2016.01.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-884/15/MS
z 25 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 listopada 2015 r. (data złożenia 6 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 15 stycznia 2016 r. (data złożenia 15 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania składników majątkowych z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia ich do wynajmu prywatnego oraz korekty podatku naliczonego w związku z tą czynnością - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. do tut. organu złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania składników majątkowych z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia ich do wynajmu prywatnego oraz korekty podatku naliczonego w związku z tą czynnością.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 15 stycznia 2016 r. (data złożenia 15 stycznia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji. Wnioskodawca jest w związku małżeńskim, w którym na mocy zawartej z współmałżonkiem umowy obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy ujęte są m.in. stanowiące majątek osobisty Wnioskodawcy: nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem biurowym, halą, magazynem, ogrodzeniem i kostką brukową a także związane z tą nieruchomością: system alarmowy, system kamer przemysłowych, oświetlenie terenu, piece grzewcze i szlabany (łącznie dalej zwane także przedmiotowymi składnikami majątkowymi).

Od chwili nabycia nieruchomości gruntowej w 2008 r., Wnioskodawca ponosił nakłady na jej ulepszenie a wartość tych nakładów do chwili obecnej przekroczyła 30% wartości nabytej nieruchomości. Od nakładów odliczano podatek VAT. Na zakup nieruchomości gruntowej wchodzącej w skład przedmiotowych składników majątkowych Wnioskodawca zaciągnął kredyt, rozliczany w działalności gospodarczej, który nie został do chwili obecnej spłacony. W chwili obecnej Wnioskodawca jako przedsiębiorca chce w myśl art. 5841 Kodeksu spółek handlowych przekształcić się (prowadzoną przez siebie jednoosobową działalność gospodarczą) w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwaną także spółką przekształconą). Z chwilą dokonania przekształcenia tj. z chwilą wpisu przez sąd rejestrowy spółki przekształconej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS), jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie z mocy ustawy wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza jeszcze przed rozpoczęciem procesu przekształcenia wycofać z działalności gospodarczej i z ewidencji środków trwałych wyżej wymienione przedmiotowe składniki majątkowe wraz z kredytem na zakup nieruchomości wchodzącej w skład przedmiotowych składników majątkowych oraz przenieść je do własnego majątku prywatnego. Przedmiotowe składniki majątkowe zostaną wycofane ze środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy w dniu 31 grudnia 2015 r. natomiast planowany proces przekształcenia w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością skutkujący wpisem spółki przekształconej do rejestru KRS Wnioskodawca przewiduje przeprowadzić w kilka miesięcy licząc od dnia 31 grudnia 2015 r.

Od momentu wycofania przedmiotowych składników majątkowych z działalności gospodarczej oraz z ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza przedmiotowe składniki majątkowe wynajmować innym podmiotom gospodarczym (w tym podmiotom, którym wynajmował dotychczas jak również nowym podmiotom), z tytułu majątku prywatnego niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (jednakże na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej polegającej na otrzymywaniu z tego tytułu wynagrodzenia).

Z chwilą zarejestrowania spółki przekształconej w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS), Wnioskodawca zamierza na nowo zarejestrować jednoosobową działalność gospodarczą prowadzoną jako osoba fizyczna i rozpocząć prowadzenie działalności m.in. w zakresie najmu (PKD 68.20.Z). Następnie przedmiotowe składniki majątkowe Wnioskodawca zamierza wnieść do majątku tej nowo rozpoczętej działalności gospodarczej i związanej z nią ewidencji środków trwałych i w ramach tej działalności wynajmować je innym podmiotom gospodarczym (w tym podmiotom, którym wynajmował dotychczas, jak również nowym podmiotom oraz spółce przekształconej, której Wnioskodawca będzie udziałowcem, na podstawie umowy najmu). Od momentu wycofania (jeszcze przed planowanym przekształceniem) przedmiotowych składników majątkowych wraz z zaciągniętym kredytem na zakup nieruchomości ze środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, będą przez Wnioskodawcę wykonywane ciągłe i nieprzerwane czynności polegające na wykorzystywaniu przedmiotowych składników majątkowych dla celów zarobkowych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji jest działalnością jednoosobową osoby fizycznej.
Wszystkie wymienione składniki wypisane we wniosku (cała nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem biurowym, halą, magazynem, ogrodzeniem, kostką brukową, a także związane z tą nieruchomością system alarmowy, system kamer przemysłowych, oświetlenie terenu, piece grzewcze i szlabany), które Wnioskodawca wycofa ze środków trwałych bez wyjątku będą przedmiotem najmu prywatnego.
Świadcząc usługi najmu prywatnego wskazanych składników majątkowych Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT i nie będzie korzystał ze zwolnienia od VAT.
Po wycofaniu wskazanych składników majątkowych Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał ich na cele prywatne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wycofanie środków trwałych w tym nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie ich na wynajem w ramach majątku prywatnego winno być potraktowane jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie środków trwałych z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego, w ramach którego będą one wynajmowane nie powinno być potraktowane jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez odpłatną dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 2 u.p.t.u. rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym wycofanie składników majątku z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego nie będzie stanowić przekazania tych składników na cele osobiste Wnioskodawcy, gdyż składniki te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych polegających na świadczeniu usług najmu.

W tym miejscu warto wskazać, iż definicja działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (dalej również u.s.d.g.) czy też ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena tego czy coś jest działalnością gospodarcza może być różna na gruncie ww. ustaw oraz ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przywoływanym powyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest wykorzystywanie składników majątku w sposób trwały dla celów zarobkowych. Powyższe oznacza, iż Wnioskodawca świadcząc usługi najmu w sposób ciągły dla celów zarobkowych będzie prowadził w tym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będąc zarejestrowanym podatnikiem dokonując wynajmu składników majątku prywatnego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu u.s.d.g. oraz u.p.d.o.f.) będzie z tytułu tych czynności podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegającym na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, „prywatny” najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe składniki majątkowe nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i z ewidencji środków trwałych, nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, że oddanie składników majątku w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem wycofanie z działalności gospodarczej przedmiotowych składników majątku a następnie wynajmowanie ich na zasadzie „najmu prywatnego” na rzecz innych podmiotów oraz w dalszej kolejności również na rzecz spółki kapitałowej, w której Wnioskodawca będzie udziałowcem, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług ani też Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonywania korekt w VAT z tytułu zmiany stopnia wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej.

Stanowisko swoje Wnioskodawca oparł na pozytywnej opinii zawartej w Interpretacji indywidualnej sygnatura: ILPP2/4512-1-342/15-4/EN z dnia 8 lipca 2015 r. oraz IPTPP4/443-528/13-2/UNR z dnia 30 września 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednocześnie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Należy mieć na uwadze, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy o VAT działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi środek trwały w jego zarejestrowanej działalności czy nie.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji składniki majątkowe prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej obejmujące nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem biurowym, halę, magazyn, ogrodzenie i kostkę brukową a także związane z tą nieruchomością: system alarmowy, system kamer przemysłowych, oświetlenie terenu, piece grzewcze i szlaban niewątpliwie są i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę cały czas do działalności gospodarczej najpierw w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji a następnie do działalności w zakresie najmu, nie będą natomiast w żaden sposób wykorzystywane do celów prywatnych.

W konsekwencji „prywatny” najem wskazanych składników majątkowych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku Wnioskodawcy - nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem biurowym, halą, magazynem, ogrodzeniem i kostką brukową a także związane z tą nieruchomością: system alarmowy, system kamer przemysłowych, oświetlenie terenu, piece grzewcze i szlaban, które Wnioskodawca będzie wynajmował, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowe składniki majątkowe bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie zostaną przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z ich przeznaczeniem do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na przekazaniu wskazanych składników majątkowych do majątku prywatnego Wnioskodawcy jak to określił Wnioskodawca - w sytuacji gdy te składniki są i będą w dalszym ciągu wykorzystywane do działalności gospodarczej - nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej czynności, gdyż w istocie nie będzie to przekazanie na cele prywatne w rozumieniu ustawy o VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem wskazane składniki majątkowe po ich wykreśleniu z rejestru środków trwałych (i przekształceniu dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej) nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą, która zostanie przekształcona - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie składników majątkowych), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, przekształcenie dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie wskazanych składników majątkowych obejmujących nieruchomość gruntową, budynek biurowy, halę, magazyn, ogrodzenie i kostkę brukową a także związane z tą nieruchomością: system alarmowy, system kamer przemysłowych, oświetlenie terenu, piece grzewcze i szlaban, do majątku Wnioskodawcy w okolicznościach opisanych we wniosku (przedmiotowe składniki majątkowe będą nadal przedmiotem najmu), nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie to czynność przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego wskazać należy, że art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4). Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi,
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w odniesieniu do składników majątkowych mających być przedmiotem planowanego najmu albowiem:

przekazanie przedmiotowych składników z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;
przedmiotowe składniki majątkowe nadal będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu.

Nie nastąpiła więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia tych składników.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że wycofanie z działalności gospodarczej przedmiotowych składników majątowych a następnie wynajmowanie ich na zasadzie „najmu prywatnego” na rzecz innych podmiotów oraz w dalszej kolejności również na rzecz spółki kapitałowej, w której Wnioskodawca będzie udziałowcem, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Za prawidłowe należało uznać również stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie zobowiązany do dokonywania korekt podatku VAT z tytułu zmiany stopnia wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin