Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.755.2018.2.KOM
z 9 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia Nieruchomości 1 i 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia Nieruchomości 1 i 2.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka M. sp. z o.o. (dalej: „Kupujący”) zamierza nabyć nieruchomości gruntowe od małżonków B. i A. B., M. i T. B. oraz M. i M. K. (dalej: „Sprzedający”).
Z informacji przekazanych Kupującemu przez Sprzedających, Pan B. B., małżonkowie M. i T. B., a także małżonkowie M. i M. K. są współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działkę nr 4/2 o obszarze 6.8881 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (dalej: „Nieruchomość 1”). Panu B. B. przysługuje udział w wysokości 2/4 własności tej nieruchomości, a małżonkom B. i K. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej po 1/4 udziału we współwłasności Nieruchomości 1.

Pan B. B. nabył prawo własności Nieruchomości 1 (ówcześnie oznaczoną jako działka nr 4) na podstawie umowy sprzedaży z dnia 22 sierpnia 1987 r., za nr Rep. A .. sporządzonej w Biurze Notarialnym. Małżonkowie M. i T. B. oraz małżonkowie M. i M. K. nabyli prawo własności Nieruchomości 1 (ówcześnie jako nr 4) na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 28 września 2004 r., za numerem Rep. A … sporządzonej przez notariusza.

Przy nabyciu Nieruchomości 1 żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Nieruchomość 1 zgodnie z informacjami zawartymi w wypisie i wyrysie z rejestru gruntów oznaczona jest jako nieużytki (N) - pow. 3,0202 ha drogi (dr) – 0,1747 ha oraz tereny przemysłowe (Ba) 3,6932 ha.

Na Nieruchomości 1 znajduje się budynek warsztatowo-socjalny, warsztatowy, budynek biurowy oraz budowle takie jak w szczególności utwardzone drogi i parkingi.

Nieruchomość 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w K. w rejonie węzła drogi ekspresowej, uchwalonym uchwałą nr … Rady Miejskiej z dnia 23 listopada 2015 r. W powyższym planie przedmiotowa działka zawarta jest w jednostce oznaczonej symbolem „KDG-1” - teren drogi publicznej klasy głównej; w jednostce oznaczonej symbolem „PG/P/U-1” - teren górniczy o kierunku rekultywacji pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny oraz zabudowę usługową, oraz w jednostce oznaczonej symbolem „P/U-1” tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej.

Pan B.B. wraz z żoną, małżonkowie M. i T. B., a także małżonkowie M. i M. K. są również współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 o obszarze 3,1621 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (dalej: „Nieruchomość 2”). Każdemu z małżeństw przysługuje prawo 1/3 udziału we współwłasności Nieruchomości 2 na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Pan B. B. wraz z żoną nabył udział w prawie własności Nieruchomości 2 na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 sierpnia 1998 r., za numerem Rep. A … sporządzonej przez notariusza. Małżonkowie M. i T. B. oraz małżonkowie M. i M. K. nabyli udziały w Nieruchomości 2 na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 28 września 2004 r. za numerem Rep. A … sporządzonej przez notariusza. Przy nabyciu Nieruchomości 2 żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Nieruchomość 2 zgodnie z informacjami zawartymi w wypisie i wyrysie z rejestru gruntów oznaczona jest jako grunty orne (RIVb) - pow. 0,9363 ha, grunty orne (RV) - 2,1562 ha oraz łąki trwałe (ŁIV) 0,0696 ha.

Na Nieruchomości 2 nie znajdują się żadne obiekty budowlane nierozerwalnie związane z gruntem.

Obecnie trwają prace nad opracowaniem dla Nieruchomości 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego postanowienia umożliwią zabudowę nieruchomości budynkiem magazynowo-produkcyjnym. Na dzień transakcji plan ten nie wejdzie najprawdopodobniej jeszcze w życie.

Nieruchomość 1 i 2 przylegają do siebie. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 będą dalej łącznie zwane „Nieruchomością”.

Na Nieruchomości spółka P. Sp.j. (dalej: „P”) prowadzi od roku 2002 działalność gospodarczą polegającą na produkcji cegieł, dachówek i materiałów budowlanych z wypalanej gliny. Wspólnikami spółki P. są m.in. dwaj współwłaściciele Nieruchomości - Pan B. B. oraz Pan T. B.

P. wykorzystuje Nieruchomość nieodpłatnie na podstawie ustnej (nie potwierdzonej pisemnie) umowy użyczenia.

Poza prowadzeniem na Nieruchomości cegielni, P. oddaje jej części, z których sama nie korzysta, w najem lub dzierżawę na rzecz osób trzecich, z tytułu czego pobiera określone umowami czynsze.

Nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT.

Żaden ze Sprzedających, ani też P. nie zamierzali sprzedawać Nieruchomości i nie poszukiwali kupców. Nie zawierali również umów dotyczących pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nie ogłaszali w prasie i internecie chęci sprzedaży Nieruchomości oraz nie dokonywali ich podziału czy wyodrębniania dróg wewnętrznych. Nieruchomość nie była przez Sprzedających wynajmowana lub wydzierżawiana.

Kupujący z własnej inicjatywy zgłosił się do Sprzedających Nieruchomości z propozycją nabycia Nieruchomości.

Obecnie Strony ustalają warunki sprzedaży Nieruchomości i w najbliższym czasie planują zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży. Kupujący zamierza na Nieruchomości wybudować budynek magazynowo-produkcyjny, który będzie służył mu do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Działalność ta w szczególności może polegać na wynajmowaniu w ramach umów najmu, czy dzierżawy powierzchni w planowanym budynku magazynowo-produkcyjnym opodatkowanych 23% VAT. Kupujący nie zamierza wykorzystywać Nieruchomości do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT.

Planowanym warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości jest m.in. dokonanie rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości 1, a także uzyskanie przez Kupującego pozwolenia na budowę na Nieruchomości budynku magazynowo-produkcyjnego.

W celu uzyskania pozwolenia na budowę Sprzedający udzielą Kupującemu odpowiednich upoważnień, w szczególności zgody na dysponowanie gruntem w celach budowalnych. Mając to na uwadze, przed dniem dokonania dostawy Nieruchomości wszelkie obiekty znajdujące się na Nieruchomości, w szczególności na Nieruchomości 1, zostaną zlikwidowane, a Kupujący będzie dysponował pozwoleniem na budowę.

Intencją Stron jest rozbiórka oraz usunięcie wszelkich zabudowań znajdujących się na Nieruchomości 1, ale niewykluczone, że na moment dostawy Nieruchomości mogą na niej znajdować się pewne elementy lub pozostałości po budynkach, budowlach czy innych obiektach (np. fragmenty instalacji). Należy podkreślić, że intencją Kupującego jest nabycie niezabudowanego gruntu, na którym zostanie zrealizowana nowa inwestycja. Co do zasady, budynki i budowle istniejące obecnie na Nieruchomości 1 nie przedstawiają dla Kupującego żadnej wartości ekonomicznej.

Koszty związane z dokonaniem rozbiórki i usunięciem z Nieruchomości 1 budynków, budowli i innych obiektów pokryje P. spółka jawna.

W związku z tym, że Nieruchomość 2 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Kupujący przed dniem nabycia Nieruchomości zamierza uzyskać dla Nieruchomości 2 decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowani i zagospodarowaniu terenu, która będzie przewidywać możliwość zabudowania Nieruchomości 2.

Na dzień dokonania dostawy Nieruchomości 2 będzie ona objęta decyzją w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, w której zostanie ona przeznaczona na cele budowlane.

Pan B.B. nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast jest wspólnikiem P., która prowadzi działalność gospodarczą na Nieruchomości.

Pani A. B. nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Pan T. B. nie prowadzi działalności gospodarczej, ale wspólnie z ojcem Panem B. B. jest wspólnikiem w P.

Pani M. B. jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG, a jej przeważającym przedmiotem działalności jest PKD 68.10.Z „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”.

Pani M. K. jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG, a jej przeważającym przedmiotem działalności jest PKD 68.10.Z „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”.

Pan M. K. jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG, a jego przeważającym przedmiotem działalności jest PKD 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”.

Sprzedający poinformowali Kupującego, że Nieruchomość nie służy żadnemu ze Sprzedających osobiście do prowadzenia działalności gospodarczej i nie wchodzi do majątku przedsiębiorstw współwłaścicieli, którzy prowadzą działalność gospodarczą. Nieruchomość wykorzystywana była i jest wyłącznie przez spółkę P. na cele prowadzenia cegielni.

Kupujący jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioski o wydanie indywidualnych interpretacji zostały złożone również przez każdego ze Sprzedających.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku VAT:

1. Czy planowana transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
2. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy transakcja nabycia Nieruchomości będzie opodatkowana VAT w stawce 23%?
3. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 oraz uznania, że planowana transakcja będzie opodatkowana VAT w stawce 23% w jakimkolwiek zakresie, to czy Kupujący będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości na zasadach ogólnych, tj. w szczególności podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pytania 1

W ocenie Kupującego planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 1

Na podstawie art. 2 pkt 6 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT zbycie nieruchomości gruntowej w ramach umowy sprzedaży, traktowane jest jako odpłatna dostawa towarów. Czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy jest wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Podatnikami takimi, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dla uznania działań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znacznie ma ich zorganizowany charakter. Zgodnie z tym, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika VAT. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest też, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do producenta, handlowca, lub usługodawcy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.) (dalej: „Dyrektywa”), „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 Słaby i in., wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nieruchomości nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem TSUE - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie przesądza, że działał on jako podatnik VAT. Powyższe elementy mogą bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił TSUE - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. podejmuje działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek (wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia), uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami czy w zakresie usług deweloperskich (lub innych tego rodzaju usług). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg opisanych powyżej okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Kupującego, podjęcie takich działań jak usunięcie zabudowań znajdujących się na Nieruchomości 1 świadczy o tym, że celem Sprzedających jest przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży oraz podniesienie jej atrakcyjności dla Kupującego. Kupujący nie jest zainteresowany zakupem budynków i budowli znajdujących się na Nieruchomości, gdyż nie mają one dla niego żadnej wartości ekonomicznej. Wobec tego zostaną podjęte przez Sprzedających pewne zorganizowane działania (przeprowadzenie rozbiórki budynków i budowli znajdujących się na Nieruchomości 1) mające na celu zwiększenie atrakcyjności Nieruchomości dla potencjalnego inwestora - Kupującego. Bez znaczenia pozostaje fakt, że koszt rozbiórki pokryje spółka P. Finalnie bowiem koszty rozbiórki będą obciążać dwóch współwłaścicieli Nieruchomości będących wspólnikami P. Istotny pozostaje natomiast cel dokonania rozbiórki, zgodnie z którym Sprzedający dążą do spełnienia warunków stawianych przez Kupującego i w konsekwencji skutkujących zbyciem Nieruchomości. Warto również podkreślić, że dodatkowym warunkiem zbycia Nieruchomości jest uzyskanie przez Kupującego pozwolenia na budowę budynku magazynowo-produkcyjnego posadowionego na całej Nieruchomości. W związku z czym, Kupujący jest zainteresowany zakupem całej Nieruchomości - ze względu na jego plany inwestycyjne nie jest on zainteresowany nabyciem wyłącznie jednej z działek wchodzących w skład Nieruchomości. Mając to na uwadze, Sprzedający podjęli decyzję o sprzedaży wszystkich swoich udziałów w Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2.

Zdaniem Kupującego, nie ma podstaw aby twierdzić, że Sprzedający posiadają status podatnika VAT w odniesieniu do Nieruchomości 1, a w stosunku do Nieruchomości 2 rozporządzają swoim majątkiem prywatnym. Status podatnika VAT jest co do zasady na gruncie definicji z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT uniwersalny. Oznacza to, że dotyczy on co do zasady wszystkich czynności wykonywanych przez danego podatnika, z wyłączeniem jego majątku prywatnego, tj. przeznaczonego wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością.

Zagadnieniem tym zajmował się TSUE w wyroku z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Armbrecht. Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Zdaniem TSUE majątek prywatny podatnika VAT to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Wynika z tego, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Odnosząc tezę wynikającą z powyższego wyroku należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, nie miało miejsca wydzielenie części Nieruchomości (w szczególności Nieruchomości 2) do majątku prywatnego Sprzedających.

W analizowanym przypadku, Sprzedający podjęli decyzję o sprzedaży Nieruchomości 1 i 2 łącznie, jako powiązane ze sobą funkcjonalnie i gospodarczo działki, gdyż Kupujący jest zainteresowany nabyciem całej Nieruchomości, która tylko jako całość stanowi dla niego atrakcyjny z punktu widzenia zamiarów inwestycyjnych teren budowalny. W konsekwencji, działania zmierzające do podniesienia atrakcyjności i wartości gruntu dotyczyły nie tylko Nieruchomości 1, ale całej Nieruchomości. Celem tych działań było doprowadzenie do zbycia całej Nieruchomości i osiągnięcia jak najkorzystniejszej ceny. Sprzedający będą musieli zaangażować środki, podobne do tych, które angażują podmioty profesjonalnie trudniące się obrotem nieruchomościami w celu podniesienia atrakcyjności Nieruchomości i finalnie dokonania jej sprzedaży na rzecz Kupującego. Gdyby Sprzedający nie podjęli żadnych działań, to najprawdopodobniej nie osiągnęliby takiej ceny jaką mogą osiągnąć po przeprowadzeniu rozbiórki lub nawet nie dokonaliby sprzedaży Nieruchomości. Zdaniem Kupującego nie bez znaczenia jest również to, że z perspektywy Kupującego Nieruchomość stanowi jeden grunt budowlany, na którym zamierza on zrealizować założoną przez siebie inwestycję. Odmienne traktowanie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 na gruncie VAT byłoby więc konstrukcją sztuczną, nieodpowiadającą faktycznemu przebiegowi transakcji i jej sensowi ekonomicznemu.

Mając to na uwadze, zdaniem Kupującego Sprzedający dokonując dostawy Nieruchomości będą działali jak podatnicy VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT. Mając to na uwadze, planowana transakcja zbycia Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy podkreślić dodatkowo, że w odniesieniu do planowanej transakcji nie znajdzie zastosowania żadne wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT. W szczególności nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1) Ustawy o VAT, który stanowi, że przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W niniejszej sprawie brak jest podstaw ku temu, aby Nieruchomość mogła zostać uznana za przedsiębiorstwo czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nieruchomość nie posiada właściwie żadnych elementów czy składników, które mogłyby świadczyć o istnieniu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części - w szczególności, że warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości ma być m.in. dokonanie przez Sprzedających rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości 1.

W tej sytuacji ciężko właściwie w ogóle mówić o zespole składników, które mogłyby nawet potencjalnie stanowić przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż przedmiotem planowanej sprzedaży będą wyłącznie niezabudowane grunty. Sama niezabudowana nieruchomość gruntowa w żaden sposób nie może być uznana za zespół składników majątkowych, który może samodzielnie realizować cele biznesowe. Mając to na uwadze, zdaniem Kupującego nie ulega zatem wątpliwości, że planowana transakcja nie będzie wyłączona z zakresu opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1) Ustawy o VAT.

Stanowisko w zakresie pytania 2

W razie uznania stanowiska Kupującego w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, planowana transakcja będzie opodatkowana VAT w stawce 23%.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, że grunt spełnia definicję towaru, a jego zbycie w ramach umowy sprzedaży stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zarówno w treści Ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 Ustawy o VAT.

W celu określenia, czy transakcja zbycia Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, należy ustalić, czy przedmiotem zbycia będzie grunt zabudowany czy niezabudowany.

Bez wątpienia Nieruchomość 2 stanowi grunt niezabudowany - nie znajdują się na nim bowiem żadne budynki czy budowle. W ocenie Stron, również Nieruchomość 1, na dzień planowanej transakcji (dokonania dostawy), będzie posiadać status gruntu niezabudowanego w związku z przeprowadzeniem rozbiórki znajdujących się na nim budynków i budowli.

W wyroku z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. akt C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed, TSUE zajmował się podobną kwestią. Analiza tego wyroku stanowi punkt wyjścia dla dokonania prawidłowej klasyfikacji gruntu dla celów VAT.

Spółka Don Bosco zamierzała nabyć nieruchomość, na której znajdował się budynek byłej szkoły z internatem. Sprzedający uzyskał przed dniem transakcji pozwolenie na rozbiórkę istniejących na nieruchomości budynków. W dniu transakcji na nieruchomości była rozebrana część chodnika między dwoma budynkami, część bocznej ściany jednego z budynków, a ramy okienne, ościeżnice i elementy murarskie byty częściowo rozebrane i usunięte (pkt 14). Po transakcji na zlecenie i rachunek Don Bosco na omawianej działce wybudowane zostały nowe, przeznaczone na biura budynki.

TSUE analizując tą sprawę doszedł do przekonania, że: „Celem gospodarczym tych czynności była dostawa działki gotowej pod budowę. Z tego względu nie można bez popadania w sztuczność uznać, że Don Bosco nabyła od tej samej osoby najpierw grunt ze stojącymi na nim starymi budynkami, bezużyteczny w tym stanie dla jej działalności gospodarczej, a następnie jedynie świadczenia obejmujące rozbiórkę budynków, które jako jedyne były odpowiednie, by nadać działce użyteczność. W konsekwencji dostawę działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki.” (pkt 39-40 wyroku).

Z przywołanego orzeczenia TSUE wynika zatem, że w celu określenia statusu gruntu dla celów VAT konieczne jest odwołanie się do całego kontekstu danej transakcji. Zdaniem TSUE, aby można było prawidłowo ocenić, czy grunt będący przedmiotem transakcji jest zabudowany konieczne jest odwołanie się do obiektywnych kryteriów takich jak w szczególności stan zaawansowania robót budowlanych i stan zaawansowania rozbiórki.

Pogląd powyższy został podzielony w orzecznictwie WSA w Warszawie w wyroku z dnia 14 września 2016 r., sygn. III SA/Wa 2233/15 wskazał, że: „Sąd uznaje za istotny fakt - nie będący przedmiotem sporu między stronami, że rozbiórka budynków rozpoczęła się przed dostawą. Pozwala to na stwierdzenie, że w świetle podatku VAT Skarżąca dokonała sprzedaży samego prawa użytkowania wieczystego gruntu, a nie nieruchomości zabudowanej”.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych, np.:

• Interpretacja indywidualna z dnia 18 sierpnia 2017 r., nr 0112-KDIL4.4012.126.2017.2.HW, w której uznano: „że skoro w rozpatrywanej sprawie w momencie dokonania dostawy działka będzie stanowiła teren niezabudowany (zostaną zakończone prace rozbiórkowe mające na celu wyburzenie posadowionych na ww. nieruchomości budynków i budowli), to przedmiotem transakcji będzie grunt niezabudowany”.
  

• Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2016 r., nr IPPP2/443-642/14-7/16/S/BH, w której organ stanął na stanowisku, że: „w sytuacji gdy Spółka przed podpisaniem umowy sprzedaży rozpocznie prace rozbiórkowe, na podstawie uprawnień wynikających z umowy przedwstępnej, należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie grunt niezbudowany. [...] Z przedstawionych okoliczności wynika, że Spółka, na podstawie zapisów umowy przedwstępnej, przed nabyciem Nieruchomości, złoży wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, wydanej na Jej wniosek. Zatem, przed dniem dostawy, dla Nieruchomości zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Oznacza to, że przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany przeznaczony pod zabudowę”.
  

• Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2015 r., nr IPPP1/4512-985/15-4/AW, gdzie stwierdzono, że: „W konsekwencji, w momencie rozpoczęcia prac rozbiórkowych, w opisany wyżej sposób, budynki przestaną spełniać kryteria przewidziane w PKOB, natomiast teren, na którym takie obiekty się uprzednio znajdowały stanie się de facto terenem niezabudowanym. Zatem istotne jest ustalenie, czy rozbiórka, która zostanie dokonana po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości, rozpoczyna się przed planowaną dostawą. W przypadku stwierdzenia, że prace rozbiórkowe rozpoczynają się przed dokonaniem transakcji, wówczas planowana sprzedaż będzie traktowana jako dostawa terenów niezabudowanych”.
  

• Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2014 r., nr ITPP2/443-1245/14/AD, „przed dniem zawarcia umowy przyrzeczonej zbycia nieruchomości prace rozbiórkowe zostaną rozpoczęte, taka jest rzeczywista wola stron wyrażona w postanowieniach zawartej umowy oraz ekonomiczny/gospodarczy charakter transakcji, dostawa ww. Nieruchomości (...) będzie traktowana jako sprzedaż gruntu niezabudowanego.”
  
  
  

Powyższe oznacza zdaniem Kupującego, że jeżeli na dzień dokonania dostawy przynajmniej rozpocznie się rozbiórka budynków i budowli, znajdujące się na nieruchomości, to nieruchomość tę należy traktować dla celów opodatkowania VAT jako grunt niezabudowany. Tym bardziej, jeżeli rozbiórka budynków i budowli na dzień dokonania dostawy zostanie zakończona grunt powinien być traktowany jako niezabudowany.

Należy również zwrócić uwagę na cel ekonomiczny planowanej transakcji. Celem tym jest nabycie przez Kupującego Nieruchomości jako gruntu niezabudowanego i zrealizowanie na niej zupełnie nowej inwestycji polegającej na budowie budynku magazynowo-produkcyjnego. Wobec tego, Kupujący nie jest zainteresowany nabyciem Nieruchomości z posadowionymi na niej budynkami, budowlami czy innymi obiektami. Intencją Sprzedających, jak i Kupującego jest zatem dokonanie dostawy wyłącznie Nieruchomości bez znajdujących się na niej zabudowań.

Wobec powyższego, należy uznać, że dla celów opodatkowania VAT Nieruchomość posiada status gruntu niezabudowanego, pod warunkiem, że przed dniem dokonania jej dostawy (zawarcia umowy przyrzeczonej) przynajmniej rozpocznie się rozbiórka znajdujących się na niej budynków i budowli. Jeżeli, tak jak w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, rozbiórka budynków i budowli zostanie zakończona, to tym bardziej Nieruchomość powinna być traktowana dla celów VAT jako grunt niezabudowany.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomości 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości 2, przed dniem dokonania transakcji zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zarówno miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dla Nieruchomości 1), jak i decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (dla Nieruchomości 2) przewidywać będą przeznaczenie Nieruchomości na cele budowlane. Wobec tego, na dzień dokonania transakcji, Nieruchomość będzie stanowić grunty budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. W rezultacie, zbycie Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Nie znajdą również zastosowania inne zwolnienia z VAT. W szczególności zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania z uwagi na to, że przy nabyciu Nieruchomości Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT .

Ze względu na to, że Nieruchomość nie będzie stanowić gruntu zabudowanego nie znajdą zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a Ustawy o VAT.

W konsekwencji, transakcja dostawy Nieruchomości powinna zostać opodatkowana podstawową stawką VAT w wysokości 23%.

Stanowisko w zakresie pytania 3

W razie uznania stanowiska Kupującego za prawidłowe w zakresie pytania 1 i pytania 2, Kupujący stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości na zasadach ogólnych.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 3

Przepis art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT wprowadza jedną z najistotniejszych zasad podatku VAT - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to przysługuje zasadniczo wtedy, gdy nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dodatkowo, aby można było mówić o prawie do odliczenia, musi wystąpić podatek naliczony.

W przypadku, gdy nabycie przez Kupującego Nieruchomości będzie opodatkowane VAT według stawki 23%, po stronie Kupującego wystąpi podatek naliczony w wysokości wynikającej z faktur otrzymanych przez Kupującego (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) Ustawy o VAT).

Kupujący zamierza zrealizować m.in. na Nieruchomości inwestycję polegającą na wybudowaniu budynku magazynowo-produkcyjnego. Po zrealizowaniu planów inwestycyjnych Kupujący zamierza prowadzić działalność gospodarczą z wykorzystaniem budynku wzniesionego na Nieruchomości podlegającą opodatkowaniu VAT. Działalność ta polegać będzie w szczególności na wynajmie powierzchni w wybudowanych budynkach. Działalność ta będzie zasadniczo opodatkowana stawką 23% VAT. Kupujący nie planuje prowadzić działalności zwolnionej z podatku VAT. Mając to na uwadze podatek naliczony wynikający z zakupu Nieruchomości będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną VAT (inną niż sprzedaż zwolniona z VAT).

W związku z powyższym, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych przewidzianych w Dziale IX Ustawy o VAT, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 Ustawy o VAT.

Reasumując, mając na uwadze, że nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych przewidzianych w Dziale IX Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów, co zostało potwierdzone przez NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Sprzedających swoje udziały w Nieruchomości 1 i 2, należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy Sprzedający ustalają warunki sprzedaży całej Nieruchomości i w najbliższym czasie planują zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży z Kupującym, który zamierza na ww. Nieruchomości wybudować budynek magazynowo-produkcyjny, służący mu do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Działalność ta w szczególności będzie polegać na wynajmowaniu w ramach umów najmu, czy dzierżawy powierzchni w planowanym budynku magazynowo-produkcyjnym opodatkowanych 23% VAT. Kupujący nie zamierza wykorzystywać Nieruchomości 1 i 2 do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT.

Warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży całej Nieruchomości jest m.in. dokonanie rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości 1, uzyskanie przez Kupującego przed dniem nabycia Nieruchomości 2 decyzji o jej warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także pozwolenia na budowę na Nieruchomości 1 i 2 budynku magazynowo-produkcyjnego. W celu dokonania wszystkich powyższych czynności Sprzedający udzielą Kupującemu odpowiednich upoważnień, w szczególności zgody na dysponowanie gruntem w celach budowlanych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że kwestia udzielania upoważnień/pełnomocnictw została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Zatem fakt, że powyższe działania takie jak: uzyskanie przed dniem nabycia Nieruchomości 2 decyzji o jej warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także pozwolenia na budowę na Nieruchomości 1 i 2 budynku magazynowo-produkcyjnego i pozostałe czynności wymienione w opisie sprawy, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Sprzedających, ale przez osobę trzecią nie oznacza, że pozostają bez wpływu na ich sytuację prawną. Po udzieleniu stosownych upoważnień czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedających. Z kolei Kupujący dokonując ww. działań uatrakcyjni przedmiotowe działki, będącą nadal własnością Sprzedających. Działania te dokonywane za ich pełną zgodą, przejawiające się udzieleniem upoważnień, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności całej Nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że udzielenie przez Sprzedających stosownych upoważnień Kupującemu skutkować będzie tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez Kupującego będą podejmowane przez Sprzedających w ich imieniu i na ich korzyść, ponieważ to Sprzedający jako współwłaściciele Nieruchomości 1 i 2 będą stronami w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności związanych z przedmiotowymi Nieruchomościami.

W niniejszych okolicznościach, przed planowaną sprzedażą, Sprzedający dokonają zatem w stosunku do Nieruchomości 1 i 2 szeregu czynności zmierzających do zmian w Nieruchomościach, co umożliwi dokonanie ich sprzedaży. Bez znaczenia jest fakt, że powyższe działania przygotowujące Nieruchomości do sprzedaży nie będą podejmowane bezpośrednio przez Sprzedających. Działania osób trzecich za zgodą Sprzedających (po udzieleniu odpowiednich upoważnień) oznaczają, że czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedających (mocodawców). Sprzedający jako współwłaściciel nieruchomości jest stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji i pozwoleń dotyczących przedmiotowej Nieruchomości. W gestii samych Sprzedających (za pośrednictwem i ze środków finansowych spółki P.) jest dokonanie rozbiórki wszystkich naniesień posadowionych na Nieruchomości 1, tak by wypełnił się warunek zawarcia przez Kupującego ze Sprzedającymi przyrzeczonej umowy sprzedaży całej Nieruchomości. Sprzedający wykażą zatem aktywność w przedmiocie sprzedaży Nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, planowana przez Sprzedających sprzedaż udziałów w Nieruchomości 1 i 2 (przypadających każdemu z nich według wielkości wskazanej w opisie sprawy) będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W niniejszej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Sprzedających w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto za takim stanowiskiem przemawia także fakt, że Nieruchomość została oddana Spółce do wykorzystywania i pobierania pożytków, przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, że czynność użyczenia Nieruchomości ma nieodpłatny charakter. Tym samym, planowana transakcja zbycia Nieruchomości 1 i 2 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko w zakresie Pyt. nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W kontekście określenia stawki podatku od towarów i usług dla planowanej transakcji zbycia Nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W świetle powyższego przepisu, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z wniosku wynika, że na Nieruchomości 1 znajduje się budynek warsztatowo-socjalny, warsztatowy, budynek biurowy oraz budowle takie jak w szczególności utwardzone drogi i parkingi. Nieruchomości 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W powyższym planie przedmiotowa działka zawarta jest w jednostce oznaczonej symbolem „KDG-1”- teren drogi publicznej klasy głównej; w jednostce oznaczonej symbolem „PG/P/U-1” - teren górniczy o kierunku rekultywacji pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny oraz zabudowę usługową, oraz w jednostce oznaczonej symbolem „P/U-1” tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej. Na Nieruchomości 2 nie znajdują się żadne obiekty budowlane nierozerwalnie związane z gruntem. Obecnie trwają prace nad opracowaniem dla Nieruchomości 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego postanowienia umożliwią zabudowę nieruchomości budynkiem magazynowo-produkcyjnym. Obie strony transakcji zakładają, że na dzień transakcji plan ten nie wejdzie jeszcze w życie. W związku z tym, że Nieruchomość 2 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Kupujący przed dniem nabycia Nieruchomości zamierza uzyskać dla Nieruchomości 2 decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu terenu, która będzie przewidywać możliwość zabudowania Nieruchomości 2. Na dzień dokonania dostawy Nieruchomości 2 będzie ona objęta decyzją w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, w której zostanie on przeznaczony na cele budowlane.

Obecnie Strony transakcji ustalają warunki sprzedaży Nieruchomości i planują zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży. Planowanym warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości jest m.in. dokonanie rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości 1, a także uzyskanie przez Kupującego pozwolenia na budowę na Nieruchomości budynku magazynowo produkcyjnego. Mając na uwadze, przed dniem dokonania dostawy Nieruchomości wszelkie obiekty znajdujące się na Nieruchomości, w szczególności na Nieruchomości 1, zostaną zlikwidowane, a Kupujący będzie dysponował pozwoleniem na budowę. Intencją obu Stron jest rozbiórka oraz usunięcie wszelkich zabudowań znajdujących się na Nieruchomości 1, ale niewykluczone, że na moment dostawy Nieruchomości mogą na niej znajdować się pewne elementy lub pozostałości po budynkach, budowlach czy innych obiektach (np. fragmenty instalacji). Intencją Kupującego jest jednak nabycie niezabudowanego gruntu, na którym zostanie zrealizowana nowa inwestycja w postaci wybudowania budynku magazynowo-produkcyjnego. Co do zasady, budynki i budowle istniejące obecnie na Nieruchomości 1 nie przedstawiają dla Kupującego żadnej wartości ekonomicznej.

Należy zauważyć, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

W świetle przedstawionej treści wniosku, przywołanych przepisów z uwzględnieniem ww. wyroku należy stwierdzić, że dostawa działki, na której na moment dostawy Nieruchomości nie będą znajdowały się żadne budynki i budowle, a mogą znajdować się pewne elementy lub pozostałości po budynkach, budowlach czy innych obiektach stanowić będzie dostawę terenów niezabudowanych. W związku z tym, że na Nieruchomości 2 nie znajdują się żadne budynki czy budowle i Nieruchomość 1 stanowić będzie grunt niezabudowany zgodzić się należy z Kupującym, że Nieruchomość na moment dostawy powinna być traktowana jako grunt niezabudowany.

Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości 2 przed dniem dokonania transakcji zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zarówno miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dla Nieruchomości 1), jak i decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (dla Nieruchomości 2) przewidywać będą przeznaczenie Nieruchomości na cele budowlane. Zatem na dzień dokonania transakcji, Nieruchomość będzie stanowić tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, zbycie tej Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do transakcji zbycia Nieruchomości nie znajdzie również zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że Nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT. Nieruchomość wykorzystywana była i jest wyłącznie przez Spółkę na cele prowadzenia cegielni. W związku z tym, planowana transakcja zbycia Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Dla dostawy przedmiotowej Nieruchomości nie znajdą zastosowania również przepisy określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Dotyczą one zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli natomiast przedmiotem niniejszej dostawy będzie grunt niezabudowany na którym na moment dostawy nie będą znajdowały się żadne budynki i budowle.

W świetle dokonanej analizy należy stwierdzić, że planowana transakcja zbycia przez Sprzedających swoich udziałów w Nieruchomości 1 i 2 - jako terenu budowlanego, niewykorzystywanego wyłączenie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT - nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy planowana transakcja zbycia będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług w stawce podatku VAT w wysokości 23%.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pyt. nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Kwestie związane z odliczaniem podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, co wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Jak wskazuje art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W niniejszej sprawie, na dzień planowanej transakcji Kupujący będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a nabycie Nieruchomości gruntowej (jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%) nastąpi wyłącznie na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie opodatkowanego podatkiem VAT wynajmu powierzchni w wybudowanym na Nieruchomości budynku magazynowo-produkcyjnym. Kupujący nie planuje prowadzić działalności zwolnionej z podatku VAT. Mając to na uwadze podatek naliczony wynikający z zakupu Nieruchomości będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną VAT (inną niż sprzedaż zwolniona z VAT). Zatem Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pyt. nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygał kwestii wyłączenia bądź nie planowanej transakcji z zakresu opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Organ informuje ponadto, że w zakresie Pyt. nr 4 odnoszącego się do podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.