Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.41.2018.3.LZ
z 9 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu8 marca 2018 r. data nadania 7 marca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.41.2018.1.LZ z dnia 26 lutego 2018 r. (data nadania 27 lutego 2018 r., data doręczenia 2 marca 2018 r.) oraz pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data nadania 4 kwietnia 2018 r.,data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.41.2018.2.LZ z dnia28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data doręczenia 3 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 00114-KDIP3-3.4011.41.2018.1.LZ z dnia 26 lutego 2018 r. (data nadania 27 lutego 2018 r., data doręczenia 2 marca 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r. data nadania 7 marca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami pismem z dnia 28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data doręczenia 3 kwietnia 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.41.2017.2.LZ, tutejszy organ ponownie wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data nadania 4 kwietnia 2018 r., data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, a jednocześnie opiekunem prawnym siostry urodzonej w 1990 r., niepełnosprawnej całkowicie ubezwłasnowolnionej.
Siostra Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności od dnia 14 kwietnia 2006 r. - niepełnosprawność istnieje od 1991 r., oraz Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 6 maja 2008 r. o całkowitej niezdolności do pracy od urodzenia.

Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie wydane przez Sąd Rejonowy z dnia 22 października 2009 r. o ustanowieniu Wnioskodawczyni jako prawnego opiekuna dla całkowicie ubezwłasnowolnionej siostry.

Od dnia 23 października 2009 r. Wnioskodawczyni pobiera z Gminnego Ośrodka Pomocy społecznej zasiłek pielęgnacyjny przyznany na okres od 1 września 2009 r. do - bezterminowo dla jej siostry w wysokości 153,00zł.

Siostra Wnioskodawczyni ma również;

• przyznaną rentę socjalną w wysokości 84% najniższej renty z tytułu niezdolności
  do pracy przyznaną od marca 2017 r. w wysokości 840,00 zł brutto
  

• przyznaną rentę rodzinną po zmarłych rodzicach w wysokości 1.954,5 zł do wypłaty wraz z dodatkiem sieroty zupełnej w kwocie 393,93 zł.
  
  
  

Wnioskodawczyni również pobiera rentę socjalną w wysokości 84% najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2017 r. w kwocie 840,00 zł brutto do wypłaty 724,40 zł oraz zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153,00 zł przyznany od 1 września 2009 r. do bezterminowo przyznany przez Gminy Ośrodek Pomocy społecznej.

Po śmierci rodziców czyli od 15 września 2009 r. Wnioskodawczyni stała się prawnym opiekunem niepełnosprawnej siostry. Wnioskodawczyni ponosi duże wydatki związane z jej utrzymaniem, rehabilitacją, zakupem środków sanitarnych.

W uzupełnieniach Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Zapytanie dotyczy okresu od 2014 r. do 2017 r.
2. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody z ZUS jako renta socjalna i zasiłek pielęgnacyjny w okresie od 2014 r. do 2017 r.
3. Wysokości rocznych dochodów Wnioskodawczyni z renty socjalnej to:
   • rok podatkowy 2014 wysokość dochodów 8.489,74 zł
     
   • rok podatkowy 2015 wysokość dochodów 8.814,48 zł
     
   • rok podatkowy 2016 wysokość dochodów 8.892,66 zł
     
   • rok podatkowy 2017 wysokość dochodów 9.882,70 zł
     
4. W stosunku do Wnioskodawczyni i jej siostry w okresie od 2014 r. do 2017 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, jak również ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
5. W okresie od 2014 r. do 2017 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim a dochody Wnioskodawczyni łącznie z małżonkiem nie przekraczają kwoty 112.000,00 zł. Mąż Wnioskodawczyni pobiera również rentę socjalną a jego dochody to:
   • rok podatkowy 2014 wysokość dochodów 8.489,00 zł
     
   • rok podatkowy 2015 wysokość dochodów 8.814,48 zł
     
   • rok podatkowy 2016 wysokość dochodów 8.892,66 zł
     
   • rok podatkowy 2017 wysokość dochodów 9.882,70 zł
     
6. W okresie od 2014 r. do 2017 r. siostra Wnioskodawczyni mieszka razem z Wnioskodawczynią.
   
7. Wnioskodawczyni jednoznacznie oświadczyła, że w okresie będącym przedmiotem zapytania, tj. 2014 r. - 2017 r. nie ciąży na Niej obowiązek alimentacyjny wobec siostry.
   
8. W okresie od 2014 r. do 2017 r. siostra Wnioskodawczyni jest jedynym dzieckiem, w stosunku do której Wnioskodawczyni pełnił funkcję opiekuna prawnego.
   
9. W okresie od 2014 r. do 2017 r. Wnioskodawczyni będzie korzystała w odliczenia ulgi prorodzinnej tylko na siostrę.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać w rozliczeniu rocznym w okresie od 2014 r. – 2017 r. z ulgi prorodzinnej na siostrę, zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 2 i art. 27f ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest opiekunem prawnym swojej siostry. Siostra Wnioskodawczyni jest osobą dorosłą w wieku 28 lat, całkowicie niezdolną do samodzielnej egzystencji, ubezwłasnowolnioną całkowicie, otrzymującą rentę socjalną. Wnioskodawczyni mieszka wraz z siostrą oraz utrzymuje ją (rodzice nie żyją).

Ustawodawca zezwala na stosowanie ulgi prorodzinnej w przypadku dorosłych dzieci. Z odliczenia mogą korzystać podatnicy (nie muszą być rodzicami) utrzymujący pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego (a także w związku ze sprawowaniem funkcji opiekuna), art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o PIT dotyczy dzieci niepełnosprawnych, bez względu na wiek, otrzymujących zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną.

Z przepisów wynika zatem, że aby skorzystać z ulgi prorodzinnej, konieczne jest utrzymywanie osoby pełnoletniej, m.in. otrzymującej rentę socjalną, w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego. Oba te warunki w opisanej sytuacji zostały spełnione.

Wnioskodawczyni jako siostra niepełnoprawnego rodzeństwa nie uchyla się od obowiązku alimentacyjnego, co oznacza, że spełnia przesłanki do skorzystania z ulgi prorodzinnej w stosunku do siostry.

Wnioskodawczyni uważa, że może skorzystać z ulgi prorodzinnej na dorosłą już siostrę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   
   

Stosowanie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka,
      nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6
      ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c powołanej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5, stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 tej ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4,nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawyo zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób,o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c,w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowegoi przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Powołany wyżej przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany.

Zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w przypadku wychowywania dziecka pełnoletniego, o którym mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 ww. Kodeksu, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Jednakże, stosownie do art. 130 powołanej ustawy, obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny krewnych małżonka (w tym rodziców) nie powstaje dopóki nie zajdą okoliczności wskazane w art. 132 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy,gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie| alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności utrzymując je, a ponadto zapewniając stałą lub długotrwałą opiekę lub pomoc innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stale współdziałając na co dzień w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji uprawnione są do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zaznaczyć należy, że prawo do ulgi – w stosunku do pełnoletniego dziecka, które spełnia warunki z art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ma już własne dziecko - będzie miał podatnik, utrzymujący to pełnoletnie dziecko w związku z ciążącym na nim obowiązkiem alimentacyjnym (albo pełniący funkcję opiekuna prawnego lub pełniący funkcję rodziny zastępczej) - pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek określonych w art. 27f.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym pełnoletniej siostry, niepełnosprawnej, całkowicie ubezwłasnowolnionej. Po śmierci rodziców czyli od dnia 15 września 2009 r. Wnioskodawczyni stała się prawnym opiekunem niepełnosprawnej siostry. Wnioskodawczyni ponosi duże wydatki związane z jej utrzymaniem, rehabilitacją, zakup środków sanitarnych.

W okresie od 2014 r. do 2017 r. siostra Wnioskodawczyni mieszkała razem z Nią.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadczyła, że w okresie 2014 r. - 2017 r. nie ciążył na niej obowiązek alimentacyjny wobec siostry.

Biorąc po uwagę powyższe wskazać należy, że zgodnie z powołanym powyżej art. 27fust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2 tego przepisu, przysługuje m.in. podatnikom utrzymującym dzieci bez względu na wiek, które otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro – jak wskazała Wnioskodawczyni - w latach 2014-2017 nie ciążył na Niej obowiązek alimentacyjny wobec siostry, to nie spełniła jednego z warunków uprawniającego do zastosowania ulgi prorodzinnej, wskazanego w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji za ww. lata nie przysługuje jej prawo dokonania odliczeń od podatku ww. ulgi na niepełnosprawną siostrę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym łub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.