Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.32.2018.2.BKD
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap 25 stycznia 2018 r.) uzupełnionym 20 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 6 marca 2018 r. Znak: 0111.KDIB2-1.32.2018.1.BKD i 0111.KDIB3-1.4012.55.2018.1.ICz wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 20 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany także dalej Spółką) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka zatrudnia ok. 250 osób. Są to osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia albo kontrahenci (osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki). Siedzibą Spółki jest W. W najbliższej przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy najmu lokali mieszkalnych. Spółka byłaby podmiotem biorącym w najem te lokale. Lokale będą położone w W. Umowa najmu będzie umową odpłatną, a więc Spółka będzie płaciła czynsz na rzecz wynajmującego. Na podstawie umowy najmu Spółka będzie również ponosiła koszty mediów (np. energia elektryczna, gaz, woda, czynsz administracyjny) oraz inne koszty związane z tymi lokalami (np. ubezpieczenie, podatek od nieruchomości). Lokale mieszkalne będą następnie przez Spółkę udostępniane:

• pracownikom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę) lub
• zleceniobiorcom (osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia) lub
• kontrahentom (osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i świadczącym usługi na rzecz Spółki lub
• kontrahentom, którzy udostępnią lokal swoim pracownikom w związku ze świadczeniem usług dla Spółki).
  
  

Za udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom czy kontrahentom Spółka nie będzie pobierała wynagrodzenia. Udostępnienie ww. osobom lokali mieszkalnych w W. będzie uzasadnione następującymi okolicznościami:

1. osoba zostaje czasowo przeniesiona do pracy w W. (np. na kilka tygodni albo miesięcy),
2. oprócz wykonywania pracy w innym mieście, w którym osoba ma stałe miejsce zamieszkania i w którym samodzielnie zapewnia sobie lokal mieszkalny, osoba jest również zobowiązana do wykonywania pracy w W. (np. pracownik wykonuje pracę przez 3 dni w tygodniu w miejscu swojego zamieszkania, a przez 2 dni w tygodniu zobowiązany jest do przyjazdu i wykonywania pracy w W., czyli w miejscu siedziby Spółki),
3. występują inne okoliczności uzasadniające obecność tych osób w W. (np. pracownik zatrudniony w innym mieście zostaje wezwany na kilka dni na konsultacje do W.),
4. w celu świadczenia usług przez zleceniobiorcę/kontrahenta dla Spółki, konieczne jest aby zleceniobiorca/kontrahent miał zapewniony nocleg w W.
   
   

W każdym z tych przypadków obecność pracownika, zleceniobiorcy lub kontrahenta w W. oraz sposób jej zorganizowania jest podyktowany aktualnymi potrzebami Spółki, jako pracodawcy/ zleceniodawcy/usługobiorcy. W przypadku zleceniobiorców/kontrahentów umowa zawarta pomiędzy zleceniobiorcą/kontrahentem a Spółką przewiduje, że w związku z wykonywaniem świadczeń na rzecz Spółki poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy/kontrahenta Spółka zobowiązuje się do zapewnienia zleceniobiorcy/kontrahentowi miejsca noclegów w W. O rodzaju tego noclegu (np. hotel, wynajęte mieszkanie, itd.) decyduje Spółka. Konkretny lokal mieszkalny może być jednocześnie udostępniany jednemu lub kilku pracownikom/zleceniobiorcom/ kontrahentom. Konkretny lokal mieszkalny może być w danym miesiącu lub przez dłuższy czas udostępniany różnym albo tylko jednemu pracownikowi/zleceniobiorcy/kontrahentowi. Lokale mieszkalne będą Spółce oddawane w najem w stanie deweloperskim. Spółka będzie we własnym zakresie odpowiadała za wykończenie lokali oraz za ich wyposażenie w niezbędne meble i sprzęt. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 8 marca 2018 r. Spółka wyjaśniła ponadto, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje co do zasady czynności opodatkowane, tylko w minimalnym zakresie występują również czynności zwolnione (np. w zakresie udzielania pożyczek, refaktura pakietów medycznych).
   
2. Umowy najmu nie będą określały sposobu wykorzystywania lokali przez Wnioskodawcę. Umowy najmu będą zawierały zapis, że Wnioskodawca może podnajmować lokale albo przekazywać je do nieodpłatnego używania osobom trzecim w dowolnym celu. Umowy najmu nie będą zawierały zapisu, że Wnioskodawca oraz podnajmujący albo osoba trzecia której udostępniono lokal mogą go wykorzystywać wyłącznie na cele mieszkaniowe.
   
3. Wnioskodawca będzie udostępniał lokale mieszkalne wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników, zleceniobiorców lub kontrahentów.
   
4. Wnioskodawca nie będzie obciążał podmiotów, którym udostępnia lokale kosztami utrzymania tych lokali.
   
5. Nieodpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych pracownikom, zleceniobiorcom i kontrahentom nie będzie stanowiło czynności krótkotrwałego zakwaterowania.
   
6. Pracownicy, którzy będą korzystać z lokali mieszkalnych stanowią wykwalifikowaną kadrę pracowniczą niezbędną do wykonywania czynności pracowniczych u Wnioskodawcy.
   
7. Udostępnianie lokali mieszkalnych będzie wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.
   
8. Przez inne koszty związane z lokalami Wnioskodawca rozumie koszty, do których ponoszenia będzie zobowiązany na podstawie umowy, takie jak np. koszty ubezpieczenia, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej, media.
   
9. Wnioskodawca poniesie typowe wydatki związane z wykończeniem lokalu będącego w tzw. standardzie deweloperskim. Będą to wydatki na np. drzwi, panele, malowanie, płytki i armaturę do łazienki. Ponadto Wnioskodawca poniesie wydatki na zakup wyposażenia, takie jak koszty np. oświetlenia, zasłon, mebli, sprzętu AGD, garnków, sztućców.
   
10. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy najmu dwóch lokali mieszkalnych. Umowy byłyby zawarte na czas nieokreślony. Częstotliwość udostępniania będzie zależała od aktualnych potrzeb. Udostępnianie może mieć miejsce jednorazowo na okres kilku dni (np. 2-3 dni), powtarzalnie na okres kilku dni (np. 2 - 3 dni w każdy tygodniu albo w każdym miesiącu) albo długookresowo (np. na kilka tygodni lub miesięcy). Wnioskodawca będzie prowadził dokumentację, z której będzie wynikało kto i w jakim okresie korzystał z konkretnego lokalu mieszkalnego.
    
11. Lokale mieszkalne nie będą w żaden sposób wykorzystywane w okresie, w którym nic będą udostępniane pracownikom, zleceniobiorcom i kontrahentom Wnioskodawcy.
    
12. Fakt nieodpłatnego udostępniania lokali mieszkalnych nie znajdzie odzwierciedlenia w wysokości wynagrodzenia pracowników/zleceniobiorców albo w odpłatności za usługi świadczone przez podmioty gospodarcze,
    
13. Usługi udostępniania lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będą klasyfikowane do PKWiU 68.20.11.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343, dalej: „u.p.d.o.p.”) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. w doktrynie i w praktyce wyprowadza się warunki, jakie muszą zostać spełnione aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów. Są to następujące warunki:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika, co oznacza że faktyczny ciężar tego wydatku poniósł podatnik,
2. celem poniesienia wydatku było osiągnięcie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.).
   
   

Odnosząc te warunki do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że warunek z pkt a) będzie spełniony. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie opłacała czynsz na rzecz wynajmującego, będzie ponosiła koszty mediów związanych z lokalami, będzie ponosiła inne koszty związane z lokalami oraz będzie ponosiła wydatki na wykończenie i wyposażenie tych lokali. W związku z tym można uznać, że Spółka będzie ponosiła faktyczny ciężar tych wydatków. Szerszego omówienia wymaga warunek z pkt b). Kosztem uzyskania przychodów są koszty, które pozostają w związku z działalnością gospodarczą podatnika. Związek musi się wyrażać tym, że koszty są ponoszone w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Związek ten oznacza, że pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Związek ten może być bezpośredni, ale również pośredni (wniosek taki można wyprowadzić z treści art. 15 ust. 4 i ust. 4d u.p.d.o.p.). Spółka uważa, że omawiane wydatki na czynsz najmu, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą ponoszone w celu uzyskania przychodów. Spółka będzie nabywała usługę najmu lokali mieszkalnych w celu ich udostępnienia swoim pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom. Lokale będę się znajdowały w stanie deweloperskim, w związku z tym przed ich udostępnieniem Spółka będzie odpowiedzialna za ich wykończenie i wyposażenie. Zamiarem Spółki jest udostępnianie pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom lokali mieszkalnych w czasie ich pobytu w miejscowości położenia siedziby Spółki (w czasie wykonywania przez nich pracy, zlecenia lub świadczenia usług które musi mieć miejsce w miejscowości położenia siedziby Spółki). Obecność pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów w tym mieście będzie wynikała z aktualnych potrzeb Spółki albo z przyjętego systemu organizacji pracy. W każdym przypadku pobyt tych osób w W. będzie związany z działalnością gospodarczą Spółki, jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy). W związku z tym należy przyjąć, że omawiane wydatki są pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki oraz z uzyskiwanymi przez nią przychodami. Ponoszone wydatki wiążą się bowiem z całokształtem działalności Spółki i służą stworzeniu optymalnych warunków do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. W zakresie warunku z pkt c), Spółka uważa że omawiane wydatki nie zostały wymienione w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p). W szczególności Spółka uważa, że wydatków tych nie można uznawać za koszt reprezentacji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepisy nie określają co należy rozumieć przez koszt reprezentacji. Spółka uważa, że koszt reprezentacji należy rozumieć zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11): Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Odnosząc tę definicję do omawianego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że wydatki ponoszone przez Spółkę będą dotyczyły pracowników i zleceniobiorców. Będą one obejmowały również kontrahentów, ale nie odbiorców usług świadczonych przez Spółkę, ale osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą i świadczące usługi na rzecz Spółki. Tym samym świadczenie Spółki będzie wykonywane na rzecz szeroko rozumianych osób wykonujących pracę lub usługi dla Spółki, a nie na rzecz odbiorców usług świadczonych przez Spółkę. W związku z tym celem tych wydatków nie będzie wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki na zewnątrz (w stosunku do usługobiorców). Przeciwnie - będą to wydatki o charakterze wewnętrznym, związane z organizacją pracy w Spółce. Dla Spółki jedynym celem ponoszenia omawianych wydatków jest odpowiednie zorganizowanie pracy, czyli zapewnienie pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom warunków mieszkaniowych w czasie ich pobytu w W., jeśli jest to uzasadnione potrzebami Spółki. Z tych względów art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie będzie miał zastosowania. Spółka uważa, że również inne wyłączenia z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie będą miały zastosowania do wydatków w ramach omawianego zdarzenia przyszłego. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego granice rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków. W konsekwencji przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była kwestia dotycząca sposobu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. Z powyższego wynika, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• koszt musi zostać poniesiony (memoriałowo lub kasowo),
• celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 16 ust 1 Ustawy o CIT, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Podkreślić należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysonować wymaganymi przez prawo dowodami. Powołany na wstępie art. 15 Ustawy o CIT należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1, na mocy którego, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zatem, z tak udokumentowanych wydatków winno wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. Obowiązkiem podatników jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Dowody te powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku, bowiem to w interesie podatnika, korzystającego z możliwości pomniejszenia podstawy opodatkowania, a co za tym idzie zobowiązania podatkowego, leży wykazanie związku przyczynowo-skutkowego (i odpowiednie udokumentowanie) pomiędzy wydatkiem a spodziewanym przychodem, zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie tych lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy Spółka będzie nabywała usługę najmu lokali mieszkalnych w celu ich udostępnienia swoim pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom. Lokale będę się znajdowały w stanie deweloperskim, w związku z tym przed ich udostępnieniem Spółka będzie odpowiedzialna za ich wykończenie i wyposażenie. Zamiarem Spółki jest udostępnianie pracownikom/zleceniobiorcom/kontrahentom lokali mieszkalnych w czasie ich pobytu w miejscowości siedziby Spółki (w czasie wykonywania przez nich pracy, zlecenia lub świadczenia usług które musi mieć miejsce w miejscowości położenia siedziby Spółki). Obecność pracowników/zleceniobiorców/kontrahentów w tym mieście będzie wynikała z aktualnych potrzeb Spółki albo z przyjętego systemu organizacji pracy. W każdym przypadku pobyt tych osób w mieście siedziby Spółki będzie związany z działalnością gospodarczą Spółki, jako pracodawcy (zleceniodawcy, usługobiorcy). Co istotne, umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a zleceniobiorcami/kontrahentami przewidują, że w związku z wykonywaniem świadczeń na rzecz Spółki poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy/kontrahenta Spółka zapewni im miejsca noclegów w mieście, w którym znajduje się siedziba Spółki. W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że omawiane wydatki są pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki oraz z uzyskiwanymi przez nią przychodami. Ponoszone wydatki na wynajem lokali przyczynią się do zapewnienia dogodnych warunków dla pracowników/ zleceniobiorców/kontrahentów świadczących pracę dla firmy, a mających miejsce zamieszkania poza miastem siedziby Spółki. Zapewnienie pracownikom możliwości zakwaterowania w miejscu siedziby Spółki może przełożyć się na efektywniejszą pracę tych osób, większe „przywiązanie” do pracodawcy, czy też lepsze warunki współpracy ze zleceniobiorcami/kontrahentami, a to na przestrzeni czasu może przełożyć się na zwiększenie przychodów Spółki lub zapewnić jej sprawne funkcjonowanie. Zatem przesłanki uznania poniesionych wydatków na wynajem za koszt uzyskania przychodów zostaną spełnione. W odniesieniu do pozostałych wydatków, o których mowa we wniosku, takich jak wydatki na wykończenie i wyposażenie mieszkań, również należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że będą one mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Mieszkania zostaną pierwotnie wynajęte w stanie deweloperskim. Zatem aby mogły spełniać swoje przeznaczenie będą musiały zostać przez Wnioskodawcę przystosowane do użytkowania. Tym samym wydatki poniesione na ich wykończenie oraz wyposażenie w niezbędne do użytkowania meble i sprzęty będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tym miejscu należy ponownie podkreślić, że to na podatniku ciąży obowiązek prawidłowego udokumentowania poniesionych wydatków oraz wykazania związku przyczynowo skutkowego tych wydatków do uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej przychodów.

W kwestii pozostałych kosztów, takich jak koszty ubezpieczenia mieszkania, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej oraz media należy stwierdzić, że stanowią one nierozerwalny związek z użytkowaniem mieszkania, zatem ich poniesienie jest niezbędne. W związku z powyższym mogą również zostać zaliczone do kosztów podatkowych.

Reasumując, wydatki ponoszone na zapłatę czynszu dla wynajmującego, pokrycie kosztów mediów, innych kosztów związanych z lokalami oraz na wykończenie i wyposażenie wskazanych we wniosku lokali będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie należy nadmienić, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.