Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.237.2019.2.RR
z 18 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 27 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.237.2019.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy lokalu użytkowego. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 27 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.237.2019.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 1 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej Podatnik) - będący osobą fizyczną, czynnym płatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Polsce, nieposiadający stałego adresu zamieszkania w Polsce - dokonał zakupu nieruchomości (grunt z budynkiem - lokal użytkowy) jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w roku 2010 od Spółki ze zwolnioną stawką podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest jedynym właścicielem nieruchomości. Zamiarem Strony był zakup nieruchomości z przeznaczeniem na jej dalsze wynajmowanie. Nieruchomość od początku była wynajmowana osobom trzecim. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej choć wynajmuje kilka nieruchomości prywatnych, które przy wynajmowaniu obłożone są stawką VAT w wysokości 23% (między innymi zakupiona nieruchomość - obecnie lokal gastronomiczny obejmujący cały budynek).

Zakupiona nieruchomość była wynajmowana spółce kapitałowej do grudnia 2018 r. W spółce kapitałowej większościowym udziałowcem (133 na 134 udziały) jest podatnik zamierzający sprzedać nieruchomość wyżej opisaną. W okresie od lutego 2013 r. do grudnia 2014 r. spółka dokonała modernizacji lokalu przewyższającego 30% wartości zakupu. Podatnik jako osoba fizyczna nie ponosił nakładów na modernizację budynku - lokalu gastronomicznego. Zakupiony lokal w 2010 r. od Spółki stanowił w części lokal gastronomiczny a w części sklep. Modernizacja w latach 2013-2014 dokonana przez Spółkę zmieniła przeznaczenie lokalu – w całości na lokal gastronomiczny. Od 2015 r. poniesione nakłady przez Spółkę były amortyzowane jako „Nakłady w obce środki trwałe”. Na modernizację Podatnik pożyczył Spółce pieniądze.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazał, że:

1. Wnioskodawca nie zamierza dokonać sprzedaży lokalu na rzecz Spółki kapitałowej w której jest większościowym udziałowcem.
   
2. Wnioskodawca jako udziałowiec Spółki kapitałowej, która wynajmowała lokal, udzielił Spółce w której jest większościowym udziałowcem pożyczki, która do dnia dzisiejszego nie została spłacona. Z pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę, Spółka dokonała modernizacji lokalu. Rozliczenie w chwili obecnej pożyczki, zaciągniętej przez Spółkę od Wnioskodawcy nie jest możliwe ze względu na brak środków pieniężnych. Spółka w której Wnioskodawca jest większościowym udziałowcem nie dokona zakupu tejże nieruchomości. Zakupu
   ww. nieruchomości dokona osoba trzecia - inna spółka nie powiązana w żaden sposób z Wnioskodawcą.
   
3. Spółka nie wystawi na rzecz Wnioskodawcy żadnej faktury z tytułu kosztów nakładów modernizacyjnych. Spółka otrzymała pożyczkę o której mowa w punkcie 2 wyjaśnień.
   
4. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT czynnym, ale z tytułu nakładów na modernizację nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca udzielił Spółce pożyczki co zostało opisane w punkcie drugim wyjaśnień.
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, stan faktyczny oraz zaistniała sytuacja zostały opisane we wniosku szczegółowo z jednoczesnym zaprezentowaniem zdania Wnioskodawcy w zakresie jego obowiązku, jako czynnego płatnika podatku VAT, do zapłaty należnego podatku od sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną, płatnika podatku VAT można skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy opis świadczy jednoznacznie, w opinii Wnioskodawcy, iż spełnione zostały przesłanki art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. dotyczące połączonych spraw C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził że w sytuacji, gdy dana osoba, sprzedając grunt, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), to taka czynność podlega opodatkowaniu VAT. Jest to pierwsza przesłanka, która świadczy o konieczności opodatkowania sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług.

Drugą przesłankę zdaniem Podatnika jest fakt, iż art. 43 ust.1 pkt 10a lit. b) nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zdaniem Podatnika nie ma znaczenia, że są to dwa różne podmioty - spółka kapitałowa, która poniosła nakłady w obce środki trwałe i osoba fizyczna właściciel nieruchomości, gdyż między tymi podmiotami istnieją powiązania osobowe zgodnie z art. 11 ust. 4 pkt 2 updop i art. 25 ust. 4 pkt 2 updof.

Jako Podatnik uważa, iż związku z wyżej opisaną sytuacją jest zobowiązany, przy sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości z lokalem użytkowym gdzie jest jedynym właścicielem, do kwoty netto doliczyć podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne znaczenie ma fakt,

czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży posiadanego majątku podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia czynności wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodowa (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca będący osobą fizyczną, czynnym płatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Polsce, nieposiadający stałego adresu zamieszkania w Polsce - dokonał zakupu nieruchomości (grunt z budynkiem - lokal użytkowy) jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w roku 2010 od Spółki ze zwolnioną stawką podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jestem jedynym właścicielem nieruchomości. Zamiarem Strony był zakup nieruchomości z przeznaczeniem na jej dalsze wynajmowanie. Nieruchomość od początku była wynajmowana osobom trzecim. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej choć wynajmuje kilka nieruchomości prywatnych, które przy wynajmowaniu obłożone są stawką VAT w wysokości 23% (między innymi zakupiona nieruchomość - obecnie lokal gastronomiczny obejmujący cały budynek). Zakupiona nieruchomość była wynajmowana spółce kapitałowej do grudnia 2018 r. W spółce kapitałowej większościowym udziałowcem (133 na 134 udziały) jest podatnik zamierzający sprzedać nieruchomość wyżej opisaną. W okresie od lutego 2013 r. do grudnia 2014 r. spółka dokonała modernizacji lokalu przewyższającego 30% wartości zakupu. Podatnik jako osoba fizyczna nie ponosił nakładów na modernizację budynku - lokalu gastronomicznego. Ponadto Zainteresowany wskazał, że Spółka nie wystawi na rzecz Wnioskodawcy żadnej faktury z tytułu kosztów nakładów modernizacyjnych. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT czynnym, ale z tytułu nakładów na modernizację nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do wskazania możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT przy sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną, płatnika podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, iż związku z opisaną sytuacją jest zobowiązany, przy sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości z lokalem użytkowym, gdzie jest jedynym właścicielem, do kwoty netto doliczyć podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po analizie przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości - lokalu użytkowego, który był wykorzystywany do świadczenia usług najmu - stanowić będzie dostawę dokonaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stwierdzić należy, że dostawa lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT tj. najem lokalu nie będzie dokonywana w ramach zarządu majątkiem osobistym, tylko będzie dokonywana przez podatnika podatku VAT w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części,
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ponadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Wskazać przy tym należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Ze złożonego wniosku wynika, że przedmiotem planowanej dostawy będzie lokal użytkowy, który po dokonaniu jego modernizacji przez Spółkę przewyższającej 30% wartości zakupu zmienił przeznaczenie lokalu – w całości na lokal gastronomiczny. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, która miała miejsce w 2010 r. korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu użytkowego, nakłady ponoszone były przez najemcę. Wskazać przy tym należy, że Wnioskodawca od momentu zakupu nieruchomości przeznaczył ją na dalsze wynajmowanie i nieruchomość ta była wynajmowana spółce kapitałowej do grudnia 2018 r.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie do pierwszego zasiedlenia lokalu użytkowego doszło najpóźniej w momencie najmu tego lokalu przez spółkę kapitałową po dokonanej modernizacji tj. od końca 2014 r.

Zatem, odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy, na gruncie powołanych przepisów stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości zabudowanej lokalem użytkowym - z uwagi na fakt, iż po dokonanych ulepszeniach, wynoszących co najmniej 30% jego wartości początkowej, obiekt ten nadal był wynajmowany spółce kapitałowej -dokonywana będzie po pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy i od pierwszego zasiedlenia tego lokalu do czasu dostawy upłynie okres wynoszący co najmniej 2 lata.

Tym samym dostawa ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT będzie – stosownie do zapisu art. 29a ust. 8 ustawy – również dostawa gruntu na którym posadowiony jest ww. lokal użytkowy.

Tym samym, sprzedaż nieruchomości - lokalu użytkowego wraz z gruntem, na którym jest posadowiony ww. lokal będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy VAT oraz art. 29a ust. 8 ustawy VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Wnioskodawca przy sprzedaży ww. nieruchomości z lokalem użytkowym będzie zobowiązany doliczyć do kwoty netto podatek VAT jest nieprawidłowe, gdyż jak ustalono dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT, zatem podatek należny z tytułu tej transakcji nie wystąpi.

Wskazać przy tym należy, że Wnioskodawca myśl art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.