2019.07.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.251.2019.1.EB
z 22 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu świadczenia usług najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu świadczenia usług najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Pani (…) (dalej: „Wnioskodawczyni”) od roku 2012 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w przedmiocie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, sklasyfikowaną pod kodem 70.22.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD).

Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Nabycie nastąpiło od czynnego podatnika VAT. Transakcja została opodatkowana VAT stosownie do art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tj. strony wybrały opodatkowanie VAT nieruchomości składając w tym zakresie zgodne oświadczenie właściwemu dla Wnioskodawczyni Naczelnikowi Urzędu Skarbowego przed dniem dokonania dostawy nieruchomości. Wnioskodawczyni dokonała odliczenia VAT naliczonego w związku z nabytą nieruchomością.

Po przeanalizowaniu swojej sytuacji życiowej, Wnioskodawczyni rozważa zmianę początkowych planów i odstąpienie od prowadzenia zorganizowanej działalności gospodarczej na zakupionej nieruchomości. Wnioskodawczyni planuje wynajmować nieruchomość, niemniej nie chce organizować i rozwijać działalności gospodarczej wokół tej nieruchomości, gdyż byłoby to zajęcie zbyt czasochłonne i nadmiernie absorbujące Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni zamierza wynająć przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy długoterminowej i pobierać z tego tytułu czynsz najmu. Przyszły najemca, na podstawie umowy najmu, będzie miał prawo do prowadzenia na terenie wynajmowanej nieruchomości własnej działalności gospodarczej (najpewniej będzie to działalność restauracyjna).

Wnioskodawczyni nie zajmuje się profesjonalnie, w sposób zorganizowany, najmem nieruchomości i nie zamierza się tym najmem zajmować. W konsekwencji, Wnioskodawczyni planuje traktować przedmiotowy najem jako najem prywatny stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niestanowiący pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl ustawy o PIT. W konsekwencji podjęcia takiej decyzji Wnioskodawczyni zamierza wycofać nieruchomość z ewidencji środków trwałych i zaprzestać amortyzacji nieruchomości.

W związku z objęciem najmu, niezorganizowanym najmem o charakterze prywatnym, Wnioskodawczyni zamierza opodatkowywać przyszłe przychody zgodnie z art. 12 pkt 2 lit. a, w związku z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, tj. wg stawki 8,5 % do kwoty 100 000 złotych i 12,5 % od nadwyżki ponad tę kwotę. Wnioskodawczyni nie będzie rozpoznawała kosztów podatkowych z tytułu nieruchomości (w postaci odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości lub innych wydatków ponoszonych w związku z posiadaniem tej nieruchomości, np. wydatków na nabycie wyposażenia).

Jednocześnie, Wnioskodawczyni zamierza wystawiać faktury VAT dokumentujące wynajem nieruchomości.

Wnioskodawczyni chciałaby potwierdzić, czy w świetle opisanych okolicznościach, występuje w charakterze podatnika VAT z tytułu świadczonych usług najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT z tytułu świadczenia usługi najmu, w przypadku gdy najem będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym na gruncie PIT (najem prywatny)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie działać w charakterze podatnika VAT z tytułu świadczenia usługi najmu, w przypadku gdy najem będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym na gruncie PIT (najem prywatny).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów (tj. rzeczy oraz ich części, a także wszelkich postaci energii) rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że czynsz, który zostanie umówiony pomiędzy stronami, będzie wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy (nieruchomości) i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jej najemcę. Najem wypełni więc definicję odpłatnego świadczenia usług.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni wypełnia ona ww. definicję, bowiem wynajmując nieruchomość będzie ona wykonywała samodzielnie działalność usługową polegającą na wykorzystaniu towaru (nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, najemca będzie korzystał z nieruchomości długoterminowo, w sposób ciągły płacąc jednocześnie czynsz najmu. Wobec tego, Wnioskodawczyni będzie występować w roli podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wykonującego w związku z najmem nieruchomości działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni sposób opodatkowania na gruncie PIT nie ma wpływu na powyższe wnioski wynikające z przepisów ustawy o VAT.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalnością gospodarczą/pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa (i) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, (ii) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, (iii) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, przychody m.in. z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są kwalifikowane do odrębnego źródła przychodów (najem prywatny). Wobec tego, ustawa o RIT wskazuje, że przychód z najmu w pierwszej kolejności powinien zostać przypisany do tego źródła przychodów (tj. poza działalnością gospodarczą).

Ponadto, definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o VAT nie jest tożsama z definicją działalności gospodarczej na gruncie ustawy o PIT. W szczególności, ustawa o PIT wymaga zorganizowanego sposobu działania. Co oznacza, że prowadzenie działalności musi odbywać się w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny i uporządkowany. W przypadku najmu, taki sposób prowadzenia działalności charakteryzuje podmioty profesjonalne prowadzące najem w szerokim zakresie i na szeroką skalę. Natomiast, jak wskazano w stanie faktycznym, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w związku z najmem będą związane z posiadanym prawem własności do jednej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę rozbieżność definicji działalności gospodarczej na gruncie VAT i PIT, kwalifikacja przedmiotowego najmu do najmu prywatnego niestanowiącego działalności gospodarczej na gruncie ustawy o PIT, nie stanowi przeszkody do uznania Wnioskodawczyni za działającą w charakterze podatnika VAT w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej na gruncie VAT. Jak również działanie w charakterze podatnika VAT nie wyklucza możliwości zaliczenia przychodów z najmu do najmu prywatnego na gruncie PIT.

Powyższe podejście potwierdza także stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1- 1.4012.614.2018.1.JO) wskazał, że „charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej (...) podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi własność prywatną.”. W interpretacji tej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził również stanowisko przedstawione we wniosku, że „do „prywatnego najmu” lokali niemieszkalnych (tj. usługowych lub użytkowych), Wnioskodawca będzie zobowiązany do doliczania podatku VAT nawet, jeśli Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości, ponieważ planowane oddanie w najem nieruchomości o charakterze niemieszkalnym będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT”.

W konsekwencji przedmiotowy najem prywatnej nieruchomości (lokalu użytkowego) będzie świadczony przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, i będzie stanowił odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT stosowanie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają liczne interpretacje wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnych sprawach podatników, tj. przykładowo:

z dnia 1 października 2018 r.; sygnatura: 0114-KDIP1-3.4012.364.2018.4.MK;
z dnia 3 grudnia 2018 r.; sygnatura: 0114-KDIP1-1.4012.614.2018.1.JO;
z dnia 21 listopada 2018 r.; sygnatura: 0115-KDIT1-3.4012.670.2018.2.JC;
z dnia 21 maja 2018 r.; sygnatura: 0114-KDIP1-3.4012.160.2018.3.JG;
z dnia 10 września 2018 r.; sygnatura: 0114-KDIP1-3.4012.426.2018.2.SM;
z dnia 14 sierpnia 2018 r.; sygnatura: 0114-KDIP1-3.4012.425.2018.2.KP.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT z tytułu świadczenia usługi najmu. W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek naliczania VAT z tytułu świadczonych usług najmu i zachowa prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z nabycia nieruchomości oraz towarów i usług związanych z nabytą nieruchomością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa najmu jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec tego, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę. Oznacza to, że czynność polegająca na najmie nieruchomości w zamian za uzyskane wynagrodzenie spełnia warunki do uznania tej czynności za świadczenie usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Należy stwierdzić, że czynność będąca usługą najmu, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Zatem, co do zasady, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni od roku 2012 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w przedmiocie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, sklasyfikowaną pod kodem 70.22.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W marcu 2019 r. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość – lokal niemieszkalny (użytkowy) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (w lokalu tym uprzednio mieściła się restauracja). Nabyta nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w związku z zamiarem prowadzenia dodatkowej działalności z wykorzystaniem nabytej nieruchomości. Nabycie nastąpiło od czynnego podatnika VAT. Transakcja została opodatkowana VAT stosownie do art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tj. strony wybrały opodatkowanie VAT nieruchomości składając w tym zakresie zgodne oświadczenie właściwemu dla Wnioskodawczyni Naczelnikowi Urzędu Skarbowego przed dniem dokonania dostawy nieruchomości. Wnioskodawczyni dokonała odliczenia VAT naliczonego w związku z nabytą nieruchomością. Po przeanalizowaniu swojej sytuacji życiowej, Wnioskodawczyni rozważa zmianę początkowych planów i odstąpienie od prowadzenia zorganizowanej działalności gospodarczej na zakupionej nieruchomości. Wnioskodawczyni planuje wynajmować nieruchomość, niemniej nie chce organizować i rozwijać działalności gospodarczej wokół tej nieruchomości, gdyż byłoby to zajęcie zbyt czasochłonne i nadmiernie absorbujące Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni zamierza wynająć przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy długoterminowej i pobierać z tego tytułu czynsz najmu. Przyszły najemca, na podstawie umowy najmu, będzie miał prawo do prowadzenia na terenie wynajmowanej nieruchomości własnej działalności gospodarczej (najpewniej będzie to działalność restauracyjna).

Wnioskodawczyni nie zajmuje się profesjonalnie, w sposób zorganizowany, najmem nieruchomości i nie zamierza się tym najmem zajmować W konsekwencji, Wnioskodawczyni planuje traktować przedmiotowy najem jako najem prywatny stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niestanowiący pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl ustawy o PIT. W konsekwencji podjęcia takiej decyzji Wnioskodawczyni zamierza wycofać nieruchomość z ewidencji środków trwałych i zaprzestać amortyzacji nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy z tytułu świadczenia usług będzie działać w charakterze podatnika VAT .

Jak wskazano powyżej czynność najmu wykonywana przez Wnioskodawczynię spełnia wszystkie przesłanki za uznanie jej za działalność gospodarczą wynikającą z art. 15 ust. 2 ustawy. W odniesieniu do tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje m.in. wszelką działalność usługodawców, a także wszelkie czynności polegające na wykorzystaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niewątpliwie z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni świadczy usługę najmu, za którą otrzyma wynagrodzenie. Usługa ta polega na wykorzystaniu lokalu niemieszkalnego (użytkowego) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto jak wskazała Wnioskodawczyni zamierza wynająć przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy długoterminowej i pobierać z tego tytułu czynsz najmu.

W kontekście wyżej przedstawionych przepisów należy stwierdzić, że najem nieruchomości objęty zakresem wniosku wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy przedmiotowy najem stanowi najem prywatny. W konsekwencji najem nieruchomości stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawczyni działa/będzie działała jak podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin