2019.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.72.2019.2.EB
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości – jest prawidłowe,
sposobu udokumentowania dostawy ww. nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 23 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od roku 2017 jest na emeryturze z KRUS, wcześniej prowadziła gospodarstwo rolne bez zgłoszenia VAT.

Zainteresowany od około roku 1980 prowadzi gospodarstwo rolne, a od roku 1990 działalność gospodarczą. W roku 2017 Mąż dokonał jako rolnik zgłoszenia rejestracyjnego VAT.

Wnioskodawczyni oraz Zainteresowanysą właścicielami na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości położonych w W.:

składających się z działek ewidencyjnych o numerach 33, 27 i 28 – objętych księgą wieczystą o numerze 1 – zakupionych w latach 2000-2004;
składającej się z działki ewidencyjnej o numerze 34/2 – objętej księgą wieczystą o numerze 2 – zakupionej w roku 2008.

Zakup tych nieruchomości nie był opodatkowany podatkiem VAT. Przedmiotowe nieruchomości nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. Wyżej wymienione nieruchomości zostały zakupione na poszerzenie gospodarstwa rolnego. Były w przeszłości wykorzystywane na cel rolniczy w sposób ograniczony (pozyskiwanie paszy dla zwierząt hodowlanych) z uwagi na zalewowe położenie tych nieruchomości. Nie były one wykorzystywane na prowadzenie innej działalności gospodarczej. Na przedmiotowe nieruchomości nie były brane dotacje.

W roku 2017 część przedmiotowych nieruchomości (około 10%) – były przedmiotem incydentalnej dzierżawy na rzecz podmiotów prowadzących roboty budowlane przy moście – celem zapewnienia terenu pod zaplecze tej budowy. W ostatnich latach nie była prowadzona sprzedaż płodów rolnych z przedmiotowych nieruchomości.

Dla działek nr 33 i nr 34/2 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy– część nizinna B dotyczący obrębów geodezyjnych z wyłączeniem terenu składowiska fosfogipsów oraz terenów przyległych – uchwalony przez radę gminy uchwałą z dnia 29 sierpnia 2013 r. Powyższe działki są oznaczone symbolem UT-1 – teren zabudowy usług turystycznych. Dla działki 33 w dniu 29 marca 2001 r. została wydana na wniosek Zainteresowanego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Inwestycji polegającej na budowie zespołu obiektów usługowo-rekreacyjnych z pełnym zapleczem gastronomiczno-hotelarskim.

Dla działek nr 33 i nr 34/2 M.K. uzyskał m. in w roku 2016 pozwolenie wodnoprawne na wznoszenie obiektów budowlanych i wykonywanie innych robót związanych z tą inwestycją oraz decyzje zwalniające z zakazów związanych z położeniem tych działek na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią.

W dniu 28 czerwca 2018 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę m. in. dla działki nr 34/2, obejmująca m. in. budowę basenu z przystanią, kanałami, pomostami oraz zabudową apartamentową.

W przeszłości Państwo K. sprzedali następujące nieruchomości: w roku 2004 około 4 ha na rzecz gminy w związku z zamiarem wszczęcia przez gminę postępowania wywłaszczeniowego, w roku 2007 o powierzchni około 8 ha oraz w roku 2014 teren budowlany o powierzchni około 2000 m² na rzecz jednego kontrahenta. Z uwagi na sporadyczny charakter tych transakcji w celu ich rozliczenia Państwo K. nie rejestrowali się jako podatnik VAT czynny, Państwo K. nie nabywali innych nieruchomości celem ich sprzedaży.

W roku 2018 do Państwa K. zwrócił się z propozycją zakupu działek o numerach 33 i 34/2 przedstawiciel A S.A. (podatnika podatku VAT). Państwo K. nie oferowali tych nieruchomości na rynku, a oferent sam zwrócił się z propozycją nabycia tych działek.

W dniu 9 sierpnia 2018 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży przez Państwa K. działek 33 oraz 34/2. Do dnia 31 lipca 2019 r. strony umowy przedwstępnej zobowiązały się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży.

