Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.490.2018.1.BS
z 17 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 listopada 2018 r. (data wpływu 23 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku wygaśnięcia Zobowiązań Wnioskodawcy wobec Spółki Celowej na skutek konfuzji w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki Celowej, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku wygaśnięcia Zobowiązań Wnioskodawcy wobec Spółki Celowej na skutek konfuzji w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki Celowej, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną i należy do grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), która prowadzi działalność gospodarczą w branży nieruchomościowej. Wnioskodawca podlega i na dzień wystąpienia zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem podlegać będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w zakresie całości swoich dochodów.

Grupa funkcjonuje w strukturze opartej na spółce holdingowej, którą jest Wnioskodawca, oraz spółkach celowych o zróżnicowanej formie prawnej, które to spółki powoływane są do realizacji poszczególnych inwestycji deweloperskich.

Prowadzenie działalności nieruchomościowej w formie spółek celowych jest podyktowane wymogami biznesowymi, przede wszystkim wymogami banków, które udzielają finansowania na przedsięwzięcia nieruchomościowe (deweloperskie) realizowane przez Grupę. Mianowicie, banki udzielając finansowania wymagają, aby każde z realizowanych przedsięwzięć nieruchomościowych było prowadzone przez odrębny, celowo do tego powołany podmiot z Grupy.

Spółki celowe po zakończeniu realizacji przedsięwzięć, do których zostały powołane, są likwidowane. Jedną ze spółek, która zakończyła realizację własnego przedsięwzięcia nieruchomościowego, jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca jest udziałowcem (dalej: „Spółka Celowa”). W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza rozwiązać Spółkę Celową poprzez przeprowadzenie jej likwidacji w trybie art. 270-290 kodeksu spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1577 z późń. zm., dalej „KSH”). W ramach podziału majątku likwidacyjnego Wnioskodawca otrzyma majątek likwidacyjny Spółki Celowej.

Wnioskodawca posiada zobowiązania wobec Spółki Celowej z tytułu pożyczek, emisji weksli oraz transakcji handlowych (dalej: „Zobowiązania”), które do momentu rozwiązania Spółki Celowej nie zostaną uregulowane. W konsekwencji, w wyniku likwidacji Spółki Celowej Wnioskodawca otrzyma majątek likwidacyjny, w skład którego wchodzić będą wierzytelności przysługujące Spółce Celowej wobec Wnioskodawcy.

Wierzytelności przysługujące Spółce Celowej względem Wnioskodawcy na moment zaistnienia zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem nie będą przedawnione.

Otrzymanie majątku Spółki Celowej przez Spółkę w wyniku podziału majątku likwidacyjnego spowoduje, że Zobowiązania wygasną z mocy prawa. Nastąpi bowiem tzw. konfuzja (łac. confusio), czyli sytuacja w której następuje połączenie w rękach tego samego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi oraz skorelowanych z tymi prawami obowiązków dłużnika.

W związku z opisanym powyżej zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że wygaśnięcie przedmiotowych Zobowiązań nie podlega opodatkowaniu po jego stronie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wygaśnięcia Zobowiązań Wnioskodawcy wobec Spółki Celowej na skutek konfuzji w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki Celowej, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wygaśnięcia Zobowiązań Wnioskodawcy wobec Spółki Celowej na skutek konfuzji w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki Celowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Konfuzja – konstrukcja prawna oraz skutki podatkowe.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, w wyniku likwidacji i otrzymania majątku Spółki Celowej przez Wnioskodawcę wierzytelności Spółki Celowej względem Wnioskodawcy przejdą do majątku Wnioskodawcy. W konsekwencji ten sam podmiot (tj. Wnioskodawca) stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem z tytułu tego samego stosunku zobowiązaniowego. Dojdzie zatem do zlania się w jednej osobie dłużnika i wierzyciela tych stosunków zobowiązaniowych, a w rezultacie – do wygaśnięcia z mocy prawa w drodze tzw. konfuzji Zobowiązań Wnioskodawcy oraz skorelowanych z nimi wierzytelności (strony powstałego wcześniej stosunku zobowiązaniowego staną się tożsame i Zobowiązania oraz odpowiadające im wierzytelności przestaną istnieć).

Instytucja konfuzji nie została uregulowana wprost w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025; dalej „Kodeks cywilny”), ale w doktrynie prawa cywilnego ugruntowało się rozumienie konfuzji jako połączenia w jednym podmiocie osoby wierzyciela i dłużnika, prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania (wierzytelności i długu). Ze względu na fakt, iż byłoby sprzeczne z istotą stosunku prawnego pozostawanie „swoim” wierzycielem i dłużnikiem, prawa i obowiązki wynikające ze zobowiązania wygasają ze względu na zanik istotnych elementów konstrukcji stosunku zobowiązaniowego, jakim są dwie strony zobowiązania.

W ocenie Wnioskodawcy, wygaśniecie w wyniku opisanej powyżej konfuzji Zobowiązań w związku z otrzymaniem majątku likwidacyjnego Spółki Celowej przez Wnioskodawcę nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”) nie definiuje pojęcia przychodu podlegającego opodatkowaniu. Artykuł 12 ust. 1 ustawy o CIT wymienia jedynie otwarty katalog przysporzeń, które stanowią przychody dla celów opodatkowania. Katalog ten nie obejmuje wygaśnięcia zobowiązań z mocy prawa w drodze konfuzji. Z kolei art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT stanowi jedynie, że przychodem podatkowym jest „wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy”.

Zatem na mocy tego przepisu przychód mógłby powstać tylko w przypadku:

• przedawnienia zobowiązania lub
• umorzenia zobowiązania.
  
  

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku nie nastąpi przedawnienie, o którym mowa w Kodeksie cywilnym, gdyż do momentu rozwiązania Spółki Celowej nie upłynie okres niezbędny do przedawnienia przedmiotowych Zobowiązań. Nie będzie miało również miejsca umorzenie zobowiązań, które występuje w sytuacji zwolnienia z długu dokonywanego przez wierzyciela za zgodą dłużnika.

Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego, w przypadku zwolnienia z długu zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W rezultacie, by skutecznie doszło do zwolnienia z długu konieczne jest, by wierzyciel złożył oświadczenie woli o zwolnieniu, a dłużnik potwierdził, że takie zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu stanowi więc rodzaj umowy wierzyciela z dłużnikiem.

W kontekście konfuzji, do której dochodzi w wyniku otrzymania majątku likwidowanej Spółki Celowej, wygaśnięcie Zobowiązań w tym przypadku nie jest następstwem zawarcia między wierzycielem a dłużnikiem porozumienia w przedmiocie zwolnienia z długu. Żaden z podmiotów nie składa bowiem względem drugiego oświadczenia w charakterze wierzyciela lub dłużnika w odniesieniu do określonego zobowiązania. Do wygaśnięcia zobowiązania dochodzi w następstwie innego niż umowa o zwolnienie z długu zdarzenia prawnego, jakim jest rozwiązanie spółki i otrzymanie majątku likwidacyjnego. Zatem w opisywanej sytuacji, gdzie wygaśnięcie Zobowiązań nastąpi z mocy prawa, nie dojdzie również do zwolnienia z długu.

W świetle powyższego, konfuzja Zobowiązań i wierzytelności w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę przedmiotowych wierzytelności w majątku likwidacyjnym Spółki Celowej, nie może zostać uznana za przypadek umorzenia zobowiązania. Wygaśnięcie zobowiązań nastąpi z mocy prawa, a strony stosunku zobowiązaniowego nie będą składać, ani w sposób bezpośredni, ani dorozumiany, żadnych oświadczeń o zwolnieniu z długu. W konsekwencji, art. 12 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania w tej sytuacji.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowania w opisanych okolicznościach nie będzie miał również art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, który stanowi, że przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. W zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy niniejszy wniosek, nie dojdzie do nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, zaś po stronie Wnioskodawcy jak również Spółki Celowej nie wystąpi jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Co więcej, wygaśnięcie Zobowiązań z powodu konfuzji nastąpi z mocy samego prawa, a w wyniku likwidacji Wnioskodawca oraz Spółka Celowa nie będą dokonywać między sobą jakichkolwiek świadczeń wzajemnych (czy to odpłatnych, czy to nieodpłatnych).

Praktyka interpretacyjna oraz orzecznicza.

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego poglądem, przychodami podatkowymi, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT są co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym. Takie podejście znalazło potwierdzenie, między innymi, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2016 r. (sygn. II FSK 3066/14). Sąd stwierdził w nim, że do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Z powyższych uwag wynika, że jako przychód dla celów podatkowych należy traktować tylko takie zdarzenia, które powodują rzeczywisty wzrost majątku podatnika. Również w wyroku z 14 maja 1998 r. (sygn. SA/Sz 1305/97) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wygaśnięcia Zobowiązań Wnioskodawcy wobec Spółki Celowej na skutek konfuzji, tj. połączenia w rękach tej samej osoby (tj. Wnioskodawcy) praw (wierzytelności) i sprzężonych z nimi zobowiązań w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki Celowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższy wniosek znajduje odzwierciedlenie w aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Organy podatkowe potwierdzają, że konfuzja wierzytelności i zobowiązań nie jest traktowana jako zdarzenie, które powinno rodzić obowiązek wykazania przychodu do opodatkowania. Przykładowo, wskazać można na następujące rozstrzygnięcia, wydane na gruncie stanów faktycznych związanych z likwidacją spółek kapitałowych, w których organy podatkowe, zgadzając się z wnioskodawcą, odstępowały od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 4 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-1086/15-2/JBB „Wobec powyższego, Wnioskodawca jest zdania, iż nie można stwierdzić, że zdarzenie to (konfuzja zobowiązań i wierzytelności pożyczkowych) skutkuje dla niego powstaniem jakiegokolwiek przychodu. Należy bowiem wskazać iż konfuzja wskazana w opisie zdarzenia przyszłego spowoduje wygaśnięcie stosunku prawnego wynikającego z udzielonych pożyczek, przy jednoczesnym braku spełnienia świadczenia przez dłużnika. Zatem wprawdzie Wnioskodawca nie będzie już zobowiązany do spłaty długu, ale jednocześnie przestanie istnieć składnik majątku Wnioskodawcy w postaci wierzytelności. Dodatkowo, należy podkreślić, iż w tej sytuacji po stronie Wnioskodawcy nie dochodzi również do zmiany w jego majątku (zmniejszeniu ulegną w identycznej wartości aktywa oraz pasywa). W konsekwencji Wnioskodawca nie uzyska żadnego przysporzenia. Brak przysporzenia skutkuje zaś brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o CIT.”;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 11 marca 2015 r., Znak: ILPB4/423-571/14-2/ŁM „(...) Wnioskodawca stoi na stanowisku, że konfuzja zobowiązania, do której dojdzie po stronie Wnioskodawcy, nie doprowadzi do powstania jakiegokolwiek przysporzenia, a w konsekwencji nie będzie skutkować powstaniem przychodu dla Spółki”;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 18 lipca 2014 r., Znak: IPPB3/423-450/14-2/EŻ „Wygaśnięcie zobowiązania na skutek konfuzji nie doprowadzi do jakiegokolwiek przyrostu majątku po stronie Wnioskodawcy. Wprawdzie Spółka nie będzie już zobowiązana do spłaty długu, ale jednocześnie przestanie istnieć składnik majątku Spółki w postaci Wierzytelności otrzymanej w ramach podziału majątku likwidacyjnego. W konsekwencji, zmniejszeniu ulegną (w identycznej wartości) aktywa oraz pasywa Spółki, a Spółka nie uzyska żadnego przysporzenia. Brak przysporzenia skutkuje zaś brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o CIT”;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 27 lutego 2014 r., Znak: IPPB3/423-985/13-2/JBB „Mając na uwadze powyższe, w momencie likwidacji Spółki i przejęcia jej majątku przez Wnioskodawcę dojdzie do zaniku niezbędnych elementów stosunku zobowiązaniowego – praw wierzyciela i zobowiązania dłużnika. W konsekwencji, gdy nastąpi zespolenie w ramach jednej osoby prawnej wierzyciela i dłużnika, wzajemne prawa i obowiązki z tytułu umowy obligacji ulegną wygaśnięciu z mocy prawa”.
  
  

Konsekwencje podatkowe konfuzji wierzytelności i zobowiązań zostały również potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych przez nie indywidualnych interpretacjach podatkowych w analogicznych stanach faktycznych dotyczących łączenia się spółek, w tym w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 22 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.344.2017.l.JP;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 11 kwietnia 2017 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.49.2017.l.EŻ;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 16 grudnia 2016 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.1009.2016.l.EŻ;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 4 kwietnia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-204/16/AW;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 1 lutego 2016 r., Znak: IPPB5/4510-1092/15-2/IŚ;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 28 października 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-366/15/AK;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 8 stycznia 2015 r., Znak: IPPB5/423-1033/14-2/IŚ.

Tezy zawarte w powyższych interpretacjach w pełni znajdują zastosowanie do przypadku Wnioskodawcy objętego niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych konfuzji zobowiązań Wnioskodawcy dotyczących pożyczek, emisji weksli i transakcji handlowych dot. kwoty głównej tych zobowiązań. Nie odniesiono się w tym względzie do części odsetkowej tych zobowiązań, bowiem ani z opisu zdarzenia przyszłego, ani z pytania i stanowiska Wnioskodawcy w sprawie nie wynika kwestia dot. zobowiązań odsetkowych.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Jednocześnie zauważyć należy, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądów administracyjnych nie przeczą tezom prezentowanych w niniejszym rozstrzygnięciu. Z uwagi jednak na fakt, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem ww. wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.