INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej kosztów noclegów, wyżywienia i przejazdów ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników podwykonawców,
• prawidłowe - w części dotyczącej przedmiotowych kosztów ponoszonych przez Spółkę na rzecz zleceniobiorców.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) spółki działającej pod firmą Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka).

Spółka świadczy na terenie kraju i innych państw Unii Europejskiej, a także na terenie państw trzecich usługi budowy stoisk targowych i wystawowych, oraz sprzedaż gotowych elementów stoisk targowych i wystawowych na zamówienie klientów prezentujących swoją ofertę lub agencji reklamowych.

Wyżej wymienione czynności świadczone są na rzecz kontrahentów zagranicznych (podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty lub na terytorium państw trzecich) oraz podmiotów krajowych. Spółka przy realizacji sprzedaży usług i elementów korzysta z pracy własnych pracowników, osób zatrudnionych na umowę zlecenie (dzieło), jak również firm podwykonawców.

Podwykonawcy i zleceniobiorcy wykonują na Jej rzecz czynności pomocnicze, takie jak: wykonanie poszczególnych elementów stoiska, zaprojektowanie części lub całego stoiska, pakowanie i rozpakowywanie elementów stoiska, a także ich montaż i demontaż, gdy świadczona jest usługa budowy stoiska.

Z uwagi na konieczność szybkiego i sprawnego wykonania zleconych prac, Spółka zamierza podpisać z podwykonawcami umowę, z której będzie wynikało, że koszty noclegów, wyżywienia i innych wydatków związanych z przejazdem do miejsca wykonywania czynności pracowników podwykonawców (w tym bilety komunikacji samochodowej, kolejowej lub lotniczej), sfinansowane będą przez Spółkę i będą stanowiły dla Jej wspólników koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie ww. koszty nie będą refakturowane na podwykonawców.

Również w umowach ze zleceniobiorcami będzie zapis mówiący, że przedmiotowe koszty sfinansowane będą przez Spółkę (której wspólnikiem jest Wnioskodawca) i nie będą obciążać zleceniobiorców.

Przedstawiony sposób rozliczania podyktowany jest faktem, że Spółka odpowiada przed zamawiającym za terminowe wykonanie zamówienia i jest Ona organizatorem i koordynatorem całości prac, więc dokonywać będzie rezerwacji na konkretne terminy zarówno noclegów, jak i przejazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty noclegów, wyżywienia i przejazdów ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników podwykonawców stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki koszty uzyskania przychodów...
2. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty ponoszone przez Spółkę na rzecz zleceniobiorców stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty noclegów, wyżywienia i przejazdów ponoszone na rzecz pracowników podwykonawców oraz na rzecz zleceniobiorców stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszenie przedmiotowych kosztów ma związek z osiąganiem przychodów przez Wnioskodawcę, ponieważ następuje ono w celu realizacji budowy stoisk targowych i wystawowych oraz sprzedaży gotowych elementów. Ww. koszty są jednym z elementów kalkulacji kosztów realizacji danego projektu (takim samym jak np. koszty zakupu surowców, materiałów). Konsekwentnie koszt ten przekłada się na wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę (której wspólnikiem jest Wnioskodawca) od podmiotów zlecających wykonanie stoisk targowych i wystawowych. Tym samym, należy uznać, że spełniony jest wymóg wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej kosztów noclegów, wyżywienia i przejazdów ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników podwykonawców,
• prawidłowe - w części dotyczącej przedmiotowych kosztów ponoszonych przez Spółkę na rzecz zleceniobiorców.
  
  

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym, nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni jej wspólnicy. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Zgodnie z ust. 1 powołanego w zdaniu poprzednim artykułu, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednie, jak i koszty pośrednie, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z treścią powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wprawdzie wydatki poniesione na noclegi, wyżywienie i przejazdy na rzecz pracowników podwykonawców niebędących pracownikami Spółki, zajmującej się świadczeniem usług budowy stoisk targowych i wystawowych oraz sprzedażą gotowych elementów stoisk targowych i wystawowych na zamówienie klientów prezentujących swoją ofertę lub agencji reklamowych, nie zostały wprost wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ww. ustawy, jednakże nie upoważnia to podatnika do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów własnej działalności gospodarczej, bowiem między tymi kosztami a przychodem (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Wydatki te muszą również dotyczyć określonego źródła przychodów, którym w przypadku będącym przedmiotem wniosku jest działalność gospodarcza Spółki.

Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w szczególności to, że Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej wydatki ponoszone za firmy zewnętrzne (związane z zapewnieniem noclegów, wyżywienia i przejazdów ich pracownikom), stwierdzić należy, że wydatki te jako ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego (za inny podmiot gospodarczy), a więc nie dotyczące Spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami innego podmiotu, gdyż wiążą się, co do zasady, z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą, a nie z działalnością Spółki.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty noclegów, wyżywienia i przejazdów ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników podwykonawców nie stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku wskazano również, że Spółka ponosi koszty noclegów, wyżywienia i przejazdów z tytułu podróży osób, z którymi zawarto umowy zlecenia. Z umów zlecenia wynika, że przedmiotowe koszty sfinansowane będą przez Spółkę, której wspólnikiem jest Wnioskodawca i nie będą obciążały zleceniobiorców.

W katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na diety bądź inne należności, w związku z wyjazdami służbowymi zleceniobiorców.

Z przedstawionych informacji wynika, iż Spółka zawarła umowy z podwykonawcami, których pracownicy będą świadczyć na Jej rzecz usługi, jak również umowy zostały zawarte ze zleceniobiorcami.

W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, iż wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki na rzecz zleceniobiorców, niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy.

Mając zatem na uwadze treść art. 5, art. 15 i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki z powyższego tytułu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki, proporcjonalnie do Jego udziału.

Reasumując, jeżeli Spółka zawarła umowy zlecenia z osobami niebędącymi pracownikami podwykonawcy, to ponoszone przez Spółkę na rzecz zleceniobiorców wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy jako wspólnika tej Spółki, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.