Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.257.2019.3.JO
z 20 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r. oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu świadczenia usług wynajmu Lokalu – jest prawidłowe,
  

• opodatkowania świadczonych usług najmu Lokalu według stawki podatku 23% – jest prawidłowe,
  

• prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych w związku z ww. Lokalem – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu świadczenia usług wynajmu Lokalu, opodatkowania świadczonych usług najmu Lokalu według stawki podatku 23% oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych w związku z ww. Lokalem. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.257.2019.2.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec (posiada stałe miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec).

Wnioskodawca zasiada w radzie nadzorczej Sp. z o.o. osiągając z tego tytułu dochody opodatkowane zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie przebywa i nie zamierza w przyszłości przebywać na terytorium Polski przez dłużej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Wnioskodawca podpisał w dniu 9 kwietnia przedwstępną umowę nabycia lokalu o powierzchni 155,8 m² (dalej: Lokal) wraz z przynależną komórką lokatorską, dwoma miejscami garażowymi oraz sprzętem AGD.

Podpisując umowę przedwstępną nabycia Lokalu Wnioskodawca zobowiązał się do przestrzegania „Statutu Wspólnoty Mieszkaniowej” przyjętego w drodze uchwały, która m.in. zobowiązuje właścicieli lokali do powstrzymania się od wynajmowania, użyczania czy innego udostępniania lokali o charakterze krótkoterminowym, tj. na okres krótszy niż dwa miesiące.

Umowa przenosząca własność Lokalu zostanie zawarta w szczególności po: (i) wniesieniu całości środków finansowych równych cenie zakupu Lokalu na rachunek depozytowy notariusza, (ii) odbiorze końcowym Lokalu, (iii) uzyskaniu zaświadczenia właściwego organu o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego we własność - nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2019 r.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 4 kwietnia 2019 r., o czym poinformował sprzedającego — rejestracja nastąpiła w związku z nabyciem Lokalu i jego planowanym wynajmem.

Podstawowym celem nabycia lokalu jest cel inwestycyjny - tzn. Wnioskodawca spodziewa się wzrostu cen tego rodzaju lokali na rynku polskim w długim okresie czasu. Do czasu podjęcia decyzji o zbyciu Lokalu Wnioskodawca zamierza wynająć Lokal. Przed wynajęciem lokalu Wynajmujący poniesie koszty jego wykończenia i wyposażenia.

Wnioskodawca będzie poszukiwał najemcy wśród:

1. profesjonalnych podmiotów, w tym w szczególności spółek prawa handlowego, trudniących się pośrednictwem w najmie nieruchomości w ten sposób, że wynajmują lokale w imieniu własnym a następnie poszukują podnajemców. Przyszły najemca będzie uprawniony do zawierania umów dalszego najmu lokalu wedle własnego uznania. Wnioskodawca nie będzie mieć informacji o faktycznym wykorzystywaniu przedmiotowego lokalu, w szczególności o fakcie czy najemca wykorzystywać będzie nieruchomość do realizacji usług najmu na cele mieszkaniowe, czy najmu na cele działalności gospodarczej (każda umowa najmu zawierać będzie jednak oświadczenie wynajmującego o przestrzeganiu zasad wynikających z Statutu Wspólnoty Mieszkaniowej zabraniającego m.in. najmu krótkoterminowego).
   
2. spółek prawa handlowego z przeznaczaniem na zakwaterowanie członków organów takich spółek oraz / lub ich kluczowych pracowników.
   
   

Wolą Wnioskodawcy jest skorzystanie z opodatkowania przychodów z najmu Lokalu zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w art. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 28 listopada 1998 o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U.2019.43).

Wnioskodawca rozważa również wynajem Lokalu na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W piśmie z dnia 26 lipca 2019 r. Wnioskodawca wskazał:

1. Wnioskodawca nie planuje ograniczania sposobu wykorzystywania lokalu przez najemców wyłącznie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych pracowników / członków zarządu. Oznacza to, że jakkolwiek Wnioskodawca nie może wykluczyć, że najemcy będą udostępniać ten lokal członkom zarządu/pracownikom celem zaspokojenia potrzeb ich potrzeb mieszkaniowych, to równie prawdopodobne jest, że (w zależności od potrzeb najemców) lokal będzie użytkowany na inne potrzeby. Świadczona usługa nie będzie się ograniczać do najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe członków zarządu/pracowników najemcy.
   Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że kieruje swoją ofertę m.in. do spółek prawa handlowego poszukujących ekskluzywnych lokali na potrzeby członków organów, pracowników oraz kluczowych klientów tych spółek. Specyfika tego rodzaju umów najmu, a także intencja Wnioskodawcy w niniejszym przypadku zakłada, że tego rodzaju lokale nie służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych osób którym są udostępniane w tym znaczeniu, że nie stanowią one miejsca stałego pobytu / centrum interesów życiowych tych osób. Pobyt lokatora trwa od kilku dni do kilkunastu tygodni i co do zasady związany jest z zadaniami wykonywanymi na rzecz spółki wynajmującej przez daną osobę. Należy jednak jeszcze raz podkreślić, iż decyzję o osobie której udostępniany jest lokal oraz długości jej pobytu podejmować będzie najemca / spółka, przy czym Wnioskodawca wyklucza aby mogły być w nim meldowane osoby na pobyt stały. W opinii Wnioskodawcy wynajmowany lokal stanowić zatem będzie z perspektywy wynajmującego substytut hotelu.
2. Wnioskodawca dopuszcza zarówno zawieranie umów najmu na czas określony nie krótszy niż 6 miesięcy, jak i umów najmu na czas nieokreślony. Należy przy tym odróżnić długość trwania umowy najmu, od czasu na który lokal będzie udostępniany osobom trzecim według decyzji najemcy.
   
3. Wskazanie symbolu PKWiU nie stanowi elementu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), lecz element normy prawnej, która podlega ocenie organu. Wnioskodawca nie może zatem uzupełnić opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w tym zakresie, a może wyłącznie uzupełnić swoje stanowisko w tym zakresie.
   Stanowisko Wnioskodawcy w tym względzie znajduje oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który, w szczególności, w wyroku z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. I FSK 179/16, wskazał, że: „wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy, inaczej bowiem, zdaniem NSA, gdyby symbol PKWiU był uznawany za element stanu faktycznego, to organ interpretacyjny, tym symbolem byłby związany, co w zasadzie przekreślałoby w niektórych przypadkach, gdzie tak jak w niniejszej sprawie od odpowiedniego grupowania zależy stawka podatku VAT, sens interpretacji”. Stanowisko to znajduje oparcie również w wyrokach NSA z dnia 26 kwietnia 2018 r. sygn. I FSK 938/16 oraz z dnia 5 grudnia 2018 r„ sygn. I FSK 1917/16.
   W konsekwencji, Wnioskodawca uzupełnia własne stanowisko w sprawie i wskazuje, że w jego ocenie prawidłowa klasyfikacja świadczonych usług to PKWIU 68.20.11.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”.
4. Najemcy lokalu nie będą powiązani z Wnioskodawcą kapitałowo ani osobowo.
   
5. Osoby fizyczne wynajmujące lokale mieszkalne od podmiotów gospodarczych, którym Wnioskodawca zamierza wynająć przedmiotowe lokale mieszkalne, nie będą powiązane w jakikolwiek sposób z Wnioskodawcą, np. biznesowo, rodzinnie.
6. Wnioskodawca wyklucza zaistnienie sytuacji, w której po przekazaniu / wynajęciu własnego lokalu mieszkalnego podmiotom gospodarczym byłby najemcą tego lokalu od takich podmiotów.
   
7. Z umów najmu zawieranych przez Wnioskodawcę z podmiotami gospodarczymi (spółkami i osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą) będzie wynikało, że umowa dotyczy lokalu mieszkalnego (taka bowiem jest funkcja lokalu wynikająca z ewidencji budynków), natomiast nie będzie wynikało, że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe swoich pracowników.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, iż po złożeniu wniosku o interpretację, Wnioskodawca zawarł umowę najmu z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i deklarującymi wykorzystywanie lokalu na potrzeby tej działalności (lokal nie został jeszcze wydany najemcom). Zgodnie z informacjami pozyskanymi od wynajmujących oraz danymi zawartymi w bazie CEIDG, wynajmujący prowadzą działalność klasyfikowaną jako PKD 59.11.Z „Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych”, w tym tworzą krótkie filmy udostępnienie w serwisie o tematyce „Lifestylowej”. Wg deklaracji wynajmujących lokal ma być wykorzystywany m.in. do produkcji tych filmów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy odpłatny najem Lokalu na rzecz: (i) profesjonalnych pośredników będących spółkami prawa handlowego lub (ii) osób prawnych (na potrzeby ich pracowników i członków organów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23% VAT, a Wnioskodawca działa w tym przypadku jako podatnik VAT?
2. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu, a także jego wyposażenia?
   
3. Czy wynajem Lokalu na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu VAT wg stawki 23%?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Odpłatny najem Lokalu na rzecz: (i) profesjonalnych pośredników będących spółkami prawa handlowego lub (ii) osób prawnych (na potrzeby ich pracowników i członków organów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23% VAT, a Wnioskodawca działa w tym przypadku jako podatnik VAT.
   
2. Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu, a także jego wyposażenia.
   
3. Odpłatny najem Lokalu na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23% VAT.
   
   

Uzasadnienie

W zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opinii Wnioskodawcy definicja działalności gospodarczej na gruncie podatku od towarów i usług w jest dużo szersza niż definicja działalności gospodarczej na gruncie ustawy o PIT (art. 5a pkt 6). W szczególności opisany w zdarzeniu przyszłym najem Lokalu, stanowić będzie świadczenie usług, o którym mowa art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywane przez podatnika wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT (najem Lokalu stanowić będzie niewątpliwie wykorzystywanie towaru w sposób ciągły dla celów zarobkowych).

Podsumowując Wnioskodawca wynajmując Lokal działać będzie jako podatnik VAT dokonujący odpłatnego świadczenia usług.

Kwalifikacja przedmiotowego najmu jako tzw. „najmu prywatnego” niestanowiącego działalności gospodarczej na gruncie ustawy o PIT, nie stanowi przeszkody do uznania Wnioskodawcy za czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych m.in.:

1. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.160.2018.3.JG,
   
2. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2017 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.38.2017.1.KU,
   
3. interpretacja Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2017 r., znak 2461-IBPB-2-2.4511.55.2017.1.MZA,
   
4. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak IPPB1/415-141/14-2/MT.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W opinii Wnioskodawcy w przypadku wynajmu Lokalu na rzecz podmiotów prawa handlowego świadczących usług pośrednictwa lub podmiotów gospodarczych wynajmujących lokal na potrzeby zakwaterowania swoich pracowników lub członków organów nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a najem taki podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23% VAT.

W przypadku wynajmu na rzecz podmiotów gospodarczych nie można mówić o spełnieniu przesłanki wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe. W ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT prowadzić ma bowiem do nieobciążania podatkiem od towarów i usług wyłącznie finalnych konsumentów usług najmu i dzierżawy. Nie ma zaś podstaw do uznania, że świadczenie usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych i dla celów wykonywanej przez nie działalności również podlega zwolnieniu z opodatkowania. Taka wykładnia pozostawałaby bowiem niezgodna z celem wskazanego przepisu. Wnioskodawca zwraca także uwagę na orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2018 r. sygn. I FSK 1576/16. Natomiast w wyroku NSA z dnia 8 maja 2018 r. sygn. I FSK 1182/16 sąd wskazał, że: „(...) zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych’.

W opinii Wnioskodawcy zarówno najem na rzecz pośrednika (oddającego przedmiot najmu w podnajem), jak i na rzecz podmiotu wykorzystującego Lokal do zakwaterowania swoich pracowników lub członków organów nie spełnia warunku wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, a tym samy podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23% VAT.

Stanowisko takie potwierdzają liczne i aktualne interpretacje Tutejszego Organu m.in. interpretacje z dnia:

1. 12 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.69.2019.2.KBR,
   
2. 5 marca 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.98.2019.2.JP,
   
3. 18 marca 2019 r. 0113-KDIP1-3.4012.875.2018.3.MJ,
   
4. 7 marca 2019 r. 0115-KDIT1 1.4012.61.2019.1.EA,
5. 21 lutego 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-3.4012.676.2018.2.WB.
   
   
   

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W opinii Wnioskodawcy skoro najem Lokalu stanowić będzie odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu stawką podstawową, to w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu a także jego wykończeniu i wyposażeniu.

Bez względu na powyższe, jeśli w ciągu lat 10 od dnia oddania Lokalu w najem opodatkowany stawką 23%, Wnioskodawca zaprzesta wykonywania tej działalność, będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 3

W opinii Wnioskodawcy w przypadku wynajmu Lokalu na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a najem taki podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23% VAT.

W świetle powyższego w opinii Wnioskodawcy najem Lokalu na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie spełnia warunku wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, a tym samym podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23% VAT. Należy przy tym wskazać, że deklaracja najemcy wyrażona w sposób niebudzący wątpliwości (np. w umowie najmu) co do zasady jest wiążąca da wynajmującego/Wnioskodawcy, nie posiada on bowiem instrumentów umożliwiających weryfikacje prawdziwości oświadczenia najemcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy planowany najem lokalu mieszkalnego będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z którą Wnioskodawca powinien być uznany za podatnika podatku VAT.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zatem najem lokalu mieszkalnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi własność prywatną. W okolicznościach, w których właściciel majątku wykorzystuje go w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądza bowiem o tym, że majątek nie jest majątkiem prywatnym. Tym samym, nie można uznać aby świadczenie usług najmu było czynnością z zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W konsekwencji najem lokalu mieszkalnego należy uznać za czynność świadczoną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wynajmując Lokal będzie działać jako podatnik VAT dokonujący odpłatnego świadczenia usług należy uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia, zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla świadczonych usług najmu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści Ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Zaś zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Natomiast zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w poz. 163, wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 146aa ust. 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy najem Lokalu na rzecz: (i) profesjonalnych pośredników będących spółkami prawa handlowego, (ii) osób prawnych (na potrzeby ich pracowników i członków organów) oraz (iii) osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i deklarujących wynajem Lokalu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23% VAT.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca nie planuje ograniczania sposobu wykorzystywania lokalu przez najemców wyłącznie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych pracowników / członków zarządu, lokal będzie użytkowany na inne potrzeby. Świadczona usługa nie będzie się ograniczać do najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe członków zarządu/pracowników najemcy. W opinii Wnioskodawcy wynajmowany lokal stanowić zatem będzie z perspektywy wynajmującego substytut hotelu. Wnioskodawca dopuszcza zarówno zawieranie umów najmu na czas określony nie krótszy niż 6 miesięcy, jak i umów najmu na czas nieokreślony. Należy przy tym odróżnić długość trwania umowy najmu, od czasu na który lokal będzie udostępniany osobom trzecim według decyzji najemcy. Z umów najmu zawieranych przez Wnioskodawcę z podmiotami gospodarczymi (spółkami i osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą) będzie wynikało, że umowa dotyczy lokalu mieszkalnego (taka bowiem jest funkcja lokalu wynikająca z ewidencji budynków), natomiast nie będzie wynikało, że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalny wyłącznie na cele mieszkaniowe swoich pracowników. Najemcy lokalu nie będą powiązani z Wnioskodawcą kapitałowo ani osobowo, jak również osoby fizyczne wynajmujące lokale mieszkalne od podmiotów gospodarczych, którym Wnioskodawca zamierza wynająć przedmiotowe lokale mieszkalne, nie będą powiązane w jakikolwiek sposób z Wnioskodawcą, np. biznesowo, rodzinnie. Wnioskodawca wyklucza zaistnienie sytuacji, w której po przekazaniu / wynajęciu własnego lokalu mieszkalnego podmiotom gospodarczym byłby najemcą tego lokalu od takich podmiotów.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie planowany najem Lokalu nie będzie miał charakteru mieszkalnego – jak wskazał Wnioskodawca – jest przeznaczony na cele inne niż mieszkalne, najem tego Lokalu nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje Lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego bezpośrednio na rzecz najemcy podnajmującego ten lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

Zasadniczą kwestią dla opodatkowania właściwą stawką podatku czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług dalszego najmu), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy uznać należy, że usługa wynajmu Lokalu przez Wnioskodawcę na rzecz profesjonalnych pośredników będących spółkami prawa handlowego, lub osobami prawnymi oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w celu gospodarczym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie mieć wiedzy o faktycznym wykorzystywaniu przedmiotowego Lokalu przez najemcę, nie realizuje celu mieszkaniowego u Wnioskodawcy, lecz ma na celu realizację jego celu gospodarczego, w tym zarobkowego. W tej sytuacji wynajem nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz prowadzeniu działalności gospodarczej z wykorzystaniem wynajmowanego Lokalu. Wskazane okoliczności prowadzą do uznania, że opisane usługi najmu Lokalu nie będą korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Ponadto, przedmiotowe usługi najmu Wnioskodawca sklasyfikował w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0, zatem nie może mieć do nich zastosowanie obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8%.

W konsekwencji, w przedstawionych okolicznościach świadczona usługa wynajmu Lokalu, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie mieć wiedzy o faktycznym wykorzystywaniu tego Lokalu przez najemcę, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że usługa wynajmu Lokalu będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej 23%, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Lokalu oraz jego wyposażenia, należy wskazać, że zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przedmiotowej sprawie tut. Organ uznał, że najem lokalu mieszkalnego - w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie mieć wiedzy o faktycznym wykorzystywaniu tego Lokalu przez najemcę - będzie czynnością opodatkowaną w podstawowej stawce podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak już wskazano, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz okoliczności przedstawione we wniosku, należy uznać, że w niniejszej sprawie będą spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabycie towarów i usług (zakup Lokalu, wyposażenia Lokalu) będzie miało związek z opodatkowaną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy polegająca na wynajmie nieruchomości, pod warunkiem niezaistnienia negatywnych przesłanek zawartych w art. 88 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy www. zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, w tym kwestia korekty podatku naliczonego, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.