Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.325.2019.2.ANK
z 25 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym 9 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat nagród z zysku netto oraz dokonania korekty zeznania podatkowego za lata 2013-2017 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat nagród z zysku netto oraz dokonania korekty zeznania podatkowego za lata 2013-2017.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 25 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.325.2019.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 9 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2013 - 2017 w Spółce płacone były pracownikom nagrody z wypracowanego zysku netto zgodnie z Uchwałami Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Wypłaty dotyczyły zawsze zysku z roku poprzedniego, czyli np. wypłata w roku 2013 dotyczyła zysku za rok 2012 i dokonana była po podjęciu Uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy w roku 2013 i w tym też roku kwota wypłaconych nagród powinna była stanowić koszt podatkowy. W związku z tym CIT-8 składany za lata 2013-2017 powinien zostać skorygowany, gdyż lata nie podlegają na dzień dzisiejszy przedawnieniu. Na skutek różnych interpretacji w tej sprawie, kwoty wypłaconych nagród z zysku nie były z ostrożności przez Spółkę kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w roku 2015 i 2016 jednoznacznie orzekł w dwóch uchwałach w składzie siedmiu sędziów z 22 czerwca 2015 r. sygn. II FPS 3/15 oraz z 1 lutego 2016 r. sygn. II FPS 5/15, iż jest możliwe zaliczenie wypłat nagród z zysku do kosztów podatkowych. W związku z powyższym, że w stanie faktycznym Spółki nie były one zaliczone do kosztów podatkowych, Spółka chce skorygować swój błąd.

Wartość wypłaconych nagród z zysku pracownikom po pomniejszeniu o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy w poszczególnych latach wynosiła:

2013- (…) zł

2014- (…) zł

2015- (…) zł

2016- (…) zł

2017- (…) zł.

W uzupełnieniu wniosku z 4 października 2019 r. Spółka wskazała następujące informacje.

Nagrody z wypracowanego zysku netto dokonane w latach 2013-2017 nie były objęte regulaminem wynagradzania. Były one jednak elementem wynagrodzenia pracowników. Sposób wypłaty nagród z zysku netto, po podjęciu uchwały przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy o ich wypłacie, był uregulowany, w każdym roku kiedy taka uchwała została podjęta, w „Regulaminie wypłat nagrody dodatniego wyniku finansowego w (…) „ (dalej: „Regulamin”, lub „Regulaminy”). Regulaminy, które były wprowadzane przez Zarząd Spółki do stosowania w każdym roku w latach 2013-2017 i wprowadzały w każdym roku identyczne zasady określania pracowników, którym premia z wypracowanego zysku netto będzie należna i sposób naliczenia premii każdemu pracownikowi.

Zgodnie z Regulaminami, nagroda przysługiwała pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę w roku za który zysk osiągnięty przez spółkę był przeznaczony na nagrody oraz jednocześnie pozostającym w zatrudnieniu w Spółce na dzień podjęcia uchwały o wypłacie nagród z zysku netto (czyli w roku następnym). Prawo do nagrody nie przysługiwało osobom przebywającym na urlopie wychowawczym, a także osobom, którym w dniu podjęcia uchwały o wypłacie nagród z zysku netto biegnie termin wypowiedzenia umowy o pracę. Podstawę wyliczenia nagrody z dodatniego wyniku finansowego stanowiła suma wypłaconego pracownikowi rocznego wynagrodzenia za pracę za rok za który zysk osiągnięty przez spółkę był przeznaczony na nagrody pomniejszonego o:

• wynagrodzenie chorobowe
• zasiłek chorobowy
• zasiłek macierzyński
• zasiłek ojcowski
• zasiłek opiekuńczy
• zasiłek z tytułu wypadku przy pracy
• nagrodę z dodatniego wyniku finansowego za rok poprzedni.
  
  

Nagroda z zysku przysługiwała w wysokości określonej jako x% podstawy, o której mowa wcześniej.

Pracownikom, którzy byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia 1 stycznia roku, za który zysk osiągnięty przez spółkę był przeznaczony na nagrody do dnia podjęcia uchwały o wypłacie nagród z zysku netto (w roku następnym) i w trakcie roku za który zysk osiągnięty przez spółkę był przeznaczony na nagrody, nie pobierali wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków, przysługiwała nagroda wyliczona jak w zdaniu poprzednim, jednak nie niższa niż (…) zł netto. Kwota przeznaczona na nagrody z zysku obejmowała składkę ZUS pracodawcy.

Regulaminy w latach 2013-2017 wprowadzały takie same zasady określania pracowników którym premia z wypracowanego zysku netto będzie należna i sposób naliczenia premii każdemu pracownikowi. Przykładowo Regulamin w 2017 r. był następujący:

1. Prawo do nagrody z dodatniego wyniku finansowego za 2016 r. przysługuje pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę w 2016 r. oraz2.jednocześnie pozostającym w zatrudnieniu Spółce na dzień 30 czerwca 2017 r.
   
2. Prawo do nagrody nie przysługuje osobom przebywającym na urlopie wychowawczym, a także osobom, którym w dniu 30 czerwca 2017r. biegnie termin wypowiedzenia umowy o pracę.
   
3. Podstawę wyliczenia nagrody z dodatniego wyniku finansowego za 2016 r. stanowi suma wypłaconego pracownikowi rocznego wynagrodzenia za pracę za 2016 r. pomniejszonego o:
   
   • wynagrodzenie chorobowe,
   • zasiłek chorobowy,
   • zasiłek macierzyński,
   • zasiłek ojcowski,
   • zasiłek opiekuńczy,
   • zasiłek z tytułu wypadku przy pracy,
   • nagrodę z dodatniego wyniku finansowego za 2015 r.
4. Nagroda z zysku przysługuje w wysokości 3.5723133 % podstawy, o której mowa w pkt 3.
   
5. Pracownikom, którzy byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2017 r. i w trakcie 2016 r. nie pobierali wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków, przysługuje nagroda wyliczona jak w pkt 4, jednak nie niższa niż (…) zł netto.
   
6. Kwota przeznaczona na nagrody z zysku obejmuje składkę ZUS pracodawcy.
   
7. Nagroda z dodatniego wyniku finansowego zostanie wypłacona w dniu 4 lipca 2017 r.
   
8. Suma nagród przeznaczonych do wypłaty dla pracowników Spółki równa jest kwocie opisanej w uchwale Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy.
   
   

Nagrody z dodatniego wyniku finansowego w Spółce wypłacone w latach 2013-2017 mają związek z prowadzoną działalnością. Nagrody te jak wynika z regulaminów wypłacane były tylko pracownikom Spółki i były uzależnione od tego czy pracownik przepracował w Spółce w roku z który zysk był przeznaczony na nagrody oraz w roku następnym. Nagrody te spełniały funkcję motywacyjną. Pracownicy którzy otrzymali nagrody są zatrudnieniu w Spółce a wykonywana przez nich praca jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Nagrody były świadczeniem pracowniczym, wpływającym na przychód Spółki, motywującym bowiem do pracy. Nagrody były zależne od wynagrodzenia pracowników, osiągniętego za rzeczywiście przepracowany czas w Spółce (uwzględniały m.in absencje chorobowe) uwzględniającego wpływ danego pracownika na osiąganie przychodów w Spółce.

Tylko niewielka część pracowników otrzymujących nagrody w latach 2013-2017 była akcjonariuszami Spółki. Wartość nagród z zysku netto wypłaconych pracownikom, którzy byli w tym czasie akcjonariuszami stanowiła od 14,71% do 16,96% ogółu nagród z zysku netto wypłaconych w danym roku. Akcjonariusze będący pracownikami, którzy otrzymali w latach 2013-2017 nagrody z zysku netto posiadali łącznie 0,13 % wszystkich akcji wyemitowanych przez Spółkę. Szczegółowe dane o wartości nagród z zysku netto wypłaconych pracownikom, którzy byli w tym czasie akcjonariuszami w latach 2013-2017, udział tych nagród wypłaconych pracownikom, którzy byli w tym czasie akcjonariuszami w całkowitej wartości nagród wypłaconych z zysku netto w poszczególnych latach 2013-2017 oraz ilość posiadanych akcji przez pracowników, będących jednocześnie akcjonariuszami w momencie wypłaty nagrody z zysku netto a także udział tych akcji w ogólnej liczbie akcji posiadanych przez tych akcjonariuszy-pracowników przedstawiają poniższe zestawienia:

Ilość pracowników będących w momencie wypłaty akcjonariuszami

2013 - 19

2014 - 19

2015 - 18

2016 - 18

2017 - 18

Kwota nagrody brutto należna pracownikom będącym akcjonariuszami w momencie wypłaty

2013 (…) zł,

2014 (…) zł,

2015 (…) zł,

2016 (…) zł,

2017 (…) zł.

Kwota brutto wypłaconych nagród z zysku netto ogółem

2013 (…) zł

2014 (…) zł

2015 (…) zł

2016 (…) zł

2017 (…) zł

Udział procentowy nagród z zysku netto wypłaconych pracownikom będących akcjonariuszami w całkowitej kwocie wypłaconych nagród

2013 16,96%

2014 16,40%

2015 15,22%

2016 14,71%

2017 14,85%

Ilość akcji posiadanych przez pracowników będących akcjonariuszami w momencie wypłaty nagrody z zysku netto

2013 381 akcji

2014 381 akcji

2015 376 akcji

2016 376 akcji

2017 376 akcji

Udział procentowy akcji posiadanych przez pracowników będących akcjonariuszami w ogólnej liczbie akcji wyemitowanych przez Spółkę % w latach 2013-2017 wynosił 0,13%.

Z powyższych zestawień wynika, że pracownicy, którzy byli akcjonariuszami w momencie wypłaty nagrody z zysku netto w poszczególnych latach 2013-2017 stanowili niewielką część pracowników otrzymujących nagrody z zysku, a posiadane przez nich akcje stanowiły niewielką część wszystkich wyemitowanych przez Spółkę akcji. Wszystkie akcje wyemitowane przez Spółkę są akcjami zwykłymi. W związku z powyższym nie można uznać, że wypłacone pracownikom w latach 2013-2017 nagrody z zysku netto Spółki były dywidendą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy kwoty wypłaconych pracownikom nagród z wypracowanego zysku netto Spółki, pomniejszonych o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy zrealizowane w latach 2013-2017 można uznać za koszt uzyskania przychodu w latach, w których te nagrody zostały wypłacone?
2. Czy Spółka może dokonać korekty zeznania podatkowego za lata 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017 w związku z zaliczeniem kwot wypłaconych pracownikom nagród, pomniejszonych o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy, do kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć w koszty podatkowe wypłaty pracownikom nagród z zysku netto w latach 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, pomniejszone o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy w latach, w których nagrody te były wypłacone.

Kluczowe znaczenie mają tutaj uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2015 r. sygn. II FPS 3/15 oraz z 1 lutego 2016 r. sygn. II FPS 5/15. NSA podkreślił, że nagrody i premie są świadczeniami pracowniczymi, wpływającymi na przychód spółki, motywują, bowiem do pracy. Mogą więc być podatkowym kosztem, a źródło pochodzenia środków pieniężnych na wypłatę premii i nagród nie powinno mieć tu żadnego znaczenia. Nagrody z zysku netto w latach 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017 mają związek z prowadzoną działalnością. Nagrody te, jak wynika z regulaminów określających zasady ich wypłaty, wypłacane były tylko pracownikom Spółki i były uzależnione od tego czy pracownik przepracował w Spółce w roku z którego wypracowany zysk był przeznaczony na nagrody oraz w roku następnym. Nagrody te spełniały funkcję motywacyjną. Pracownicy którzy otrzymali nagrody byli zatrudnieniu w Spółce a wykonywana przez nich praca była związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Nagrody były świadczeniem pracowniczym, wpływającym na przychód Spółki, motywującym bowiem do pracy. Nagrody były zależne od wynagrodzenia pracowników, osiągniętego za rzeczywiście przepracowany czas w Spółce (uwzględniały m.in. absencje chorobowe), uwzględniającego wpływ danego pracownika na osiąganie przychodów przez Spółkę.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że może on zaliczyć w koszty podatkowe wypłaty pracownikom nagród z zysku netto w latach 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017, pomniejszone o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy w latach w których nagrody te były wypłacone wnioskodawca może dokonać korekty zeznania podatkowego za lata 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017 w związku z zaliczeniem kwot wypłaconych pracownikom nagród, pomniejszonych o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy, do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przywołanej regulacji prawnej wynika, że ustawowe kryteria kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów odpowiadają generalnej formule, że wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a z drugiej strony nie może znajdować się w tej grupie wydatków, które wyraźnie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Wydatki ponoszone przez podatników podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, czyli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągane przez podatnika przychody oraz mają one związek z prowadzoną działalnością (tj. służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów).

Tym samym, aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać kumulatywnie określone warunki, czyli musi zostać poniesiony, a celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, oraz wydatek nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącym katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są również tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, prowizje, premie i diety. Jak wskazano we wniosku wypłata nagród wiązała się z chęcią zmotywowania pracowników do efektywnej pracy co przekłada się na wielkość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 27 ust. 1, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Kwestię złożenia korekty zeznania rocznego regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
   
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
      
      

Prawo do skorygowania deklaracji przysługuje podatnikowi także w toku postępowania podatkowego, o którym mowa w art. 119g, przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wyznaczeniu terminu, o którym mowa w art. 200 § 3. Ponowne skorygowanie deklaracji po zakończeniu postępowania podatkowego nie wywołuje skutków prawnych w zakresie, w jakim wcześniej dokonana korekta przewidywała cofnięcie skutków unikania opodatkowania (art. 81b § 1a Ordynacji podatkowej - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.).

W myśl art. 81b § 2 Ordynacji podatkowej, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia pisemnie składającego korektę o jej bezskuteczności.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza podatkowego z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.

Zauważyć należy, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikające z Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2013-2017 w Spółce wypłacane były pracownikom nagrody z wypracowanego zysku netto zgodnie z Regulaminem i uchwałą Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Wypłaty z zysku netto były związane z prowadzoną działalnością, miały wpływ na przychody spółki bowiem motywowały pracowników do pracy. Ponadto wypłacone pracownikom i jednocześnie udziałowcom w latach 2013-2017 nagrody z zysku netto Spółki nie były dywidendą. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości zaliczenia wypłaconych nagród do kosztów uzyskania przychodu oraz możliwości dokonania korekty zeznań podatkowych za lata 2013-2017 w związku z zaliczeniem kwot wypłaconych pracownikom nagród pomniejszonych o należne od tych nagród składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy do kosztów podatkowych, bowiem kwoty wypłaconych nagród z zysku nie były z ostrożności przez Spółkę kwalifikowane, jako koszty uzyskania przychodu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nagrody z zysku po opodatkowaniu wypłacone pracownikom Spółki pełnią funkcję motywacyjną dla tych pracowników i jako takie stanowią „koszt pracowniczy” spełniający kryteria do uznania go za koszt podatkowy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, zeznania podatkowe złożone przez Wnioskodawcę za lata 2013-2017 nie odzwierciedlały stanu faktycznego co oznacza, że sporządzone były nieprawidłowo. Tym samym, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że winien on dokonać korekty złożonych rocznych zeznań podatkowych za lata 2013-2017.

Zauważyć jednakże należy, że termin płatności podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy przypada na dzień 31 marca po roku poprzednim, tym samym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych podatnik będzie mógł do końca 2019 r. składać korekty deklaracji CIT-8 za 2013 rok (termin zapłaty podatku z tej deklaracji przypadł na 31 marca 2014 r.). Skorygowanie deklaracji/zeznania za kolejne lata podatkowe możliwe jest do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat nagród z zysku netto oraz dokonania korekty zeznań podatkowych za lata 2013-2017 – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.