Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.54.2018.1.AP
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym Rep. … z dnia … - Umową przeniesienia własności nieruchomości zabudowanej – J.W. i I.Z., działające jako wspólnicy spółki cywilnej prowadzonej pn. „Przedsiębiorstwo P z siedzibą w T. (dalej: „P” lub „Wnioskodawca”) nabyły zabudowaną działkę nr 17/13, położoną w T. Sprzedający oświadczyli przy tym, że „sprzedaż objętej niniejszą umową nieruchomości nie jest objęta podatkiem VAT” (§ 5 wskazanej Umowy).

W świetle powyższego aktu notarialnego Wnioskodawcy - przy nabyciu powyższej nieruchomości - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i faktycznie nie odliczył VAT od tego nabycia.

Działka nr 17/13 w 2016 roku uległa podziałowi, w wyniku którego powstała m.in. działka nr 17/23 o powierzchni 5.829 m2 - zabudowana:

1. budynkiem oznaczonym w ewidencji środków trwałych jako St-34/00 - budynek znajdujący się na działce w momencie nabycia nieruchomości, został przyjęty do ewidencji środków trwałych w roku 2000 i był ulepszany w stopniu nie przekraczającym 30% wartości początkowej,
2. budynkiem portierni oznaczonym w ewidencji środków trwałych jako St-33/00 - budynek znajdujący się na działce w momencie nabycia nieruchomości, został przyjęty do ewidencji środków trwałych w roku 2000 i nie był ulepszany,
3. budowlą - przyłączem gazowym (oznaczonym w ewidencji środków trwałych jako St-46/01), wybudowaną przez Wnioskodawcę, przyjętą do ewidencji środków trwałych w roku 2001 i później nie ulepszaną.

Oba budynki i budowla, będące środkami trwałymi, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów własnej działalności opodatkowanej VAT. Tylko budynek St-34/00 był - w niewielkiej części - przedmiotem najmu na rzecz podmiotów trzecich (opodatkowanego VAT) przez okres przekraczający dwa lata; odnośnie budowli - przyłącza gazowego - Wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego w związku z jej budową.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i zgodnie z zawartą w dniu 17 listopada 2016 r. umową przedwstępną sprzedaży w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r. zobowiązał się sprzedać opisaną nieruchomość na rzecz P. W., również będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż (dostawa) opisanej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług i czy Wnioskodawca może zrezygnować z tego zwolnienia oraz wybrać opodatkowanie na warunkach określonych w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż (dostawa) opisanej nieruchomości korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług i Wnioskodawca może zrezygnować z tego zwolnienia oraz wybrać opodatkowanie na warunkach określonych w art. 43 ust. 10 ustawy.

Przede wszystkim należy wskazać, że na mocy art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem zwolnienie/opodatkowanie budynków lub budowli będzie skutkowało odpowiednio zwolnieniem/opodatkowaniem, również gruntów.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przy czym przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (art. 2 pkt 14 ustawy).

Zatem dla możliwości zastosowania powyższego zwolnienia kluczowe jest pojęcie pierwszego zasiedlenia. Przez wiele lat przyjmowało się, że oddanie do użytkowania oznacza faktyczne (fizyczne) wydanie do użytkowania osobie trzeciej (podmiotowi trzeciemu). Co więcej, wydanie to musiało zostać dokonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (opodatkowanej VAT). Zatem przyjmowało się, że pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy budynek/budowla zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Jednak pojęcie pierwszego zasiedlenia budziło wątpliwości, zwłaszcza w kontekście zasiedlenia nieruchomości na własne potrzeby przez podatnika (np. w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę) lub wydania w wykonaniu czynności opodatkowanych jedynie części budynku (co również ma znaczenie w niniejszej sprawie, gdyż budynek St-34/00 był - w niewielkiej części - przedmiotem opodatkowanego VAT najmu na rzecz podmiotów trzecich przez okres przekraczający dwa lata). Na tym gruncie zapadły istotne orzeczenia sądów administracyjnych, w szczególności: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14) oraz postanowienie NSA z dnia 23 lutego 2016 r. (I FSK 1573/14). W tym pierwszym wyroku NSA wyraził pogląd, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, stwierdzając przy tym, że definicja zawarta w ustawie o VAT jest węższa niż wynikająca z prawa unijnego. Mając na względzie wątpliwości co do rozumienia pierwszego zasiedlenia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 r. (I FSK 1573/14), wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z zapytaniem, czy rzeczywiście pierwszemu zasiedleniu musi towarzyszyć czynność opodatkowana, jak to przyjęto w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć faktyczne zasiedlenie budynku (oddanie go do faktycznego użytkowania). NSA powołał się w uzasadnieniu na rozstrzygnięcie TSUE, który nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem, w sytuacji gdy myślimy o podmiocie, który wybudował budynek na własnym gruncie i wykorzystywał go dla celów własnej działalności (C-92/13).

Również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach zaczęły uznawać, że oddaniu budynku/budowli do użytkowania nie musi towarzyszyć dokonanie czynności podlegającej opodatkowaniu. Gdy do momentu sprzedaży nieruchomości minie okres dłuższy niż dwa lata, sprzedaż takiej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (interpretacje z kwietnia 2016 r.: IPPP3/4512-873/15-3/S/ RD, IPPP3/4512-179/16-3/J2, IPPP2/4512-153/16-4/JO, IPPP3/4512-51/16-4/WH oraz interpretacje z maja 2016 r.: IPPP3/4512-233/16-2/RM, IBPP3/4512-97/16/EJ).

Ostatecznie, w dniu 16 listopada 2017 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C 308/16, w którym stwierdził w szczególności, że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.”

Jak wynika z tez uzasadnienia powyższego wyroku : (30) Artykuł 12 ust. 1 lit. a) tejże dyrektywy dotyczy dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem. W związku z tym przepisy te łącznie dokonują rozróżnienia między nowym a starym budynkiem, przy czym sprzedaż starego budynku nie jest co do zasady objęta VAT (zob. podobnie wyrok z dnia 12 lipca 2012 r., J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard, C 326/11, EU:C:2012:461, pkt 21). (31) Ratio legis tych przepisów zasadza się na względnym braku wartości dodanej przy sprzedaży starego budynku. Sprzedaż budynku następująca po jego pierwszej dostawie na rzecz konsumenta końcowego, stanowiącej zakończenie procesu produkcji, jakkolwiek objęta jest zakresem pojęcia „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 9 dyrektywy VAT, nie prowadzi do powstania istotnej wartości dodanej i w związku z tym powinna co do zasady być objęta zwolnieniem (zob. podobnie wyrok z dnia 4 października 2001 r., „Goed Wonen”, C 326/99, EU:C:2001:506, pkt 52). (32) Artykuł 12 ust. 2 dyrektywy VAT potwierdza również, że to wartość dodana przesądza o opodatkowaniu VAT dostawy budynku, gdyż przepis ten upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu, jakim jest „pierwsze zasiedlenie”, do przebudowy budynków. W ten sposób dyrektywa VAT stwarza możliwość opodatkowania dostaw budynków, które zostały poddane przebudowie, gdyż takie działanie nadaje danemu budynkowi wartość dodaną, tak jak jego pierwotne wytworzenie.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy, uwzględniając, że oba budynki i budowla, będące środkami trwałymi, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów działalności opodatkowanej VAT przez okres ponad 2 lat po ich nabyciu/wybudowaniu i przyjęciu do użytkowania, sprzedaż (dostawa) opisanej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie z opisanego wyżej zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy można zrezygnować, tj. można opodatkować dostawę.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie to musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Mając na uwadze to, że zarówno P.W., jak i Wnioskodawca są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pod warunkiem złożenia powyższego oświadczenia przez obie strony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.