Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.236.2019.1.SJ
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 21 czerwca 2019 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru kolejowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru kolejowego. Wniosek uzupełniono 27 czerwca 2019 r. o wskazanie adresu elektronicznego e-PUAP do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo (dalej: „Województwo”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług.

Wnioskodawca zrealizuje projekt pn. ,,Budowa Podmiejskiej Kolei (…) – PK(…): „Zakup taboru wraz z budową zaplecza technicznego” (dalej: „Projekt”). Projekt będzie realizowany w dwóch etapach. W ramach pierwszego z nich, Wnioskodawca zakupi 11 szt. pojazdów szynowych – 8 trójczłonowych o napędzie elektrycznym i 3 dwuczłonowych o napędzie spalinowym. Ten etap zostanie zrealizowany w latach 2020-2021. Natomiast drugi etap będzie polegał na budowie Zaplecza Technicznego dla Kolei (…) w postaci hali wraz z bocznicą kolejową i zostanie zrealizowany w terminie późniejszym.

Niniejszy wniosek dotyczy pierwszego etapu inwestycji, polegającego na zakupie taboru kolejowego.

Zakupione pojazdy kolejowe będą stanowić własność Województwa, ale zostaną wydzierżawione Operatorowi świadczącemu usługi przewozowe w ramach Kolei (…) (PK(…)) na zasadach obowiązujących dla pojazdów posiadanych przez Województwo na potrzeby świadczenia kolejowych usług transportowych tzw. Przewozów Regionalnych (PR).

Aktualnie świadczenie kolejowych usług pasażerskich w Województwie odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług publicznych w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich, która zawarta została na lata 2017-2020 między Województwem i wybraną w przetargu spółką (Operatorem). Na podstawie tej umowy Wnioskodawca zleca Operatorowi wykonywanie przewozów kolejowych na terenie województwa. W zamian, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa publicznego, Województwo wypłaca Operatorowi rekompensatę. Rekompensata jest pomniejszana przez przychody uzyskane przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług przewozowych. Powiększają ją natomiast koszty ponoszone przez Operatora w związku ze świadczeniem tych usług oraz tzw. „rozsądny zysk” Operatora. Prawo Operatora do rekompensaty wynika z przepisów rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 oraz art. 52 ust. 1 i 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Obowiązek wypłacania rekompensaty nałożony został na Wnioskodawcę na podstawie wskazanych wyżej przepisów prawa publicznego i Wnioskodawca nie ma swobody w kształtowaniu wysokości rekompensaty.

W celu należytej realizacji powierzonych zadań, Województwo udostępnia również Operatorowi pojazdy szynowe, które ten wykorzystuje do wykonywania przewozów. Tabor jest udostępniany odpłatnie, na podstawie odrębnej umowy dzierżawy.

W interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.803.2017.2.MN wydanej dla Województwa, Dyrektor KIS potwierdził, że w ww. stanie faktycznym, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT od wydatków na zakup szynobusów, którego Wnioskodawca dokonał w latach 2017-2018.

Wyżej opisaną praktykę, Województwo zamierza również kontynuować w przyszłości, po wygaśnięciu dotychczasowej umowy o świadczenie usług przewozu w 2020 r.

Kolejny Operator zostanie wyłoniony w ramach przetargu nieorganicznego, który Województwo planuje zorganizować jeszcze w 2019 r. Wybrany w przetargu Operator będzie przez okres 5 lat świadczył usługi przewozowe w dwóch obszarach: Przewozów Regionalnych na terenie całego województwa oraz w zakresie Kolei (…) na terenie 7 powiatów w województwie. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Operatorem umowę na świadczenie usług przewozu o analogicznej treści do umowy aktualnie obowiązującej. Niezależnie od umowy na świadczenie usług przewozu, Województwo zawrze z Operatorem również odrębną umowę dzierżawy, na podstawie której udostępni mu do użytkowania zakupione w ramach Projektu pojazdy szynowe.

Na podstawie zawartej umowy dzierżawy, Operator będzie wykorzystywał udostępniony mu tabor do świadczenia usług przewozowych zgodnie z zawartą umową. Wnioskodawca będzie wystawiał Operatorowi faktury VAT, generujące podatek VAT należny oraz stanowiące sprzedaż opodatkowaną wykazywaną w deklaracjach VAT-7 składanych przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego.

Czynsz dzierżawny zostanie ustalony z uwzględnieniem realiów rynkowych, w taki sposób, aby zagwarantować pełną amortyzację zakupionych pojazdów w okresie dzierżawy. Wnioskodawca określi jego wysokość na podstawie obiektywnych kryteriów, biorąc za podstawę takie czynniki jak:

1. miesięczna stawka amortyzacji dla nabytych środków trwałych (stanowiąca dwunastą część stawki amortyzacji rocznej taboru),
2. marża dla Województwa,
3. podatek VAT.
   
   

Wskazany czynsz płatny będzie za okresy miesięczne i jego stawki nie ulegną zmniejszeniu w przypadku wyłączenia jakiegokolwiek z pojazdów z eksploatacji.

Szynobusy mają być dzierżawione przez łączny okres 5-15 lat, aż do pełnego zamortyzowania. Na moment sporządzenia wniosku Wnioskodawca nie jest w stanie oszacować wysokości czynszu, ponieważ nie zna jeszcze ostatecznej wartości pojazdów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy dzierżawy pojazdów szynowych, zakupionych w ramach Projektu „Budowa Podmiejskiej Kolei (…) – PK(…): „Zakup taboru wraz z budową zaplecza technicznego” Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia umowy dzierżawy pojazdów szynowych, zakupionych w ramach inwestycji „Budowa Podmiejskiej Kolei (…) – PK(…): „Zakup taboru wraz z budową zaplecza technicznego” Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Prawo do odliczenia VAT od wydatków na zakup pojazdów szynowych

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi o tyle, o ile nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT. Dodatkowo, prawo to przysługuje w pełnym zakresie, o ile nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Tak, więc w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy każdorazowo rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku,
• pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych, a także,
• czy w przedmiotowej sytuacji nie występują przesłanki negatywne uregulowane w art. 88 ustawy o VAT oraz ograniczenia prawa do odliczenia wynikające z art. 90 i 91 tejże.
  
  

Województwo jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie zaś ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem mając na uwadze, że umowa dzierżawy, na podstawie której pojazdy szynowe zostaną udostępnione na rzecz Operatora, jest niewątpliwie umową cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), w opinii Wnioskodawcy, wykonywanie czynności na podstawie umowy dzierżawy oznacza działanie Wnioskodawcy w charakterze podatnika VAT.

Wykonywanie czynności opodatkowanych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jak zostało wskazane wcześniej, Województwo będzie udostępniało pojazdy szynowe Operatorowi na podstawie umowy dzierżawy.

Należy zauważyć, że w związku z faktem, że odpłatna czynność dzierżawy nie stanowi dostawy towaru, stanowi ona odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Skoro zatem Województwo wykonywać będzie czynności podlegające opodatkowaniu, tj. odpłatne usługi udostępniania pojazdów szynowych na podstawie umowy dzierżawy, i Województwo świadczyć będzie te usługi działając w charakterze podatnika VAT, przedmiotowa czynność podlegać będzie opodatkowaniu VAT. Ponadto, przedmiotowa czynność nie będzie również zwolniona z VAT, gdyż przepisy nie przewidują w takim przypadku zwolnienia od podatku.

Związek zakupionych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych

Związek pomiędzy zakupionymi przez Wnioskodawcę pojazdami szynowymi w ramach Projektu, a wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych wydaje się być bezpośredni i oczywisty. Pojazdy będą udostępniane na podstawie umowy dzierżawy. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy wydatkami na zakup pojazdów szynowych z wykonywaniem czynności opodatkowanych w postaci usług ich dzierżawy. Gdyby Województwo nie poniosło ww. wydatków, nie miałaby w ogóle możliwości świadczenia ww. usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na zakup pojazdów szynowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 512) – samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy – do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy – samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego. W świetle tego przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższego przepisu wynika, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Zgodnie z art. 693 § 1 powołanej ustawy – przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na dzierżawie taboru kolejowego na rzecz Operatora, za którą Województwo będzie pobierało wynagrodzenie.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie taboru kolejowego na rzecz Operatora, na podstawie umowy dzierżawy, za które Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT (która stanowi czynność cywilnoprawną).

Zatem, w odniesieniu do tej czynności Województwo nie będzie działało jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogło skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność (dzierżawa taboru kolejowego) – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Odnosząc się zatem do prawa Wnioskodawcy do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone za zakup taboru kolejowego (pojazdów szynowych) w ramach projektu pn. „Budowa Podmiejskiej Kolei (…) – PK(…): „Zakup taboru wraz z budową zaplecza technicznego” należy ponownie zauważyć, że zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, ponieważ Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a wydatki związane z zakupem taboru kolejowego będą miały związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatną dzierżawą taboru kolejowego na rzecz Operatora w ramach umowy cywilnoprawnej.

Reasumując, w przypadku zawarcia umowy dzierżawy pojazdów szynowych, zakupionych w ramach Projektu „Budowa Podmiejskiej Kolei (…) – PK(…): „Zakup taboru wraz z budową zaplecza technicznego” Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru kolejowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.