2018.03.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.73.2018.1.RR
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca wraz z małżonką pozostaje w małżeńskiej wspólności majątkowej i nie zawierał majątkowych umów małżeńskich. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej zajmuje się on m.in. wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami.

W 1997 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w formie aktu notarialnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziły prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oraz własność znajdujących się na tej działce gruntu budynków stanowiących odrębną nieruchomość. Nabycie ww. zorganizowanej część przedsiębiorstwa nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT od nabycia.

Na podstawie ostatecznej Decyzji Starosty Powiatu z dnia 30 grudnia 1999 roku prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności.

Na działce należącej do Wnioskodawcy oraz jego żony znajdują się budynek biurowy z oficyną, budynek handlowo-usługowy, budynki usługowo-magazynowe. Łączna powierzchnia budynków wynosi 4651,12 m².

Grunt oraz znajdujące się na nim budynki („Nieruchomość”) mają charakter komercyjny i składają się na kompleks biurowo-usługowo-handlowy, wykorzystywany przez Wnioskodawcę w jego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wykorzystuje Nieruchomość w swojej działalności polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami.

Całość Nieruchomości jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. całość Nieruchomości jest przedmiotem wynajmu.

W okresie ostatnich dwóch lat Wnioskodawca nie ponosił nakładów (wydatków poniesionych na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przekraczających 30% wartości początkowej budynków, budowli lub ich części znajdujących się na Nieruchomości, ani w okresie ostatnich dwóch lat nie doszło do przekroczenia poziomu nakładów (wydatków poniesionych na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przekraczających 30% wartości początkowej budynków, budowli lub ich części znajdujących się na Nieruchomości.

Wnioskodawcy do działalności gospodarczej dotyczącej Nieruchomości przypisane są między innymi następujące materialne i niematerialne składniki majątku Wnioskodawcy:

nieruchomości (zabudowana nieruchomość gruntowa oraz znajdujące się na niej budynki składające się na Nieruchomość), którymi Wnioskodawca zarządza w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej;

prawa i obowiązki z umów z osobami trzecimi w zakresie wynajmu Nieruchomości od Wnioskodawcy i wykorzystywanych do działalności;

pozostałe środki trwałe związane funkcjonalnie z wykonywaniem zadań w zakresie zarządzania Nieruchomością;

pozostałe prawa i obowiązki z umów z kontrahentami, w tym wynikające:
- z umów z usługodawcami w zakresie świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- z umów z dostawcami mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) zawartymi przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości wykorzystywanych w ramach działalności;

zobowiązania handlowe wynikające z umów związanych z działalnością gospodarczą w zakresie Nieruchomości z tytułu dostaw i usług, w tym:
- zobowiązania wobec usługodawców z tytułu świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanymi w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- zobowiązania wobec dostawców mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) z tytułu umów zawartych przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności;

prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości (o ile ich przejście jest dopuszczalne na gruncie obowiązujących przepisów);

wszelkie inne niewymienione wyżej wierzytelności, zobowiązania i inne składniki majątkowe wykorzystywane do realizacji zadań w zakresie Nieruchomości;

w tym środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym.

W zakresie organizacyjnym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości będzie posiadała następującą charakterystykę:

działalność w zakresie Nieruchomości będzie wyodrębniona organizacyjnie w ramach całej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ jest prowadzona w odrębnej lokalizacji i przy wykorzystaniu odrębnych składników majątkowych,

składniki majątkowe i zobowiązania związane z działalnością w zakresie Nieruchomości są co do zasady wyodrębnione i przypisane bezpośrednio do tej działalności,

wyodrębnienie organizacyjne części działalności w zakresie Nieruchomości w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy przybrało również aspekt formalny - z obowiązującego w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Regulaminu prowadzenia działalności gospodarczej I. wynika, iż działalność w zakresie Nieruchomości jest wyodrębnionym spośród innych rodzajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa mogącą istnieć samodzielnie.

Wnioskodawca wskazuje, że obecnie istnieje możliwość przypisania składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wykorzystywanych w prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej do działalności w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością (jako wydzielonej organizacyjnie części działalności).

W zakresie finansowym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości posiada następującą charakterystykę:

możliwe jest wydzielenie kont przychodów i kosztów dla działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości;

w planie kont możliwe jest wyodrębnienie kont bilansowych i wynikowych związanych z działalnością Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości dla celów rachunkowości zarządczej;

Wnioskodawca ma możliwość sporządzania odrębnych bilansów i rachunków zysków i strat związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości do celów zarządczych;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne analizy przychodów i kosztów związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne plany finansowe i budżety dla działalności w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może wyodrębnić i przypisać zobowiązania i należności do działalności w zakresie Nieruchomości.

W zakresie funkcjonalnym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości wynika z następującej charakterystyki:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie Nieruchomości w oparciu o przypisane do tej części działalności składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania) oraz umowy zawierane z kontrahentami (dostawcami) w ramach tej działalności;

działalność Wnioskodawcy w zakresie wykorzystywania Nieruchomości wyróżnia się od pozostałego zakresu jego działalności gospodarczej - w szczególności generuje ona największe przychody, jak i koszty oraz charakteryzuje się odmienną strategią działania i odmiennymi ryzykami;

klientami Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości (najemcami) jest inna grupa podmiotów, niż w przypadku pozostałego zakresu jego działalności gospodarczej.

Obecnie Wnioskodawca planuje wnieść opisany powyżej zorganizowany zespół składników majątkowych (materialne i niematerialne składniki majątku Wnioskodawcy), obejmujący między innymi Nieruchomość, jako wkład do spółki F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („Spółka Komandytowa”), której jest komandytariuszem. Spółka Komandytowa jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki Komandytowej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Zamiarem Wnioskodawcy jest, aby zorganizowany zespół składników majątkowych, obejmujący Nieruchomość, który podlegać będzie przekazaniu na rzecz Spółki Komandytowej, pozwalał samodzielnie funkcjonować na rynku Spółce Komandytowej jako niezależny podmiot prowadzący działalność w wydzielonym przez Wnioskodawcę obszarze działalności gospodarczej, w oparciu o posiadane aktywa materialne i niematerialne, zawarte umowy.

Zamiarem Wnioskodawcy jest by do Spółki Komandytowej została przeniesiona całość jego działalności gospodarczej w zakresie Nieruchomości, tj. wszystkie związane z tą częścią działalności składniki majątkowe opisane powyżej wraz z zobowiązaniami i obowiązkami wynikającymi z umów najmu opisanych powyżej. W przypadku, gdy będzie to wymagane zostanie uzyskana zgoda wierzycieli na zmianę dłużnika w związku z planowanym wniesieniem zorganizowanego zespołu składników majątkowych do Spółki komandytowej (obejmującego w szczególności zobowiązania).

W indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez niego pozostałyby natomiast składniki majątkowe dotyczące pozostałego zakresu działalności (nieobejmującego wykorzystywanie Nieruchomości).

Wnioskodawca w ramach działalności w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością nie zatrudnia pracowników. Obsługę Nieruchomości w zakresie przeglądów, konserwacji, ochrony i sprzątania zapewniają zewnętrzne podmioty, współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie umów dedykowanych Nieruchomości. Prawa, obowiązki i zobowiązania wynikające z tych umów będą stanowiły cześć zespołu składników materialnych i niematerialnych, będącego przedmiotem planowanego aportu do Spółki Komandytowej.

W rezultacie do Spółki Komandytowej zostanie przeniesiona całość działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości. W szczególności, Spółka Komandytowa będzie dysponować majątkiem, wyposażeniem oraz umowami z podwykonawcami, wystarczającym do samodzielnego prowadzenia działalności w zakresie zarządzania Nieruchomością. Po przeniesieniu Wnioskodawca nie będzie już wykonywać zadań składających się na zakres dotychczasowej działalności w zakresie Nieruchomości.

Po przeniesieniu części działalności gospodarczej Wnioskodawcy dotyczącej Nieruchomości do Spółki Komandytowej, będzie ona funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo w oparciu o przydzielone składniki materialne i niematerialne. Znajdzie to w szczególności wyraz w tym, że Spółka Komandytowa będzie przy pomocy przeniesionych do niej w drodze aportu zespołów składników majątkowych i niemajątkowych i zawartych umów w dalszym ciągu wykonywać działalność w takim samym zakresie, w jakim czynił to do momentu przeniesienia Wnioskodawca w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, a który zdaniem Wnioskodawcy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące tę działalność, spełniać będzie kryteria organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie określone w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a w konsekwencji stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do czynności prawnej, której przedmiotem będzie przeniesienie przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, nie znajdą zastosowania przepisy Ustawy o VAT?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1 i nr 2 - czy przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1, nr 2 i nr 3 - czy przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku VAT 23%, a Spółce Komandytowej będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od tej transakcji?

Stanowisko Zainteresowanych:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, a który zdaniem Wnioskodawcy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące tę działalność, spełniać będzie kryteria organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie określone w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a w konsekwencji stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy do czynności prawnej, której przedmiotem będzie przeniesienie przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, nie znajdą zastosowania przepisy Ustawy o VAT.

Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1 i nr 2 przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1, nr 2 i nr 3 przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku VAT 23%, a Spółce Komandytowej będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od tej transakcji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i nr 2

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 Ustawy o VAT).

Artykuł 7 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy zasadniczo również wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej (aport) obejmującego nieruchomość (grunt i budynki) powinna zostać zakwalifikowana na potrzeby podatku VAT jako odpłatna dostawa nieruchomości (budynków wraz z gruntem), co do zasady opodatkowana w całości podatkiem VAT.

Zgodnie jednak z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, czynność prawna, w tym wniesienie wkładu niepieniężnego tytułem pokrycia podwyższonego wkładu komandytariusza w Spółce Komandytowej (aport), której przedmiotem będzie przeniesienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, na Spółkę Komandytową, będzie znajdowała się poza zakresem zastosowania przepisów Ustawy o VAT - pod warunkiem, że ten zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powyższej definicji należy podkreślić, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest przede wszystkim zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przy pomocy których w przyszłości będzie możliwe prowadzenie odrębnej działalności. Nie jest to w szczególności suma przypadkowych elementów, których cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego, ani nawet suma poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębny zakład. Warunkiem niezbędnym do powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Na gruncie praktyki organów podatkowych i orzecznictwa sądów administracyjnych wykształciły się następujące przesłanki, przy spełnieniu których zespół składników majątkowych uważany będzie za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne); oraz
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ad 1) Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania.

Jak wskazano powyżej warunkiem uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że majątek wykorzystywany do realizacji działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością stanowi odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, w skład przenoszonej części działalności gospodarczej dotyczącej Nieruchomości wchodzą m.in.:

nieruchomości (zabudowana nieruchomość gruntowa oraz znajdujące się na niej budynki składające się na Nieruchomość), którymi Wnioskodawca zarządza w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej;

prawa i obowiązki z umów z osobami trzecimi w zakresie wynajmu Nieruchomości od Wnioskodawcy i wykorzystywanych do działalności;

pozostałe środki trwałe związane funkcjonalnie z wykonywaniem zadań w zakresie zarządzania Nieruchomością;

pozostałe prawa i obowiązki z umów z kontrahentami, w tym wynikające:
- z umów z usługodawcami w zakresie świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- z umów z dostawcami mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) zawartymi przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości wykorzystywanych w ramach działalności;

zobowiązania handlowe wynikające z umów związanych z działalnością gospodarczą w zakresie Nieruchomości z tytułu dostaw i usług, w tym:
- zobowiązania wobec usługodawców z tytułu świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanymi w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- zobowiązania wobec dostawców mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) z tytułu umów zawartych przez Wnioskodawcę dla nieruchomości Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności;

prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości (o ile ich przejście jest dopuszczalne na gruncie obowiązujących przepisów);

wszelkie inne niewymienione wyżej wierzytelności, zobowiązania i inne składniki majątkowe wykorzystywane do realizacji zadań w zakresie Nieruchomości;

w tym środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym.

Obsługę Nieruchomości w zakresie przeglądów, konserwacji, ochrony i sprzątania zapewniają zewnętrzne podmioty, współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie umów dedykowanych Nieruchomości. Prawa, obowiązki i zobowiązania wynikające z tych umów będą stanowiły cześć zespołu składników materialnych i niematerialnych, będącego przedmiotem planowanego aportu do Spółki Komandytowej.

Wnioskodawca zauważa, iż w praktyce niekiedy wskazuje się, że dany zespół składników materialnych i niematerialnych może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłącznie w sytuacji, w której w skład tego zespołu, zgodnie z definicją zawartą w przepisach Ustawy o VAT, wchodzą również zobowiązania. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego warunek ten jest spełniony. Wraz z przeniesieniem zespołu składników materialnych i niematerialnych służących realizacji działalności gospodarczej dotyczącej Nieruchomości do Spółki Komandytowej, zostaną przeniesione wchodzące w skład tego zespołu składników materialnych i niematerialnych zobowiązania, w tym zobowiązania handlowe z tytułu dostaw i usług, wynikające z umów zawartych przez Wnioskodawcę w zakresie Nieruchomości, a w szczególności:

zobowiązania wobec usługodawców z tytułu świadczenia usług związanych z nieruchomościami Wnioskodawcy wykorzystywanymi w ramach działalności dotyczącej Nieruchomości, np. związanych z przeglądem obiektów, ochroną, sprzątaniem;

zobowiązania wobec dostawców mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) z tytułu umów zawartych przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości.

W przypadku, gdy będzie to wymagane zostanie uzyskana zgoda wierzycieli na zmianę dłużnika w związku z planowanym wniesieniem zorganizowanego zespołu składników majątkowych do Spółki komandytowej (obejmującego w szczególności zobowiązania).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego zostanie spełniona przesłanka istnienia składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, w odniesieniu do przenoszonego zespołu składników materialnych i niematerialnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością.

Ad. 2) Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Kolejną przesłanką mającą znaczenie dla powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest kryterium organizacyjnego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie. Zgodnie z praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych, dany zespół składników można uznać za organizacyjnie wyodrębniony, jeżeli występuje on samodzielnie w strukturze organizacyjnej podatnika. Należy zanalizować także, jaką rolę owe składniki odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Takie stanowisko wyrażają ograny podatkowe w interpretacjach indywidualnych. Przykładem może tu być interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Łodzi z dnia 9 czerwca 2017 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.28.2017.1.JP:

„Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2017 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.186.2017.2.AA oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2017 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.315.2017.3.JP. W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 18 maja 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP2/443-30/11-3/BM, stwierdzono natomiast, że:

„O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Stanowisko takie potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 lipca 2017 r., nr 0114-KDIP4.4012.214.2017.2.MK, z dnia z dnia 30 czerwca 2017 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.25.2017.2.NF oraz z dnia 27 kwietnia 2017 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.49.2017.1.KO.

Jak podkreśla się w doktrynie prawniczej, wyodrębnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa może nastąpić nie tylko na podstawie statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, ale może również wynikać z innych okoliczności i mieć charakter faktyczny.

Taką argumentację podzielają również sądy administracyjne. Wskazać tutaj można przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 listopada 2012 r., sygn. Akt I SA/Gd 971/12, w którym sąd stwierdził, że:

„Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”.

Z drugiej strony jednak, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. III SA/Wa 2836/11, sąd uznał, że:

„wyodrębnienie organizacyjne nie musi mieć sformalizowanego charakteru, ani też nie może być uznawane za decydujące dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

W sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego wyodrębnienie organizacyjne części działalności gospodarczej Wnioskodawcy z zakresie Nieruchomości (jej wynajmu i zarządzania) ma charakter zarówno formalny jak i faktyczny.

Po pierwsze, struktura organizacyjna przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i wykorzystywanie aktywów przypisanych do części działalności w zakresie Nieruchomości wyłącznie w celu realizacji zadań dotyczących wynajmu i zarządzania Nieruchomością, świadczą o tym, że w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zachodzi wyodrębnienie faktyczne w aspekcie organizacyjnym. Innymi słowy składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, związane z działalnością w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością są co do zasady wyodrębnione i przypisane bezpośrednio do tej działalności.

Dodatkowo, wyodrębnienie organizacyjne części działalności w zakresie Nieruchomości w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy przybrało również aspekt formalny – z obowiązującego w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Regulaminu prowadzenia działalności gospodarczej I. wynika, iż działalność w zakresie Nieruchomości jest wyodrębnionym spośród innych rodzajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa mogącą istnieć samodzielnie.

Tym samym, w szczególności, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy:

działalność w zakresie Nieruchomości będzie wyodrębniona organizacyjnie w ramach całej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ jest prowadzona w odrębnej lokalizacji i przy wykorzystaniu odrębnych składników majątkowych,

składniki majątkowe i zobowiązania związane z działalnością w zakresie Nieruchomości są co do zasady wyodrębnione i przypisane bezpośrednio do tej działalności.

Należy także podkreślić, że na Spółkę komandytową zostaną przeniesione wszystkie składniki majątkowe istotnie związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości, tj. z zarządzaniem i wynajmem Nieruchomości, a także przeniesione zostaną powiązane z nimi wierzytelności i zobowiązania.

Wyodrębnienie finansowe.

W świetle doktryny, praktyki organów podatkowych i orzecznictwa wyodrębnienie finansowe występuje wtedy, gdy określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji alokować do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (por. T. Michalik, VAT. Komentarz, Warszawa 2012, str. 58). W szczególności wskazuje się, iż wyodrębnienie finansowe nie musi polegać na samodzielnym sporządzaniu bilansu przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W interpretacji indywidualnej z 19 stycznia 2011 r., nr IPPB5/423-797/10-4/DG Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że:

„Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest poprzez odpowiednie prowadzenie ewidencji rachunkowej danego przedsiębiorstwa pozwalające na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Przy czym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa przybrała postać prawną samodzielnie sporządzającą bilans.”

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2011 r., sygn. IPPP1-443-702/11-2/MP:

„Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.”

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2015 r., nr IPTPP2/443-738/14-4/DS uznał, że:

„Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.”

Stanowisko takie potwierdzone zostało także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 grudnia 2013 r., nr IPTPB3/423-369/13-3/KJ; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 24 lipca 2015 r., nr IPTPP1/4512-296/15-4/MSu; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 29 stycznia 2016 r., nr IPPP3/4512-8/16-2/WH.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych warunkiem wystarczającym do uznania, że spełniona jest przesłanka wyodrębnienia finansowego, jest zapewnienie możliwości przyporządkowania do danej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów w ewidencji księgowej (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2009 r., nr IPPB5/423-96/08-4/MB; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 września 2013 r., nr IPTPP4/443-419/13-2/OS; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 marca 2017 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.10.2017.1.AK; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2017 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.413.2017.2.RR/AO). W szczególności nie jest istotny sam fakt prowadzenia odrębnych kont, na których księgowane są np. przychody związane z określonym zespołem składników, ale musi istnieć zespół narzędzi rachunkowych umożliwiających określenie wyniku finansowego osiągniętego przez dany zespół składników majątkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 28 września 2016 r., nr IBPB-1-1/4510-228/16-1/BK stwierdził, że:

„o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie, którego można poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem zbycia.”

Podobne stanowisko zajął: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 28 października 2016 r., nr ITPB3/4510-441/16-1/MJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 listopada 2016 r., nr 1462-IPPB5.4510.857.2016.1.AK.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości znajduje potwierdzenie w następujących okolicznościach:

możliwe jest wydzielenie kont przychodów i kosztów dla działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości;

w planie kont możliwe jest wyodrębnienie kont bilansowych i wynikowych związanych z działalnością Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości dla celów rachunkowości zarządczej;

Wnioskodawca ma możliwość sporządzania odrębnych bilansów i rachunków zysków i strat związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości do celów zarządczych;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne analizy przychodów i kosztów związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne plany finansowe i budżety dla działalności w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może wyodrębnić i przypisać zobowiązania i należności do działalności w zakresie Nieruchomości.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tak daleki stopień odrębności finansowej w odniesieniu do części jego działalności gospodarczej w zakresie Nieruchomości (jej wynajmu i zarządzania) powinien zostać uznany za spełniający kryterium finansowego wyodrębnienia w stopniu wystarczającym do powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad 3) Przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne).

Zgodnie z trzecią przesłanką, aby można mówić o powstaniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, cześć działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością musi być także wyodrębniona funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Pomocnym w zrozumieniu pojęcia wyodrębnienia funkcjonalnego jest dorobek praktyki wypracowany przez organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego.

Zgodnie z interpretacją indywidualnej prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r., nr ILPP2/443-2032/10-2/AD:

„Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego, to kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.”

Jak natomiast wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 2 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.90.2017.1.KC:

„Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.”

Z kolei w orzecznictwie sądowym podkreśla się, że istotą wyodrębnienia funkcjonalnego jest przydatność do realizacji działań gospodarczych bez względu na organizacyjne wyodrębnienie. Powyższa teza została zaprezentowana przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1929/13:

„dla zakwalifikowania zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest konieczne, aby stanowiły (funkcjonowały) one w strukturze przedsiębiorstwa odrębną jednostkę organizacyjną jako np. dział, wydział, oddział. Wymóg taki nie wynika z art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. Każdy bowiem zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego - bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci oddziału, działu itp. - może stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.”

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zajmuje się on w szczególności wynajem i zarządzaniem Nieruchomością, która ma charakter komercyjny i składa się na nią kompleks biurowo-usługowo-handlowy.

W zakresie w jakim Wnioskodawca wykorzystuje Nieruchomość w swojej działalności polega ona na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami wchodzącymi w skład Nieruchomości. Całość Nieruchomości jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. całość Nieruchomości jest przedmiotem wynajmu.

Należy podkreślić, że w zakresie funkcjonalnym odrębność części działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości znajduje potwierdzenie w następujących okolicznościach:

Wnioskodawca w zakresie Nieruchomości prowadzi działalność w oparciu o przypisane do tej części działalności gospodarczej składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania) oraz umowy zawierane z kontrahentami (dostawcami i odbiorcami) w ramach tej działalności;

działalność Wnioskodawcy w zakresie wykorzystywania Nieruchomości wyróżnia się od pozostałego zakresu działalności gospodarczej - generuje ona największe przychody, jak i koszty;

działalność Wnioskodawcy w zakresie wykorzystywania Nieruchomości charakteryzuje się odmienną strategią działania i odmiennymi ryzykami,

działalność Wnioskodawcy w zakresie wykorzystywania Nieruchomości jest prowadzona w odrębnej lokalizacji i przy wykorzystaniu odrębnych składników majątkowych,

klientami Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości (najemcami) jest inna grupa podmiotów, niż w przypadku pozostałego zakresu jego działalności gospodarczej.

Powyższe okoliczności wskazują w ocenie Wnioskodawcy na wyodrębnienie funkcjonalne działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ad 4) Zespół składników, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ostatnim kryterium oceny, czy przenoszony zespół składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa stanowi jego zorganizowaną część jest ocena, czy potencjalnie posiada on zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Tym samym, kryterium to zostanie spełnione, jeśli wydane składniki majątkowe i niemajątkowe będą wystarczające, aby w oparciu o nie podmiot przejmujący był w stanie potencjalnie podjąć nową, odrębną działalność gospodarczą.

Takie rozumienie zorganizowanej część przedsiębiorstwa odnajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydanych przez władze podatkowe. Przykładowo w interpretacji z dnia 16 października 2017 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.410.2017.1.KBR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: „(...) aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Tak też wskazuje się w doktrynie:

„W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo.” (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).”

Zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabywane składniki jest zatem istotną przesłanką uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 226/09 uznał, że:

„by mówić o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony dla realizacji zadań gospodarczych. Przedmiotem czynności prawnej muszą być istotne elementy, które decydują, czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych realizowanych przez zbywcę.”

W przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego, zespół składników materialnych i niematerialnych zostanie przeniesiony na Spółkę Komandytową.

Spółka Komandytowa po przeniesieniu do niej cześć działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości, będzie prowadziła działalność w zakresie zarządzania i wynajmu kompleksu biurowo-usługowo-handlowego (na który składa się Nieruchomość), w oparciu o zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przejętych od Wnioskodawcy.

W związku z przejęciem wszystkich kluczowych składników majątku niezbędnych do prowadzenia działalności w tym zakresie (w szczególności nieruchomości), Spółka Komandytowa będzie w stanie realizować zadania w zakresie Nieruchomości (wykonywane dotychczas przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej) w niezmienionym zakresie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przenoszony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przypisany do w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do realizacji zadań w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, będzie wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie oraz finansowo, a także może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania gospodarcze. W związku z powyższym należy uznać, że:

przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, a który zdaniem Wnioskodawcy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące działalność, spełniać będzie kryteria organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie określone w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a w konsekwencji stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT,
czynność prawna, której przedmiotem będzie przeniesienie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa na Spółkę Komandytową nie będzie podlegać przepisom Ustawy o VAT.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3

W sytuacji w której Dyrektor KIS nie zgodziłby się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i nr 2, tj. uznał, iż przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie Nieruchomości, nie będzie stanowił zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegał przepisom Ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy:

- przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki komandytowej będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 Ustawy o VAT).

Artykuł 7 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Od zasady opodatkowania podatkiem VAT przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz krajowych sądów administracyjnych terminologia użyta dla określenia zwolnień przewidzianych zarówno w art. 135 Dyrektywy 112 jak i art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna podlegać ścisłej wykładni, ponieważ stanowi wyjątek od ogólnej zasady, że VAT jest pobierany od każdej dostawy towarów i każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami do jakich dążą te zwolnienia oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system VAT.

Mając na uwadze, iż zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedmiotem aportu do Spółki Komandytowej będzie w szczególności Nieruchomość (tj. nieruchomość zabudowana budynkami, budowlami, bądź ich częścią), należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem sytuacji, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach tzw. pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT posługuje się określeniem „pierwszego zasiedlenia”, którego definicja została zapisana w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT. I tak, przez „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwsze zasiedlenie dotyczyć może każdej czynności opodatkowanej, mocą której budynek, budowla lub ich części oddane są do użytkowania. Czynnością tą może być zarówno umowa sprzedaży, jak i inne stosunki prawne, w tym także aport, umowa najmu czy dzierżawy. Należy wyraźnie podkreślić, że przez pierwsze zasiedlenie uznawane jest także przyjęcie budynków, budowli lub ich części do użytkowania w ramach własnej działalności gospodarczej.

Z treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W przeciwieństwie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm) nie definiuje tego pojęcia i nie wprowadza dodatkowych warunków.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku, a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia, a datą następnej dostawy, pod warunkiem, że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Treść tego przepisu stanowi możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, a mianowicie przebudowy budynków, co potwierdził w swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV (sygn. akt. C-326/11).

Zgodnie z przepisami Dyrektywy 112 oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa TSUE, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć pierwsze zajęcie budynku, używanie. Prawodawca unijny nie odnosi się przy definiowaniu tego terminu do oddania nieruchomości do używania w wykonaniu pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu.

W tym kontekście istotny jest również m.in. wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 382/14). NSA porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”) stwierdził, że polski ustawodawca dokonał nieuprawnionego zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. NSA wskazał, iż „(...) należy stwierdzić, że definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. (...) Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Tym samym, pod pojęciem „pierwszego zasiedlenia” NSA nakazał rozumieć użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. W konsekwencji, zarówno oddanie budynku w najem po ulepszeniu lub wybudowaniu i wykorzystywanie na potrzeby własnej działalności gospodarczej należałoby rozumieć jako użytkowanie budynku na potrzeby wspomnianej definicji.

Stanowisko wyrażone przez NSA znalazło następnie potwierdzenie w kolejnych orzeczeniach sądów administracyjnych, i tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyroku z dnia 30 października 2015 r. (sygn. akt III SA/G1 1273/15), stwierdził, iż:

„ art. 2 pkt 14 lit. a ustawy VAT stanowi wadliwą implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE w zakresie, w jakim definiując pojęcie pierwszego zasiedlenia wprowadza warunek „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. W ocenie Sądu, mając na uwadze prounijną wykładnię art. 2 pkt 14 lit. a ustawy VAT, pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumieć należy użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. A zatem również użytkowanie budynków, budowli lub ich części przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.”

Powyższa linia orzecznicza znajduje także potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, które wprost odwołują się do przytoczonego powyżej wyroku NSA. Dla przykładu należy wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2016 r. (znak 1462-IPPP3.4512.808.2016.1.PC), w której wskazano, że:

„Dla przyjęcia, iż doszło do pierwszego zasiedlenia wystarczające jest zatem stwierdzenie, że dany obiekt został faktycznie zajęty na potrzeby działalności podlegającej VAT, bez względu na to, przez kogo został zajęty (podatnika czy osobę trzecią) oraz czy wiązało się to z wykonaniem czynności podlegającej VAT. Nie jest zatem wymagane, aby budynek został oddany do używania podmiotowi trzeciemu (np. w ramach umowy najmu). Stan pierwszego zasiedlenia budynku powstaje również w momencie, w którym zostanie on zajęty przez samego podatnika, na potrzeby jego własnej działalności podlegającej VAT”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 28 marca 2017 r. (znak 3063-ILPP2-2.4512.212.2016.3.ML), w której w odniesieniu do budynków i budowli wykorzystywanych w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, które nie były ulepszane, potwierdził, iż pierwszym zasiedleniem jest w zasadzie każde oddanie budynku lub budowli do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia, że oddanie do użytkowania nastąpiło w wyniku wybudowania budynku czy budowli, albo w wyniku przejęcia jej w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Istotne jest, że budynki i budowle składające się na Nieruchomość były od wielu lat użytkowane do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, podlegającej opodatkowaniu VAT. Nie można zatem twierdzić, że nie doszło do ich pierwszego zasiedlenia.

Tak też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2016 r. (znak IPPP3/4512-208/16-2/ISZ) zauważył, iż

„Wnioskodawca użytkując ww. Budynek dla celów działalności gospodarczej od roku 2011 spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Planowana dostawa Budynku nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży Nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata.”

Analogiczne stanowisko można również znaleźć w interpretacjach podatkowych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2017 r. (znak 1462-IPPP2.4512.50.2017.1.AM), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 grudnia 2016 r. (znak 2461-IBPP2.4512.780.2016.2.AB), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 lipca 2016 r. (znak 1061-1PTPP2.4512.122.2016.2.SM), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2016 r. (znak ITPP3/4512-258/16/MD), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r. (znak IPPP3/4512-873/15-3/S/RD), oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 marca 2016 r. (znak ILPP5/4512-1-63/16-4/ZD).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w przypadku wniesienia przez Wnioskodawcą wkładu niepieniężnego obejmującego Nieruchomość do Spółki Komandytowej:

Nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT,
w okresie ostatnich dwóch lat Wnioskodawca nie ponosił nakładów (wydatków poniesionych na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przekraczających 30% wartości początkowej budynków, budowli lub ich części znajdujących się na Nieruchomości,
w okresie ostatnich dwóch lat nie doszło do przekroczenia poziomu nakładów (wydatków poniesionych na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przekraczających 30% wartości początkowej budynków, budowli lub ich części znajdujących się na Nieruchomości, a tym samym upłynął już okres 2 lat od pierwszego zasiedlenia określony w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, planowane wniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) aportem do Spółki Komandytowej będzie objęte dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Analizując bowiem przesłanki wskazane w tym przepisie, należy stwierdzić, iż wniesienie przez Wnioskodawcą Nieruchomości do Spółki Komandytowej, nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą Nieruchomości minie okres przekraczający dwa lata.

Jednocześnie ze zwolnienia uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT będą korzystały nie tylko budynki, budowle lub ich części wchodzące w skład Nieruchomości, ale również grunt na którym są posadowione. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków/ budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków / budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w przypadku dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem / budowlami, przepisy Ustawy o VAT przyjmują, że w istocie dochodzi do dostawy budynku / budowli (wraz ze znajdującym się pod nim gruntem).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, gdyby Dyrektor KIS nie zgodziłby się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i nr 2, tj. uznał, iż przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie Nieruchomości, nie będzie stanowił zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegał przepisom Ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy ewentualne, przyszłe wniesienie Nieruchomości aportem do Spółki Komandytowej będzie zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ponieważ będzie dokonane po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 4.

W sytuacji w której Dyrektor KIS nie zgodziłby się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1, nr 2 i nr 3, tj. uznał, iż:

przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, nie będzie stanowił zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegał przepisom Ustawy o VAT,
przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki komandytowej nie będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT,

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej (aport) obejmującego Nieruchomość (grunt i budynki) powinna zostać zakwalifikowana na potrzeby podatku VAT jako odpłatna dostawa nieruchomości opodatkowana w całości podatkiem VAT według stawki podatku VAT 23%.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania ww. transakcji fakturą, a nabywca nieruchomości (Spółka Komandytowa) będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 Ustawy o VAT).

Artykuł 7 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, a wniesienie nieruchomości aportem do spółki osobowej (w wyniku którego dochodzi do przeniesienia prawa rozporządzania nieruchomością jak właściciel) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Jednocześnie w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka Komandytowa, działają w charakterze podatników podatku VAT, będąc jednocześnie zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca wykorzystuje Nieruchomość w sposób ciągły dla celów zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Również planowana transakcja przeniesienia Nieruchomości do Spółki Komandytowej będzie wchodziła w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będzie on występował w roli podatnika VAT odniesieniu do tej transakcji.

W świetle powyższego, w odniesieniu do planowanego aportu Nieruchomości do Spółki Komandytowej (opisanego we wniosku), Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania ww. transakcji fakturą i wykazania na niej kwoty podatku VAT należnego według stawki VAT 23%.

Jednocześnie Spółka Komandytowa, jako nabywca Nieruchomości, będzie uprawniona od odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż:

Spółka Komandytowa jest zarejestrowanym podatnikiem VAT
Spółka Komandytowa prowadzi opodatkowaną podatkiem VAT działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
Spółka Komandytowa po nabyciu Nieruchomości będzie wykonywać działalność gospodarczą w zakresie zarządzania i wynajmu nieruchomości wchodzących w skład Nieruchomości.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, iż Spółka Komandytowa, będąca podatnikiem podatku VAT i działając w takim charakterze nabędzie Nieruchomość i będzie ją wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (wynajem).

Tym samym zgodnie z przepisem art. 86 Ustawy o VAT Spółka Komandytowa będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej transakcję wniesienia Nieruchomości aportem do Spółki Komandytowej.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy wobec przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie znajdą zastosowania wyłączenia uregulowane w art. 88 Ustawy o VAT (nie zostanie spełniona żadna z przesłanek powołanego przepisu, która wyłączałaby prawo Spółki Komandytowej do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony).

Podsumowanie

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy:

w zakresie pytania 1, zgodnie z którym przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, a który zdaniem Wnioskodawcy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące działalność, spełniać będzie kryteria organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie określone w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a w konsekwencji stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, jest prawidłowe;

w zakresie pytania 2, zgodnie z którym do czynności prawnej, której przedmiotem będzie przeniesienie przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, nie znajdą zastosowania przepisy Ustawy o VAT, jest prawidłowe;

w zakresie pytania 3, zgodnie z którym w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1 i nr 2, przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, jest prawidłowe;

w zakresie pytania 4, zgodnie z którym w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 1, nr 2 i nr 3, przeniesienie Nieruchomości (gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, budowli i ich części) do Spółki Komandytowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku VAT 23%, a Spółce Komandytowej będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od tej transakcji, jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towary to – w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy – rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 cyt. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Przy uwzględnieniu zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) itp.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posiłkować się definicją zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z poźn. zm.). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. W szczególności, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w powyżej przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Ponadto ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. O wyodrębnieniu finansowym można zatem już mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyodrębnienia podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienia finansowego nie należy utożsamiać więc z pełną samodzielnością finansową. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Przy czym, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Należy przy tym wskazać, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle. Oznacza to, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. O tym, czy nastąpi zbycie przedsiębiorstwa / zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej zajmuje się on m.in. wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami.

W 1997 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w formie aktu notarialnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziły prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oraz własność znajdujących się na tej działce gruntu budynków stanowiących odrębna nieruchomość. Na podstawie ostatecznej Decyzji Starosty Powiatu z dnia 30 grudnia 1999 roku prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności.

Całość Nieruchomości jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. całość Nieruchomości jest przedmiotem wynajmu.

Wnioskodawcy do działalności gospodarczej dotyczącej Nieruchomości przypisane są między innymi następujące materialne i niematerialne składniki majątku Wnioskodawcy:

nieruchomości (zabudowana nieruchomość gruntowa oraz znajdujące się na niej budynki składające się na Nieruchomość), którymi Wnioskodawca zarządza w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej;

prawa i obowiązki z umów z osobami trzecimi w zakresie wynajmu Nieruchomości od Wnioskodawcy i wykorzystywanych do działalności;

pozostałe środki trwałe związane funkcjonalnie z wykonywaniem zadań w zakresie zarządzania Nieruchomością;

pozostałe prawa i obowiązki z umów z kontrahentami, w tym wynikające:
- z umów z usługodawcami w zakresie świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- z umów z dostawcami mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) zawartymi przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości wykorzystywanych w ramach działalności;

zobowiązania handlowe wynikające z umów związanych z działalnością gospodarczą w zakresie Nieruchomości z tytułu dostaw i usług, w tym:
- zobowiązania wobec usługodawców z tytułu świadczenia usług związanych z Nieruchomością Wnioskodawcy wykorzystywanymi w ramach działalności, np. związanych z przeglądem obiektów, ich sprzątaniem, ochroną;
- zobowiązania wobec dostawców mediów (tj. energii, wody, gazu, usług telekomunikacyjnych) z tytułu umów zawartych przez Wnioskodawcę dla Nieruchomości Wnioskodawcy wykorzystywanych w ramach działalności;

prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości (o ile ich przejście jest dopuszczalne na gruncie obowiązujących przepisów);

wszelkie inne niewymienione wyżej wierzytelności, zobowiązania i inne składniki majątkowe wykorzystywane do realizacji zadań w zakresie Nieruchomości;

w tym środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym.

W zakresie organizacyjnym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości będzie posiadała następującą charakterystykę:

działalność w zakresie Nieruchomości będzie wyodrębniona organizacyjnie w ramach całej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ jest prowadzona w odrębnej lokalizacji i przy wykorzystaniu odrębnych składników majątkowych,

składniki majątkowe i zobowiązania związane z działalnością w zakresie Nieruchomości są co do zasady wyodrębnione i przypisane bezpośrednio do tej działalności,

wyodrębnienie organizacyjne części działalności w zakresie Nieruchomości w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy przybrało również aspekt formalny - z obowiązującego w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Regulaminu prowadzenia działalności gospodarczej I. wynika, iż działalność w zakresie Nieruchomości jest wyodrębnionym spośród innych rodzajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa mogącą istnieć samodzielnie.

W zakresie finansowym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości posiada następującą charakterystykę:

możliwe jest wydzielenie kont przychodów i kosztów dla działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości;

w planie kont możliwe jest wyodrębnienie kont bilansowych i wynikowych związanych z działalnością Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości dla celów rachunkowości zarządczej;

Wnioskodawca ma możliwość sporządzania odrębnych bilansów i rachunków zysków i strat związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości do celów zarządczych;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne analizy przychodów i kosztów związanych z działalnością w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może sporządzać odrębne plany finansowe i budżety dla działalności w zakresie Nieruchomości;

Wnioskodawca może wyodrębnić i przypisać zobowiązania i należności do działalności w zakresie Nieruchomości.

W zakresie funkcjonalnym odrębność działalności Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości wynika z następującej charakterystyki:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie Nieruchomości w oparciu o przypisane do tej części działalności składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania) oraz umowy zawierane z kontrahentami (dostawcami) w ramach tej działalności;

działalność Wnioskodawcy w zakresie wykorzystywania Nieruchomości wyróżnia się od pozostałego zakresu jego działalności gospodarczej - w szczególności generuje ona największe przychody, jak i koszty oraz charakteryzuje się odmienną strategią działania i odmiennymi ryzykami;

klientami Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości (najemcami) jest inna grupa podmiotów, niż w przypadku pozostałego zakresu jego działalności gospodarczej.

Obecnie Wnioskodawca planuje wnieść opisany powyżej zorganizowany zespół składników majątkowych (materialne i niematerialne składniki majątku Wnioskodawcy), obejmujący między innymi Nieruchomość, jako wkład do spółki Spółki Komandytowej, której jest komandytariuszem. Spółka Komandytowa jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki Komandytowej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez niego pozostałby natomiast składniki majątkowe dotyczące pozostałego zakresu działalności (nieobejmującego wykorzystywanie Nieruchomości).

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja nie będzie przeniesieniem przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie dokona wniesienia wszystkich zasobów, które służą mu do prowadzenia przedsiębiorstwa. Wnioskodawca dokona zbycia jedynie części swojego przedsiębiorstwa w postaci składników majątkowych, obejmujący Nieruchomość, które pozwalają samodzielnie funkcjonować na rynku, w ramach którego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie Nieruchomości polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami. W niniejszych okolicznościach wskazano, że Wnioskodawca prowadzi również indywidualną działalność. Działalność ta - jak wynika z wniosku – nie będzie stanowiła przedmiotu zbycia w ramach przedmiotowego wkładu niepieniężnego. Zatem w analizowanych okolicznościach nie nastąpi zbycie wszystkich składników majątku koniecznych do podjęcia przez nabywcę w pełnym zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Tym samym, przedmiot planowanego wkładu niepieniężnego nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Przedmiot transakcji natomiast będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca, planowane jest przeniesienie do nabywcy zorganizowanego zespołu składników majątkowych (materialne i niematerialne składniki majątku Wnioskodawcy), obejmujący między innymi Nieruchomość. Zamiarem Wnioskodawcy jest by do Spółki Komandytowej została przeniesiona całość jego działalności gospodarczej w zakresie Nieruchomości, tj. wszystkie związane z tą częścią działalności składniki majątkowe wraz z zobowiązaniami i obowiązkami wynikającymi z umów najmu. Wnioskodawca wskazał, że obecnie istnieje możliwość przypisania składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wykorzystywanych w prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej do działalności w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością (jako wydzielonej organizacyjnie części działalności). Jednocześnie Wnioskodawca w ramach działalności w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością nie zatrudnia pracowników. Obsługę Nieruchomości w zakresie przeglądów, konserwacji, ochrony i sprzątania zapewniają zewnętrzne podmioty, współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie umów dedykowanych Nieruchomości. Prawa, obowiązki i zobowiązania wynikające z tych umów będą stanowiły cześć zespołu składników materialnych i niematerialnych, będącego przedmiotem planowanego aportu do Spółki Komandytowej. W rezultacie do Spółki Komandytowej zostanie przeniesiona całość działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie Nieruchomości. W szczególności, Spółka Komandytowa będzie dysponować majątkiem, wyposażeniem oraz umowami z podwykonawcami, wystarczającym do samodzielnego prowadzenia działalności w zakresie zarządzania Nieruchomością. Po przeniesieniu Wnioskodawca nie będzie już wykonywać zadań składających się na zakres dotychczasowej działalności w zakresie Nieruchomości.

W konsekwencji, w związku z tym, zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością, a który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące tę działalność, spełniające kryteria organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie - będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów.

Tym samym stwierdzić należy, że transakcja przeniesienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, za pomocą którego Wnioskodawca realizuje działalność w zakresie wynajmu i zarządzania Nieruchomością będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2 należało uznać prawidłowe.

Jednocześnie, skoro stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 zostało uznane za prawidłowe, tym samym pytania Wnioskodawcy oznaczone w złożonym wniosku nr 3 i 4 uznano za bezprzedmiotowe.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Według art. 14r § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek wspólny jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej zgodnie z art. 14f i liczby zainteresowanych wskazanych we wniosku.

Złożony wniosek wspólny dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych. Natomiast Wnioskodawca w dniu 31 stycznia 2018 r. dokonał wpłaty 320 zł tytułem opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, kwota 160 zł jest wpłatą wyższą od należnej. Zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawcy przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin