Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.803.2017.2.MN
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup szynobusów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup szynobusów. Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.803.2017.1.MN.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 15 stycznia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo (dalej: „Województwo”, „Wnioskodawca”) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego działającą na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2096 ze zm.; dalej „ustawa o samorządzie województwa”). Województwo jest również podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa do zadań wszystkich samorządów wojewódzkich należą m.in. zadania w zakresie transportu zbiorowego o charakterze wojewódzkim. Ponadto na podstawie Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 2007 Nr 315, ze zm.; dalej: „Rozporządzenie 1370/2007”), jak również w myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1867 ze zm.; dalej: „ustawa o publicznym transporcie zbiorowym”) samorządy wojewódzkie są organizatorami publicznego transportu zbiorowego na terenie województwa.

Powyższe zadania, w zakresie przewozów kolejowych, Województwo realizuje – podobnie jak i szereg innych województw w Polsce – poprzez zawarcie ze spółką „P.” sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) umowy o świadczenie usług publicznych w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich. Obecna umowa zawarta została między Województwem i Spółką dnia 28 października 2016 r., a jej okres obowiązywania ustalony został na lata 2017-2020 (dalej: „Umowa”). Umowa ma charakter cywilnoprawny i zawarta została w trybie określonym szczegółowo przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz Rozporządzenia 1370/2007. Na jej mocy Województwo zleciło Spółce (operatorowi) wykonywanie przewozów kolejowych na terenie województwa. Umowa określa też zasady wypłaty tzw. rekompensaty przez Województwo Spółce za świadczenie przewozów (w rozumieniu przepisów Rozporządzenia 1370/2007).

Województwo pragnie przy tym zaznaczyć, że Spółka należy do Agencji R. (większościowy pakiet udziałów), a w pozostałym (mniejszościowym) zakresie do poszczególnych samorządów wojewódzkich (w tym Wnioskodawcy).

Dzierżawa taboru w świetle postanowień Umowy.

W celu należytej realizacji powierzonych mu zadań, Województwo dba o to, aby stan taboru za pomocą którego Spółka świadczy przewozy był odpowiednio wysoki i społecznie akceptowalny. W związku z powyższym, Województwo udostępnia Spółce szereg pojazdów szynowych, które służą wykonywaniu przewozów pasażerskich.

Postanowienia w tym zakresie zawarto w Załączniku nr 14 do Umowy (Wykaz pojazdów kolejowych stanowiących własność Województwa wraz z zasadami ich udostępniania). Poniżej Wnioskodawca przedstawia jego najważniejsze założenia.

Udostępnienie to odbywa się w odniesieniu do taboru objętego niniejszym wnioskiem na zasadzie dzierżawy (tj. odpłatnej umowy cywilnoprawnej). Wysokość czynszu dzierżawnego określona w umowie zawiera podatek należny VAT ze stawką 23%. Województwo dokumentuje w tym zakresie świadczone usługi za pomocą faktur VAT oraz odprowadza podatek należny na konto właściwego urzędu skarbowego. Niektóre elementy taboru są udostępniane na podstawie umowy użyczenia – jednak nie dotyczy to taboru objętego niniejszym wnioskiem. Zgodnie z Umową zapłata czynszu dokonywana jest w ten sposób, że jego suma ulega potrąceniu z wysokością należnej Spółce tzw. rekompensaty. Nadmienić należy, że zgodnie z przepisami Rozporządzenia 1370/2007 oraz postanowieniami Umowy, wysokość rekompensaty oblicza się w ten sposób, że pomniejszają ją przychody uzyskane przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług przewozowych, a powiększają ją koszty poniesione przez Spółkę w związku ze świadczeniem tych usług oraz tzw. „rozsądny zysk” dla Spółki.

Przy czym podkreślenia wymaga, że obowiązek wypłacania takiej rekompensaty nałożony został na Wnioskodawcę na podstawie wskazanych wyżej przepisów prawa publicznego i nie ma on możliwości zupełnie swobodnego kształtowania jej wysokości. Omawiane kwestie (obowiązek wypłacania rekompensaty oraz działalność w zakresie dzierżawienia taboru) pozostają więc względem siebie odrębne. Zapłata czynszu w drodze potrącenia ma na celu jedynie uproszczenie wzajemnych rozliczeń.

Zakup i wydzierżawienie nowego taboru kolejowego (szynobusy)

W związku z powyższym, w 2017 i 2018 r. Województwo realizuje projekt pn. „xxx” (decyzja o jego realizacji podjęta została w uchwale Zarządu Województwa z dnia 20 grudnia 2016 r.). W ramach projektu Województwo dokonuje zakupu dziewięciu pojazdów szynowych (dalej: „szynobusy”), które przeznaczone zostaną w dzierżawę Spółce w celu wykonywania za ich pomocą przewozów kolejowych. Jeszcze w 2017 r. dostarczone i przekazane zostaną Spółce trzy pojazdy, a pozostałe sześć w I kwartale 2018 r. Według obecnych założeń całkowita wartość projektu wyniesie 168 607 170,00 PLN.

W związku z powyższym, Województwo ponosi/będzie ponosić wydatki, które dokumentowane są/będą fakturami VAT wystawianymi przez dostawców i usługodawców. Na fakturach tych wykazywany jest/będzie podatek VAT, stanowiący dla Województwa VAT naliczony.

Wszystkie zakupione w ramach projektu szynobusy są/staną się przedmiotem odpłatnej dzierżawy na rzecz Spółki w ramach opisanej wyżej Umowy (która w związku z omawianym projektem zaktualizowana została aneksem z dnia 26 czerwca 2017 r.) – tj. w szczególności żaden z nich nie będzie przedmiotem użyczenia. Oznacza to, że na chwilę obecną okres dzierżawy ustalony został od dnia przekazania danego pojazdu do 31 grudnia 2020 r. (tj. do końca obowiązywania Umowy).

Miesięczny czynsz dzierżawny, którym obciążana będzie Spółka z tego tytułu ustalony został w uchwale Zarządu Województwa z dnia 24 października 2017 r., w łącznej wysokości 919 489,00 brutto za 9 pojazdów (odrębna stawka dla każdego z pojazdów). Wysokość czynszu została skalkulowana na podstawie obiektywnych kryteriów, biorąc za podstawę następujące czynniki (stanowiące koszty ponoszone przez Województwo): (I) miesięczna stawka amortyzacji – 7% wartości początkowej środków trwałych, (II) marża dla Województwa, (III) podatek VAT w wysokości 23%. Wskazany czynsz płatny będzie za okresy miesięczne i jego stawki nie ulegają zmniejszeniu w przypadku wyłączenia jakiegokolwiek z pojazdów z eksploatacji.

Rozliczenia odbywać będą się na podstawie przedstawionych wyżej postanowień Umowy.

Ponadto, po zakończeniu okresu obowiązywania opisanej wyżej Umowy i dzierżawy (tj., jak zostało już wskazane, 31 grudnia 2020 r.), Województwo zawrze nową umowę o świadczenie usług w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich, w której ma zamiar utrzymać obecny sposób wykorzystania szynobusów.

Ponadto zaznaczyć należy, że powyższy zakup dofinansowany został ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Dofinansowanie przewidziane zostało w formie zaliczki i refundacji, na poziomie nie więcej niż 85% kwoty wydatków kwalifikowanych. W świetle postanowień dotyczących dofinansowania, koszt podatku VAT jest wydatkiem niekwalifikowalnym, gdyż Województwo wskazało, iż podlega on odliczeniu.

Wnioskodawca nie odliczył dotychczas VAT naliczonego z tytułu przedmiotowych wydatków. Województwo pragnie zaznaczyć przy tym jednak, iż takie wykorzystanie ww. zakupów (tj. do działalności opodatkowanej VAT) planowane było od początku realizacji projektu. Z tego też powodu m.in. w budżecie uwzględnione zostały planowane wydatki związane z zapłatą podatku należnego z tytułu otrzymanego czynszu dzierżawnego, jak i wpływy związane z odzyskaniem podatku naliczonego od zakupu szynobusów, jak również we wniosku o dofinansowanie Województwo wskazało, iż przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Dodatkowo, należy podkreślić, że Województwo dokonywało już w przeszłości zakupu podobnego taboru, po czym tabor ten został wydzierżawiony, podatek VAT naliczony wynikający z zakupów został odliczony, a kontrola przeprowadzona przez urząd skarbowy potwierdziła prawidłowość takiego postępowania.

W związku z powyższym Województwo pragnie jednak niniejszym potwierdzić prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na zakup szynobusów.

Podkreślić przy tym należy, że niniejszy wniosek dotyczy tylko i wyłącznie pojazdów zakupywanych w ramach ww. projektu, tj. 9 szynobusów, które w całości przeznaczone zostaną w odpłatną dzierżawę w latach 2017/2018.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Województwo pragnie wskazać, że planuje w 2018 r. ogłosić w Dzienniku Urzędowym UE informację o zamiarze wyłonienia w 2019 r (w ramach nieograniczonego postępowania przetargowego) operatora, z którym zawrze nową umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu kolejowego na terenie Województwa. W umowie tej Wnioskodawca ma zamiar utrzymać obecny sposób wykorzystania 9 szynobusów. W postępowaniu o wyłonienie operatora (w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia) będzie zawarta informacja o wysokości czynszu i zasadach jego kalkulacji. Według zamierzeń Wnioskodawcy dzierżawa tego rodzaju ma trwać przez okres gwarantujący pełna amortyzację zakupionych pojazdów. Łączny czas dzierżawy według zamierzeń Województwa kształtować się powinien w granicach min. 5 lat (tj., ze względu na warunki dofinansowania, przynajmniej w okresie trwałości projektu), a maks. 15 lat.

Miesięczna stawka czynszu dla pojazdu szynowego (czynsz jest kalkulowany odrębnie dla każdego pojazdu) stanowi sumę następujących kosztów Województwa:

• 1/12 (dwunastą część) stawki amortyzacji rocznej taboru kolejowego, tj. 7% wartości początkowej środków trwałych;
• marży dla Województwa (w zamierzeniu ma ona gwarantować pełną amortyzację zakupionych pojazdów);
• podatku VAT w wysokości 23%.
  
  

Doprecyzowując powyższe, Województwo pragnie podkreślić, że w ramach umów dzierżawy z kolejnymi operatorami przedmiotowe szynobusy mają być dzierżawione na analogicznych zasadach (przez łączny okres 5-15 lat), aż do pełnego zamortyzowania zakupionych pojazdów, w celu umożliwienia zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Wedle obecnych zamierzeń Wnioskodawcy, wysokość czynszu dzierżawnego będzie umożliwiała zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na zakup taboru szynowego w okresie dzierżawy.

Województwo informuje, że czynsz dzierżawny skalkulowany został w przedstawiony wyżej sposób. Metoda ta natomiast ustalona została z uwzględnieniem realiów rynkowych (i prawnych), w których funkcjonuje Województwo. W szczególności wysokość czynszu ustalona została tak, aby gwarantować pełną amortyzację zakupionych pojazdów w okresie dzierżawy, z uwzględnieniem regulacji wiążących w tym zakresie Województwo - tj. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, czy rozporządzenia 1370/2007 (np. zgodnie z art. 4 rozporządzenia 1370/2007 umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu kolejowego co do zasady nie może trwać dłużej niż 15 lat).

Mając powyższe na uwadze, wydaje się w ocenie Województwa, że uprawnionym jest stwierdzenie, iż wysokość czynszu zostanie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych.

Według aktualnych danych wartość brutto miesięcznego czynszu stanowi 0,58334% wartości brutto pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym w przedstawieniu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sposobem wykorzystania tzw. szynobusów, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na ich zakup?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisanym w przedstawieniu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sposobem wykorzystania tzw. szynobusów, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na ich zakup.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w świetle ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji).

Z powyższego wynika, że dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia w każdym przypadku istotne jest ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wówczas, gdy powyższe warunki są spełnione łącznie, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tj. z czynnościami, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do odliczenia VAT we wskazanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym zależy więc od wykazania, że Województwo występuje w tym zakresie jako podatnik VAT oraz wydatki te pozostają w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT.

W tym zakresie Wnioskodawca przedstawia kolejno swoje uzasadnienie poniżej.

Województwo jako podatnik VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, za podatnika VAT nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one ich zadań własnych nałożonych na nie odrębnymi przepisami prawa, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem w każdym wypadku, w którym Województwo podejmuje i prowadzi działalność na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów komercyjnych, prowadzących działalność gospodarczą – powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Przyjęcie stanowiska odmiennego prowadziłoby do naruszenia zasady konkurencji i powiązanej z nią zasady zakazu opodatkowania dyskryminacyjnego.

Nie uchodzi wątpliwości, że Województwo w przedstawionym stanie faktycznym działa na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. umowy dzierżawy, stanowiącej umowę nazwaną regulowaną przepisami Kodeksu cywilnego. Niewątpliwie działa ono również na zasadach właściwych dla podmiotów stricte komercyjnych.

Tak więc, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym bezspornie występuje on w charakterze podatnika VAT.

Związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. o ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z brzmienia powołanych przepisów wynika, iż pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, iż co do zasady czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów.

Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania VAT i objęcia nim m.in. odpłatnych usług najmu czy dzierżawy. Tego rodzaju czynności bezspornie stanowią bowiem usługę w rozumieniu ustawy o VAT. Jednocześnie, jak już było wskazywane, są one umowami cywilnoprawnymi uregulowanymi w przepisach Kodeksu cywilnego.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zakupy będące przedmiotem niniejszego Wniosku, tj. szynobusy, wykorzystywane są/będą w całości i wyłącznie do dzierżawy na rzecz Spółki, a więc do czynności opodatkowanych VAT. Taki sposób wykorzystania przyświecał Województwu już od początkowej fazy planowania projektu. Jednocześnie Województwo będzie odprowadzać od otrzymanego czynszu podatek należny VAT w wysokości 23%, co uwzględnione zostało przy kalkulowaniu wysokości czynszu dla dzierżawcy.

Oznacza to, że – w ocenie Wnioskodawcy – także przesłanka pozostawania zakupów w związku z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi jest spełniona, gdyż zakupy będą w całości i wyłącznie wykorzystywane do dzierżawy na rzecz Spółki, która to czynność będzie generować po stronie Województwa obowiązek zapłaty VAT należnego.

W myśl zasady neutralności VAT prowadzić musi to do uznania, że Województwu przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia VAT od wydatków na opisane zakupy.

Interpretacje indywidualne wydawane w analogicznych sprawach.

Województwo pragnie zaznaczyć, że opisany w przedstawieniu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sposób organizacji transportu publicznego (drogowego czy kolejowego) nie należy do rzadkości.

Powyższe znajduje również swój wyraz w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych na wniosek jednostek samorządu terytorialnego, które także potwierdzają stanowisko przedstawione przez Województwo w niniejszym wniosku.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 7 sierpnia 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.239.2017.2.RSZ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w wypadku zakupu określonego taboru (w tym wypadku – autobusowego) i powierzeniu go w drodze odpłatnej dzierżawy podmiotowi zewnętrznemu (spółce komunalnej) ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego. Organ uznał bowiem, że: „Biorąc pod uwagę przytoczony powyżej opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek ten został spełniony gdyż nabyte towary i usługi, o których mowa w pkt a i b. w związku z realizacja przedmiotowego projektu będą służyć – jak wskazał Wnioskodawca we wniosku – wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (tj. dzierżawa). Zatem, zgodnie z ww. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki, o których mowa w pkt a i b, poniesione na zakup autobusów oraz niezbędnej do ich użytkowania infrastruktury i nowoczesnego systemu informacji pasażerskiej, w ramach realizacji ww. projektu pn. „…” pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.”

Podobne stanowisko zostało wyrażone np. w interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2017 r. o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.125.2017.l.ALN, gdzie organ stwierdził co następuje:

„Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że udostępnianie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dzierżawy autobusów Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacji Spółka z o.o. w ... jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup autobusów, oddanych w dzierżawę Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacji Spółka z o.o., należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione autobusy będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.”

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisanym w przedstawieniu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sposobem wykorzystania zakupywanych szynobusów, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na ich zakup.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. nr 486 z późn. zm.), samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 1 pkt 3 powołanego przepisu osobowość prawną. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy, do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu Wnioskodawca w 2017 i 2018 roku, realizuje projekt pn. „xxx”. W ramach projektu Województwo dokonuje zakupu dziewięciu pojazdów szynowych, które przeznaczone zostaną w dzierżawę Spółce w celu wykonywania za ich pomocą przewozów kolejowych. Według obecnych założeń całkowita wartość projektu wyniesie 168 607 170,00 PLN. W związku z powyższym, Województwo ponosi/będzie ponosić wydatki, które dokumentowane są/będą fakturami VAT wystawianymi przez dostawców i usługodawców. Na fakturach tych wykazywany jest/będzie podatek VAT, stanowiący dla Województwa VAT naliczony.

Na chwilę obecną okres dzierżawy ustalony został od dnia przekazania danego pojazdu do 31 grudnia 2020 r. (tj. do końca obowiązywania Umowy). Miesięczny czynsz dzierżawny, którym obciążana będzie Spółka z tego tytułu ustalony został w uchwale Zarządu Województwa z dnia 24 października 2017 r., w łącznej wysokości 919 489,00 brutto za 9 pojazdów (odrębna stawka dla każdego z pojazdów). Wysokość czynszu została skalkulowana na podstawie obiektywnych kryteriów, biorąc za podstawę następujące czynniki (stanowiące koszty ponoszone przez Województwo): (I) miesięczna stawka amortyzacji – 7% wartości początkowej środków trwałych, (II) marża dla Województwa, (III) podatek VAT w wysokości 23%. Ponadto, po zakończeniu okresu obowiązywania opisanej Umowy i dzierżawy (tj. 31 grudnia 2020 r.), Województwo zawrze nową umowę o świadczenie usług w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich, w której ma zamiar utrzymać obecny sposób wykorzystania szynobusów. Województwo planuje w 2018 r. ogłosić w Dzienniku Urzędowym UE informację o zamiarze wyłonienia w 2019 r (w ramach nieograniczonego postępowania przetargowego) operatora, z którym zawrze nową umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu kolejowego na terenie Województwa. W umowie tej Wnioskodawca ma zamiar utrzymać obecny sposób wykorzystania 9 szynobusów. W postępowaniu o wyłonienie operatora (w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia) będzie zawarta informacja o wysokości czynszu i zasadach jego kalkulacji. Według zamierzeń Wnioskodawcy dzierżawa tego rodzaju ma trwać przez okres gwarantujący pełna amortyzację zakupionych pojazdów. Łączny czas dzierżawy według zamierzeń Województwa kształtować się powinien w granicach min. 5 lat (tj., ze względu na warunki dofinansowania, przynajmniej w okresie trwałości projektu), a maks. 15 lat. Województwo pragnie podkreślić, że w ramach umów dzierżawy z kolejnymi operatorami przedmiotowe szynobusy mają być dzierżawione na analogicznych zasadach (przez łączny okres 5-15 lat), aż do pełnego zamortyzowania zakupionych pojazdów, w celu umożliwienia zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Wedle obecnych zamierzeń Wnioskodawcy, wysokość czynszu dzierżawnego będzie umożliwiała zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na zakup taboru szynowego w okresie dzierżawy. Metoda skalkulowania czynszu ustalona została z uwzględnieniem realiów rynkowych (i prawnych), w których funkcjonuje Województwo. W szczególności wysokość czynszu ustalona została tak, aby gwarantować pełną amortyzację zakupionych pojazdów w okresie dzierżawy, z uwzględnieniem regulacji wiążących w tym zakresie Województwo - tj. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, czy rozporządzenia 1370/2007 (np. zgodnie z art. 4 rozporządzenia 1370/2007 umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu kolejowego co do zasady nie może trwać dłużej niż 15 lat).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem opisanych szynobusów.

Z przywołanych na wstępie przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie

z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy 9 szynobusów, bowiem zakupy te będą służyć Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dzierżawa na rzecz Spółki udokumentowana fakturą).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.