Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.679.2017.2.PS
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu 9 luty 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wstępu do Centrum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wstępu do Centrum. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lutego 2018 r. o pełnomocnictwo dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Gmina) jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Składa do Urzędu Skarbowego comiesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7. Gmina realizuje projekt pod nazwą „(…)” (dalej: Centrum). Projekt polega na budowie parku naukowego łączącego zabawę z nauką. W parku wyodrębnione zostaną strefy tematyczne, odpowiadające poszczególnym działom nauki. Do poszczególnych stref trafi 45 urządzeń specjalistycznych, które zobrazują i wytłumaczą osobom zwiedzającym określone prawidła rządzące światem przyrody (w zakresie fizyki, geografii, biologii, informatyki). Wszystkie dostosowane są do zarówno do samodzielnego korzystania, przeprowadzania doświadczeń i eksperymentów, jak i do pracy za ich pomocą pod kierunkiem nauczyciela. Na obszarze parku postawione zostaną 3 wiaty, które umożliwią pracę z grupami zwiedzających. Jedna z wiat wyposażona zostanie w komputer i 5 telewizorów w celu podsumowania i wizualizacji omawianych w czasie poruszania się po Centrum zagadnień. Oprócz tego dla grup zwiedzających udostępnionych będzie 40 tabletów z wgranym oprogramowaniem ułatwiającym korzystanie z urządzeń w parku. Uczniowie będą mogli nauczyć się podstaw automatyki i robotyki za pomocą klocków dydaktycznych (20 zestawów) poprzez warsztaty konstruktorskie — na placu obok wiaty wypróbują skonstruowane przez siebie roboty. Całość parku nauki zostanie ogrodzona i opatrzona w monitoring wizyjny. Szkoła Podstawowa będzie zarządzała terenem oraz bieżącą obsługą inwestycji. Bilety wstępu do parku będą sprzedawane zarówno zorganizowanym grupom (grupom szkolnym i grupom niebędącym młodzieżą szkolną), jak i osobom indywidualnym. Dodatkowo Centrum cechować będzie szeroka i łatwa dostępność dla placówek edukacyjnych. Zorganizowane grupy uczniów ze szkół znajdujących się na obszarze Gminy oraz z placówek szkolnych z obszarów Gmin: A, B, C, D, E na podstawie porozumienia zawartego między wymienionymi gminami w okresie 5 lat od oddania inwestycji do użytku korzystać będzie z niej nieodpłatnie. W przypadku placówek spoza obszaru wymienionych gmin oraz zwiedzających indywidualnych Centrum udostępniane będzie odpłatnie w celu pokrycia części bieżących kosztów utrzymania obiektu. Planowany koszt biletu wstępu wyniesie 5 zł (bilet normalny) lub 3 zł (bilet ulgowy; ulgą objęci zostaną osoby niepełnosprawne i posiadacze Kart Dużej Rodziny). Dla zapewnienia profesjonalnej obsługi Centrum powołana zostanie grupa ekspercka, która przygotuje szeroki wachlarz warsztatów i lekcji tematycznych w oparciu o znajdujące się w parku urządzenia. Na terenie placówki zatrudnionych zostanie dwóch animatorów, którzy będą udzielać informacji i pomocy osobom zwiedzającym park. Poza tym stworzona zostanie baza ekspertów, którzy będą prowadzili warsztaty lub wybrane przez zamawiającego jednostki tematyczne dla grup uczniowskich. W tym przypadku będzie to usługa odpłatna (60 zł za godzinę lekcyjną) i wymagać będzie wcześniejszego zgłoszenia z 3-dniowym wyprzedzeniem w Centrum lub Szkole Podstawowej (zarządzającej pracą Centrum).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanym przypadku bilety wstępu do Centrum, sprzedawane zarówno grupom zorganizowanym (szkolnym, nie szkolnym), jak i osobom indywidualnym, są opodatkowanie podatkiem VAT według stawki 8% jako pozostałe usługi w zakresie kultury — wyłącznie w zakresie wstępu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w każdym przypadku bilety wstępu są opodatkowane podatkiem VAT według stawki 8% na zasadzie art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm. — dalej ustawą) w związku z pkt 184 załącznika nr 3 do ustawy — jako usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury — wyłącznie w zakresie wstępu. Usługi oferowane przez Centrum można zaliczyć do kategorii pozostałych usług w zakresie kultury. Jak zauważono w uzasadnieniu wyroku I FSK 1988/13 z dnia 11 czerwca 2015 roku zgodnie ze znaczeniem słownikowym kultura to m.in. „całokształt materialnego duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; kultura materialna — ogół dóbr materialnych oraz środków umiejętności produkcyjno-technicznych społeczeństwa w danym okresie historycznym” (por. Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN 1983, str. 1083), „materialna umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory: społeczeństwo rozpatrywane ze względu na jego dorobek materialny umysłowy (por. http://sjp.pwn.pl/szukaj/kultura.html)”. Z kolei w interpretacji IPPP2/443-469/14-2/KOM z dnia 21 lipca 2014 roku Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, przytoczono, za podatnikiem różne definicje kultury. „Rozpatrując „kulturę” pod kątem pryzmatu nominalistycznego, można podeprzeć się klasyczną postacią wczesnej definicji etnologicznej Edwarda Tylora: „Kultura, czyli cywilizacja, jest to złożona całość, która obejmuje wiedzę, wierzenia, sztukę, moralność prawa, obyczaje oraz inne zdolności nawyki nabyte przez ludzi jako członków społeczeństwa.” (R. Smolski. M. Smolski, E. H. Stadtmuller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Warszawa 1999). Można również przytoczyć definicję antropologa Bronisława Malinowskiego: „Kultura jest integralną całością składającą się z narzędzi i dóbr konsumpcyjnych, twórczych zasad różnych grup społecznych, ludzkich idei i umiejętności, wierzeń i obyczajów” (J. Kmiota, G. Banaszak, „Społeczno-regulacyjna koncepcja kultury” Warszawa 1994). Jeżeli zaś kulturę chciałoby się definiować w ujęciu normatywnym, to podążając za myślą Ralpha Linton kulturę możemy określić jako „konfigurację wyuczonych zachowań i ich rezultatów których elementy składowe są podzielane i przekazywane przez członków danego społeczeństwa” (R Linton „Kulturowe podstawy osobowości” Warszawa 2000)”. Działalność Centrum może być uznana za rodzaj szeroko pojmowanej działalności kulturalnej. Zwiedzający zwiększają swoją wiedzę na temat otaczającego świata. Zasób wiedzy o świecie jest czynnikiem charakterystycznym dla konkretnej kultury, jego zwiększanie pozwala pełniej w tej kulturze uczestniczyć. Zwiedzający zapoznają się z pewnym sposobem opisu zjawisk przyrodniczych, który jest bardzo ściśle wytworem obecnej kultury. O ile same te zjawiska mogły być obserwowane przez człowieka od zawsze, o tyle aktualny sposób ich opisu i wyjaśnienia — w oparciu o metodę naukową w oderwaniu od zjawisk nadprzyrodzonych — jest charakterystyczny dla aktualnej kultury europejskiej. Nie był on dla niej charakterystyczny zawsze i nie jest też charakterystyczny dla każdej kultury na Ziemi. Można się o tym przekonać choćby oglądając dostępne w globalnej sieci filmy, na których islamscy duchowni-uczeni obalają tezy choćby o tym, że ziemia kręci się wokół własnej osi. Podobnie element kultury stanowią przyjęte jednostki miary, wagi, wzory. Sam sposób prezentacji też jest wytworem kultury i to bardzo niedawnym — dynamiczna ekspozycja wraz z możliwością przeprowadzania eksperymentów stoi w opozycji do biernego oglądania wystawy w tradycyjnym muzeum. Centrum służy więc przekazywaniu idei służących opisywaniu otaczającej rzeczywistości. W Centrum zwiedzający ma okazję zapoznać się także z wytworami kultury technicznej — uczestniczyć w warsztatach konstruktorskich. Zwiedzający także zapoznaje się z wytworami kultury materialnej czyli ze zgromadzonymi w Centrum urządzeniami. Zwiedzający uczy się także zachowań przyjętych w naszej kulturze dla objaśnienia i opisywania zjawisk przyrodniczych, tj. przeprowadzania eksperymentów. Należy zauważyć, że w wyżej przytoczonym wyroku I FSK 1988/13 uznano za przejaw działalności kulturalnej udzielenie licencji na publikację podręcznika z zakresu prawa podatkowego. Jest to narzędzie służące utrwalaniu, przekazywaniu wiedzy dla stosunkowo niewielkiego kręgu zainteresowanych, tym bardziej więc interaktywna wystawa, dostępna dla każdego może być uznana za przejaw działalności kulturalnej. Art. 146a pkt 2 ustawy w związku pkt 184 załącznika nr 3 do ustawy, stanowi implementację zwolnienia uregulowania art. 95 w zw. z pkt 7 załącznika III Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tą regulacją wykaz dostaw towarów świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98 obejmuje „(7) wstęp na przedstawienia, do teatrów, cyrków, na targi, do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na koncerty, do muzeów, ogrodów zoologicznych, kin, na wystawy oraz podobne imprezy i obiekty kulturalne”. Interpretując zawarte w polskiej ustawie sformułowanie „pozostałych usług w zakresie kultury”, należy brać pod uwagę, że dla ustawodawcy unijnego charakter obiektów kulturalnych mają ogrody zoologiczne, kina, cyrki i wesołe miasteczka, a przedstawienia lub targi — charakter imprez kulturalnych. Zwolnieniu mogą natomiast podlegać obiekty i imprezy podobne. Przyjmuje więc on szerokie rozumienie kultury, które z pewnością obejmuje działalność Centrum. Nie ma jednocześnie żadnych podstaw, by rozumienie pojęcia kultura ograniczać jedynie do tzw. kultury wysokiej, której granice można arbitralnie określać, co również potwierdzone zostało w wyżej wspomnianym wyroku NSA. Działalność kulturalna nie jest również ograniczona do działalności instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego przez Ministra Kultury (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie I FSK 584/13, z dnia 4 marca 2014 r. w sprawie I FSK 535/13 i z 14 maja 2015 r. w sprawie I FSK 318/14). Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że całość działalności powinna być traktowana jako działalność wyłącznie w zakresie wstępu. Opłata jest pobierana za możliwość wejścia na ogrodzony teren Centrum. Wstęp zawsze związany jest z obecnością animatora. Dodatkowo w ramach dodatkowej opłaty korzystający z Centrum skorzystać mogą z dodatkowych usług grup ekspertów (w postaci warsztatów bądź wybranych jednostek tematycznych). Zawsze jednak będzie to możliwe dopiero po wcześniejszym wejściu na teren Centrum, co z kolei niemożliwe jest bez uiszczenia za to opłaty. Czynności animatora i grup ekspertów wiążą się bezpośrednio ze wstępem, są zapewniane jedynie osobom, które uiszczą opłatę za wstęp, a zatem stanowią element nierozerwalnie związany ze wstępem — wskazanym w poz. 184 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Należy zauważyć, że w wyroku NSA sygn. I FSK 311/13 — odnoszącym się do pozostałych usług związanych z rekreacją sąd ten stwierdził, że należy się zgodzić z sądem pierwszej instancji, że wykładnia pojęcia wstęp wyłącznie do wejścia do obiektu, bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, stanowi zawężenie tego pojęcia. Nie byłoby także możliwe świadczenie pełnej usługi kulturalnej dostarczanej przez Centrum bez obecności animatorów bądź grup ekspertów — przykładowo korzystanie z eksponatów bez wyjaśnienia jak należy to robić jest utrudnione. Przede wszystkim jednak brak objaśnień jakie zjawiska fizyczne lub osiągnięcia techniki prezentują, pozbawia w dużej mierze korzystanie z nich waloru edukacyjnego uniemożliwia więc świadczenie usługi kulturalnej przez Centrum. Należy zauważyć, że poglądy prezentowane w wyroku NSA sygn. I FSK 311/13 są obecnie powszechnie podzielane w orzecznictwie (por. np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2013 r. III SA/Wa 126/13, z dnia 24 kwietnia 2013 r. III SA/Wa 3217/12, wyrok WSA w Bydgoszczy z 30 stycznia 2013 r. I SA/Bd 1045/12). Stanowisko takie zgodne jest także z utrwalonym już orzecznictwem NSA (wyroki: z dnia 03 lutego 2017 r. I FSK 567/15, z dnia 20 grudnia 2016 r. I FSK 829/15, z dnia 30 stycznia 2014 r. I FSK 311/13, z dnia 18 lutego 2014 r. I FSK 349/13, z dnia 14 maja 2014 r. I FSK 944/13, z dnia 07 marca 2014 r. I FSK 504/13, z dnia 26 czerwca 2014 r. I FSK 1121/13, z dnia 17 września 2014 r. I FSK 1371/13, z dnia 15 października 2014 r. I FSK 1506/13, z dnia 18 listopada 2014 r. I FSK 1692/13, z dnia 11 grudnia 2014 r. I FSK 1864/13). W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 1BPP3/4512-502/15/KG z dnia 07 września 2015 r. stwierdzono, iż słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś. Zatem pod pojęciem „wstępu w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki — możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej możliwość tańczenia, na imprezę sportową — możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, na siłownię — możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego — możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie”. W interpretacji tej uznano, że immanentnie związane z usługą wstępu do muzeum są lekcje muzealne świadczone przez pracowników muzeum. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji ILPP2/443-1107/12-2/JK z dnia 24 stycznia 2013 r. gdzie uznał za właściwe opodatkowanie stawką 8% usługi zwiedzania sztolni z przewodnikiem „wskazując między innymi, że zwiedzanie sztolni nie jest możliwe bez jego udziału, a także że wstęp” jest pojęciem szerszym niż bilet wstępu. Z kolei w interpretacji ITPP1/443-1126/14/BS z dnia 3 grudnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, uznano, że opodatkowane stawką 8% są wszystkie bilety wstępu do parku naukowo-technologicznego, a więc bilety obejmujące: pokazy naukowe, ścieżki tematyczne, warsztaty, zwiedzanie i warsztaty, zwiedzanie oraz zajęcia w pracowni fizycznej lub biologicznej. Stanowisko tożsame do prezentowanego w złożonym wniosku jest również zawarte w interpretacjach IBPP2/443-963/13/IK z dnia 13 stycznia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz ILPP2/443-6/14-2/MN z dnia 19 marca 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia niejednokrotnie odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zawarto m.in. usługi:

• poz. 182 – bez względu na symbol PKWiU – „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:
  1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
  2. do obiektów kulturalnych”;
• poz. 183 – bez względu na symbol PKWiU – „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”;
• poz. 184 – bez względu na symbol PKWiU – „Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu”;
• poz. 186 – bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.
  
  

Ustosunkowując się do powyższych przepisów wskazać należy, że ustawa oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (…), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 862, z późn. zm.) – działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi w zakresie kultury, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu – por. wyrok WSA z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt I FSK 311/13.

Jednocześnie należy zauważyć, że stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 184 załącznika nr 3 do ustawy, do usług w zakresie kultury (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13, który zauważył m.in., że: „(...) sformułowanie »usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu« odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie »wyłącznie w zakresie wstępu« należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową” (pkt 4.5 uzasadnienia).

Odnosząc zatem powołany stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że odpłatne usługi wstępu do Centrum świadczone zarówno na rzecz grup zorganizowanych (szkolnych, nie szkolnych), jak i na rzecz osób indywidualnych są usługami, mieszczącymi się w zakresie „usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury” opodatkowanymi preferencyjną 8% stawką podatku od towarów i usług, wynikającą z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 184 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tut. organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnymi błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.