Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.346.2019.1.RR
z 13 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania praw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania praw.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A., dalej „Spółka” jest zarządcą linii kolejowych. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług VAT czynny. Większościowym udziałowcem Spółki jest Y. W ramach zarządzania infrastrukturą kolejową Spółka udostępnia linie kolejowe przewoźnikom i uzyskuje z tego tytułu obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług. W ramach działalności gospodarczej Spółka buduje oraz modernizuje linie kolejowe.

Spółka wykonuje zadania zarządcy infrastruktury kolejowej (art. 5 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 710 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem do zadań zarządcy infrastruktury, zwanego dalej "zarządcą", należy w szczególności utrzymywanie infrastruktury kolejowej w stanie zapewniającym bezpieczny ruch kolejowy, w tym nadzór nad funkcjonowaniem, budowa, rozwój i modernizacja sieci kolejowej.

Do zadań Spółki należy zatem prowadzenie inwestycji i rozwój infrastruktury kolejowej. Art. 38c tej ustawy przewiduje, że inwestycje obejmujące linie kolejowe zarządzane przez Spółkę są prowadzone w ramach programu wieloletniego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Program wieloletni ustanawia się na okres nie krótszy niż 3 lata. Program wieloletni zawiera elementy, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r. poz. 1307 i 1669). Minister właściwy do spraw transportu zatwierdza szczegółowy plan realizacji programu wieloletniego, zawierający rzeczowy i finansowy zakres planowanych inwestycji, w szczególności określenie planowanych wydatków wraz z podziałem źródeł finansowania na określone inwestycje w poszczególnych latach realizacji tego programu. Udzielenie zapewnienia finansowania lub dofinansowania z budżetu państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, następuje na podstawie szczegółowego planu realizacji programu wieloletniego.

W ramach realizacji zadań zarządcy infrastruktury kolejowej Spółka nabyła usługi obejmujące sporządzenie Studium Wykonalności dla budowy linii kolejowej dużych prędkości (dalej także zwane „W.”).

Spółka nabywając przedmiotową dokumentację studium wykonalności (na podst. § 6 ust. 3 Umowy) z chwilą zapłaty wynagrodzenia nabyła autorskie prawa majątkowe do nieograniczonego wykorzystywania opracowania na określonych polach eksploatacji, w tym m.in. do wykorzystania całości lub części, jako założeń do innych prac.

W. obejmuje przedsięwzięcie określane jako budowa linii dużych prędkości, którego celem jest likwidacja barier transportowych poprzez budowę linii kolejowej dużych prędkości. Przedsięwzięcie przyczyni się do istotnego skrócenia czasu podróży i poprawy komfortu podróżowania... Projektowana, nowa linia dużych prędkości, będzie spełniać wymagania i warunki zawarte w dyrektywach Unii Europejskiej oraz krajowych aktach prawnych. Pozwoli to na osiągnięcie głównych założeń projektu budowy Kolei Dużych Prędkości, do których należą:

1. Zwiększenie udziału transportu kolejowego w przewozach pasażerskich w Polsce;
   
2. Skrócenie o połowę czasu przejazdu pomiędzy największymi miastami w Polsce (w połączeniu z modernizacją linii CM i głównych linii kolejowych);
3. Budowa wizerunku polskiej kolei jako nowoczesnego środka transportu;
4. Uzyskanie bezkonkurencyjnego poziomu bezpieczeństwa w transporcie K.;
   
5. Ograniczenie oddziaływania transportu na środowisko, w tym wpływ K. na redukcję emisji CO2 w transporcie pasażerskim.
   
   
   

X. Sp. z o.o. (dalej X.) zwrócił się do Spółki o nieodpłatne udostępnienie W. w związku z planowaną własną inwestycją w zakresie budowy obszarze, w okolicach którego powstawać ma infrastruktura kolejowa Spółki w ramach W. Jak wskazał X. możliwe jest wykorzystanie W. na odcinkach, na których przebieg pokrywa się z opisanym w koncepcji X. (dalej „Uchwała”). Aktualnie zakładane przez X. relacje połączeń kolejowych są spójne z dotychczas opracowanymi W.

Mając na względzie, że opracowanie W. przez Spółkę zostało sfinansowane ze środków publicznych, X. zwróciło się o udostępnienie nieodpłatnie praw majątkowych do W., bowiem bez ich uzyskania X. ma utrudnioną realizację swoich zadań (prowadzenie korespondencji z interesariuszami wymaga zaangażowania Spółki).

Zważywszy, że pierwotny cel wytworzenia W. jest w dużej mierze zgodny z aktualnie zakładanymi oraz mając na względzie konieczność realizacji przez X. zadań publicznych określonych w ustawie o X... - dalej „ustawa o X.”), X. wniosło o nieodpłatne udostępnienie praw do W..

Ustawa o X. (art. 1) określa zasady i tryb:

1. zarządzania przygotowaniem i realizacją inwestycji w zakresie X..., zwanego dalej "X.", Inwestycjami Towarzyszącymi oraz innymi przedsięwzięciami związanymi z budową X.;
2. przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie X..
3. przygotowania i realizacji Inwestycji Towarzyszących.
   
   

Zgodnie z art. 7 ustawy o X. projekty zmian rządowych dokumentów strategicznych w zakresie infrastruktury transportowej, w szczególności Krajowego Programu Kolejowego i Programu Budowy Dróg w zakresie objętym Programem są opiniowane przez Pełnomocnika przed ich przedłożeniem Radzie Ministrów.

Zgodnie z ustawą o X. organy administracji publicznej oraz jednostki im podległe i przez nie nadzorowane są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi, w szczególności przez udostępnianie mu informacji i dokumentów niezbędnych do realizacji jego zadań. Zgodnie z przepisem ust. 3 pełnomocnik może występować do właściwych organów administracji rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego właściwości, których rozwiązanie należy do kompetencji tych organów, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska. Organy zajmują stanowisko w sprawie przedstawionej przez Pełnomocnika niezwłocznie, nie później niż w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Art. 7 ust. 4 stanowi, że pełnomocnik, w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań, może współpracować z organami publicznymi, państwowymi osobami prawnymi, osobami prawnymi z udziałem Y. oraz organizacjami pozarządowymi i innymi jednostkami organizacyjnymi.

Ustawa o X. przewiduje powołanie w celu realizacji programu budowy X. spółki celowej (tj. X.). Art. 17 tej ustawy stanowi, że w ramach zapewnienia przygotowania i realizacji Programu Spółka Celowa w szczególności:

1. przygotowuje Dokument Wdrażający oraz przedkłada go Pełnomocnikowi do zatwierdzenia;
2. pozyskuje i przygotowuje dokumentację wymaganą do złożenia wniosku o wydanie aktów, decyzji, pozwoleń, uzgodnień i opinii wymaganych przepisami do przygotowania lub realizacji Inwestycji lub Inwestycji Towarzyszącej;
3. zawiera umowy, których przedmiotem są dostawy, usługi lub roboty budowlane niezbędne do przygotowania lub wykonania Przedsięwzięć oraz nadzoruje wykonywanie tych umów.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o X., organy administracji publicznej, spółki prawa handlowego będące państwowymi osobami prawnymi, podmioty gospodarujące nieruchomościami stanowiącymi własność Y. oraz A. są obowiązane do nieodpłatnego udostępniania Pełnomocnikowi i Spółce Celowej danych niezbędnych do realizacji ich zadań, w tym danych zawartych w prowadzonych przez te organy i podmioty rejestrach, ewidencjach i wykazach, w szczególności danych dotyczących nakładów na nieruchomości. Jak stanowi przepis ust. 3 udostępnienie danych, o którym mowa w ust. 2, następuje na wniosek Pełnomocnika lub Prezesa Spółki Celowej. Udostępnienie danych nie może naruszać przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, udostępniania danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa oraz innych tajemnic ustawowo chronionych.

Jak stanowi ustawa o X. w ramach koordynacji i kontroli realizacji Przedsięwzięć Spółka Celowa w szczególności:

1. przygotowuje projekt Zasad Zarządzania albo ich zmiany oraz przedkłada go Pełnomocnikowi do zatwierdzenia;
2. określa zasady polityki informacyjnej dotyczącej realizacji przygotowań i realizacji Przedsięwzięć;
3. przygotowuje projekty harmonogramów działań związanych z przygotowaniem Przedsięwzięć;
4. inicjuje działania zmierzające do poprawy efektywności przygotowań i realizacji Przedsięwzięć;
5. zapewnia doradztwo i szkolenia dla Inwestorów i Wykonawców;
6. kontroluje, czy pozostali Inwestorzy zarządzają Przedsięwzięciami zgodnie z Zasadami Zarządzania;
7. może żądać od innych Inwestorów przedstawienia jej bądź spółkom, o których mowa w art. 15 ust. 1, dokumentów, informacji, ekspertyz i analiz związanych z wdrożeniem Programu;
8. może żądać upoważnienia jej lub spółek, o których mowa w art. 15 ust. 1, przez Inwestorów do występowania w imieniu Inwestorów wobec innych podmiotów uczestniczących w przygotowaniu i realizacji Programu.
   
   

Przygotowanie inwestycji X. - zgodnie z postanowieniami ustawy o X. - wymaga jej koordynowania z działaniami innych kluczowych organów i podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o X. w celu zabezpieczenia prawidłowego przygotowania i realizacji Inwestycji, na wniosek Spółki Celowej, można dokonać rezerwacji obszaru inwestycji, uwzględniając w szczególności analizy środowiskowe, przestrzenne, ekonomiczne i techniczne, wyznaczając obszar niezbędny do zapewnienia prawidłowego przygotowania Inwestycji.

Art. 33 tej ustawy przewiduje, że szczególne zasady gospodarowania nieruchomościami, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz realizacji inwestycji celu publicznego, które mogą zostać ustanowione w planie rezerwacji obszaru inwestycji obejmują w szczególności zakaz wydawania decyzji dokonujących lokalizacji oraz decyzji zezwalających na wykonywanie robót budowlanych na podstawie ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2117 i 2361 oraz z 2018 r. poz. 650 i 927) i dotyczących lokalizacji linii kolejowej.

Art. 40 ustawy o X. stanowi, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie X. określa w szczególności wymagania dotyczące powiązania Inwestycji z drogami publicznymi, liniami kolejowymi oraz sieciami, w tym w zależności od potrzeb obszary albo punkty lokalizacji połączeń z tymi drogami, liniami kolejowymi oraz sieciami.

Zgodnie z art. 53 ustawy o X. ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, wskazanych zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 10, następuje w zakresie pozwalającym w szczególności na zapewnienie prawa do wejścia na teren nieruchomości dla prowadzenia Inwestycji, w tym dokonania związanej z nią budowy lub przebudowy układu drogowego, sieci kolejowej lub urządzeń wodnych.

W art. 78 tej ustawy przewidziano, że przebudowa lub budowa dróg publicznych, linii kolejowych, sieci lub urządzeń wodnych, w zakresie wynikającym z konieczności dostosowania tych inwestycji do lokalizacji Inwestycji, następuje na podstawie:

1. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - w zakresie dróg publicznych;
2. ustawy z dnia 28 marca 2003 roku o transporcie kolejowym - w zakresie linii kolejowych;
3. ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych - w zakresie sieci przesyłowych i dystrybucyjnych energii elektrycznej, gazu, ropy naftowej i produktów pochodnych, sieci wodociągowej i kanalizacyjnej oraz urządzeń wodnych.
   
   

W powołanej wyżej Uchwale Rada Ministrów ustaliła, że „Na węzeł transportowy składać się będzie również multimodalny dworzec kolejowy, zintegrowany z krajowym systemem transportu kolejowego, który będzie stanowił atrakcyjną alternatywę dla transportu drogowego. Aby uzyskać taki efekt konieczne jest spełnienie wymogów infrastrukturalnych, organizacyjnych oraz taborowych. Cele w tym zakresie można ująć następująco: Największe miasta w zasięgu 2-2,5 h od węzła. W celu wzmocnienia spójności kraju pożądanym standardem jest połączenie X. z każdą z głównych aglomeracji Polski w czasie do 2,5 godziny (w okresie startowym), a docelowo w czasie do 2 godzin, z prędkością handlową podróży nie mniejszą niż 140 km/h. Technologicznie system kolejowy nawet bez stosowania technologii kolei dużych prędkości (powyżej 250 km/h) jest w stanie zrealizować spełnienie tak założonego standardu dla wszystkich polskich aglomeracji poza Szczecinem, w odniesieniu do którego pierwszorzędną rolę należy przyznać wewnątrzkrajowym połączeniom lotniczym)”.

Wskazano również, na warunki funkcjonalności węzła kolejowego: „Aby węzeł mógł być rzeczywistym punktem centralnym transportu kolejowego w RP musi spełniać pewne szczególne wymagania. Oczywistym warunkiem jest wymóg bliskości głównych krajowych szlaków transportowych - zarówno na osi północ-południe, jak i wschód-zachód - tak, by dojazd do lotniska nie wiązał się ze znaczącym nadłożeniem drogi. To jednak nie wystarcza. Na omawianym węźle musi istnieć możliwość budowy skrzyżowania kolejowych relacji południkowych i równoleżnikowych w celu wzajemnego skomunikowania głównych miast i aglomeracji kraju oraz wszystkich obszarów geograficznych kraju i umożliwienia bezpośredniego dojazdu z X. do każdego z ważniejszych ośrodków podstawowej sieci osadniczej oraz w każdy z rejonów Polski. W praktyce oznacza to dostęp do Centralnej Magistrali Kolejowej, jej ewentualnego przedłużenia oraz linii równoleżnikowych istniejących lub dających się wybudować w trakcie konstruowania X.. Kolejnym, istotnym warunkiem funkcjonalności węzła kolejowego jest możliwość zmiany kierunku jazdy na węźle X. do każdej dochodzącej do węzła relacji na relację poprzeczną bez zmiany kierunku ruchu czoła pociągu. (...) Koncepcja zakłada maksymalne wykorzystanie istniejącej infrastruktury oraz optymalizację istniejących relacji, tak aby miały one możliwie najkrótsze przebiegi. (...) W przypadku obu lokalizacji przetrasowanie większości relacji przez X. wiązałoby się ze zbliżonym zwiększeniem trasy przejazdów….

W Uchwale zaznaczono również pożądane zasady rozbudowy sieci kolejowej: „Inwestycje kolejowe w zakresie budowy nowych linii powinny pełnić rolę 65 niezbędnych uzupełnień sieci kolejowej spinających ją w układ odpowiadający potrzebom przewozowym. W pierwszej kolejności powinny być realizowane brakujące fragmenty sieci umożliwiające uruchomienie przewozów o prawidłowym geometrycznie przebiegu z wykorzystaniem istniejącej infrastruktury umożliwiające skokową poprawę czasów przejazdu. Tam gdzie to możliwe nowe odcinki linii trasowane będą w śladach przygotowanych we wcześniejszych okresach projektów rozwoju sieci kolejowej, takich jak K. Y oraz P. i łączone z istniejącą siecią.

(...) „3. Sieć kolejowa związana z realizacją X. Etap konieczny do realizacji Koncepcji zakłada inwestycje bezpośrednio związane z X.: niezbędne do uruchomienia przewozów fragmenty torów oraz sam obiekt X....

Udzielenie X. praw do W. nie wiąże się z przeniesieniem całości praw do dokumentacji, ani zaniechaniem wykorzystywania jej do celów działalności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnienie X. praw do W. będzie stanowiło podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatne świadczenie usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie X. praw do W. nie będzie stanowiło podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług. W opinii Spółki udostępnienie X. W. będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej Spółki.

Zgodnie z art. 8. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi zaś, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5 tej ustawy opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności odpłatne, zaś nieodpłatne wyjątkowo w okolicznościach wskazanych w art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 tej ustawy.

Przenosząc treść powyższych regulacji na opisane we wniosku zdarzenie przyszłe uznać należy, że planowane przez Spółkę udostępnienie X. praw do W., musi być oceniane jako świadczenie usług. Usługi nieodpłatne podlegają zaś opodatkowaniu tylko w przypadku określonym w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Przepis ten przewiduje, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług jest zatem uwarunkowane wykonaniem tego świadczenia poza potrzebami działalności gospodarczej Spółki Pogląd ten jest utrwalony w praktyce interpretacyjnej DKIS. W interpretacji z dnia 28 listopada 2018 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4012.410.2018.2.JK wskazano, że „Analizując treść przytoczonego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Przy czym, za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot”.

Podobnie w interpretacji z dnia 19 października 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.584.2018.2.MP - DKIS stwierdził, że: „W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów”.

Spółka wskazuje, że w praktyce interpretacyjnej DKIS za utrwalony należy uznać pogląd, zgodnie z którym przekazywanie różnego rodzaju nakładów osobom trzecim, poczynionych w związku z prowadzoną w ramach działalnością gospodarczą inwestycją, wpisuje się w cele takiej działalności, bowiem umożliwia lub ułatwia prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej. W interpretacji z dnia 11 października 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.632.2018.1.MW oceniono, że „Uwzględniając okoliczności sprawy oraz ww. regulacje prawne uznać należy, że nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy Miasto B drogi gminnej wraz z infrastrukturą stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. W konsekwencji należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz Gminy Miasto B drogi gminnej wraz z infrastrukturą nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Stanowisko to potwierdza szereg interpretacji indywidualnych w tym w szczególności:

1. interpretacja z dnia 1 grudnia 2014 r. sygn. IBPP2/443-852/14/JJ,
2. interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-253/15-3/JŻ (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), w której potwierdzono brak opodatkowania przekazania praw do nakładów poniesionych w związku ze zrealizowaną inwestycją drogową na rzecz zarządcy drogi, na gruncie nienależącym do wnioskodawcy,
3. interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. IBPP1/443-868/14/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (przekazanie przez podatnika nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej będącej własnością innego podmiotu),
4. interpretacji z dnia 10 października 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-1 4012.360.2017.1.MJ oraz 0112-KDIL1-1.4012.364.2017.1.SJ,
   
   

Bezpośrednio w odniesieniu do przekazywania elementów infrastruktury przez zarządców infrastruktury kolejowej Minister Finansów wypowiedział się w szczególności w interpretacji:

1. z dnia 24 listopada 2015 r. sygn. IPPP3/4512-706/15-2/KP,
2. podobnie oceniono to zagadnienie w interpretacji z dnia 1 marca 2016 r. znak IPPP1/4512-1291/15-2/MK: „Z opisu sprawy wynika, że modernizacja linii kolejowej związana będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W ramach zarządzania infrastrukturą kolejową Spółka udostępnia linie kolejowe przewoźnikom. Tym samym wytworzenie nowej blokady liniowej i jej nieodpłatne przekazanie nastąpi w związku i na cele prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.
   
   

Zatem przedmiotowe przekazanie nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie nakładów na wytworzenie nowej blokady liniowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT Analogiczną ocenę zaprezentowano w interpretacjach z dnia:

1. 30 stycznia 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.15.2018.1.MP: „Podsumowując, działania polegające na realizacji przez Spółkę inwestycji związanej z budową / przebudową Infrastruktury na gruncie należącym do JST / Y. oraz przekazaniu poczynionych nakładów nie będą podlegały opodatkowaniu VAT”,
   
2. 20 stycznia 2017 r. znak 3063-ILPP2-2.4512.206.2016.1.AD:
   
3. 27 grudnia 2017 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.736.2017.1.JP: „Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonując przeniesienia sieci elektrycznej dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa inwestycja jest realizowana z myślą o interesie gospodarczym Wnioskodawcy jakim jest wybudowanie hotelu, mającego służyć do prowadzenia działalności gastronomicznej i rekreacyjnej. Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług - z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - nieodpłatne przekazanie na rzecz właściciela sieci nakładów poniesionych w związku z przeniesieniem sieci, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
   
   

Zdaniem Spółki, skoro nie podlega podatkowi przekazanie nakładów poczynionych w związku z prowadzoną inwestycją, nie inaczej należy traktować przekazanie praw do W., które stanowi etap wstępny dla planowanej przez Spółkę inwestycji w budowę kolei dużych prędkości.

Z przytoczonych w stanie faktycznym:

1. przepisów ustawy o transporcie kolejowym,
   
2. ustawy o X.
   
3. Uchwały
   

- wynika, że koordynacja inwestycji X. oraz Spółki w związku z budową X. pozostaje w interesie Spółki i mieści się w zakresie wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej (opodatkowanej). Działalność gospodarcza Spółki obejmuje udostępnianie przewoźnikom infrastruktury kolejowej. W interesie Spółki leży zatem skoordynowanie inwestycji realizowanych przez inne podmioty, w tym w szczególności takich inwestycji jak centralne porty komunikacyjne. Jak wynika z Uchwały, budowa X. będzie miała istotne znaczenie dla działalności Spółki, stąd też potrzeba skoordynowania prac prowadzonych przez X. oraz Spółkę. Koordynacja inwestycji może mieć wpływ na przyszłe czynności opodatkowane Spółki, jako zarządcy infrastruktury, która będzie obsługiwała X.

Mając na względzie postanowienia ustawy o transporcie kolejowym (obowiązki zarządcy), a także przepisy ustawy o X. (w tym w szczególności art. 7 ust. 2 i 17 ust. 2 tej ustawy), w zakresie działalności przedsiębiorstwa Spółki mieści się udostępnianie danych i informacji dotyczących planowanych przez Spółkę inwestycji (w tym przypadku W.). Uwzględnienie przez X. przy realizacji inwestycji w X. planów inwestycyjnych Spółki leży w interesie Spółki. Pozwoli na bardziej efektywne skoordynowanie procesów inwestycyjnych po stronie Spółki. Realizuje zatem cele działalności gospodarczej Spółki w zakresie zarządzania infrastrukturą kolejową i jej udostępniania (działalność opodatkowana). Jak wynika z Uchwały w wyniku realizacji „etapu 0” możliwe będzie rozpoczęcie przebudowy krajowego systemu przewozów pasażerskich funkcjonującego w modelu „piasta-szprychy”, a także włączenie X. w systemy transportu aglomeracyjnego ... i ... oraz uruchomienie transportu metropolitalnego wykorzystującego X. i integrującego w jeden układ ... i X. z zapewnieniem maksymalnie dobrych połączeń kolejowych z innymi kluczowymi miastami. W zakresie integracji aglomeracji warszawsko-łódzkiej nastąpi zatem istotna poprawa dostępności transportowej wskutek przyjęcia planowanego układu połączeń.

Ponieważ przedmiotem działalności Spółki jest udostępnianie przewoźnikom powyższej infrastruktury, koordynacja procesu inwestycyjnego ma znaczenie dla przedsiębiorstwa Spółki.

Mając na względzie przytoczone wyżej stanowiska orzecznictwa i DKIS odnośnie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług w związku z realizowanymi inwestycjami, należy uznać, że w okolicznościach sprawy, udostępnienie X. praw do W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wskazano w interpretacji z dnia 19 października 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.584.2018.2.MP „Nie znajdzie tu również zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nieodpłatne udzielenie licencji na wykorzystanie znaku towarowego wpisuje się w cel prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Wspólne przedsięwzięcie banku i Wnioskodawcy zmierza do pozyskania środków finansowych na prowadzenie działalności o charakterze charytatywno - opiekuńczym, w szczególności na realizację Programu.

W konsekwencji, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy w celu umieszczenia go na karcie płatniczej emitowanej przez bank nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Podobnie - w przedmiotowej sprawie można mówić o wspólnej realizacji przedsięwzięcia Spółki i X., w którym skoordynowane działania stron przyczynią się do zwiększenia atrakcyjności usług X. i Spółki (może przyczynić się do wzrostu wartości sprzedaży opodatkowanej każdego z podmiotów). Spółka wskazuje przy tym, że w orzecznictwie sądowym za utrwalony należy uznać pogląd, że w przypadku umów o współpracy, świadczenia stron dążących do realizacji swoich celów przez skoordynowane działania nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (por. wyrok NSA z dnia 28 października 2016 r. sygn. I FSK 461/15: „7.1 Przechodząc do oceny zasadności zarzutów skargi kasacyjnej w zakresie prawa materialnego wskazać należy, jak to już zauważył Naczelny Sąd Administracyjny między innymi w wyrokach z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13 i 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego istnieje ugruntowane stanowisko uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. l u.p.t.u. jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne, czy konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (vide powołane we wskazanym wyroku orzeczenia NSA z 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt 1 FSK 1788/07, z 9 października 2008 r. sygn. akt I FSK 291/08, z 29 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 526/11, z akt 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12, z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1012/13, z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1108/13 i sygn. akt I FSK 1072/13, z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13) (...) 5.4 Na wstępie rozważań warto jest wskazać, że w zakresie omawianej problematyki dotyczącej rozliczeń w ramach konsorcjum istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14 i powoływane tam orzecznictwo sądów administracyjnych)”. Podobnie NSA wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. I FSK 1839/15.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o transporcie kolejowym, ustawy o X. oraz Uchwały wyraźnie wynika, że zamiarem X. oraz Spółki jest koordynacja prowadzonych wspólnie inwestycji, co wpisuje się w cel działalności Spółki. Udostępnienie X. praw do korzystania z W. będzie stanowiło świadczenie nieodpłatnej usługi na cele działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Spółki, zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.