Wniosek uzupełniono w dniu 23 kwietnia 2019 r. o następujące informacje:

Zainteresowany od roku 1980 prowadzi gospodarstwo rolne pod nazwą B, od roku 2017 jest czynnym podatnikiem VAT. Równolegle od roku 1990 Zainteresowany prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą obecnie są to dwa rodzaje działalności pod nazwa C (produkcja mebli) oraz D (działalność hotelarska). W zakresie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT od momentu wprowadzenia podatku VAT w Polsce.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Przed przejściem na emeryturę wspólnie z mężem prowadziła gospodarstwo rolne.

Zawarta przez Państwa K. dnia 19 sierpnia 2018 r. umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości na rzecz A S.A. (dalej: „Spółka) obejmuje działki o numerze 33 i 34/2 (dalej łącznie zwane: „Nieruchomość”).

Ad. 1

Nieruchomość będąca przedmiotem niniejszego wniosku (działki nr 33 i 34/2) nie była wykorzystywane przez Zainteresowanego w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej (przez krótki czas była wykorzystywana w działalności rolniczej o czym mowa w puncie 2 poniżej).

Niemniej jednak należy podkreślić, że Zainteresowany od wielu lat czynił starania mające na celu pozyskanie pozwolenia na budowę kompleksu apartamentów z przystanią jachtową na terenie Nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wniosku (początkowo Zainteresowany zakładał samodzielne realizowanie takiej inwestycji). Zwieńczeniem tych starań było wydanie dnia 28 czerwca 2018 r. decyzji nr 613/2018, w której Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na działce nr 33 basenu jachtowego z przystanią, kanałami, pomostami wraz z zabudową apartamentową (14 budynków apartamentowych) budynek recepcji, budynek kapitanatu wraz z instalacjami: wodociągowymi, kanalizacji sanitarnej, gazowej, elektryczną, wentylacji mechanicznej, 3 zbiorników na wody opadowe, układem drogowym z parkingami i wjazdem w miejscowości W.

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 18 stycznia 2016 r. Marszałek Województwa wydał decyzję udzielającą Zainteresowanemu (występującemu z wnioskiem jako C) pozwolenia wodnoprawnego na wznoszenie obiektów budowlanych i innych robót związanych z realizacją inwestycji pn. „Zespół zabudowy (…)” zlokalizowanej m.in. na działkach o numerze 33 i 34. Pozwolenie to obejmowało także wykonanie basenu mariny wraz z nadbrzeżem oraz umocnieniem brzegów.

Ad. 2

Państwo K. nabyli Nieruchomość na cele poszerzenia gospodarstwa rolnego i początkowo próbowali prowadzić na terenie Nieruchomości działalność rolniczą (zbierali paszę). Niemniej jednak dość szybko okazało się, iż teren ten nie jest przydatny rolniczo (teren zalewowy, przez dużą cześć roku podmokły). W konsekwencji Nieruchomość leżała odłogiem i była częściowo rekultywowana (teren zalewowy). Następnie Państwo K. zdecydowali o odmiennym przeznaczeniu Nieruchomości a Zainteresowany rozpoczął starania mające na celu pozyskanie niezbędnych pozwoleń i decyzji umożliwiających realizację kompleksu mieszkaniowego z mariną na terenie Nieruchomości. Od co najmniej roku 2016-2017 Państwo K. rozważali sprzedaż Nieruchomości, przed zawarciem umowy przedwstępnej ze Spółką, Państwo K. zawarli inną umową przedwstępną, która jednak nie doszła do skutku (nie została zawarta umowa przyrzeczona).

Ad. 3

Państwo K. nabyli działkę nr 33 na mocy aktu notarialnego 1 z dnia 29 lutego 2000 r. od osób fizycznych. Zaś działkę nr 34 na mocy aktu notarialnego 2 z dnia 19 marca 2008 r. od spółki z o.o. z zamiarem poszerzenia gospodarstwa rolnego.

Ad. 4 i 5

Sposób wykorzystania Nieruchomości od momentu jej nabycia do momentu planowanej sprzedaży został opisany w punkcie 2 powyżej. Dodatkowo w okresie od 1 kwietnia 2017 r. do 30 grudnia 2017 r. niewielka część Nieruchomości (0,25 ha) była przedmiotem odpłatnej dzierżawy na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z podmiotem prowadzącym roboty budowlane przy Moście. Ze strony Państwa K., umowa dzierżawy została zawarta przez B.

Ad. 6

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Państwa K. na cele działalności zwolnionej z VAT.

Ad. 7

Z Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży od momentu jej nabycia nie były nigdy dokonywane zbiory i sprzedaż płodów rolnych i takie też czynności nie będą dokonywane do momentu sprzedaży Nieruchomości.

Ad. 8

Państwo K. w okresie posiadania Nieruchomości częściowo zrekultywowali Nieruchomości (podnieśli i wyrównali teren) oraz poczynili starania celem pozyskania pozwolenia na budowę apartamentów z mariną (szczegółowo opisanych w punkcie 1 i 2). Ponadto w okresie posiadania Nieruchomość została częściowo ogrodzona. Nie było to jednak profesjonalne ogrodzenie mające na celu uatrakcyjnić Nieruchomość a raczej nieskomplikowana konstrukcja mająca jedynie walor zabezpieczenia przed nieuprawnionym parkowaniem pojazdów w strefie przybrzeżnej.

Ad. 9

O wydanie decyzji z dnia 28 czerwca 2018 r. wystąpił Zainteresowany. Przedmiotowa decyzja obejmuje działkę nr 34, nie obejmuje zaś działki 33 będącej przedmiotem sprzedaży. Wynika to jednak z faktu, iż na działce nr 34 miał być realizowany etap I przewidywanej inwestycji zaś na działce nr 33 dalsze etapy inwestycji, na które pozyskanie powolnienia na obecnym etapie nie jest wymagane.

Ad. 10

Państwo K. nie udzielili przyszłemu nabywcy (Spółce) pełnomocnictwa do występowania w ich imieniu w sprawie dalszych pozwoleń. W przypadku dalszych etapów inwestycji o pozwolenia będzie występowała samodzielnie Spółka po nabyciu prawa własności (jest to jednak czynność poza wpływem i zainteresowaniem Państwa K.).

Ad. 11

Przyszły nabywca (Spółka) nie został upoważniony przez Państwa K. do wykonywania w ich imieniu i na ich rzecz jakichkolwiek czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub uatrakcyjnienia Nieruchomości (tj. ogrodzenie, uzbrojenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni). Zgodnie z ogólnie przyjętą praktyką gospodarczą funkcjonującą w przypadku umów przedwstępnych tego typu Państwo K. udzielili Spółce w umowie przedwstępnej zgody na dysponowanie Nieruchomością na celu budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 i art. 32 ust. 4 pkt 2) ustawy prawo budowlane.

Ad. 12

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest niezabudowana (nie zostały na niej posadowione ani budynki ani budowle).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie przeformułowane w piśmie z dnia 15 kwietnia 2019 r.) .

Czy planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Państwa K. na rzecz Spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (a contrario art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT – jako dostawa terenów budowlanych)?
W przypadku uznania, iż sprzedaż Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy faktura za sprzedaż Nieruchomości powinna zostać wystawiona przez Zainteresowanego (w odniesieniu do całej wartości Nieruchomości) czy też Zainteresowany powinien wystawić fakturę w odniesieniu do 50% wartości Nieruchomości a Wnioskodawczyni fakturę w odniesieniu do 50% wartości Nieruchomości?

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie zawartym w piśmie z dnia 15 kwietnia 2019 r.),

W opinii Państwa K., planowana sprzedaż Nieruchomości przez Państwa K. na rzecz Spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (a contrario art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT – jako dostawa terenów budowlanych).
W opinii Państwa K. fakturę dokumentującą sprzedaż Nieruchomości przez Państwa K. powinien wystawić Zainteresowany (w odniesieniu do całej wartości Nieruchomości).

Uzasadnienie.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosowanie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Niemniej jednak samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na mocy art. 15 ust 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje W szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do faktycznego zaistnienia opodatkowania danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik VAT. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W kontekście powyższego uzasadnione jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W konsekwencji należy uznać, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na uwadze przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą jako handlowiec wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy Nieruchomości istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu przyszłego Państwo K. w celu dokonania sprzedaży Nieruchomości podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Państwa K.

W tym zakresie należy uznać, że również na gruncie przepisów unijnych, zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż na moment sprzedaży Nieruchomości Zainteresowany będzie posiadał status czynnego podatnika VAT zarówno w zakresie prowadzonego gospodarstwa rolnego, jak i w zakresie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie będzie zaś podatnikiem VAT czynnym. Patrząc na aktywność Państwa K. w związku ze sprzedażą Nieruchomości, jak również zespół działań podejmowanych przed sprzedażą Nieruchomości należałoby wskazać, iż wykraczały one poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Państwo K. podjęli bowiem w stosunku do tej Nieruchomości szereg działań, które wskazywałyby na aktywność biznesową (zrekultywowanie Nieruchomości, pozyskanie pozwoleń na budowę, pozwoleń wodnych itp.). Co prawda wstępne założenia wskazywały, iż czynności te będą wykonywane jedynie we własnym interesie (Państwo K. pierwotnie planowali bowiem samodzielne realizowanie inwestycji) niemniej jednak finalnie zdecydowali się zbyć Nieruchomość a podjęte przez nich działania wpłynęły na wzrost wartości Nieruchomości i jej znaczne uatrakcyjnienie co ułatwiło pozyskanie nabywcy Nieruchomości. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zamiar sprzedaży Nieruchomości powstał co najmniej w 2016-2017 r. – Państwo K. bowiem przed umową przedwstępną ze Spółką zawarli również inną umowę przedwstępną, która finalnie nie doszła do skutku (nie zawarto umowy przyrzeczonej).

Mając powyższe na uwadze, Państwo K. sprzedając Nieruchomość na rzecz Spółki nie będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. W konsekwencji należy uznać, że czynność ta będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu –zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W konsekwencji, co do zasady opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

W tym kontekście należy wskazać, że w odniesieniu do Nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wniosku od roku 2013 obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego z którego wynika, że tereny nim objęte przeznaczone są pod zabudowę rekreacyjną (teren zabudowy usług turystycznych). W tym kontekście decyzja WZ wydana w roku 2001 dla działki nr 33 nie ma już bowiem praktycznego znaczenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Państwa K. na rzecz Spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zaś Nieruchomość ta jako niezabudowany grunt przeznaczony pod zabudowę według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie stanowić dostawę terenu budowlanego, która będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%. W konsekwencji, Państwo K. powinni naliczyć podatek VAT należny w stawce 23 % w związku ze sprzedażą Nieruchomości na rzecz Spółki.

Ad. 2

Jak już wskazano, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji należy uznać, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, to Zainteresowany będzie dokonywał dostawy będąc podatnikiem VAT (zarówno w zakresie gospodarstwa rolnego, jak i pozarolniczej działalności gospodarczej). Biorąc jednak pod uwagę, brak wykorzystania Nieruchomości w gospodarstwie rolnym, Zainteresowany będzie występował dla celów sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki jako podatnik VAT w zakresie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania transakcji sprzedaży Nieruchomości, należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z przywołanego wyżej przepisu – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. W tym kontekście należy wskazać, iż w przypadku uznania że sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT – jedynie Zainteresowany będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości a więc to po stronie Zainteresowanego będzie występował obowiązek ewentualnego opodatkowania dostawy Nieruchomości oraz wystawienia faktury dokumentującej tę transakcję. W tym zakresie trudno bowiem uznać, iż Wnioskodawczyni powinna być traktowana jak podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe zapatrywanie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, m.in. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 23 sierpnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1- 3.4012.415.2018.4.MWJ, w której organ uznał, że: „Skoro jak wyżej wskazano to żona Wnioskodawcy z tytułu całej transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a więc to po stronie małżonki Wnioskodawcy będzie występował obowiązek ewentualnego opodatkowania dostawy ww. nieruchomości oraz wystawienia faktury dokumentującej tę transakcję”,
interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z dnia 2 marca 2016 r., sygn. IPPP2/4512-1184/15-2/AOg, w której organ uznał, że: „Wnioskodawca, będący w ekonomicznym posiadaniu działek, będzie uznany na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. I i 2 ustawy w odniesieniu do planowanej czynności dostawy przedmiotowego gruntu w całości, gdyż w istocie to Wnioskodawca dokona transakcji dostawy ww. działek, jako składnika majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc to wyłącznie u Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT wystąpi czynność dostawy ww. działek. W konsekwencji stwierdzić należy, że obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku w tym wystawienia faktury z tytułu dokonanej transakcji będzie spoczywał w całości na Wnioskodawcy”.
interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z dnia 3 marca 2015 r., sygn. IBPP1/443-1161/14/ES, w której organ uznał, że: „Należy stwierdzić, że pomimo zakupu działki nr 12211 na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, część tej nieruchomości, w odniesieniu do której Wnioskodawca działa jako podatnik VAT została przeznaczona i wykorzystywana do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym to Wnioskodawca będzie działał z tytułu sprzedaży części nieruchomości jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w przypadku konieczności udokumentowania tej dostawy fakturą VAT, to Wnioskodawca będzie obowiązany ująć na fakturze tę dostawę. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w razie zaistnienia konieczności wystawienia przyszłemu nabywcy nieruchomości faktury VAT, fakturę taką zgodnie z prawem powinien wystawić jedynie Wnioskodawca na całą kwotę sprzedaży, należało uznać za prawidłowe”.

Biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe, w przypadku potwierdzenia przez organ, że transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w opinii Wnioskodawców fakturę dokumentującą sprzedaż Nieruchomości przez Państwo K. powinien wystawić Zainteresowany prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą (w odniesieniu do całej wartości Nieruchomości), bowiem z tytułu tej transakcji jedynie Zainteresowany będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie: .

uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości – jest prawidłowe,
sposobu udokumentowania dostawy ww. nieruchomości – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2016/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2016/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni oraz Zainteresowany w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie podjęli/podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni od roku 2017 jest na emeryturze z KRUS, wcześniej prowadziła gospodarstwo rolne bez zgłoszenia VAT.

Zainteresowany od około roku 1980 prowadzi gospodarstwo rolne, a od roku 1990 działalność gospodarczą. W roku 2017 Mąż Wnioskodawczyni dokonał jako rolnik zgłoszenia rejestracyjnego VAT.

Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym są właścicielami na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości:

składających się z działek ewidencyjnych o numerach 33, 27 i 28 – objętych księgą wieczystą o numerze 1 – zakupionych w latach 2000-2004;
składającej się z działki ewidencyjnej o numerze 34/2 – objętej księgą wieczystą o numerze 2 – zakupionej w roku 2008.

Zakup tych nieruchomości nie był opodatkowany podatkiem VAT. Przedmiotowe nieruchomość nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. Wyżej wymienione nieruchomości zostały zakupione na poszerzenie gospodarstwa rolnego. Były w przeszłości wykorzystywane na cel rolniczy w sposób ograniczony (pozyskiwanie paszy dla zwierząt hodowlanych) z uwagi na zalewowe położenie tych nieruchomości (bezpośrednio położone nad martwą Wisłą). Nie były one wykorzystywane na prowadzenie innej działalności gospodarczej. Na przedmiotowe nieruchomości nie były „brane” dotacje.

Dla działek 33 i 34/2 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy– część nizinna B dotyczący obrębów geodezyjnych z wyłączeniem terenu składowiska fosfogipsów oraz terenów przyległych – uchwalony przez radę Gminy uchwałą z dnia 29 sierpnia 2013 r. Powyższe działki są oznaczone symbolem UT-1 – teren zabudowy usług turystycznych. Dla działki 33 w dniu 29 marca 2001 r. została wydana na wniosek Zainteresowanego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Inwestycji polegającej na budowie zespołu obiektów usługowo-rekreacyjnych z pełnym zapleczem gastronomiczno-hotelarskim. Dla działek 33 i 34/2 Zainteresowany uzyskał m.in. w roku 2016 pozwolenie wodnoprawne na wznoszenie obiektów budowlanych i wykonywanie innych robót związanych z tą inwestycją oraz decyzje zwalniające z zakazów związanych z położeniem tych działek na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią. W dniu 28 czerwca 2018 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę m.in. dla działki 34/2, obejmująca m.in. budowę basenu z przystanią, kanałami, pomostami oraz zabudową apartamentową. W przeszłości Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym sprzedali następujące nieruchomości: w roku 2004 około 4 ha na rzecz gminy w związku z zamiarem wszczęcia przez gminę postępowania wywłaszczeniowego, w roku 2007 o powierzchni około 8 ha oraz w roku 2014.

Teren budowlany o powierzchni około 2000 m² na rzecz jednego kontrahenta. Z uwagi na sporadyczny charakter tych transakcji w celu ich rozliczenia Zainteresowani nie rejestrowali się jako podatnik VAT czynny, Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym nie oferowali tych nieruchomości na rynku, a oferent sam zwrócił się z propozycją nabycia tych działek. W dniu 9 sierpnia 2018 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży przez Wnioskodawczynię wraz z Zainteresowanym działek 33 oraz 34/2. Do dnia 31 lipca 2019 r. strony umowy przedwstępnej zobowiązały się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży. Zawarta przez Państwa K. dnia 19 sierpnia 2018 r. umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółki obejmuje działki o numerach 33 i 34/2.

Nieruchomości będące przedmiotem niniejszego wniosku (działki nr 33 i 34/2) nie były wykorzystywane przez Zainteresowanego w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast przez krótki czas była wykorzystywana w działalności rolniczej.

Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na działce nr 33 basenu z przystanią, kanałami, pomostami wraz z zabudową apartamentową (14 budynków apartamentowych) budynek recepcji, budynek kapitanatu wraz z instalacjami: wodociągowymi, kanalizacji sanitarnej, gaz, elektryczną wentylacji mechanicznej, 3 zbiorników na wody opadowe, układem drogowym z parkingami i wjazdem miejscowości W.

Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym nabyli działkę nr 33 na mocy aktu notarialnego repertorium 1 z dnia 29 lutego 2000 r. od osób fizycznych. Zaś działkę nr 34 na mocy aktu notarialnego repertorium 2 z dnia 19 marca 2008 r. od spółki z o.o. z zamiarem poszerzenia gospodarstwa rolnego.

Dodatkowo w okresie od 1 kwietnia 2017 r. do 30 grudnia 2017 r. niewielka cześć Nieruchomości (0,25 ha) była przedmiotem odpłatnej dzierżawy na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z podmiotem prowadzącym roboty budowlane przy Moście. Ze strony Państwa K. umowa dzierżawy została zawarta przez B.

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Państwa K. na cele działalności zwolnionej od VAT.

Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym w okresie posiadania Nieruchomości częściowo zrekultywowali Nieruchomości (podnieśli i wyrównali teren) oraz poczynili starania celem pozyskania pozwolenia na budowę apartamentów z mariną. Ponadto w okresie posiadania Nieruchomość została częściowo ogrodzona. Nie było to jednak profesjonalne ogrodzenie mające na celu uatrakcyjnić Nieruchomość a raczej nieskomplikowana konstrukcja mająca jedynie walor zabezpieczenia przed nieuprawnionym parkowaniem pojazdów w strefie przybrzeżnej. Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym nie udzielili przyszłemu nabywcy (Spółce) pełnomocnictwa do występowania w ich imieniu w sprawie dalszych pozwoleń. W przypadku dalszych etapów inwestycji o pozwolenia będzie występowała samodzielnie Spółka po nabyciu prawa własności (jest to jednak czynność poza wpływem i zainteresowanych).

Przyszły nabywca (Spółka) nie została upoważniona przez Wnioskodawczynię wraz z Zainteresowanym do wykonywania w ich imieniu i na ich rzecz jakichkolwiek czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub uatrakcyjnienia Nieruchomości (tj. ogrodzenia, uzbrojenia terenu, utwardzenia dróg wewnętrznych, wytyczenia dostępu do drogi publicznej, urządzenia zieleni). Zgodnie z ogólnie przyjętą praktyką gospodarczą funkcjonującą w przypadku umów przedwstępnych tego typu Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym udzielili Spółce w umowie przedwstępnej zgody na dysponowanie Nieruchomością na celu budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 i art. 32 ust. 4 pkt 2) ustawy prawo budowlane.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest niezabudowana (nie zostały na niej posadowione ani budynki ani budowle).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawczynię wraz z Zainteresowanym na rzecz Spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług .

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym będą spełniali przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym podjęli w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym wykonywali typowe działania charakteryzujące aktywność profesjonalnego handlowca.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni i Zainteresowany przed sprzedażą zrekultywowali Nieruchomości (podnieśli i wyrównali teren), pozyskali pozwolenie na budowę apartamentów z mariną, pozyskali decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie zespołu obiektów usługowo-rekreacyjnych z pełnym zapleczem gastronomiczno-hotelarskim, uzyskali pozwolenie wodnoprawne na wznoszenie obiektów budowlanych i wykonywanie innych robót związanych z tą inwestycją oraz decyzje zwalniające z zakazów związanych z położeniem tych działek na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią. Tym samym Wnioskodawczyni i Zainteresowany podjęli szereg czynności wykraczających poza czynności związane ze zwykłym rozporządzaniem majątkiem osobistym.

Ponadto, jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie sprawy, w okresie od 1 kwietnia 2017 r. do 30 grudnia 2017 r. niewielka cześć Nieruchomości (0,25 ha) była przedmiotem odpłatnej dzierżawy na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z podmiotem prowadzącym roboty budowlane przy moście.

Jak wynika z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczona jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem przedstawiona we wniosku aktywność Wnioskodawczyni oraz Zainteresowanego wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przedmiotowych działek, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje na aktywność Wnioskodawców w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt okoliczności w niniejszej sprawie należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię wraz z Zainteresowanym niezabudowanej Nieruchomości będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym w związku z przedmiotową sprzedażą będą działali jako podatnicy podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym przy sprzedaży niezabudowanej nieruchomości działek nr 33 oraz nr 34/2 będą działali jako podatnicy VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie jednak do art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich, opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Jak wskazała Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym na moment sprzedaży dla działek 33 i 34/2 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy – część nizinna B dotyczący obrębów geodezyjnych z wyłączeniem terenu składowiska fosfogipsów oraz terenów przyległych – uchwalony przez radę Gminy uchwałą z dnia 29 sierpnia 2013 r. Powyższe działki są oznaczone w planie symbolem UT-1 – teren zabudowy usług turystycznych. Ponadto dla działki 33 w dniu 29 marca 2001 r. została wydana na wniosek Zainteresowanego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Inwestycji polegającej na budowie zespołu obiektów usługowo-rekreacyjnych z pełnym zapleczem gastronomiczno-hotelarskim.

Zatem, biorąc powyższe informacje pod uwagę należy stwierdzić, że przedmiotowe działki stanowiące Nieruchomość na moment sprzedaży stanowić będą teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z wniosku Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię i Zainteresowanego do czynności zwolnionych, tym samym nie został spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędny do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że dostawa działek nr 33 oraz nr 34/2 będzie opodatkowana VAT przy zastosowaniu właściwej stawki, tj. stawki podstawowej wynoszącej obecnie 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym przy sprzedaży niezabudowanej Nieruchomości będą działali jako podatnicy VAT, a ww. dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania oznaczone we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą również ustalenia podmiotu upoważnianego do wystawienia faktur w związku ze sprzedażą niezabudowanej Nieruchomości należącej do majątku wspólnego małżonków.

Zaznaczenia wymaga, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Oboje małżonkowie jak stanowi art. 43 § 1 k.r.o. mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Jak już udowodniono powyżej, Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym przy sprzedaży przedmiotowej niezabudowanej Nieruchomości będą działali jak podatnicy podatku VAT oraz sprzedaż ta będzie opodatkowana według 23% stawki podatku VAT.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży udziału w Nieruchomości, Wnioskodawczyni będzie podmiotem dokonującym czynności opodatkowanej tym podatkiem i będzie występowała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje sytuacji przeprowadzania transakcji przez małżonków, w odniesieniu do majątku stanowiącego wspólność małżeńską, jednakże z uwagi na fakt, że ustrój ten – jak wynika z powołanych przepisów prawa cywilnego – określa równe prawa majątkowe dla obydwu małżonków, stwierdzić należy, że wystawiając fakturę na podstawie art. 106b ustawy dokumentującą sprzedaż ww. działki, Wnioskodawczyni powinna w niej uwzględnić sprzedaż w części stanowiącej jej własność.

Reasumując, Wnioskodawczyni wraz z Zainteresowanym będąc właścicielami Nieruchomości na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, będą zobowiązani udokumentować dostawę tej nieruchomości wystawiając we własnym imieniu fakturę na sprzedaż udziału odpowiadającego połowie ceny sprzedaży nieruchomości.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowaną interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin