Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.189.2018.4.MD
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku uwzględnienia w całości skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.), z urzędu zmienia interpretację indywidualną z dnia 24 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.189.2018.1.MGR i uznaje, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2018 r. (data wpływu 26marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w drodze darowizny –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, m.in. w zakresie najmu lokali mieszkalnych i użytkowych. W dniu 23 listopada 2017 r. aktem notarialnym otrzymała od rodziców w darowiźnie 7 lokali mieszkalnych oraz część usługowo - handlową w budynku Nr X oraz lokal mieszkalny i lokal usługowo-handlowy w budynku Nr Z. Nabycie to korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. W dniu 30 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni wprowadziła ww. nieruchomości do prowadzonej działalności gospodarczej, jako środki trwałe. Dokonała odpisów amortyzacyjnych od ww. nieruchomości w grudniu 2017 r. według stawek indywidualnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozpoczęcie odpisów amortyzacyjnych środków trwałych przed wejściem w życie zmian przewidzianych w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. w grudniu 2017 r., umożliwia kontynuację dokonywania odpisów amortyzacyjnych tych środków trwałych po 1 stycznia 2018 r., na zasadzie art. 23 ust. 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu sprzed zmian wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2018 r.? Czy pomimo faktu, że nabyto nieruchomość przed 1 stycznia 2018 r. i dokonano odpisów amortyzacyjnych, to od wejścia w życie zmian nie będzie możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych nieodpłatnie przed dniem 1 stycznia 2018 r. i zastosowanie będzie miał art. 23 ust. 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym mu ww. ustawą zmieniającą?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175), przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym ustawą stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. Zatem, jeżeli rozpoczęto odpisy amortyzacyjne środków trwałych przed 1 stycznia 2018 r., dalsza amortyzacja będzie możliwa i będzie odbywała się na podstawie przepisów z dnia rozpoczęcia amortyzacji, tj. grudnia 2017 r., a nowe przepisy nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie. Sytuacja prawna podmiotów dotkniętych nową regulacją powinna być poddana takim przepisom przejściowym, by podmioty te mogły dokończyć swoje przedsięwzięcia podjęte na podstawie wcześniejszej regulacji w uzasadnionym przeświadczeniu, że regulacje te są i pozostaną stabilne (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 28 stycznia 2003 r., sygn. akt SK 37/01 i wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 10 lutego 2015 r., sygn. akt P 10/11 pkt 4.2). Nowelizacja z dnia 27 października 2017 r. takich przepisów przejściowych nie zawiera. W wyroku z 10 lutego 2015 r. (sygn. akt P 10/11) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że „(...) pozostaje w sprzeczności z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji, pozbawienie podatnika prawa osiągnięcia celu amortyzacji, jakim jest zaliczenie w koszty podatkowe całości wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych rozłożonych w czasie (...)”.

Ustawodawca nie powinien w trakcie amortyzacji zmieniać zasad polegających na wykluczeniu z obiektów podlegających amortyzacji składnika majątku, którego amortyzację rozpoczęto, ale przed tymi zmianami nie zakończono. Tak więc w niniejszej sprawie powinien mieć zastosowanie art. 23 ust. 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2018 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 24 maja 2018 r., interpretację indywidualną, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.189.2018.1.MGR, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Interpretację doręczono w dniu 5 czerwca 2018 r.

W dniu 9 lipca 2018 r. (data nadania 4 lipca 2018 r.) do tutejszego Organu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w związku z wydaną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 24 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.189.2018.1.MGR, złożona na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302).

W złożonej skardze wydanej interpretacji indywidualnej zarzucono naruszenie przepisu:

1. art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), w zakresie w jakim Organ przyjął, że przepis ten - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. - wyłącza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny, jeżeli to nabycie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn - stosuje się również, gdy amortyzację środka trwałego rozpoczęto przed wejściem w życie nowelizacji tego przepisu z uwagi na brak przepisów przejściowych w ustawie nowelizującej z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. art. 22h ust. 2 ustawy o PIT przez jego pominięcie;
3. art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa przez pominięcie przy wydaniu interpretacji orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, a zwłaszcza wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt P 10/11, odnoszącego się do możliwości zmiany przepisów podatkowych dotyczących amortyzacji w okresie jej trwania;
4. art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, tj. konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawa i wynikającej z niej zasady ochrony interesów w toku.
   
   

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić interpretację indywidualną w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302).

W myśl art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

W świetle powyższego, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku uwzględnienia w całości skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.), stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w drodze darowizny, należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie – stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.