Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.290.2019.1.KP
z 6 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania anulowania Egzemplarza II faktury, wystawienia duplikatu Egzemplarza I faktury oraz możliwości skorygowania wystawionego Egzemplarza I faktury poprzez wystawienie faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania anulowania Egzemplarza II faktury, wystawienia duplikatu Egzemplarza I faktury oraz możliwości skorygowania wystawionego Egzemplarza I faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”), działającym w formie spółki akcyjnej, którego przedmiotem działalności jest produkcja towarów wykorzystywanych w branży rozrywkowej (m.in. opakowania i wkładki do opakowań do płyt, gier komputerowych, itp.).

W toku działalności Wnioskodawca ustalił, iż w procesie generowania faktury potwierdzającej dokonane dostawy towarów doszło do błędu, na skutek którego kontrahent Wnioskodawcy („Kontrahent”), będący czynnym podatnikiem VAT, otrzymał egzemplarz faktury (Egzemplarz I) zawierający dane inne, niż te które znajdowały się na egzemplarzu faktury, który pozostał u Wnioskodawcy (Egzemplarz II). Oba egzemplarze były tożsame co do danych uczestników transakcji, numeru faktury oraz dat, różniły się jednak opisem przedmiotu transakcji (wskazywały na inny miesiąc dokonania dostaw) oraz co do kwot podstawy opodatkowania i podatku - egzemplarz przekazany Kontrahentowi (Egzemplarz I) wskazywał niższe wartości, niż egzemplarz, który pozostał w Spółce (Egzemplarz II).

Przeprowadzona przez Wnioskodawcę dalsza analiza wykazała, iż Wnioskodawca, na podstawie posiadanej przez siebie kopii faktury (Egzemplarz II), wykazał w swoich rozliczeniach podatkowych podatek należny w wysokości odpowiadającej faktycznej wartości dokonanych dostaw. Natomiast w oparciu o uzyskany egzemplarz faktury (Egzemplarz I) Kontrahent uwzględnił w swoich rozliczeniach podatek naliczony w wysokości niższej, niż wysokość podatku należnego odprowadzonego przez Wnioskodawcę. Dalsze badanie wykazało, iż przyczyną tego stanu rzeczy był błąd pracownika Wnioskodawcy, który pojawił się w procesie wystawiania faktury.

Wnioskodawca całą swoją sprzedaż na rzecz kontrahenta dokumentuje jedną fakturą wystawianą po zakończeniu danego miesiąca. Proces wystawiania tej faktury wygląda następująco: pracownik Wnioskodawcy odpowiedzialny za wystawianie faktur, pracując na arkuszu kalkulacyjnym i graficznym wzorze faktury z poprzedniego miesiąca, na podstawie przeprowadzonych kalkulacji odpowiednio nanosi nowe dane, właściwe dla rozliczenia dostaw towarów, które miały miejsce w danym miesiącu.

W trakcie tego procesu omyłkowo doszło do wydrukowania wersji roboczej faktury (Egzemplarz I), w której wprowadzono niepełne dane finansowe odnoszące się do obrotu w danym miesiącu, oraz nie wszystkie inne dane zostały odpowiednio zmienione. Świadczy o tym na przykład (na wersji faktury otrzymanej przez Kontrahenta (Egzemplarz I) rozbieżność między miesiącem wystawienia faktury a opisem przedmiotu transakcji - mimo, że Wnioskodawca wystawia faktury po zakończeniu miesiąca, przedmiotowa faktura (Egzemplarz I) dotyczyła miesiąca poprzedniego nie zaś bieżącego. Ta robocza wersja faktury (Egzemplarz I) została omyłkowo wysłana do biura rachunkowego obsługującego Kontrahenta.

Wnioskodawca z kolei, w swoich księgach podatkowych ujął fakturę w jej ostatecznej wersji (Egzemplarz II), która również z powodu błędu pracownika nie została doręczona Kontrahentowi. Wnioskodawca zarchiwizował przedmiotowy (finalny) egzemplarz faktury (Egzemplarz II), nie opuścił on siedziby Wnioskodawcy w żadnej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest obowiązany do anulowania Egzemplarza II faktury, który nie został wprowadzony do obrotu prawnego?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest obowiązany do wystawienia duplikatu Egzemplarza I faktury?
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej do Egzemplarza I faktury?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Jest obowiązany do anulowania Egzemplarza II faktury, który nie został wprowadzony do obrotu prawnego.
2. Jest obowiązany do wystawienia duplikatu Egzemplarza I faktury.
3. Jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej do Egzemplarza I faktury.
   
   

Ad 1

Kwestia możliwości anulowania wystawionej nieprawidłowo faktury nie została uregulowana na poziomie ustawy o VAT ani w przepisach wykonawczych. Dokonując analizy zagadnienia należy zatem oprzeć się na stanowisku odnoszącym się do tego zagadnienia prezentowanym przez sądy administracyjne oraz organy podatkowe.

Zgodnie ze stanowiskiem sądów administracyjnych: „Możliwość anulowania faktur, mimo że nie jest dopuszczona wyraźnie przez ustawę o VAT należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę „wycofania się” podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego (wyrok NSA z 11 kwietnia 2017 r., sygn. I FSK 1460/15, wyrok NSA z 30 lipca 2009 r., sygn. I FSK 866/08, wyrok NSA z 19 grudnia 2000 r., sygn. III SA 1715/99). Podobne stanowisko prezentują organy podatkowe. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „W praktyce jednak - w drodze wyjątku - jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji (o przyczynie i okolicznościach anulowania) uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie (Interpretacja Indywidualna Dyrektora KIS z 15 maja 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4012.87.2019.1.AS, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.23.2019.3.KBR, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.109.2019.2.JO, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 marca 2019 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.30.2019.1.AK, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 7 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.684.2018.10.MC).

Pogłębiona analiza tego stanowiska prowadzi do wniosku, iż instytucja anulowania faktury powinna być wykorzystywana wyjątkowo i tylko gdy jest to niezbędne, bowiem zasadą powinno być, że wszelkie nieprawidłowości koryguje się poprzez wystawienie faktury korygującej.

Nadto, anulowanie faktury jest możliwe wyłącznie w przypadku zaistnienia szeregu okoliczności:

• anulowanie faktury ma charakter jednoznaczny i uniemożliwi ponowne wykorzystanie tej faktury w obrocie gospodarczym,
  

• faktura nie została wyprowadzona do obrotu prawnego,
  

• faktura nie dokumentuje rzeczywiście dokonanej czynności.
  
  
  

Egzemplarz II faktury został wystawiony w formie pisemnej, stąd Wnioskodawca dokonując jego przekreślenia i opatrzenia stosownym opisem dokona anulowania w sposób jednoznaczny i uniemożliwiający ponownie wykorzystanie tej faktury w obrocie gospodarczym. W związku z powyższym, zaistniała pierwsza z opisanych wyżej okoliczności.

Analiza stanowiska prezentowanego przez sądy administracyjne i organy podatkowe prowadzi do wniosku, iż przez pojęcie „wprowadzenie do obrotu” należy rozumieć wysłanie faktury do kontrahenta w jakiejkolwiek formie. Zważywszy, iż w przedmiotowej sprawie Kontrahent nigdy nie otrzymał Egzemplarza II, jako że nie opuścił on nigdy siedziby Wnioskodawcy, należy uznać, iż Egzemplarz II nie został wprowadzony do obrotu. W związku z powyższym, zaistniała druga z opisanych wyżej okoliczności.

Ostatnią z okoliczności warunkujących możliwość zastosowania instytucji anulowania faktury jest brak związku faktury, która ma zostać anulowana z rzeczywiście dokonaną transakcją.

Analiza uzasadnienia stanowiska prezentowanego przez sądy administracyjne i organy prowadzi do wniosku, iż warunek ten należy rozumieć w ten sposób, że nie jest możliwe wyeliminowanie z obrotu dokumentu, którego wady można usunąć w drodze korekty faktury i w związku z wyeliminowaniem którego rzeczywista transakcja gospodarcza pozostawałaby nieudokumentowana, co narażałoby pewność obrotu i fiskalne interesy państwa.

Tymczasem, w przedstawionym stanie faktycznym ryzyko takie nie występuje. Przedmiotowa transakcja została udokumentowana Egzemplarzem I, a podatek należny z tytułu dokonania tej transakcji został prawidłowo wykazany i rozliczony przez Wnioskodawcę (pomimo tego, iż podatek ten był w innej, wyższej wysokości, niż wykazany na Egzemplarzu I). Jednocześnie, naprawienie zaistniałego błędu nie jest możliwe poprzez wystawienie faktury korygującej.

Mimo, iż Egzemplarz I zawiera błędy, to został wystawiony jako pierwszy, a także został wysłany do kontrahenta. W związku z tym jest jedynym dokumentem będącym fakturą odnoszącą się do przedmiotowej transakcji. Egzemplarz II, ponieważ został wystawiony później i nigdy nie wszedł do obiegu, nie można go uznać za prawidłowo wystawioną fakturę.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wobec faktu, iż Egzemplarz II nie dokumentuje żadnej nowej rzeczywistej transakcji i wobec jego anulowania nie zostaną zagrożone pewność obrotu i interesy fiskalne państwa, zaistniała trzecia z opisanych wyżej okoliczności.

Mając na uwadze powyższe, wobec spełnienia wszystkich opisanych wyżej warunków, zdaniem Wnioskodawcy jest On obowiązany do anulowania Egzemplarza II.

Ad 2

Zgodnie z art. 106l ust. 1 pkt lb ustawy o VAT, podatnik wystawia ponownie fakturę (duplikat) w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu lub zaginie. Podatnik wystawia duplikat między innymi, w określonych okolicznościach, na podstawie egzemplarza znajdującego się w posiadaniu nabywcy.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie dysponuje i nigdy nie dysponował drugim egzemplarzem faktury wysłanej do Kontrahenta (czyli drugim egzemplarzem Egzemplarza I). Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przyczyną takiego stanu rzeczy był błąd pracownika Wnioskodawcy. Mimo, iż przywołana regulacja nakazuje wystawić duplikat faktury w przypadku jej zniszczenia lub zaginięcia, to zdaniem Wnioskodawcy normę tę należy rozciągnąć na wszystkie przypadki, w których podatnik nie dysponuje fakturą. Odmienna interpretacja przepisów prowadziłaby do wniosku, iż zaistniałego w przedstawionym stanie faktycznym błędu nie da się naprawić. Rozumowanie takie, jako oczywiście nieracjonalne, należy odrzucić.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on obowiązany do wystawienia duplikatu Egzemplarza I na podstawie danych wynikających z egzemplarza posiadanego przez Kontrahenta.

Ad 3

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W przedmiotowej sprawie, wystawiony przez Wnioskodawcę Egzemplarz I zawiera pomyłki m.in. w zakresie opisu przedmiotu transakcji, kwot podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku, w związku z czym Wnioskodawca jest obowiązany do wystawienia stosownej faktury korygującej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    
    

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, działającym w formie spółki akcyjnej, którego przedmiotem działalności jest produkcja towarów wykorzystywanych w branży rozrywkowej (m.in. opakowania i wkładki do opakowań do płyt, gier komputerowych, itp.). W toku działalności Wnioskodawca ustalił, że w procesie generowania faktury potwierdzającej dokonane dostawy towarów doszło do błędu, na skutek którego Kontrahent Wnioskodawcy, będący czynnym podatnikiem VAT, otrzymał egzemplarz faktury (Egzemplarz I) zawierający dane inne, niż te które znajdowały się na egzemplarzu faktury, który pozostał u Wnioskodawcy (Egzemplarz II). Oba egzemplarze były tożsame co do danych uczestników transakcji, numeru faktury oraz dat, różniły się jednak opisem przedmiotu transakcji (wskazywały na inny miesiąc dokonania dostaw) oraz co do kwot podstawy opodatkowania i podatku - egzemplarz przekazany Kontrahentowi (Egzemplarz I) wskazywał niższe wartości, niż egzemplarz, który pozostał w Spółce (Egzemplarz II). Przeprowadzona przez Wnioskodawcę dalsza analiza wykazała, iż Wnioskodawca, na podstawie posiadanej przez siebie kopii faktury (Egzemplarz II), wykazał w swoich rozliczeniach podatkowych podatek należny w wysokości odpowiadającej faktycznej wartości dokonanych dostaw. Natomiast w oparciu o uzyskany egzemplarz faktury (Egzemplarz I) Kontrahent uwzględnił w swoich rozliczeniach podatek naliczony w wysokości niższej, niż wysokość podatku należnego odprowadzonego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ustalił, że przyczyną tego stanu rzeczy był błąd pracownika Wnioskodawcy, który pojawił się w procesie wystawiania faktury. Wnioskodawca całą swoją sprzedaż na rzecz kontrahenta dokumentuje jedną fakturą wystawianą po zakończeniu danego miesiąca. Proces wystawiania tej faktury wygląda następująco: pracownik Wnioskodawcy odpowiedzialny za wystawianie faktur, pracując na arkuszu kalkulacyjnym i graficznym wzorze faktury z poprzedniego miesiąca, na podstawie przeprowadzonych kalkulacji odpowiednio nanosi nowe dane, właściwe dla rozliczenia dostaw towarów, które miały miejsce w danym miesiącu. W trakcie tego procesu omyłkowo doszło do wydrukowania wersji roboczej faktury (Egzemplarz I), w której wprowadzono niepełne dane finansowe odnoszące się do obrotu w danym miesiącu, oraz nie wszystkie inne dane zostały odpowiednio zmienione. Świadczy o tym na przykład (na wersji faktury otrzymanej przez Kontrahenta (Egzemplarz I)) rozbieżność między miesiącem wystawienia faktury a opisem przedmiotu transakcji - mimo, że Wnioskodawca wystawia faktury po zakończeniu miesiąca, przedmiotowa faktura (Egzemplarz I) dotyczyła miesiąca poprzedniego nie zaś bieżącego. Ta robocza wersja faktury (Egzemplarz I) została omyłkowo wysłana do biura rachunkowego obsługującego Kontrahenta. Wnioskodawca z kolei, w swoich księgach podatkowych ujął fakturę w jej ostatecznej wersji (Egzemplarz II), która również z powodu błędu pracownika nie została doręczona Kontrahentowi. Wnioskodawca zarchiwizował przedmiotowy (finalny) egzemplarz faktury (Egzemplarz II), nie opuścił on siedziby Wnioskodawcy w żadnej formie.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przedstawionym stanie faktycznym jest On obowiązany do anulowania Egzemplarza II faktury, który nie został wprowadzony do obrotu prawnego.

Ad 1

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego lub też dotyczy przypadków, w których faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W przypadku anulowania faktury sprzedawca (wystawca faktury) powinien posiadać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w związku z posiadaniem przez Wnioskodawcę Egzemplarza II faktury wystawionego tylko w jednym egzemplarzu, który - jak wynika z opisu sprawy - nie został dostarczony do Kontrahenta oraz nie opuścił siedziby Wnioskodawcy w żadnej formie to taka faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego. Zatem Wnioskodawca może dokonać jej anulowania. Należy jednak zaznaczyć, że anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności.

W konsekwencji, skoro sporządzony Egzemplarz II faktury nie został przez Zainteresowanego dostarczony do Kontrahenta, to tym samym nie został wprowadzony do obiegu prawnego. Zatem należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że przedmiotowa faktura nie została wprowadzona do obiegu prawnego i Wnioskodawca może dokonać anulowania Egzemplarza II faktury. Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych, a w przypadku anulowania faktury Egzemplarza II powinien opatrzyć ją odpowiednią adnotacją o przyczynie i okolicznościach anulowania uniemożliwiającą ją wykorzystanie oraz pozostawić w dokumentacji podatkowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości czy jest obowiązany do wystawienia duplikatu Egzemplarza I faktury.

W odpowiedzi na zadane pytanie należy wskazać, że stosownie do art. 106l ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
   
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia (art. 106l ust. 2 ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiada drugiego egzemplarza faktury wysłanej do Kontrahenta, tj. Egzemplarza I faktury. Natomiast w sytuacji, gdy powinna być wystawiona korekta faktury do Egzemplarza I Zainteresowany powinien posiadać jej kopię. Zatem skoro Wnioskodawca nie dysponuje drugim egzemplarzem przedmiotowej faktury, to należy się zgodzić z Zainteresowanym, że będzie On mógł wystawić duplikat faktury, który stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej, dokumentując w ten sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna” zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy na podstawie art. 106l ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy w związku z art. 106l ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Ponadto Wnioskodawca ma również wątpliwości czy jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej do Egzemplarza I faktury.

W kontekście błędnie wystawionych faktur dokumentujących czynności faktycznie wykonane przepisy regulujące wystawianie faktur przewidują obowiązek wystawienia faktury korygującej. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

Z zacytowanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała, uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wysłał do Kontrahenta fakturę w wersji roboczej, tzw. Egzemplarz I, która zawierała błędy co do przedmiotu transakcji, kwoty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku. Zatem – w myśl art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy – Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą. W wystawionej fakturze korygującej, zgodnie m.in. z zapisami art. 106j ust. 2 pkt 4, 5 i 6 ustawy, należy wskazać przyczynę korekty oraz odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania, kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku oraz prawidłową treść korygowanych pozycji.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo do wystawienia faktury korygującej do wcześniej wystawionej faktury - Egzemplarza I.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.