2015.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-985/15-4/AW
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 października 2015 r. (doręczone w dniu 21 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania sprzedaży gruntów zabudowanych i niezabudowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania sprzedaży gruntów zabudowanych i niezabudowanych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 października 2015 r. - doręczone Wnioskodawcy w dniu 21 października 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”).

W dniu 2 lutego 1999 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego wraz z żoną Wnioskodawcy („Żona”) - na zasadach wspólności ustawowej - prawo użytkowania wieczystego działki nr 130 o powierzchni 880 m², dla której prowadzona jest księga wieczysta nr („Działka nr 130”) wraz z własnością posadowionych na tej działce budynków (warsztat wulkanizacji i stacja obsługi samochodów) („Budynki”).

Budynki zostały wzniesione przez Wnioskodawcę i inną osobę fizyczną w 1970 r., przy czym ta osoba fizyczna zrzekła się w 1970 r. na rzecz Wnioskodawcy nakładów poniesionych na te budynki.

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 2 lutego 1999 r. nabycie Działki nr 130 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (jako czynność zwolniona z podatku VAT).

Budynki znajdujące się na Działce nr 130 były po 1999 r. i są do chwili obecnej przedmiotem wynajmu.

W dniu 31 marca 1999 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył wraz z Żoną - na zasadach wspólności ustawowej - prawo własności sąsiedniej niezabudowanej działki nr 39/3 o powierzchni 1.566 m2, dla której prowadzona jest księga wieczysta („Działka nr 39/3”).

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 31 marca 1999 r. nabycie Działki nr 39/3 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (jako czynność zwolniona z podatku VAT).

Dla obszaru, na którym znajduje się Działka nr 130 oraz Działka nr 39/3 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Działka nr 130 jest obecnie zabudowana (oraz będzie nadal zabudowana w chwili planowanej sprzedaży), a Działka nr 39/3 jest niezabudowana (oraz nie będzie zabudowana w chwili planowanej sprzedaży). Wnioskodawca rozważa również (przed planowaną transakcją) wystąpienie o pozwolenie na rozbiórkę Budynków znajdujących się na Działce nr 130. W takim wypadku możliwe jest że rozbiórka nie zostanie ukończona przed planowaną transakcją.

Na Działce nr 39/3 oraz Działce nr 130 Wnioskodawca prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o PIT oraz działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Jednakże ani Działka nr 130 wraz z Budynkami, ani Działka nr 39/3 nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych („Ewidencja Środków Trwałych”) w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W 2002 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy przewidującą rozbudowę i nadbudowę istniejącego na Działce nr 130 jednego z Budynków („Decyzja o Warunkach Zabudowy”). Decyzja o Warunkach Zabudowy dotyczyła terenu, na którym znajduje się Działka nr 130 oraz Działka nr 39/3.

Po nabyciu Działki nr 130, Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie Budynków w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej tych Budynków.

Wnioskodawca planuje dokonanie transakcji jednoczesnego odpłatnego zbycia (sprzedaży) Działki nr 130 i Działki nr 39/3.

Wnioskodawca rozważa również uzyskanie zgody na wyburzenie Budynków oraz rozpoczęcie wyburzania Budynków przed planowaną transakcją odpłatnego zbycia Działki nr 130.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

od momentu nabycia do dzisiaj działka nr 39/3 nigdy nie była faktycznie użytkowana;
na dzień sporządzenia tego pisma działka nr 39/3 jest ogrodzona metalowym płotem wzdłuż swoich granic;
pomimo uzyskania w 2002 r. decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 39/3 oraz uzyskania w 2003 r. przez osobę trzecią decyzji o warunkach zabudowy dla działki 39/3 na działce nr 39/3 nic nie zostało wybudowane;
działka nr 39/3 nie była nigdy przedmiotem najmu (dzierżawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, sprzedaż Działki nr 130 wraz z posadowionymi na niej Budynkami będzie co do zasady korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, co oznacza, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opcji opodatkowania VAT planowanej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT ?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku sprzedaż Działki nr 130 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenu budowlanego w sytuacji, w której Wnioskodawca uzyska pozwolenie na rozbiórkę Budynków i przed planowaną sprzedażą Działki nr 130 rozbiórka zostanie rozpoczęta (nawet w sytuacji, w której rozbiórka nie zostanie przed planowaną sprzedażą ukończona)?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku sprzedaż Działki nr 39/3 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego w rozumieniu ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca będzie zobowiązany (będzie miał prawo) do wystawienia faktury VAT dokumentującej 100% ceny sprzedaży Działki nr 39/3 i Działki nr 130 z Budynkami, bez względu na to, że działki te znajdują się w małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy i Żony?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1)

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, sprzedaż Działki nr 130 wraz z posadowionymi na niej Budynkami będzie co do zasady korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. Co oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opcji opodatkowania VAT planowanej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT: „zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynąi okres krótszy niż 2 lata”.

Art. 2 pkt 14 ustawy o VAT stanowi, iż „ilekroć w dalszych przepisach [ustawy o VAT] jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Jak wynika z ww. regulacji ustawy o VAT, podstawową kwestią dla ustalenia tego, czy dostawa budynków korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, jest ustalenie czy w odniesieniu do tych budynków doszło do tzw. „pierwszego zasiedlenia” w rozumieniu ustawy o VAT.

Art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wskazuje, że w rozumieniu ustawy o VAT, tzw. „pierwsze zasiedlenie” budynku ma miejsce w przypadku gdy nastąpi oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku po jego: (i) wybudowaniu lub (ii) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika, że do tzw. „pierwszego zasiedlenia” dochodzi np. w sytuacji, gdy budynek był przedmiotem wynajmu.

Prawo użytkowania wieczystego Działki nr 130 wraz z Budynkami zostało nabyte przez Wnioskodawcę wraz z Żoną w 1999 r. i zgodnie z aktem notarialnym nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, że Budynki po nabyciu w 1999 r. były i są do chwili obecnej przedmiotem wynajmu, to zdaniem Wnioskodawcy do tzw. „pierwszego zasiedlenia” w rozumieniu ustawy o VAT w odniesieniu do tych Budynków doszło w 1999 r.. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy transakcja odpłatnego zbycia (sprzedaży) Działki nr 130 będzie co do zasady korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

W związku z tym, że planowana transakcja odpłatnego zbycia (sprzedaży) Działki nr 130 wraz z Budynkami będzie korzystała ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, to Wnioskodawca może również wybrać opcję opodatkowania podatkiem VAT transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT zgodnie z którym „podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 [ustawy o VAT], i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części (...).”

ad. 2)

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku sprzedaż Działki nr 130 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenu budowlanego w sytuacji, w której Wnioskodawca uzyska pozwolenie na rozbiórkę Budynków i przed planowaną sprzedażą Działki nr 130 rozbiórka zostanie rozpoczęta (nawet w sytuacji, w której rozbiórka nie zostanie przed planowaną sprzedażą ukończona).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że możliwe jest aby planowana transakcja odpłatnego zbycia Działki nr 130 była opodatkowana podatkiem VAT, w sytuacji, w której Wnioskodawca odpłatnie zbywałby (sprzedawałby) Działkę nr 130 jako grunt niezabudowany. Zdaniem Wnioskodawcy jest to możliwe w sytuacji, gdy Wnioskodawca rozpocznie wyburzanie Budynków przed planowanym odpłatnym zbyciem Działki nr 130. Należy przy tym zwrócić uwagę, że z punktu widzenia podatku VAT szczególnie istotny jest aspekt ekonomiczny transakcji. Oznacza to, że analizując daną transakcję należy przede wszystkim zwrócić uwagę jaki jest cel danej transakcji. Celem sprzedaży Działki nr 130 będzie wybudowanie na niej budynków mieszkalnych przez nabywcę, co oznacza, że Budynki znajdujące się do tej pory na Działce nr 130 są dla nabywcy tej działki bez znaczenia. Z ekonomicznego punktu widzenia, nabywca zamierza bowiem nabyć sam grunt, który będzie mógł w całości przeznaczyć pod zabudowę mieszkaniową.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. C-461/08 (Don Bosco) wskazał m.in., że ,,(...) zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki.”

Jak wynika z powyższego wyroku TSUE, dla celów podatku VAT budynek nie musi być fizycznie wyburzony w momencie dostawy, aby uznać, że grunt jest niezabudowany.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach ustawy o VAT jest mowa o „terenach budowlanych”, rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak zauważono w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca w 2002 r. uzyskał Decyzję o Warunkach Zabudowy, która przewidywała rozbudowę i nadbudowę jednego z Budynków posadowionych na Działce nr 130. Z tego względu Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż Działki nr 130 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego niepodlegającą zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

ad. 3

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku planowana sprzedaż Działki nr 39/3 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego w rozumieniu ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Działki nr 39/3, sprzedaż ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach ustawy o VAT jest mowa o ‘terenach budowlanych’, rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak zauważono w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca w 2002 r. uzyskał Decyzję o Warunkach Zabudowy, która przewidywała rozbudowę i nadbudowę jednego z Budynków posadowionych na Działce nr 130, jednakże zauważyć należy, że Decyzja o Warunkach Zabudowy dotyczyła również Działki nr 39/3.

Wykładnia a contrario zwolnienia od podatku VAT z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że dostawa niezabudowanych terenów budowlanych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Definicja ”terenów budowlanych” zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT wskazuje, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z powyższymi przepisami, w sytuacji gdy dla Działki nr 39/3 nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale w stosunku do Działki nr 39/3 została wydana Decyzja o Warunkach Zabudowy, to sprzedaż Działki nr 39/3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa niezabudowanego terenu budowlanego.

Ad. 4)

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca będzie zobowiązany (będzie miał prawo) do wystawienia faktury VAT dokumentującej 100% ceny sprzedaży Działki nr 39/3 i Działki nr 130 z Budynkami, bez względu na to, że działki te znajdują się w małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy i Żony.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W związku z tym, że Działka nr 130 i Działka nr 39/3 stanowią własność (są przedmiotem użytkowania wieczystego) Wnioskodawcy i Żony w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, Wnioskodawca rozważa czy dopuszczalne będzie na gruncie ustawy o VAT udokumentowanie tej transakcji przez fakturą VAT wystawioną tylko przez Wnioskodawcę na 100% wartości ceny transakcyjnej.

W interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, organy podatkowe stoją na stanowisku, że w sytuacji gdy właścicielami nieruchomości w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej są małżonkowie, przy czym tylko jeden z nich jest podatnikiem VAT, to możliwe jest na gruncie podatku VAT aby podatek VAT związany z tą nieruchomością rozliczał tylko małżonek będący podatnikiem VAT. Stanowisko takie wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2013 r. (nr 1PPP2/443-828/13-4/MM): „Jak zostało wskazane powyżej podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży towarów i usług. Z treści przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Zainteresowana jako czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT dokonała zakupu lokali użytkowych w celu prowadzenia działalności polegającej na świadczeniu usług dzierżawy. Zatem Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wystawiania faktur dokumentujących świadczone usługi dzierżawy i rozliczania podatku należnego z tytułu świadczenia tych usług. Bez znaczenia na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego jest fakt, że lokale użytkowe stanowią współwłasność w częściach łącznych (wchodzą w skład małżeńskiej wspólności ustawowej). Mąż Zainteresowanej nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest zatem zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących świadczone usługi dzierżawy”.

Z uwagi na to, Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo (i obowiązek) do wystawienia faktury VAT dokumentującej 100% ceny sprzedaży Działki nr 39/3 i Działki nr 130 z Budynkami, bez względu na fakt, że działki te znajdują się w małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy oraz Żony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabył 2 lutego 1999 r. na podstawie aktu notarialnego prawo użytkowania wieczystego działki nr 130 wraz z posadowionymi na niej budynkami (budynek warsztatu i stacji obsługi samochodów). Wskazana transakcja była zwolniona od podatku VAT. Budynku znajdujące się na opisanej nieruchomości były od 1999 r. i są do chwili obecnej wynajmowane. W dniu 31 marca 1999 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo własności sąsiedniej działki niezabudowanej nr 39/3. Wskazana transakcja również była zwolniona od podatku VAT. Dla obszaru na którym znajdują się opisane działki nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z opisu sprawy wynika, że na wskazanych nieruchomościach Zainteresowany prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. W 2002 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy przewidującą rozbudowę i nadbudowę istniejącego na działce nr 130 jednego budynku. Wskazana decyzja dotyczyła również terenu działki nr 39/3. Jak wskazał Zainteresowany w złożonym wniosku nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków w kwocie przekraczającej 30% ich wartości początkowej. Obecnie Zainteresowany rozważa dokonanie transakcji zbycia opisanych nieruchomości.

W złożonym wniosku Zainteresowany zwrócił się w 1 pytaniu o rozstrzygnięcie kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i skorzystanie z opcji opodatkowania na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, dla transakcji sprzedaży działki nr 130.

Jak wynika z opisu prawy działka nr 130 jest zabudowana budynkami, które od 1999 r. były przedmiotem umów najmu. Nabycie działki przez Wnioskodawcę oraz jego żonę było zwolnione od podatku VAT. W odniesieniu do obiektów znajdujących się na opisanej nieruchomości Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ich ulepszenie które przekraczałyby 30% ich wartości początkowej. Zatem w świetle zaprezentowanego opisu sprawy oraz w kontekście powołanych przepisów należy uznać, że do pierwszego zasiedlenia budynków znajdujących się na działce nr 130 doszło w chwili ich wynajęcia tj. w 1999 r. Zatem należy uznać, że planowana sprzedaż działki nr 130 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym Wnioskodawca po spełnieniu warunków wskazanych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy będzie mógł skorzystać z opcji opodatkowania przedmiotowej dostawy.

Zatem konieczne jest wskazanie, że w zakresie pytania Nr 1 Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

W złożonym wniosku Zainteresowany wskazał, że rozważa możliwość wystąpienia o pozwolenie na rozbiórkę budynków znajdujących się na działce nr 130. W takim przypadku możliwe jest, że rozbiórka nie zostanie ukończona przed datą planowanej sprzedaży. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca rozpocznie rozbiórkę budynków przed datą zbycia nieruchomości.

W takim stanie sprawy Wnioskodawca zwrócił się o wyjaśnienie, czy po uzyskaniu pozwolenia na rozbiórkę budynków znajdujących się na działce nr 130 i rozpoczęciu tych prac jednak nie ukończeniu do daty sprzedaży, dostawa tej działki będzie stanowić sprzedaż terenów budowlanych.

W celu rozstrzygnięcia, czy przedmiotem dostawy jest nieruchomość zabudowana, czy niezabudowana wskazać należy na wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r., C-461/08 na który powołuje się Zainteresowany we własnym stanowisku, który stanowi: „W świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Należy wskazać, że kwestię rozbiórki szczegółowo reguluje ww. ustawa Prawo budowlane. Zgodnie z art. 42 ust. 2 tej ustawy, kierownik budowy jest zobowiązany:

prowadzić dziennik rozbiórki,
umieścić na budowie lub rozbiórce, w widocznym miejscu, tablicę informacyjną oraz ogłoszenie zawierające dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia,
odpowiednio zabezpieczyć teren budowy (rozbiórki).

Zatem mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy zaznaczyć, że po założeniu dziennika rozbiórki oraz po zabezpieczeniu terenu rozbiórki, nie będzie możliwe wykorzystanie budynków dla potrzeb stałych. Zakaz wstępu na teren prowadzonej rozbiórki wykluczy możliwość przebywania w budynkach ludzi lub zwierząt. Nie będzie też możliwe przechowywanie przedmiotów w celu ich ochrony. Po rozpoczęciu procesu rozbiórki nie będą zatem spełnione kluczowe elementy definicji budynku, zawartej w PKOB.

W konsekwencji, w momencie rozpoczęcia prac rozbiórkowych, w opisany wyżej sposób, budynki przestaną spełniać kryteria przewidziane w PKOB, natomiast teren, na którym takie obiekty się uprzednio znajdowały stanie się de facto terenem niezabudowanym.

Zatem istotne jest ustalenie, czy rozbiórka, która zostanie dokonana po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości, rozpoczyna się przed planowaną dostawą. W przypadku stwierdzenia, że prace rozbiórkowe rozpoczynają się przed dokonaniem transakcji, wówczas planowana sprzedaż będzie traktowana jako dostawa terenów niezabudowanych.

W omawianej sytuacji Wnioskodawca wystąpi o pozwolenie na rozbiórkę budynków znajdujących się na działce nr 130 i rozpocznie prace przed datą transakcji sprzedaży, jednak rozbiórka nie zostanie ukończona przed datą sprzedaży. Zatem w takich okolicznościach sprzedaż opisanej działki, której budynki będą w takcie rozbiórki będzie stanowić dostawę terenów niezabudowanych. W opisie spawy Wnioskodawca wskazał, że dla nieruchomości nr 130 uzyskał decyzję o warunkach zabudowy, zatem w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy wskazana działka będzie stanowić teren budowlany. Tym samym sprzedaż opisanej nieruchomości budowlanej będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej VAT 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, gdyż do transakcji sprzedaży opisanej działki nie będzie mieć zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zastosowania nie znajdzie również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż na działce znajdują się budynki wykorzystywane do czynności opodatkowanych a zatem nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania tego przepisu.

Zatem w kontekście wskazanych przepisów prawa oraz w odniesieniu do przedstawionego stanowiska własnego należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

W złożonym wniosku Zainteresowany zwrócił się w pytaniu Nr 3 o rozstrzygnięcie kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży działki Nr 39/3.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość nr 39/3 stanowi teren niezabudowany. W 2002 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla opisanej działki. Następnie w 2003 r. osoba trzecia uzyskała dla wskazanej działki decyzję o warunkach zabudowy, jednak nic nie zostało wybudowane. Z nadesłanego uzupełnienia do wniosku wynika, że wskazana działka nigdy nie była faktycznie użytkowana przez Wnioskodawcę oraz nie była przedmiotem najmu (dzierżawy). Na działce znajduje się ogrodzenie metalowe – płot - wzdłuż jej granic.

Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. Przy czym, w przypadku nieruchomości niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje terminu „teren niezabudowany”. Jednak w kontekście art. 29a ust. 8 ustawy o VAT należy wywnioskować, że skoro nie wyodrębnia się wartości gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli to na podstawie przepisu stanowiącego o terenach niezabudowanych zwolnieniu podlega dostawa jedynie takiej nieruchomości gruntowej (nie przeznaczonej pod zabudowę), na której nie znajdują się żadne budynki lub budowle czy też ich części. W konsekwencji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należy uznać teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części.

Z uwagi na brak definicji „budynków” i „budowli” w ustawie o podatku od towarów i usług należy wskazać, że definicja budynków i budowli została zawarta w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Jak wynika z art. 3 pkt 2 ww. ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W okolicznościach sprawy Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia działki nr 39/3 ogrodzonej wzdłuż jej granic metalowym płotem. Ogrodzenie to jest jedynym znajdującym się na działce obiektem.

W tym miejscu należy wskazać, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej. Jako obiekty budowlane rozumie konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Należy zauważyć, że w ustawie Prawo budowlane ogrodzenie zostało umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli. Zatem ogrodzenie zgodnie z Prawem budowlanym nie mieści się w definicji budowli. Budowlami są wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz obiekty budowlane, które są podobne do nich. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli.

Niewątpliwie ogrodzenie nie ma cech budowli, o której stanowi art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Ponadto nie posiada cech zbliżonych do budowli wymienionych w wyżej wskazanej normie prawnej. W konsekwencji, ogrodzenie znajdujące się na gruncie stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT. Zatem, w myśl wyżej cytowanych przepisów Prawa budowlanego, ogrodzenie samo w sobie stanowi odmienny rodzaj obiektu niż budowle zdefiniowane w ustawie Prawo budowlane. Budowla w rozumieniu Prawa budowlanego w szczególności powinna stanowić całość techniczno‑użytkową, a przedstawione w ww. przepisie wyliczenie jest katalogiem otwartym.

Skoro ogrodzenie – metalowy płot - stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT to w niniejszych okolicznościach nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie wystąpi dostawa budowli, do której można by „przypisać” grunt. Wobec tego, że na gruncie nie znajdują się inne niż ogrodzenie – budynki bądź budowle to nieruchomość, o której mowa we wniosku w myśl ustawy o podatku od towarów i usług jest gruntem niezabudowanym.

Tym samym w świetle definicji terenu budowlanego zawartej w art. 2 pkt 33 opisana nieruchomość wypełnia definicję terenu budowlanego. Zatem w odniesieniu do planowanej sprzedaży nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Ponadto sprzedaż działki nr 39/3 nie będzie również objęta zwolnieniem od podatku zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca wskazana działka nie była nigdy użytkowana, zatem nie można uznać, że była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Tym samym sprzedaż opisanego terenu budowlanego – działki nr 39/3 – będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym należy wskazać, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 3.

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomości nr 130 oraz 39/3 Wnioskodawca nabył wraz z żoną na zasadach współwłasności ustawowej. Na wskazanych działkach Zainteresowany prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Jednak nie wprowadził ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej działalności.

Zainteresowany w pytaniu Nr 4 zwrócił się o rozstrzygnięcie kwestii obowiązku udokumentowania fakturą VAT sprzedaży wskazanych nieruchomości i wykazania na fakturze 100% ceny sprzedaży, bez względu na fakt, że działki stanowią współwłasność Zainteresowanego i Jego żony.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z ust. 3 art. 106b ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z treścią art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m. in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa.

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, zatem Wnioskodawca powinien opodatkować sprzedaż całej Nieruchomości wraz z budynkami i zgodnie z art. 106b ustawy wykazać na fakturze VAT 100% ceny sprzedaży.

Tym samym należy wskazać, że w odniesieniu do pytania Nr 4 Zainteresowany przedstawił prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w części dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin