Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.47.2018.1.BJ
z 29 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz mieszkańców regionu Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz mieszkańców regionu Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką lub Wnioskodawcą) jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca działa w branży produkcji sprzętu elektronicznego.

Spółka obecnie prowadzi w regionie X. akcję prospołeczną w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR) polegającą m.in. na pobudzaniu aktywności sportowej mieszkańców poprzez zapewnienie możliwości bezpłatnego korzystania z lodowiska w wybrane dni ferii zimowych. Ponadto w ramach powyższej akcji Spółka zasponsorowała mieszkańcom Y. i okolic seans filmowy (film dla dzieci) w obiekcie Multifunkcyjnym. Oprócz bieżących działań realizowanych w trakcie ferii zimowych planowane są również kolejne formy takich akcji, także w innych regionach oddziaływania Spółki (czyli w regionach skąd firma dowozi pracowników oraz ich rekrutuje; rekrutowani są np. pracownicy). W ramach planowanych działań Spółka ma zamiar także nieodpłatnie umożliwić mieszkańcom ww. regionów korzystanie z innych form aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej (jak np. seanse kinowe, spektakle teatralne itp.).

Nabycie ww. świadczeń na rzecz mieszkańców regionu ma zostać sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Powyższe działania Spółki są motywowane strategią Spółki, z której wynika, że w ramach podejmowanych akcji prospołecznych Spółka inwestuje w relacje z otoczeniem firmy i informuje o tych działaniach. Spółka ma nadzieję, że przyczyni się to m.in. do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa, chce bowiem uczestniczyć i być widoczna w ramach lokalnych działań społecznych.

Cele polityki CSR realizowanej przez Spółkę obejmują m.in. zwiększenie rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki, zwiększenie świadomości roli społecznej Spółki wśród mieszkańców regionu oraz aktywne uczestnictwo w zrównoważonym rozwoju społeczności i regionów, z którymi Spółka jest związana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz mieszkańców regionu Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przystępując do analizy możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wydatków z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu należy zwrócić uwagę na stosowne przepisy ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, zwana dalej też ustawą o CIT). Zgodnie z tą ustawą zasady kwalifikowania wydatków, jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z powyższym, aby uznać dany wydatek poniesiony przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, niezbędne jest, aby wydatek ten spełniał łącznie następujące przesłanki:

• powinien być poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku powinien zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• powinien być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może być podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• powinien pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• powinien być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• powinien być właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie przychodów ze źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Dla oceny ponoszonych wydatków pod kątem kwalifikacji podatkowej istotne jest więc określenie ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów bądź zachowania/zabezpieczenia ich źródeł.

Odnosząc powyższe do opisanego w niniejszym wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, związek przyczynowo skutkowy między poniesionymi przez Spółkę wydatkami, a powstaniem (możliwością powstania) lub zwiększeniem osiąganego przez Spółkę źródła przychodu, nie jest możliwy do wskazania w oderwaniu od definicji społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), w ramach której Wnioskodawca prowadzi lub będzie prowadził akcje prospołeczne w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR). Pod pojęciem tym należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez niego działania (tj. pobudzanie aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej jak np. seanse kinowe, spektakle teatralne itp.), wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Istotny w tym zakresie jest aspekt zaangażowania Spółki jako podmiotu, społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Ponadto, jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, działania Spółki podejmowane są w celu zwiększenia rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki, zwiększenia świadomości roli społecznej Spółki wśród mieszkańców regionu oraz aktywnego uczestnictwa w zrównoważonym rozwoju społeczności i regionów, z którymi Spółka jest związana. W konsekwencji, realizowana przez Spółkę polityka CSR niewątpliwie wpływa na poprawę dialogu ze społecznością lokalną, co przekłada się na poprawę wizerunku firmy i wzrost konkurencyjności firmy na rynku globalnym i pośrednio wpływa na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów W efekcie, wydatki ponoszone w związku z realizacją polityki CSR spełniają warunek poniesienia wydatków w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Brak związku bezpośredniego niekoniecznie oznacza, że takiego związku wydatków w celu uzyskania nie ma w ogóle. Mimo braku bezpośredniego związku z przychodami, można bowiem wykazać związek pośredni, co umożliwia traktowanie wydatków na ww. cel jako koszty podatkowe.

Polityka CSR wpływa bowiem pośrednio na przychody przedsiębiorstwa. Co więcej, podejmowanie takich działań staje się niejako wymagane poprzez nacisk społeczny oraz przepisy prawa. Nic nie uzasadnia zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami.

Ponadto, Spółka zauważa, że odnosząc się do możliwości zaliczenia wydatków do kosztów ponoszonych w związku z realizowaniem polityki CSR do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, należy przeanalizować zakres art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Generalnie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa w tym zakresie.

W wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11, NSA dokonał wykładni pojęcia „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stwierdzając, że jest to działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że oceny czy dany wydatek ma charakter reprezentacyjny, należy dokonać przez pryzmat celu, w jakim ten wydatek jest ponoszony. Jeżeli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. W ocenie Spółki, w podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osób trzecich w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku Spółki dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia (należy zatem rozpoznać bezpośredni skutek nakierowania podejmowanych działań na bezpośrednie uzyskanie przychodu). Konsekwentnie, wydatki na reprezentację należy interpretować jako koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz to, że zgodnie z opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, celem realizowanej przez Spółkę polityki CSR jest zaangażowanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego, stwierdzić należy, że wydatki związane z realizacją tej polityki, nie znajdą się w negatywnym katalogu art. 16 ustawy o CIT. Spółka nie podejmuje bowiem powyższych działań w celu wytworzenia swojego pozytywnego wizerunku mając na uwadze bezpośrednie dotarcie do istniejących lub potencjalnych kontrahentów.

W konsekwencji, zgodnie z powyższym, w ocenie Spółki, wydatki związane z realizacją polityki CSR stanowią koszty uzyskania przychodu dla celów podatkowych, ponieważ spełniają wszystkie warunki uznania wydatków za koszty podatkowe, tj.:

• są ponoszone przez Wnioskodawcę;
• mają charakter definitywny (bezzwrotny);
• posiadają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą;
• w sposób pośredni wpływają na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów;
• są właściwie udokumentowane;
• nie znajduje się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, np.:

• w interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z 7 marca 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-92/16/MO, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że postępuje on prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z realizacją działań w zakresie wdrażanego procesu CSR,
• w interpretacji DIS w Katowicach z 4 kwietnia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-259/16/TS, gdzie wskazano, że wykazanie związku między wydatkami na CSR (promocja zdrowego stylu życia wśród mieszkańców regionu oraz działania w sferze kultury poprzez wspieranie finansowe wydarzeń kulturalnych i artystycznych) a powstaniem przychodu lub możliwością jego zwiększenia nie jest możliwe bez odniesienia się do samej definicji społecznej odpowiedzialności biznesu. „Pod pojęciem tym należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie” Stwierdzono, że dzięki prowadzeniu działań CSR-owych na poziomie lokalnym spółka staje się bardziej konkurencyjna na poziomie globalnym. Poza tym w ramach tych działań przedsiębiorstwo zarządza swoimi relacjami z interesariuszami, którzy mogą mieć wpływ na działalność gospodarczą prowadzoną przez spółkę i jej wyniki,
• w interpretacji DKIS z 14 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.400.2017.1.AN, gdzie uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone w związku z realizacją programów w ramach polityki CSR (tzw. społecznej odpowiedzialności biznesu), stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• inne interpretacje podatkowe potwierdzające to prawo, np. z 30 października 2014 r., Znak: IPPB5/423-845/14-2/JC, z 15 grudnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-441/15-3/KS.

Podsumowując, w ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią w związku z realizacją programów w ramach polityki CSR stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”).

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W tym miejscu wskazać w przedmiotowej sprawie należy na definicję CSR (Corporate Social Responsibility - Społeczna odpowiedzialność biznesu (www.pozytek.gov.pl)).

Społeczną odpowiedzialność biznesu określa się jako koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej, należy je zatem traktować jako inwestycję a nie koszt.

Innymi słowy, odpowiedzialność biznesu to efektywna strategia zarządzania, która poprzez prowadzenie dialogu społecznego na poziomie lokalnym przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw na poziomie globalnym i jednocześnie kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi w regionie X. akcję prospołeczną w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR) polegającą m.in. na pobudzaniu aktywności sportowej mieszkańców poprzez zapewnienie możliwości bezpłatnego korzystania z lodowiska w wybrane dni ferii zimowych. Ponadto w ramach powyższej akcji Spółka zasponsorowała mieszkańcom Y. i okolic seans filmowy (film dla dzieci) w obiekcie Multifunkcyjnym. Oprócz bieżących działań realizowanych w trakcie ferii zimowych planowane są również kolejne formy takich akcji także w innych regionach oddziaływania Spółki. W ramach planowanych działań Spółka ma zamiar także nieodpłatnie umożliwić mieszkańcom ww. regionów korzystanie z innych form aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej (jak np. seanse kinowe, spektakle teatralne itp.). Nabycie ww. świadczeń na rzecz mieszkańców regionu ma zostać sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Powyższe działania Spółki są motywowane strategią Spółki. W ramach podejmowanych akcji prospołecznych Spółka inwestuje w relacje z otoczeniem firmy i informuje o tych działaniach. Cele polityki CSR realizowanej przez Spółkę obejmują m.in. zwiększenie rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki, zwiększenie świadomości roli społecznej Spółki wśród mieszkańców regionu oraz aktywne uczestnictwo w zrównoważonym rozwoju społeczności i regionów, z którymi Spółka jest związana.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Słowo „reprezentacja’“, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

W ww. kontekście zauważyć należy, że jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, celem realizowanego działania Wnioskodawcy (tj. pobudzanie aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej) jest zaangażowanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Powyższe działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Zatem, wydatki takie mogą, stanowić koszty uzyskania przychodów. Nie znajdą się one w negatywnym katalogu art. 16.

Zatem, odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz mieszkańców. Wydatki te, są bowiem związane z realizacją polityki CSR.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.