Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.13.2019.3.MZ
z 22 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data nadania 6 lutego 2019 r., data wpływu 13 lutego 2019 r.) na wezwanie z dnia 25 stycznia 2019 r. (data nadania 25 stycznia 2019 r., data doręczenia 30 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących opodatkowania środków pieniężnych wypłaconych w wyniku zawartej umowy darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących opodatkowania środków pieniężnych wypłaconych w wyniku zawartej umowy darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną otrzyma tytułem darowizny sporządzonym w formie aktu notarialnego od osoby, która zalicza się do I lub II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205 z późn. zm.) („Darczyńca”) przysługujące temu Darczyńcy prawo majątkowe wynikające z zawartej przed Sądem Rejonowym ugody.

Odszkodowanie, będące wspomnianym wyżej prawem majątkowym w kwocie 1.040.000,00 zł (jeden milion czterdzieści tysięcy złotych, 00/100) wynika z ugody zawartej na rozprawie cywilnej przed Sądem Rejonowym 19 kwietnia 2018 r. Przysługiwało ono Darczyńcy z tytułu bezumownego korzystania ze znaku towarowego. Na mocy zawartej przed sądem ugody Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązała się do zapłaty odszkodowania w kwocie 1.040.000,00 zł (jeden milion czterdzieści tysięcy złotych, 00/100) z tytułu bezumownego korzystania ze znaku towarowego. Zapłata nastąpić ma w sposób ratalny, z czego ostatnia część odszkodowania płatna będzie do dnia 31 maja 2023 r. Od ww. kwoty, zgodnie z ugodą w razie uchybienia w płatności którejkolwiek rat, przysługiwać będą ustawowe odsetki za opóźnienie.

Pismem z dnia 25 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.13.2019.2.MZ i Nr 0111-KDIB4.4015.5.2019.3.MCZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania.

Wniosek należało uzupełnić w niżej wskazanym zakresie:

1. Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:
   1. Czy Wnioskodawca tytułem darowizny otrzyma prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowanie wynikającego z ugody sądowej, czy środki pieniężne – co jest przedmiotem darowizny?
   2. Kim jest darczyńca – w sensie pokrewieństwa/powinowactwa – w stosunku do Wnioskodawcy?
   3. Komu zostaną wypłacone przez Spółkę środki pieniężne – Wnioskodawcy czy darczyńcy?
   4. Czy środki pieniężne zostaną przekazane przez Spółkę na rachunek bankowy; jeżeli tak, to na czyj rachunek bankowy zostaną wpłacone Wnioskodawcy czy darczyńcy?
   5. Jeżeli przedmiotem darowizny są środki pieniężne, to czy darowizna ta zostanie zrealizowana (wpłynie) na rachunek bankowy Wnioskodawcy?
2. Przeformułowanie (ponowne sformułowanie) pytań w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stosownie do doprecyzowania opisu zdarzenia przedstawionego w uzupełnieniu wniosku, w taki sposób, aby zagadnienie w nim poruszone korespondowało z doprecyzowanym zdarzeniem przyszłym.
3. Zmodyfikowanie własnego stanowiska (własnej opinii) w taki sposób, aby stanowisko to, korespondując z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, stanowiło odpowiedź na przeformułowane w uzupełnieniu wniosku pytanie i obejmowało swoim zakresem podatek od spadków i darowizn oraz podatek dochodowy od osób fizycznych w kontekście sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy.
   
   

W terminie ustawowym przesłano uzupełnienie, w którym wskazano, że:

• Wnioskodawca tytułem darowizny otrzyma prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej - żadne środki pieniężne będące przedmiotem ugody nie zostały wypłacone przez zobowiązanego do dnia dzisiejszego.
  

• Darczyńca jest ojcem Wnioskodawcy.
  

• Po dokonaniu darowizny w wyniku której Wnioskodawca otrzyma prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej, środki pieniężne zostaną przekazane Wnioskodawcy (Obdarowanemu).
  

• Po darowiźnie prawa majątkowego w formie aktu notarialnego Darczyńca poinformuje zobowiązaną spółkę o fakcie przejścia prawa majątkowego na Wnioskodawcę, w wyniku czego Wnioskodawca uprawniony będzie do realizacji prawa majątkowego, a tym samym wypłacone raty odszkodowania będą przekazywane na rachunek bankowy Wnioskodawcy.
  

• Przedmiotem darowizny nie są środki pieniężne, a jedynie prawo majątkowe. Zobowiązana Spółka w ugodzie sądowej zadeklarowała chęć spłaty w sposób ratalny, lecz pomimo upływu terminu zapłaty dwóch rat, nie zostały one uregulowane.
  

• Wnioskodawca przeformułował pytania oraz przedstawił własne stanowiska w sprawie.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę od zobowiązanej spółki z tytułu umowy darowizny prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej, w momencie ich uiszczenia przez zobowiązaną do tego spółkę z o.o. podlegać będą podatkowi od spadków i darowizn stosownie do ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn i podlegać będą zwolnieniu na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy?
2. Jeżeli realizacja prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej podlegać będzie podatkowi od spadków i darowizn, to czy stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość na jaką zostanie określona przez strony w akcie notarialnym darowizna, a która tożsama będzie z wartością odszkodowania, nie będzie podlegała opodatkowaniu według zasad określonych w ww. paragrafie?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania Nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od spadków i darowizn w dniu 11 marca 2019 r. została wydana interpretacja Nr 0111-KDIB4.4015.5.2019.4.MCZ.

Zdaniem Wnioskodawcy, roszczenie o wypłatę odszkodowania wejdzie jako prawo majątkowe do majątku Wnioskodawcy (Obdarowanego), wobec czego realizacja tego prawa nie może podlegać ponownemu opodatkowaniu z chwilą wypłaty środków pieniężnych na rzecz Obdarowanego.

Wypłata środków pieniężnych jest jedynie realizacją prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej, które należeć będzie do Podatnika.

W związku z powyższym wartość na jaką zostanie określona przez strony w akcie notarialnym darowizna, a która tożsama będzie z wartością odszkodowania, nie będzie podlegała opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Stanowisko takie zostało zaprezentowane w szeregu orzeczeniach NSA i WSA, min.: w wyrokach o sygnaturze akt: II FSK 1216/13, II FSK 3129/14, I SA/Po 105/14, I SA/Gd 1017/15, II FSK 2149/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna zgodnie z zadanym pytaniem odnosi się wyłącznie do skutków podatkowych wypłaconych środków pieniężnych w wyniku zawartej umowy darowizny. Nie odnosi się natomiast do skutków podatkowych ustawowych odsetek wypłaconych w razie uchybienia płatności przez Spółkę.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie zatem do powołanego powyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od spadków i darowizn, to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do takiego nabycia (przysporzenia) nie mają zastosowania.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu - czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja świadczenia, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, otrzyma od ojca tytułem darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej. Prawo majątkowe przysługiwało darczyńcy z tytułu bezumownego korzystania ze znaku towarowego. Na mocy ugody zawartej przed Sądem Spółka z o.o. zobowiązała się do zapłaty odszkodowania w kwocie 1.040.000,00 zł z tytułu bezumownego korzystania ze znaku towarowego. Po darowiźnie prawa majątkowego darczyńca poinformuje zobowiązaną spółkę o fakcie przejścia prawa majątkowego na Wnioskodawcę, w wyniku czego wypłacone raty odszkodowania będą przekazywane na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy realizacja prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2019 r. znak 0111-KDIB4.4015.5.2019.4.MCZ dotyczącej podatku od spadków i darowizn Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in., że: „(…) do nabycia praw majątkowych tytułem darowizny w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania wynikającego z ugody sądowej istotnie stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Ustawodawca dla umów zawartych w formie aktu notarialnego określił moment powstania obowiązku podatkowego na moment sporządzenia tej umowy. Ponieważ w analizowanej sprawie umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego, to w momencie zawarcia tej umowy obdarowany (Wnioskodawca) nabywa całość przedmiotu umowy darowizny (prawo majątkowe). Z racji tego, że prawo majątkowe, zostanie nabyte przez Wnioskodawcę od jego ojca, korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Mając powyższe na uwadze wskazać należy, ze tylko i wyłącznie prawo majątkowe zostanie objęte tym zwolnieniem, o którym mowa w art. 4a ww. ustawy, gdyż przedmiotem darowizny jest właśnie prawo majątkowe (roszczenie o wypłatę środków pieniężnych określonych ugodą). To oznacza, że późniejsze wypłacenie/ otrzymanie odszkodowania – jako że nie zostało nabyte w drodze darowizny (w drodze darowizny nabyto prawo majątkowe) w ogóle nie podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku od spadków i darowizn (…)”.

Zatem do realizacji roszczenia nabytego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy darowizny ma zastosowanie wyłączenie uregulowane w przytoczonym wcześniej art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych roszczenie i jego realizacja jest w istocie jednym i tym samym przychodem – wykonanie roszczenia jest tylko technicznym etapem jego istnienia, nie jest odrębnym aktem obrotu ani odrębną czynnością prawną. W konsekwencji otrzymanie przez Wnioskodawcę odszkodowania (realizacja roszczenia) nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.