Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.166.2019.2.PB
z 4 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach której to działalności prowadzi klub sportowy, w tym dba o przygotowanie zawodników do uczestnictwa w profesjonalnych rozgrywkach sportowych oraz podejmuje inne czynności niezbędne dla uczestniczenia klubu w takich rozgrywkach. Działalność Wnioskodawcy finansowana jest między innymi ze środków pochodzących z pożyczek. Pożyczki takie udzielane są Wnioskodawcy przez różne podmioty, w tym spółki prawa handlowego, prowadzące działalność gospodarczą, które nie są jednak instytucjami finansowymi i których przeważającym podmiotem działalności nie jest udzielanie pożyczek, kredytów, ani też świadczenie innego rodzaju usług finansowych (dalej zwane łącznie: „Pożyczkodawcami”, a każda z osobna „Pożyczkodawcą”). „Pożyczkodawcy” rozważani w niniejszym wniosku są spółkami (głównie spółkami kapitałowymi, tj. spółkami akcyjnymi i spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością), których przeważające przedmioty prowadzonych działalności obejmują działalności innego rodzaju, niż działalność finansowa, w tym np. pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, czy też zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne. W zakresie działalności ujawnionej w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego „Pożyczkodawcy” wykazują zazwyczaj działalność bezpośrednio powiązaną z przeważającym przedmiotem działalności. Tym samym nie wszyscy „Pożyczkodawcy” ujawniają w rejestrze działalność w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z), czy też inną działalność związaną ze świadczeniem usług finansowych, udzielaniem pożyczek, bądź kredytów. Ponadto, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami – w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego ujawnieniu podlega wyłącznie 10 przedmiotów prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego też z tego źródła Wnioskodawca nie zawsze dysponuje pełnymi informacjami o wszystkich rodzajach działalności gospodarczej, jakie przewidziane zostały w akcie założycielskim danego „Pożyczkodawcy”. Celem określenia, czy udzielenie pożyczki następuje w związku z prowadzeniem przez „Pożyczkodawcę” działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca polegać musi przede wszystkim na informacjach uzyskanych bezpośrednio od tego „Pożyczkodawcy” w toku negocjacji oraz na postanowieniach umowy określającej treść stosunku łączącego Wnioskodawcę z „Pożyczkodawcą”. Wskazówek w tym zakresie dostarczać mogą też czasami informacje o dotychczasowych relacjach z „Pożyczkodawcami”, ponieważ niektórzy z nich na przestrzeni lat udzielali Wnioskodawcy pożyczek częściej niż jednorazowo. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, w przeszłości Wnioskodawca celem minimalizacji ewentualnego ryzyka podatkowego zdecydował się na złożenie deklaracji podatkowych, w których pożyczki otrzymane od „Pożyczkodawców” zostały wykazane do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w tym zakresie, w jakim z danych rejestrowych podmiotu nie wynikało, że prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek. Niniejsza interpretacja służyć będzie ocenie przez Wnioskodawcę, czy rozważane transakcje nie były przy tym jednak transakcjami niepodlegającymi pod opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jak również do oceny prawidłowego sposobu opodatkowania transakcji zawieranych w przyszłości. Udzielanie finansowania Wnioskodawcy przez „Pożyczkodawców” następowało każdorazowo na podstawie umów sporządzonych w formie pisemnej, za wynagrodzeniem na rzecz „Pożyczkodawcy” w postaci odsetek, których wysokość określana była w poszczególnych umowach i różniła się w zależności od „Pożyczkodawcy”, umówionych terminów spłaty rat, wymaganych zabezpieczeń spłaty pożyczki i innych umówionych warunków. Wypłata kwot pożyczek, jak również spłaty rat wraz z odsetkami następowały i następują w rozważanych przypadkach z wykorzystaniem rachunków bankowych Wnioskodawcy oraz „Pożyczkodawców”.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W przypadku, gdy pożyczka udzielana Wnioskodawcy przez „Pożyczkodawcę” stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu lub korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – czy zasadnym jest przyjęcie, że pożyczka taka nie podlega pod opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z odpowiednio art. 2 pkt 4 lit. a) lub b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1150 ze zm., dalej zwanej: upcc)? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 4 upcc czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Udzielenie pożyczki nie następuje na mocy umowy spółki, nie jest zmianą umowy spółki, jak również nie stanowi żadnego z wyjątków od zastosowania art. 2 pkt 4 lit. b) upcc, które to wyjątki wymienione są w tym właśnie przepisie. Oznacza to, że w rozważanym stanie faktycznym istotne będzie wyłącznie, czy udzielenie Wnioskodawcy pożyczki przez „Pożyczkodawcę” traktować należy każdorazowo jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jeśli tylko udzielanie pożyczki dokonywane będzie przez podatnika i stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas niezależnie od wystąpienia ewentualnego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, czy też od wystąpienia zwolnienia z tego podatku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca zwolniony będzie z podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt 4 lit. a) lub b) upcc.

Opisane powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje przy tym potwierdzenie nie tylko w omawianych regulacjach prawa powszechnie obowiązującego, lecz także zgodne jest ono z interpretacjami indywidualnymi wydawanymi przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. z 11 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4014.357.2017.1.MSI, czy też z 24 maja 2018 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.244.2018.2.IK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 30 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.489.2019.1.WN.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1519) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach której to działalności prowadzi klub sportowy, w tym dba o przygotowanie zawodników do uczestnictwa w profesjonalnych rozgrywkach sportowych oraz podejmuje inne czynności niezbędne dla uczestniczenia klubu w takich rozgrywkach. Działalność Wnioskodawcy finansowana jest między innymi ze środków pochodzących z pożyczek. Pożyczki takie udzielane są Wnioskodawcy przez różne podmioty, w tym spółki prawa handlowego, prowadzące działalność gospodarczą, które nie są jednak instytucjami finansowymi i których przeważającym podmiotem działalności nie jest udzielanie pożyczek, kredytów, ani też świadczenie innego rodzaju usług finansowych. „Pożyczkodawcy” rozważani w niniejszym wniosku są spółkami (głównie spółkami kapitałowymi, tj. spółkami akcyjnymi i spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością), których przeważające przedmioty prowadzonych działalności obejmują działalności innego rodzaju, niż działalność finansowa, w tym np. pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, czy też zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania zawartych z Pożyczkodawcami umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcje te podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.489.2019.1.WN, wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, wskazano, że: „(…) czynności udzielania przez „pożyczkodawców” pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to tym samym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu.”

A zatem, skoro otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki są zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia ww. umów pożyczek, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.