2017.10.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.410.2017.1.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.410.2017.1.KBR
z 16 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców Anglii i Walii („Wnioskodawca”, „Centrala”). Wnioskodawca prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniową poprzez polski oddział, który jest podmiotem zarejestrowanym w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod firmą A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce („Oddział A.”, „Oddział Wnioskodawcy”). Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej z siedzibą w USA.

A. w ramach ustalonej strategii biznesowej zaprzestaje prowadzenia działalności w niektórych jurysdykcjach, w tym m.in. w Polsce. W związku z tym, A. zawarło (18 października 2016 r.) ze spółką F. umowę ramową określającą brzegowe warunki wycofania działalności A. z poszczególnych jurysdykcji („Umowa Ramowa”). Na podstawie Umowy Ramowej, F. przejmie prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w jurysdykcjach, z których wycofuje się A., w tym w Polsce.

F. działa w Europie poprzez spółkę zależną C. S.A. z siedzibą w Luksemburgu, „Nabywca”). C. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polski zarejestrowany w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego polski oddział („Oddział C.”, „Oddział Nabywcy”). C. będzie prowadził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniową poprzez Oddział C.

Na marginesie, Wnioskodawca wskazuje, że w niniejszym wniosku, mówiąc o działalności Wnioskodawcy/Centrali A. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca ma na myśli działalność Wnioskodawcy/Centrali A. poprzez Oddział A./Oddział Wnioskodawcy. Również mówiąc o działalności C./Nabywcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca ma na myśli działalność C./Nabywcy poprzez Oddział C./Oddział Nabywcy.

Na podstawie Umowy Ramowej, Centrala A. zawarła z C. w dniu 30 czerwca 2017 roku lokalną umowę („Umowa Lokalna”), na podstawie której na Oddział C. został przeniesiony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) należących dotychczas do Oddziału A. („Transakcja”). Zespół tych składników obejmował:

przeniesienie na Oddział C. wszystkich pracowników Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. wszystkich aktywów/środków trwałych należących do Oddziału A. (meble biurowe, sprzęt biurowy, sprzęt elektroniczny - monitory, komputery, drukarki) wpisanych m.in. do ewidencji środków trwałych; przeniesiona zostanie również związana z aktywami/środkami trwałymi dokumentacja;
przeniesienie na Oddział C. oprogramowania komputerowego wraz z licencjami należące do Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. umów najmu;
przeniesienie na Oddział C. znaków towarowych należących do Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. umów z podmiotami trzecimi;
przeniesienie na Oddział C. zobowiązań związanych z ww. składnikami, z wyjątkiem zobowiązań związanych z umowami ubezpieczenia zawartymi przez Oddział A., które pozostaną w Oddziale A. (umowy te zdefiniowano poniżej);
po zawarciu Transakcji umożliwienie C. zaoferowania dotychczasowym klientom Wnioskodawcy zawarcia nowych umów ubezpieczenia z C. jako ubezpieczycielem (Wnioskodawca dostarczy listę klientów w ramach Transakcji). W ramach działań wskazanych w zdaniu pierwszym Wnioskodawca również nie przedłuży (z wyjątkiem okresu przejściowego, o którym mowa poniżej), nie zastąpi a także nie przeniesie tych umów ubezpieczenia na rzecz innego podmiotu niż C. („Przedmiot Transakcji”).

Własność Przedmiotu Transakcji przeszła na Oddział C. w dniu podpisania Umowy Lokalnej. Przeniesiony z Oddziału A. na Oddział C. Przedmiot Transakcji umożliwia prowadzenie przez C. takiej samej działalności (ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie), jak dotychczasowa działalność Wnioskodawcy w Polsce. W szczególności C. będzie prowadził działalność ubezpieczeniową przy wykorzystaniu tego samego zespołu składników materialnych i niematerialnych, jak również tego samego zespołu pracowników, które zostały przeniesione z Oddziału A. Umowa Lokalna będzie miała charakter odpłatny, przy czym cena zbycia Przedmiotu Transakcji zostanie ustalona z uwzględnieniem warunków rynkowych.

Po zawarciu Umowy Lokalnej, Wnioskodawca planuje w przyszłości formalnie zlikwidować Oddział A. w Polsce poprzez wykreślenie go z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Likwidacja Oddziału A. nie nastąpiła jednocześnie z podpisaniem Umowy Lokalnej.

W okresie między podpisaniem Umowy Lokalnej, a formalną likwidacją Oddziału A. niezbędna będzie obsługa administracyjno-finansowa Wnioskodawcy. W związku z całkowitym brakiem zaplecza technicznego i personalnego w Oddziale A., nie będzie miał on możliwości dokonywania takiej obsługi samodzielnie. W związku z tym, obsługa administracyjno-finansowa Wnioskodawcy w okresie od zawarcia Transakcji do formalnej likwidacji Oddziału A. jest i będzie outsourcowana do Oddziału C.. W praktyce oznacza to, że Oddział C., do czasu formalnego wykreślenia Oddziału A. z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, będzie obsługiwał Wnioskodawcę w zakresie administracyjno-finansowym.

W ramach Transakcji, na C. nie zostaną przeniesione umowy ubezpieczenia zawarte przez Wnioskodawcę i obowiązujące go na dzień Transakcji („Umowy Ubezpieczenia”). Jednakże w związku z transferem Przedmiotu Transakcji do C., Oddział A. nie będzie w stanie samodzielnie obsługiwać Umów Ubezpieczenia. W celu zapewnienia obsługi Umów Ubezpieczenia zostanie zawarta dodatkowa umowa. W ramach tej umowy, Oddział C. będzie wykonywał usługi likwidacji szkód oraz inne związane z obsługą Umów Ubezpieczenia usługi techniczno-administracyjne. Usługi świadczone przez Oddział C. w związku z obsługą Umów Ubezpieczenia będą nadzorowane przez Centralę A. (chociaż Wnioskodawca nie będzie kontrolował zasobów Oddziału C., który będzie działał jako niezależny dostawca usług na rzecz Wnioskodawcy).

Po zawarciu Transakcji, Wnioskodawca, w okresie przejściowym (2-5 miesięcy) będzie zawierał nowe umowy ubezpieczenia („Nowe Umowy”). Oddział A. nie będzie miał zaplecza technicznego ani personalnego do zawierania, ani obsługi Nowych Umów. W związku z tym Nowe Umowy będzie zawierał Oddział C. na podstawie upoważnienia udzielonego przez Wnioskodawcę. Nowe Polisy będą w 100% reasekurowane przez C.. Oznacza to, że formalnie stroną Nowych Umów będzie Wnioskodawca, jednakże C. będzie ponosił całkowite ryzyko ekonomiczne Nowych Umów. W związku z tym, że całe ryzyko ekonomiczne będzie po stronie Oddziału C., Oddział C. będzie miał swobodę (w bardzo szerokim zakresie) decydowania jak i jakie umowy ubezpieczeniowe będą podpisywać/ubezpieczać.

W ramach Umowy Lokalnej, C. pokryje również wydatki poniesione do dnia Transakcji przez Oddział A. na rzecz zewnętrznych podmiotów (pre-paid vendor costs). Te wydatki będą dotyczyły m.in. opłat członkowskich z tytułu uczestnictwa w zrzeszeniach przedsiębiorców, opłat z tytułu subskrypcji programów elektronicznych itp.

Efektem restrukturyzacji jest wycofanie całej działalności Wnioskodawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Działalność tę w praktycznie tożsamym zakresie, zgodnie z Umową Ramową i Umową Lokalną będzie prowadził C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów Ustawy o VAT, Przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT i czy w związku z powyższym, w świetle art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, odpłatne zbycie Przedmiotu Transakcji przez Wnioskodawcę na rzecz C. nie będzie podlegało podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów Ustawy o VAT, Przedmiot Transakcji opisany w niniejszym wniosku stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Centrali A. w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. W tych okolicznościach, planowane zbycie Przedmiotu Transakcji na rzecz C. nie będzie podlegało podatkowi VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów tej ustawy nie stosuje się do „transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Oddział

Na wstępie, Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na status oddziału. Z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego oddział nie stanowi odrębnego podmiotu od swojej jednostki macierzystej (centrali). Oddział jest jedynie organizacyjnie wyodrębnioną strukturą w ramach danej jednostki.

W kontekście niniejszego wniosku, Wnioskodawca wskazuje, że Oddział A. oraz Oddział C. nie będą odrębnymi od swoich centrali podatnikami VAT. Podatnikami będą natomiast Wnioskodawca oraz C.. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych:

„ (...) Naczelny Sąd Administracyjny - powołując się na przepis art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. - przyjął, że oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług...”
(wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2017 roku, sygn. I FSK 1763/16, I FSK 1762/16);
„Należy zatem uznać, że oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 13 grudnia 2016 roku, sygn. I SA/Gd 1309/16).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT na podstawie obowiązujących przepisów.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Ustawy o VAT (art. 5 ust. 1), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy istnieje odpowiedni związek pomiędzy dostawą towarów/świadczeniem usług a zapłatą.

Jednocześnie, przepisy art. 6 Ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów tej ustawy. Są to czynności, które co prawda mieszczą się w zakresie odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, jednakże nie podlegają opodatkowaniu.

W szczególności, art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, stanowi, że przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dokonując powyższego wskazania, ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając jednak zakres przedmiotowy Ustawy o VAT Wnioskodawca uważa, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności „jak właściciel”, w tym: sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) i inne.

W świetle brzmienia przepisów art. 5 ust. 1 oraz art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT kluczowe znaczenie ma zatem ustalenie, czy przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę na rzecz C. w ramach Transakcji będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wykładnia europejska.

Przepis art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT wyłączający z zakresu tej ustawy opodatkowanie transakcji zbycia przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa został wprowadzony do Ustawy o VAT w celu implementacji art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy (Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku).

Zgodnie z ww. przepisem art. 5 ust. 8, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego. W określonych przypadkach państwa członkowskie mogą podjąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłócania konkurencji, zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie niniejszego przepisu.

Powyższy przepis VI Dyrektywy zastąpiony został przez art. 19 Dyrektywy 112 (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) w następującym brzmieniu: „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu”.

W wyroku ETS z 27 listopada 2003 r., sygn. C-497/01 Zita Modes Sarl v. Administration de l enregistrement et des domains, zakres czynności, które mogą być przez państwo członkowskie uznane za niebędące dostawą towarów, został zakreślony w sposób szeroki. Trybunał przyjął, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5(8) VI Dyrektywy VAT uznając, iż w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak posiadać zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części.

Określony w ww. Dyrektywach zakres przedmiotowy dopuszczalnego wyłączenia z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje całość lub część przenoszonego majątku, służącego działalności gospodarczej. Potwierdził to ETS w powołanym wyroku zaznaczając, iż przeniesienie, o jakim mowa w art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy dotyczy m.in. części przedsiębiorstwa umożliwiającej prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej, o ile nabywca ma zamiar kontynuowania działalności nabytego przedsiębiorstwa.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle ustawodawstwa polskiego.

Prawna definicja przedsiębiorstwa oraz definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy Ustawy o VAT nie zawierają własnej definicji „przedsiębiorstwa”. W konsekwencji, dla celów wykładni tego pojęcia należy stosować definicję zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. poz. 93, z późn. zm.; „Kodeks Cywilny”).

Zgodnie z powyższym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Kodeks Cywilny nie definiuje jednak pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zakres tego pojęcia został natomiast określony w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, zgodnie z którym zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Podstawowym wymogiem jest zatem, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym, zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Wyodrębnienie organizacyjne jest rozumiane, jako odpowiednie umiejscowienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej podatnika - w szczególności, jako pionu, działu, wydziału, oddziału.

W opisanym stanie faktycznym wyodrębnienie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy ma postać formalnie zarejestrowanego oddziału.

W ramach Transakcji, C. nabył zespół składników materialnych i niematerialnych, który umożliwia prowadzenie przez C. takiej samej działalności (ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie) jak dotychczasowa działalność Wnioskodawcy w Polsce. W szczególności Wnioskodawca podkreśla, że działalność C. w Polsce będzie prowadzona przy wykorzystaniu tego samego zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), zespołów ludzi, jak również relacji z podmiotami trzecimi.

Powyższe składniki Przedmiotu Transakcji są ze sobą powiązane i wzajemnie się uzupełniają, w sensie organizacyjnym oraz funkcjonalnym, co umożliwia realizację celu gospodarczego, jakim jest działalność ubezpieczeniowa.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że wyodrębnienie organizacyjne zachodzi w następujących przypadkach:

„O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnych charakterze”. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2016 roku, sygn. I SA/Sz 437/16); podobnie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 listopada 2015 roku, sygn. I SA/Sz 1517/14);
„Wydzielenie na płaszczyźnie organizacyjnej oznacza określenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa zbywcy, jako: działu oddziału, wydziału” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 stycznia 2014 roku, sygn. I SA/Wr 1915/13).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Przedmiot Transakcji spełnia przesłankę wyodrębnienia o charakterze organizacyjnym, a więc spełnia pierwszy z wymogów określonych w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Wyodrębnienie finansowe.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Innymi słowy, wyodrębnienie finansowe powinno zapewniać możliwość wydzielenia z finansów całego przedsiębiorstwa (Centrali A.) rozliczeń finansowych dotyczących jego zorganizowanej części, tj. Przedmiotu Transakcji.

Celem tego warunku jest zapewnienie, że zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego (Centrali A.), w tym - funkcjonować w sposób niezależny finansowo.

Wnioskodawca podkreśla, że Przedmiot Transakcji spełnia warunek wyodrębnienia finansowego. Przedmiot Transakcji generuje bowiem jasno określone strumienie przychodów i kosztów związanych z jego funkcjonowaniem. Można również w sposób jednoznaczny wyodrębnić należności i zobowiązania dotyczące Przedmiotu Transakcji. Wynika to przede wszystkim z faktu, że Oddział A. prowadzi, zgodnie z wymogami prawa, odrębną od Wnioskodawcy księgowość. Również, Oddział A., jako oddział zarejestrowany formalnie w polskim Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, jest zobowiązany do składnia sprawozdań finansowych.

Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że działalność prowadzona z wykorzystaniem nabytego przez C. Przedmiotu Transakcji będzie jedyną działalnością gospodarczą prowadzoną przez Nabywcę. Działalność ta będzie prowadzona na zasadach rynkowych, przy wykorzystaniu zasobów nabytych w ramach Transakcji. Należy zaznaczyć, że oczekiwaniem Nabywcy jest generowanie zysków z tak prowadzonej działalności, a więc pełna niezależność Oddziału C. pod względem finansowym i rozliczeniowym.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że wyodrębnienie finansowe zachodzi w następujących przypadkach:

„Wyodrębnienie finansowe z kolei najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Nie oznacza ono samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2016 roku, sygn. I SA/Rz 19/16);
„Wydzielenie na płaszczyźnie finansowej oznacza, że możliwe jest, poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, przyporządkowanie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tak aby mogło stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, które samodzielnie realizuje zadanie gospodarcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa winna zatem posiadać pewną wewnętrzną niezależność finansową” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 stycznia 2014 roku, sygn. I SA/Wr 1915/13).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy Przedmiot Transakcji posiada przymiot samodzielności finansowej: może i będzie prowadzić działalność gospodarczą w niezależny sposób, ponosząc określone koszty, ale również osiągając przychody. Tym samym, spełniony jest kolejny z warunków określonych w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, decydujących o kwalifikacji Przedmiotu Transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne.

Z wyodrębnieniem funkcjonalnym danej jednostki mamy do czynienia, gdy jest ona w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Oznacza to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe, materialne i niematerialne, wchodzące w skład danej jednostki (Przedmiot Transakcji) muszą zatem umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (w zakresie działalności prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę).

Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna więc stanowić zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym, zobowiązań), który zarazem mógłby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Oznacza to, że nie jest wystarczające jakiekolwiek zaistnienie lub zorganizowanie masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w odniesieniu do Przedmiotu Transakcji słuszny jest wniosek o funkcjonalnym wyodrębnieniu grupy składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności w ramach przedsiębiorstwa. Nie powinno ulegać wątpliwości, że składniki objęte Przedmiotem Transakcji pozwolą Nabywcy na samodzielne prowadzenie w ramach oddziału działalności ubezpieczeniowej. Przedmiot Transakcji jest w stanie samodzielne funkcjonować w obrocie gospodarczym - i taka będzie jego rola w Oddziale Nabywcy. W szczególności wynika to z faktu, że taką działalność i w takim zakresie prowadził do tej pory na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca poprzez swój oddział.

Powyższe wnioski potwierdzają wyroki wydawane przez sądy administracyjne:

„Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. (...) Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 437/16);
„Istotne jest bowiem to, aby wszystkie warunki - techniczne, ale także formalne, uprawniające do prowadzenia działalności tego rodzaju, zostały spełnione w odniesieniu do konkretnego zespołu składników majątkowych i to na dzień sprzedaży, gdyż tylko taki zespół składników majątkowych byłby zdolny do prowadzenia działalności w zakresie przesyłu gazu” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2014 roku, sygn. akt I FSK 1666/13).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy Przedmiot Transakcji posiada przymiot odrębności funkcjonalnej. Wynika to z faktu, że po dokonaniu Transakcji jest możliwa realizacja zadań biznesowych, które były wykonywane do dnia Transakcji, za pomocą praktycznie tego samego zespołu składników majątkowych, relacji umownych oraz zespołów ludzkich. Tym samym, Przedmiot Transakcji spełnia ostatni z warunków określonych w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowanie.

Na podstawie powyższej analizy należy podsumować, że na gruncie Ustawy o VAT, ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, o ile spełnione są następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Odnosząc powyższe przesłanki do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz szczegółowego uzasadnienia swojego stanowiska, Wnioskodawca podkreśla, że składniki materialne i niematerialne, w tym relacje umowne, oraz zespoły ludzi, składające się na Przedmiot Transakcji, stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębnioną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, przeznaczoną i zdolną do realizacji zdefiniowanego i samodzielnego zadania gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności w zakresie ubezpieczeń.

Po przeniesieniu na Nabywcę (Oddział Nabywcy), zespół tych właśnie składników, stanowi samodzielną część przedsiębiorstwa Nabywcy (Oddziału Nabywcy) realizującą swoje obecne zadania i cele gospodarcze. Wnioskodawca podkreśla, że podstawowym założeniem oraz niezbędnym warunkiem Transakcji jest możliwość realizacji działalności ubezpieczeniowej, w tym, w zakresie zawierania i obsługi zawieranych umów ubezpieczenia przy wykorzystaniu tego samego zaplecza technicznego i personalnego.

Wobec powyższego należy podsumować, że przedmiotem Transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Natomiast, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 października 2011 r. (sygn. akt I SA/Gd 761/11) Sąd stwierdził: „Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela pogląd wyrażony w wyroku z dnia 24 listopada 2009 r., I SA/Gd 494/09 (http://orzeczenia.nsa.gov.pl), że zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, niezawierający praw do nieruchomości, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonujące te zadania. Również zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi w dniu jej wniesienia jako aportu mieć lokalizacji wynikającej z prawa do dysponowania nieruchomością. Możliwe jest ponadto uzupełnienie tego zespołu składników w drodze kolejnych (odrębnych) czynności prawnych (…).”

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z C. lokalną umowę, na podstawie której na Oddział C. został przeniesiony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) należących dotychczas do Oddziału Wnioskodawcy w Polsce (Oddział A.). Zespół tych składników obejmował:

przeniesienie na Oddział C. wszystkich pracowników Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. wszystkich aktywów/środków trwałych należących do Oddziału A. (meble biurowe, sprzęt biurowy, sprzęt elektroniczny - monitory, komputery, drukarki) wpisanych m.in. do ewidencji środków trwałych; przeniesiona zostanie również związana z aktywami/środkami trwałymi dokumentacja;
przeniesienie na Oddział C. oprogramowania komputerowego wraz z licencjami należące do Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. umów najmu;
przeniesienie na Oddział C. znaków towarowych należących do Oddziału A.;
przeniesienie na Oddział C. umów z podmiotami trzecimi;
przeniesienie na Oddział C. zobowiązań związanych z ww. składnikami, z wyjątkiem zobowiązań związanych z umowami ubezpieczenia zawartymi przez Oddział A., które pozostaną w Oddziale A. (umowy te zdefiniowano poniżej);
po zawarciu Transakcji umożliwienie C. zaoferowania dotychczasowym klientom Wnioskodawcy zawarcia nowych umów ubezpieczenia z C. jako ubezpieczycielem (Wnioskodawca dostarczy listę klientów w ramach Transakcji). W ramach działań wskazanych w zdaniu pierwszym Wnioskodawca również nie przedłuży (z wyjątkiem okresu przejściowego, o którym mowa poniżej), nie zastąpi a także nie przeniesie tych umów ubezpieczenia na rzecz innego podmiotu niż C.

Własność Przedmiotu Transakcji przeszła na Oddział C. w dniu podpisania Umowy Lokalnej. Przeniesiony z Oddziału A. na Oddział C. Przedmiot Transakcji umożliwia prowadzenie przez C. takiej samej działalności (ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie), jak dotychczasowa działalność Wnioskodawcy w Polsce. W szczególności C. będzie prowadził działalność ubezpieczeniową przy wykorzystaniu tego samego zespołu składników materialnych i niematerialnych, jak również tego samego zespołu pracowników, które zostały przeniesione z Oddziału A.. Umowa Lokalna będzie miała charakter odpłatny, przy czym cena zbycia Przedmiotu Transakcji zostanie ustalona z uwzględnieniem warunków rynkowych.

Ponadto, w ramach Transakcji, na C. nie zostaną przeniesione umowy ubezpieczenia zawarte przez Wnioskodawcę i obowiązujące go na dzień Transakcji. Jednakże w związku z transferem Przedmiotu Transakcji do C., Oddział A. nie będzie w stanie samodzielnie obsługiwać Umów Ubezpieczenia. W celu zapewnienia obsługi Umów Ubezpieczenia zostanie zawarta dodatkowa umowa. W ramach tej umowy, Oddział C. będzie wykonywał usługi likwidacji szkód oraz inne związane z obsługą Umów Ubezpieczenia usługi techniczno-administracyjne. Usługi świadczone przez Oddział C. w związku z obsługą Umów Ubezpieczenia będą nadzorowane przez Centralę A. (chociaż Wnioskodawca nie będzie kontrolował zasobów Oddziału C., który będzie działał jako niezależny dostawca usług na rzecz Wnioskodawcy).

Po zawarciu Transakcji, Wnioskodawca, w okresie przejściowym (2-5 miesięcy) będzie zawierał nowe umowy ubezpieczenia. Oddział A. nie będzie miał zaplecza technicznego ani personalnego do zawierania, ani obsługi Nowych Umów. W związku z tym Nowe Umowy będzie zawierał Oddział C. na podstawie upoważnienia udzielonego przez Wnioskodawcę. Nowe Polisy będą w 100% reasekurowane przez C.. Oznacza to, że formalnie stroną Nowych Umów będzie Wnioskodawca, jednakże C. będzie ponosił całkowite ryzyko ekonomiczne Nowych Umów. W związku z tym, że całe ryzyko ekonomiczne będzie po stronie Oddziału C., Oddział C. będzie miał swobodę (w bardzo szerokim zakresie) decydowania jak i jakie umowy ubezpieczeniowe będą podpisywać/ubezpieczać.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dla czynności opisanej powyżej będą miały zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Jak wskazano, aby czynność była wyłączona spod zakresu przepisów ustawy, przedmiotem zbycia musi być przedsiębiorstwo jako całość lub jego zorganizowana część (art. 6 pkt 1 ustawy).

Kryterium uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników, jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne, jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym, sama czynność przeniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne wówczas także i one powinny zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Przedmiot Transakcji spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy. W analizowanym przypadku spełnione są warunki wyodrębnienia organizacyjnego i funkcjonalnego - Przedmiot Transakcji funkcjonuje jako oddział Spółki w Polsce oraz stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczony do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej. Ponadto jak wynika z wniosku dla oddziału prowadzona jest odrębna księgowość a więc warunek finansowego wyodrębnienia należy również uznać za spełniony.

W konsekwencji zawarcie umowy na mocy której Wnioskodawca dokona zbycia majątku należącego do oddziału Spółki w Polsce, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dla czynności zbycia Przedmiotu Transakcji na rzecz C., nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin