2018.10.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.584.2018.2.MP
z 19 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 10 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 października 2018 r. (doręczone w dniu 3 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania licencji do korzystania ze znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania licencji do korzystania ze znaku towarowego.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 października 2018 r. (doręczone w dniu 3 października 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną i instytucją charytatywną utworzoną przez X, działającą w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. Wnioskodawca od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego. Wnioskodawca, dążąc do realizacji celów statutowych, podejmuje szereg działań oraz inicjatyw o charakterze charytatywnym oraz charytatywno-opiekuńczym.

Wnioskodawca nie prowadzi opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej. Nie posiada zatem statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: ustawa o VAT). Wnioskodawca nie jest również zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca zamierza podjąć współpracę z jednym z krajowych banków (dalej jako: bank) w obszarze realizacji przedsięwzięcia o charakterze charytatywno/społecznym, której celem jest uzyskanie środków pieniężnych służących wsparciu jednego z projektów Wnioskodawcy - dalej jako: Program.

Bank we współpracy z Wnioskodawcą uwzględnił w planach organizacyjnych Programu przeprowadzenie akcji informacyjnej, o wspólnie realizowanym przedsięwzięciu, skierowanej do klientów banku (oraz osób niebędących klientami banku). Jednym z głównych etapów akcji informacyjnej, w trakcie trwania Programu, jest emisja przez bank własnych kart płatniczych (kart affinity) oraz broszur informacyjnych, na których zostaną uwidocznione oznaczenie słowno-graficzne banku oraz Wnioskodawcy (jako współuczestników przedsięwzięcia o charakterze charytatywno/społecznym).

Bank zostałby upoważniony - na podstawie nieodpłatnej umowy licencyjnej - do posługiwania się oznaczeniem słowno-graficznym Wnioskodawcy (będącym zarejestrowanym znakiem towarowym objętym zgłoszeniem) wyłącznie dla potrzeb ujawnienia oznaczenia słowno-graficznego na emitowanych kartach płatniczych oraz broszurach informacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku przesłanym w dniu 10 października 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że przedsięwzięciem o charakterze charytatywno-społecznym/opiekuńczym są akcje młodych wolontariuszy, działających w ramach projektów . Projekty stanowią inicjatywę realizowaną przez jednostki Wnioskodawcy na całym świecie. Ich celem jest przede wszystkim aktywacja młodych osób do podejmowania przedsięwzięć o oddziaływaniu lokalnym. Zadania w ramach Programu mogą przyjąć wieloraką postać, w zależności od inicjatywy powołanych zespołów roboczych. Przykładowo, mogą one polegać na odwiedzaniu ludzi starszych i dzieci w hospicjach; współuczestnictwie w sprawowaniu opieki nad małoletnimi dziećmi z ubogich rodzin wielodzietnych; uczestnictwie w sprawowaniu opieki nad seniorami. W każdym z przypadków działania zespołów roboczych Projektu należy kwalifikować jako czynności charytatywno - społeczne/opiekuńcze, podejmowane przez młodych wolontariuszy w duchu chrześcijańskiego miłosierdzia.

Wspólne przedsięwzięcie banku i Wnioskodawcy zmierza do zasilenia Wnioskodawcy środkami pieniężnymi na prowadzenie działalności charytatywno-społecznej/opiekuńczej. Oba podmioty odpowiedzialne są za przeprowadzenie akcji informacyjnej skierowanej przede wszystkim do klientów banku oraz wolontariuszy Wnioskodawcy. Ponadto, bank jest emitentem kart płatniczych, które oferuje własnym klientom oraz nowym klientom, którzy będą zainteresowani posiadaniem tego produktu. Aktywność banku jest zatem kluczowa dla realizacji projektu.

Pozyskanie środków odbywa się według następującego mechanizmu: (i) bank wyda klientom karty z oznaczeniem słowno-graficznym Wnioskodawcy. (Klienci banku) przy podpisywaniu umowy o kartę będą przystępowali do Programu ; (2) posiadacze kart realizując zakupy w 4070 jednostkach handlowych (współpracujących z operatorem systemu płatniczego) zbierają punkty, w przypadku zaś uzbierania konkretnej ich liczby, są one przeliczane na konkretne wsparcie finansowe i przekazywane przez operatora systemu płatniczego bezpośrednio do Wnioskodawcy.

W przypadku planowanego mechanizmu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek kosztów (rozliczeń) na rzecz banku lub operatora systemu płatniczego (w ramach którego została wyemitowana karta - chodzi o podmioty typu: …).

Jak wskazano, planowany mechanizm pozyskiwania środków dla celów przedsięwzięcia charytatywno-społecznego/opiekuńczego daje możliwość Wnioskodawcy uzyskania środków bezpośrednio od operatora systemu płatniczego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z planowanym udzieleniem przez Wnioskodawcę bankowi nieodpłatnej licencji do korzystania ze znaku towarowego, w celu umieszczenia ww. oznaczenia na karcie płatniczej, powstaje pytanie, czy czynność ta (udzielenie ww. nieodpłatnej licencji) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Znak towarowy (na gruncie sprawy objętej wnioskiem chodzi o oznaczenie słowno-graficzne Wnioskodawcy), zgodnie z ustawą o VAT, nie stanowi towaru, lecz prawo majątkowe (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W ocenie Podatnika, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy w przypadku ujętym w stanie faktycznym wniosku o udzielenie interpretacji nie podlega opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca jako organizacja charytatywna (i organizacja pożytku publicznego) nie prowadzi opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej. Nie posiada zatem statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na znak towarowy. Znak towarowy uwidoczniony zostanie na karcie affinity, emitowanej przez bank oraz broszurach informacyjnych o akcji charytatywnej. Stanowi to wyłącznie jeden z elementów przekazu klientom banku informacji o prowadzonej wspólnie przez bank i Wnioskodawcę akcji charytatywnej. Użycie znaku ma zatem za zadanie identyfikację określonej akcji charytatywnej. Jej szczegóły będą zaś ujawniane klientom banku (oraz osobom niebędącym klientami banku) w materiałach ogólnie dostępnych (broszurach informacyjnych), przygotowywanych przez bank oraz Wnioskodawcę.

Mając powyższe na uwadze, udzielenie licencji nie spełnia kryteriów do uznania jej za usługę dokonywaną w ramach odpłatnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (co mogłoby skutkować kwalifikacją tego rodzaju usługi za opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Jednocześnie, ww. kwalifikacja tj. braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego udzielenia licencji na znak - w ocenie Wnioskodawcy - nie zmienia dyspozycja art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Wskazany przepis stanowi, iż:

„za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: (...) 2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.”

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne świadczenie usług (w tym w postaci nieodpłatnego udzielenia licencji na znak towarowy) będzie podlegać opodatkowaniu VAT na mocy cytowanego wyżej przepisu tj. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wówczas, gdy:

podmiot świadczący usługę, kwalifikowany jako podatnik VAT, dokonywałby tego na cele osobiste, pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów osób prawnych, członków stowarzyszenia;
podmiot świadczący usługę prowadzi działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT), a samo nieodpłatne świadczenie usługi (na gruncie omawianej sprawy nieodpłatne udzielenie licencji) zostaje wykonane dla celów z tą działalnością gospodarczą niezwiązanych. W tej sytuacji dochodzi do wyraźnego wyróżnienia dwóch sfer aktywności gospodarczej podmiotu świadczącego usługę:
1. odpłatnej wykonanej dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej;
2. nieodpłatnej realizowanej dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Żadna z ww. w pkt (I) i (II) sytuacja, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie występuje.

W przypadku pkt (II) dodatkowo istotne znaczenie ma, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej (w tym działalności, która mogłaby być opodatkowana VAT). W konsekwencji, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy nie będzie stanowić realizacji celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (jako że działalność gospodarcza w ogóle nie jest prowadzona).

Mając ww. stanowisko na uwadze, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy w obszarze ujętym w niniejszym wniosku nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r., poz. 776 z późn. zm.) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej). Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie – art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług, realizowanych w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej. Nie posiada zatem statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bank zostałby upoważniony - na podstawie nieodpłatnej umowy licencyjnej - do posługiwania się oznaczeniem słowno-graficznym Wnioskodawcy wyłączenie dla potrzeb ujawnienia oznaczenia słowno-graficznego na emitowanych kartach płatniczych oraz broszurach informacyjnych.

Wspólne przedsięwzięcie banku i Wnioskodawcy zmierza do zasilenia Wnioskodawcy środkami pieniężnymi na prowadzenie działalności charytatywno-społecznej/opiekuńczej. Pozyskanie środków odbywa się według następującego mechanizmu: (i) bank wyda klientom karty z oznaczeniem słowno-graficznym Wnioskodawcy. (Klienci banku) przy podpisywaniu umowy o kartę będą przystępowali do Programu ; (2) posiadacze kart realizując zakupy w 4070 jednostkach handlowych (współpracujących z operatorem systemu płatniczego) zbierają punkty, w przypadku zaś uzbierania konkretnej ich liczby, są one przeliczane na konkretne wsparcie finansowe i przekazywane przez operatora systemu płatniczego bezpośrednio do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek kosztów (rozliczeń) na rzecz banku lub operatora systemu płatniczego ,w ramach którego została wyemitowana karta.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę licencji na wykorzystanie znaku towarowego w celu umieszczenia go na karcie płatniczej banku , nie spełnia kryteriów do uznania jej za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wymieniona czynność nie wywołuje żadnego przysporzenia po stronie banku, a z tytułu udzielenia licencji Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia. Znak towarowy umieszczony zostanie na karcie affinity, emitowanej przez bank, i będzie stanowił jedną z form przekazu informacji o prowadzonej akcji charytatywnej.

Nie znajdzie tu również zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nieodpłatne udzielenie licencji na wykorzystanie znaku towarowego wpisuje się w cel prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Wspólne przedsięwzięcie banku i Wnioskodawcy zmierza do pozyskania środków finansowych na prowadzenie działalności o charakterze charytatywno - opiekuńczym, w szczególności na realizację Programu.

W konsekwencji, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy w celu umieszczenia go na karcie płatniczej emitowanej przez bank nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe w zakresie braku opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania licencji do korzystania ze znaku towarowego dla celów opisanego przedsięwzięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin