Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.219.2019.2.JK3
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2019 r. (data nadania 7 czerwca 2019 r., data wpływu 11 czerwca 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 29 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.219.2019.1.JK3 (data nadania 29 maja 2019 r., data doręczenia 31 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.219.2019.1.JK3 (data nadania 29 maja 2019 r., data doręczenia 31 maja 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Pismem z dnia 7 czerwca 2019 r. (data nadania 7 czerwca 2019 r., data wpływu 11 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z pierwszego małżeństwa, które trwało 13 lat i zakończyło się w 2012 roku urodziło się troje dzieci. Obecnie mają 11, 16, 20 lat i uczęszczają do szkół. Zgodnie z wyrokiem sądu miejsce zamieszkania zostało ustalone przy byłej żonie. Kontakty z dziećmi także są ustalone sądownie, tj. 2 weekendy w miesiącu (od piątku od godz. 18.00 do niedzieli do godz. 20.00), wtorki po zakończeniu zajęć w szkole przez dzieci do godz. 20.00 oraz wakacje, ferie w równej części. Wnioskodawca regularnie płaci alimenty, z byłą żoną mają wspólne prawo do opieki nad dziećmi. Wnioskodawca uczestniczy w wychowaniu, nauce dzieci i opiece nad nimi. Poza ustalonymi dniami przez sąd prawie codziennie kontaktują się telefonicznie. Wspólnie uczestniczą w uroczystościach rodzinnych np. chrzciny i komunie. Była żona Wnioskodawcy w pełni odlicza ulgę prorodzinną na trójkę dzieci.

W drugim zawartym związku małżeńskim, dnia 5 lipca 2016 r. urodził się syn, którego Wnioskodawca wspólnie z obecną żoną wychowuje. Syn jest czwartym dzieckiem Wnioskodawcy. Z obecną żoną w rozliczeniu rocznym PIT-37 Wnioskodawca nie rozlicza się wspólnie. Pełnoletnie dziecko nie uzyskiwało dochodów w okresie będącym przedmiotem zapytania. W okresie podatkowym obowiązek alimentacyjny był spełniany.

W 2018 roku co do Wnioskodawcy lub dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24.08.2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 06.07.2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozliczeniu rocznym PIT-37 Wnioskodawca może wpisać odliczenie ulgi prorodzinnej w wysokości 2700 zł (12x225 zł), uwzględniając syna jako czwarte dziecko? Tym samym wymieniając trójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa i wpisując 0 zł odliczenia przy każdym z trójki dzieci w załączniku PIT/O ze względu na to, że była żona odlicza ulgę w pełnej wysokości na dzieci z poprzedniego małżeństwa zgodnie z ustaleniami nieformalnymi po rozwodzie?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że syn urodzony w 2016 roku jest czwartym dzieckiem, a nad 3 dzieci z poprzedniego małżeństwa spełnia obowiązek zarówno rodzicielski, wychowawczy jak i alimentacyjny, sądzi, że może uwzględnić ulgę prorodzinną w wysokości 225 zł za każdy miesiąc roku podatkowego, jednak chciałby się upewnić i to potwierdzić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady korzystania z ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z poźn. zm.).

Na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 - w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. - wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

- w związku z wykonywaniem przez niego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego lub w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

• wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także
  

• utrzymującemu pełnoletnie dziecko/pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583 z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W przypadku małoletniego dziecka, warunkiem zastosowania omawianej ulgi przez rodzica jest wykonywanie przez tego rodzica władzy rodzicielskiej, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem, wykonywanie zarządu jego majątkiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Natomiast obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do małoletnich dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władzę tę wykonują oboje rodzice, a w przypadku dziecka pełnoletniego, utrzymują dziecko w związku z wykonywaniem, nawet przymusowo obowiązku alimentacyjnego, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

Przy czym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców, aby nie doszło do jej dublowania. Z kolei brak stosownego porozumienia dotyczącego ustalenia proporcji oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia, ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Z treści wniosku wynika, że z pierwszego małżeństwa Wnioskodawcy, które trwało 13 lat i zakończyło się w 2012 roku urodziło się troje dzieci. Obecnie mają 11, 16, 20 lat i uczęszczają do szkół. Zgodnie z wyrokiem sądu miejsce zamieszkania zostało ustalone przy byłej żonie. Kontakty z dziećmi także są ustalone sądownie, tj. 2 weekendy w miesiącu (od piątku od godz. 18.00 do niedzieli do godz. 20.00), wtorki po zakończeniu zajęć w szkole przez dzieci do godz. 20.00 oraz wakacje, ferie w równej części. Wnioskodawca regularnie płaci alimenty, z byłą żoną mają wspólne prawo do opieki nad dziećmi. Wnioskodawca uczestniczy w wychowaniu, nauce dzieci i opiece nad nimi. Poza ustalonymi dniami przez sąd prawie codziennie kontaktują się telefonicznie. Wspólnie uczestniczą w uroczystościach rodzinnych np. chrzciny i komunie. Była żona Wnioskodawcy w pełni odlicza ulgę prorodzinną na trójkę dzieci. W drugim zawartym związku małżeńskim, dnia 5 lipca 2016 r. urodził się syn, którego Wnioskodawca wspólnie z obecną żoną wychowuje. Syn jest czwartym dzieckiem Wnioskodawcy. Z obecną żoną w rozliczeniu rocznym PIT-37 Wnioskodawca nie rozlicza się wspólnie. Pełnoletnie dziecko nie uzyskiwało dochodów w okresie będącym przedmiotem zapytania. W okresie podatkowym obowiązek alimentacyjny był spełniany.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że ograniczenie korzystania z omawianej ulgi polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko. Przy czym przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę tylko te dzieci, które spełniają wyżej określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic wykonywał władzę rodzicielską oraz dzieci pełnoletnie wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rodzic utrzymywał w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego. W sytuacji więc gdy Wnioskodawca z dwóch różnych związków małżeńskich posiada czworo dzieci - w stosunku do których faktycznie wykonywał władzę rodzicielską (dzieci małoletnie), a w przypadku dziecka pełnoletniego utrzymywał je w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego – co uprawnia Wnioskodawcę do ulgi prorodzinnej na każde z nich, to niezależnie od tego, że w wyniku porozumienia była żona odliczyła ulgę w pełnej wysokości na troje dzieci, w świetle przytoczonych przepisów (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) – Wnioskodawcy przysługiwało prawo do dokonania, w rozliczeniu za rok 2018, odliczenia ulgi na małoletniego syna (czwarte dziecko). Ulgę tę mógł odliczyć w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy założeniu, że obecna żona nie skorzystała z ulgi.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.