobowe. W ramach wynajęcia samochodu klient zobowiązuje się do użytkowania samochodu we właściwy sposób i w przewidzianym zakresie, a także do zwrotu samochodu w takim stanie, aby następny klient mógł go swobodnie użytkować. W przeciwnym przypadku, Wnioskodawca samodzielnie usuwa skutki niewłaściwego wykorzystania samochodu przez klienta. Nie są to w związku z tym usługi, które Wnioskodawca świadczy na rzecz klientów, ponieważ polegają na przywróceniu samochodu do stanu wyjściowego, a więc mają charakter kompensacyjny, wynikający z niewywiązania się klienta z jego obowiązków związanych z najmem samochodu. Dodatkowo klienci nie są beneficjentami wykonywanych w związku z tym świadczeń przez Wnioskodawcę, ponieważ przywrócenie właściwego stanu pojazdu/naprawa pojazdu następuje już po tym, jak klient zwróci pojazd, czyli po zakończeniu świadczenia Usługi najmu. Zatem dodatkowe świadczenia Wnioskodawca wykonuje w związku i w ramach świadczonych Usług najmu. Świadczenia polegające na przywróceniu samochodu do stanu poprzedniego (aby inny klient mógł natychmiast rozpocząć najem) uzależnione jest bowiem od tego, czy dany klient odda samochód w odpowiednim stanie. Opłata, jaką jest obciążany klient, nie jest więc wynagrodzeniem za dostarczone wyposażenie i materiały eksploatacyjne, ale ma charakter opłaty zwiększającej koszt wynajmu, naliczanej ze względu na niewykonanie przez klienta obowiązku zwrotu samochodu w stanie, w jakim został mu wydany. Świadczenia te są zatem elementem tej samej Usługi najmu, która nie została wymieniona w katalogu dostaw i usług wyłączonych z możliwości zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej wskazanego w § 4 ust. 1 Rozporządzenia.

W związku z tym, opłaty dodatkowe wynikające z uzupełnienia braków wyposażenia samochodu, z wykorzystania samochodu w niewłaściwy sposób, ujęte na fakturze za wynajem samochodu, są częścią wynagrodzenia należnego z tytułu świadczonych Usług najmu, w odniesieniu do których spełnione są, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej wskazane w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska odnoszącego się do opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania – § 3 ust. 2 rozporządzenia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 1 rozporządzenia).

Jak stanowi § 5 ust. 2 rozporządzenia – w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Powołane wyżej przepisy wskazują na zwolnienie podmiotowe – uwarunkowane wysokością osiągniętego obrotu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

W załączniku do ww. rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 37 świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Dostawa niektórych towarów i świadczenie usług zostało wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania. Szczegółowo zostały one określone w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 powołanego rozporządzenia.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  1. świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  2. usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Aby zatem podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika;
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła oraz
przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niewystąpienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca świadczy usługi krótkoterminowego wynajmu samochodów osobowych w sektorze carsharingu dla przedsiębiorców oraz dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej jako: „Usługi najmu” lub „Usługi”). Aby skorzystać z Usługi najmu samochodu, klient musi się zarejestrować za pośrednictwem aplikacji internetowej zainstalowanej na urządzeniu mobilnym. Przy rejestracji w aplikacji klient zobowiązany jest m.in. do podania numeru karty płatniczej, z której pobierane będą płatności za Usługi. Następnie, korzystając z aplikacji mobilnej, klient może wynająć aktualnie dostępny samochód na dowolny czas oraz zwrócić go w dowolnym miejscu, w obszarze dostępności usługi. Po zakończonym wynajmie klient otrzymuje informację o naliczonych opłatach oraz fakturę elektroniczną dokumentującą naliczone opłaty, wystawioną w centralnym systemie fakturowania. Opłata z tytułu użytkowania samochodu obejmuje: opłatę za korzystanie samochodu w trakcie ruchu pojazdu, opłatę za korzystanie samochodu w trakcie postoju oraz opłatę za pokonany dystans. Bezpośrednie koszty zatankowania pojazdu i zakupu innych materiałów eksploatacyjnych ponosi Spółka, która uwzględniając ten fakt, koszt zakupu materiałów eksploatacyjnych kalkuluje w wysokości wynagrodzenia za świadczenie przez siebie usług. Oprócz Usługi najmu faktura obejmuje czasami inne opłaty związane z wynajmem, np. opłaty za uzupełnienie elementów wyposażenia samochodu, których brak wynika z winy klienta. Opłaty mogą zostać również naliczone za wykorzystanie samochodu w niewłaściwy sposób. Płatność za faktury zostaje zrealizowana automatycznie, za pośrednictwem operatora płatności bezgotówkowych, poprzez pobranie opłaty z karty płatniczej klienta. Wraz z wystawieniem faktury następuje zaewidencjonowanie obrotu i kwoty podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej zainstalowanej w miejscu prowadzenia działalności firmy.

Wnioskodawca nie prowadzi obrotu gotówkowego i nie posiada terminali płatniczych, przez co płatności za świadczone Usługi najmu następują tylko i wyłącznie za pośrednictwem banku, w następujących formach automatycznej płatności polegającej na pobraniu środków z karty płatniczej klienta, w formie usługi oferowanej przez internetowy system płatności oraz tradycyjnego przelewu bankowego, w którym klient wskazuje numer rezerwacji samochodu lub numer faktury – w przypadku faktur i not obciążeniowych za dodatkowe opłaty związane z Usługami najmu.

W odniesieniu do powyższych form płatności z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

W przypadku płatności na rachunek bankowy Wnioskodawcy klient wpisuje nr faktury /dokumentu po którym identyfikowane jest czego dot. płatność, a dodatkowo, z otrzymywanego przez Wnioskodawcę wyciągu bankowego, jasno wynika, kto dokonuje zapłaty oraz jakiego numeru rezerwacji dotyczy zapłata. Natomiast w odniesieniu do zapłat dokonywanych przez internetowy system płatności E., Spółka otrzymuje na rachunek bankowy zbiorcze przelewy obejmujące wpłaty z danego dnia. Operator systemu płatności udostępnia Spółce raporty płatności, z których jednoznacznie wynika, jakiej rezerwacji samochodu dotyczyła każda zapłata. Jednocześnie informacja o dokonanej płatności za rezerwację jest przekazywana automatycznie z systemu internetowego operatora do systemu operacyjnego Spółki.

W ramach wykonywania Usług najmu Wnioskodawca nie wykonuje żadnych dostaw towarów i nie świadczy żadnych usług, które to dostawy i usługi zostały wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika do rozporządzenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług najmu samochodów świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, a także na podstawie wcześniejszych ustaleń należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie są/zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę usług najmu samochodów świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do rozporządzenia. W analizowanej sytuacji – jak wskazał Wnioskodawca – zapłata za usługi najmu następuje/będzie następować tylko i wyłącznie za pośrednictwem banku, w następujących formach: automatycznej płatności polegającej na pobraniu środków z karty płatniczej klienta, w formie usługi oferowanej przez internetowy system płatności i tradycyjnego przelewu bankowego oraz z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje wynika/będzie jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, a świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie figurują w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika do rozporządzenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług najmu samochodu świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w sytuacji, gdy na fakturze za najem samochodu zostały ujęte dodatkowe opłaty za uzupełnienie braków wyposażenia samochodu, wynikających z wykorzystania samochodu w niewłaściwy sposób.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że czynnością podlegającą opodatkowaniu wykonywaną przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest usługa najmu samochodów, którą należy potraktować jako świadczenie główne. Nadmienić należy, że w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, istotne jest ustalenie po pierwsze czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane, jako świadczenie usług. Trzeba wskazać, że zarówno w orzecznictwie TSUE, jak i sądów krajowych wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jednego świadczenia na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość lub jedną usługę kompleksową.

Z treści wniosku wynika, że oprócz wynagrodzenia za usługę najmu samochodu Wnioskodawca pobiera inne opłaty związane z wynajmem, np. opłaty za uzupełnienie elementów wyposażenia samochodu, których brak jest z winy klienta oraz opłaty za wykorzystanie samochodu w niewłaściwy sposób. Zatem mamy tu do czynienia z usługą kompleksową, w której skład będzie wchodzić najem samochodów, uzupełnienie wyposażenia samochodu. Ponadto opłaty mogą zostać również naliczone za wykorzystanie samochodu w niewłaściwy sposób.

W tak przedstawionej sytuacji poszczególne koszty dodatkowe, którymi Wnioskodawca obciąża klienta po zwrocie wynajmowanego samochodu w stanie niezgodnym z umową, winny być elementem podstawy opodatkowania usługi głównej i stanowić element kalkulacyjny należności za świadczoną usługę najmu samochodu. Tym samym usługa najmu będzie stanowiła świadczenie główne, a pozostałe koszty (np. uzupełniania braków wyposażenia), będą stanowiły element cenotwórczy w odniesieniu do całej usługi najmu.

Jak wyżej wskazano Wnioskodawca do 31 grudnia 2021 r. może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika, w sytuacji gdy zapłata za usługę dokonywana jest za pomocą tradycyjnego przelewu bankowego oraz automatycznej płatności polegającej na pobraniu środków z karty płatniczej klienta, w formie usługi oferowanej przez internetowy system płatności.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy uznać, że w przypadku gdy faktura dokumentująca sprzedaż na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej obejmuje usługi najmu samochodów wraz z dodatkowymi opłatami za uzupełnienie braków wyposażenia samochodu, Wnioskodawca może/będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia kompleksowych usług najmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin