Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.613.2018.1.MR
z 6 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania Nieruchomości na potrzeby własne w celu dalszego wykorzystywania na potrzeby najmu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania Nieruchomości na potrzeby własne w celu dalszego wykorzystywania na potrzeby najmu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2018 r., poz. 646, z późn. zm., dalej: Prawo przedsiębiorców).

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (dalej: Przedsiębiorstwo) Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomości (grunty i budynki) objęte małżeńską wspólnością majątkową lub stanowiące element jego majątku osobistego (dalej: Nieruchomości).

Wnioskodawca odliczył całość podatku naliczonego VAT w związku z poniesionymi nakładami na nabycie lub wytworzenie Nieruchomości, a także ich późniejsze użytkowanie (w tym dokonywanie niezbędnych remontów i modernizacji).

Nieruchomości zostały zaliczone do środków trwałych Przedsiębiorstwa i podlegają amortyzacji w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych (za wyjątkiem gruntów), ich wartość jest większa niż 15.000.00 zł, a Nieruchomości nie są budynkami o charakterze mieszkalnym.

Aktualnie Wnioskodawca planuje przekształcenie prowadzonego Przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka przekształcona).

W związku z planowanym przekształceniem Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca planuje przenieść Nieruchomości do majątku prywatnego. Przy czym co istotne, sposób ich wykorzystania nie ulegnie zmianie, gdyż będą one wynajmowane Spółce przekształconej w ramach tzw. najmu prywatnego. W szczególności Nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby osobiste, tj. przykładowo na cele mieszkaniowe.

Najem Nieruchomości będzie mieć charakter prywatny, ciągły, służący celom zarobkowym. W okresie pomiędzy wyłączeniem Nieruchomości z Przedsiębiorstwa do majątku prywatnego i powstaniem Spółki przekształconej (data zależna od momentu rejestracji Spółki przekształconej w KRS, na którą Wnioskodawca nie będzie miał wpływu) Nieruchomości będą nadal wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności, jednak nie należąc do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (związanego z Przedsiębiorstwem).

Z chwilą rejestracji Spółki przekształconej Wnioskodawca planuje rozpoczęcie najmu Nieruchomości. Nieruchomości nie będą w tym okresie, ani następnie po rozpoczęciu ich wynajmu, wykorzystywane do zaspokajania potrzeb osobistych podatnika i osób mu najbliższych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do likwidacji Przedsiębiorstwa, bowiem w rozumieniu przepisów dotyczących podatku dochodowego zostanie ono przekształcone w spółkę i będzie kontynuowało prowadzą działalność, na podstawie art. 93a § 4 Ordynacji podatkowej.

Natomiast działalność w rozumieniu przepisów Ustawy VAT będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę w zakresie najmu Nieruchomości.

W ramach działalności w zakresie najmu Nieruchomości Wnioskodawca nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy VAT i będzie wykonywał ten najem jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym:

1. wycofanie do majątku prywatnego Nieruchomości wykorzystywanych w ramach Przedsiębiorstwa stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT;
2. wycofanie Nieruchomości z Przedsiębiorstwa do majątku prywatnego Wnioskodawcy z przeznaczeniem na dalszy najem (najem prywatny) będzie rodzić skutki w postaci korekty podatku naliczonego VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym:

Ad 1

Wycofanie do majątku prywatnego Nieruchomości wykorzystywanych w ramach Przedsiębiorstwa nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2

Wycofanie Nieruchomości z Przedsiębiorstwa do majątku prywatnego Wnioskodawcy z przeznaczeniem na dalszy najem (najem prywatny) nie będzie rodzić skutków w postaci korekty podatku naliczonego VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej: Ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Pod pojęciem towarów, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zaś w świetle przepisów Kodeksu cywilnego nie ulega wątpliwości, że Nieruchomości stanowią rzeczy, a zatem przedmiotem niniejszego wniosku są towary, w rozumieniu Ustawy VAT.

Zgodnie z powołanymi przepisami, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, jednakże zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, także niektóre inne formy rozporządzenia własnością są uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z ww. art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie powołany przepis nie będzie mieć zastosowania. W pierwszej kolejności należy wskazać, że nie dojdzie do zmian własnościowych przedmiotowych Nieruchomości, bowiem obecnie stanowią one własność Wnioskodawcy (lub współwłasność małżonków, co zostało dokładniej opisane w opisie zdarzenie przyszłego), co nie ulegnie zmianie po dokonaniu zaplanowanych działań opisanych w zdarzeniu przyszłym. Nie dojdzie zatem ani do darowizny wskazanej w pkt 2 powołanego przepisu, ani przekazania na rzecz innych osób wskazanych powyżej w pkt 1 powołanego przepisu.

Ponadto, przyjmując możliwość zaistnienia sytuacji, o której mowa w pkt 1 powyższego przepisu należy wskazać, że przeniesienie Nieruchomości do majątku prywatnego nie będzie dokonane na cele osobiste Wnioskodawcy, ponieważ w dalszym ciągu będą one wykorzystywane na cele działalności gospodarczej w formie tzw. najmu prywatnego.

Działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu warto wskazać, że definicja działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT jest szersza niż definicja działalności gospodarczej, o której mowa w Prawie przedsiębiorców, czy też ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa PIT). Ocena tego czy coś jest działalnością gospodarcza może być różna na gruncie wyżej wskazanych ustaw oraz Ustawy VAT.

Zgodnie z przywoływanym powyżej art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest wykorzystywanie składników majątku w sposób trwały dla celów zarobkowych. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca świadcząc usługi najmu w sposób ciągły dla celów zarobkowych będzie prowadził w tym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będąc zarejestrowanym podatnikiem dokonując wynajmu składników majątku prywatnego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców oraz Ustawy PIT) będzie z tytułu tych czynności podatnikiem podatku VAT.

Wobec powyższego, nie ma znaczenia dla oceny na gruncie podatku VAT dokonanie wycofania danych składników majątkowych z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dopiero przekazanie ich na cele osobiste podatnika.

Ustawa VAT nie definiuje potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że przez cele osobiste podatnika należy rozumieć zaspokajanie jego potrzeb osobistych (w odniesieniu do nieruchomości będą to np. własne cele mieszkaniowe). Zatem, nie będzie to dotyczyć sytuacji zmiany sposobu wykorzystywania danych towarów, np. z wykorzystywania ich w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na przeznaczenie ich na wynajem poza tą działalnością. W takim wypadku nie dochodzi bowiem do zaspokojenia potrzeb osobistych w rozumieniu podatku VAT, bowiem ten sposób ich wykorzystania jest także uznawany za działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT, a tym samym nie może stanowić zaspokajania potrzeb osobistych w rozumieniu Ustawy VAT.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe, należy wskazać, że z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy może dojść do sytuacji, gdy Nieruchomości zostaną wycofane z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a ich wynajem na rzecz Spółki przekształconej rozpocznie się w późniejszym okresie. Wynika to z konieczności wycofania Nieruchomości przed rozpoczęciem procesu przekształcenia oraz powstaniem Spółki przekształconej (i rozpoczęciem najmu), które nastąpi dopiero z chwilą wpisu jej do odpowiedniego rejestru. Jednakże w międzyczasie, mimo wycofania Nieruchomości z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie ona cały czas (bez przerwy) wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, w tym również od momentu jej wycofania do momentu powstania Spółki przekształconej i rozpoczęcia najmu.

Przy czym, jak zostało wykazane powyżej, w tym okresie nie dojdzie do przekazania czy nawet wykorzystania ich na cele osobiste Wnioskodawcy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT, gdyż Nieruchomości będą cały czas wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności opodatkowanej, tj. polegającej na najmie Nieruchomości.

Takie rozumienie powołanych wyżej przepisów zostało potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.287.2018.l.AW;
2. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 stycznia 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4012.496.2017.1.JK;
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. 0461-ITPP2.4512.926.2016.1.AD;
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. IBPP1/4512-884/15/MS;
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. ILPP2/4512-1-342/15-4/EN.
   
   

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przesunięcie Nieruchomości do jego majątku prywatnego nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Ad 2

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego VAT oraz zwrotu odliczonego podatku w związku z wycofaniem Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy VAT.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek VAT został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku zmiany sposobu wykorzystywania nieruchomości lub innych rzeczy, co do których podatnik miał prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego VAT w momencie nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie, podatnik co do zasady ma obowiązek skorygowania podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 Ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 Ustawy VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 Ustawy VAT).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 Ustawy VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 Ustawy VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi,
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z art. 91 ust. 7 Ustawy VAT, przepisy ust. l-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. Korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a Ustawy VAT).

Ponadto, zgodnie z art. 90a ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania te nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10a, zastosowaną przy odliczeniu.

Powyższe regulacje nie znajdą zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, ponieważ:

• pomimo, że Nieruchomości zostaną wycofane z Przedsiębiorstwa nadal będą mieć związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (najmem);
• wynajem Nieruchomości na cele niemieszkalne nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT (zwolnienie dotyczące usług w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe), i będzie opodatkowany zgodnie z art. 146a pkt 1 Ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawką 23%.
  
  

Zatem, jak wynika z powyższego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego VAT w odniesieniu do Nieruchomości ze względu na brak zmiany przeznaczenia tych Nieruchomości w wyniku dokonania operacji gospodarczej, o której mowa w zdarzeniu przyszłym.

Takie rozumienie powołanych wyżej przepisów zostało potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.287.2018.1.AW;
2. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 stycznia 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4012.496.2017.1.JK;
3. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.110.2017.2.KBR;
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2017 r., sygn. 0461-ITPP2.4512.926.2016.1.AD;
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. IBPP1/4512-884/15/MS.
   
   

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wycofania Nieruchomości z Przedsiębiorstwa do jego majątku prywatnego, które w dalszym ciągu będą wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT, tj. będą wynajmowane Spółce przekształconej, nie będzie zobowiązywany do dokonywania korekty podatku naliczonego VAT związanego z wytworzeniem lub nabyciem Nieruchomości, a także ich późniejszym użytkowaniem (w tym w zakresie niezbędnych remontów i modernizacji), a ponadto także samo przeniesienie Nieruchomości do majątku prywatnego nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.