Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.476.2018.1.RK
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 7 września 2018 r. – identyfikator ePUAP – ...), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny.

Następnie pismem z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.) uzupełniono wniosek o pełnomocnictwo szczególne oraz potwierdzenie dokonania opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 28 października 2016 r. otrzymał darowiznę od swoich rodziców (dalej: „Darczyńcy”) w postaci lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność (dalej: „Nieruchomość”). Nieruchomość przed darowizną była częścią ustawowego majątku wspólnego Darczyńców. Wnioskodawca skorzystał z przysługującego Mu zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, w wyniku czego po stronie Wnioskodawcy nie powstał obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn. Nieruchomość nie była amortyzowana przez Darczyńców przed dokonaniem darowizny na rzecz Wnioskodawcy. W 2017 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej m.in. na wynajmie nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawca wprowadził Nieruchomość do ewidencji środków trwałych i rozpoczął jej amortyzację. Wartość początkowa Nieruchomości została ustalona w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, ze zm., dalej: Ustawy PIT), obowiązujące w dniu wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych i była równa wartości rynkowej z dnia jej nabycia w drodze darowizny. Wnioskodawca do końca 2017 r. amortyzował Nieruchomość zaliczając do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po dniu 1 stycznia 2018 r. Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od Nieruchomości na takich samych zasadach, jakie obowiązywały do końca 2017 r., tj. bez ograniczeń wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, po dniu 1 stycznia 2018 r. ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od Nieruchomości w pełnej wysokości bez uwzględnienia ograniczeń wprowadzonych do Ustawy PIT od dnia 1 stycznia 2018 r.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli podatnik poniósł go w celu wskazanym w ustawie (osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów) oraz nie został wskazany w art. 23 Ustawy PIT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22a ust. 1 Ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) Ustawy PIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem do końca 2017 r. Wnioskodawca miał prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne od nieruchomości w całości do kosztów uzyskania przychodów, gdyż przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) Ustawy PIT nie miał zastosowania do przypadków nabycia środka trwałego w wyniku darowizny.

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz .U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „Nowelizacja I”) ustawodawca dokonał zmiany treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) Ustawy PIT.

Zgodnie z jego brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zgodnie z przywołanym przepisem od początku 2018 r. odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych nabytych nieodpłatnie, w tym w drodze spadku lub darowizny, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca podkreśla, że w Nowelizacji I ustawodawca nie przewidział żadnych przepisów przejściowych mających określić skutki podatkowe dla środków trwałych nabytych przed dniem wejścia w życie Nowelizacji I. Stworzyło to wątpliwości prawne co do możliwości zaliczania od 1 stycznia 2018 r. w poczet kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od Nieruchomości, która została nabyta w wyniku darowizny korzystającej ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Jednocześnie ustawodawca w trakcie 2018 r. zdecydował się ponownie znowelizować Ustawę PIT w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w wyniku darowizny, czy spadku. Ustawą z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1291; dalej: „Nowelizacja II”) w szczególności ponownie dokonano zmiany art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) Ustawy PIT, dodając jednocześnie przepis art. 23 ust. 9 Ustawy PIT. Nowelizacja II wprowadzała zmiany w powyższym zakresie do Ustawy PIT z mocą wsteczną obowiązującą od dnia 1 stycznia 2018 r.

Podsumowując, w wyniku wejścia w życie Nowelizacji II od dnia 1 stycznia 2018 r. przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) Ustawy PIT ma następujące brzmienie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Jednocześnie zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. art. 23 ust. 9 Ustawy PIT, przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a) nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15.

Uznanie, że przepisy Ustawy PIT w brzmieniu nadanym Nowelizacją II należy stosować od 1 stycznia 2018 r. również w stosunku do Wnioskodawcy skutkowałyby całkowitym brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od Nieruchomości. Wyłączenie przewidziane w dodanym art. 23 ust. 9 Ustawy PIT, nie miałoby zastosowania do Wnioskodawcy, gdyż jak wskazano w opisie stanu faktycznego, darczyńcy nie amortyzowali Nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawcy, aby uniknąć powyższej sytuacji przepisy Ustawy PIT w brzmieniu nadanym Nowelizacją II w zakresie amortyzacji środków trwałych nabytych w wyniku darowizny należy stosować do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny po dniu 1 stycznia 2018 r. (data wejścia w życie Nowelizacji II). Natomiast do amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych w drodze darowizny do końca 2017 r. podatnicy powinni stosować zasady obowiązujące w Ustawie PIT w chwili otrzymania darowizny. W przypadku odmiennej interpretacji, naruszeniu ulega zasada praw nabytych wynikająca z zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, wynikająca z art. 2 Konstytucji. Podatnik powinien móc przewidywać konsekwencje poszczególnych zachowań i zdarzeń na gruncie obowiązującego w danym momencie stanu prawnego oraz oczekiwać, że ustawodawca nie zmieni ich nagle oraz w sposób całkowicie arbitralny. Podatnicy powinni bowiem mieć prawo planować swoje działania w ten sposób, aby w sposób racjonalny móc przewidzieć ich konsekwencje. Zmiany zasad opodatkowania w trakcie trwania amortyzacji uniemożliwiają zatem racjonalne zaplanowanie podatnikom podejmowanych przez nich czynności.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zasady amortyzacji Nieruchomości powinien On ustalić w oparciu o przepisy Ustawy PIT obowiązujące na dzień otrzymania Nieruchomości w drodze darowizny i kontynuować aż do całkowitego zamortyzowania Nieruchomości. W konsekwencji Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2018 r. ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości bez ograniczeń wprowadzonych do Ustawy PIT Nowelizacją I i Nowelizacją II. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2018 r., Nr 0115-KDIT3.4011.210.2018.4.PSZ, w której Organ

potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym do amortyzacji środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny przed dniem 1 stycznia 2018 r. oraz zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, stosuje się przepisy obowiązujące w dniu otrzymania darowizny. Analogiczne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.189.2018.4.MD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, kontrolnego, czy kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku/płatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.