2018.04.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.52.2018.3.PK
z 23 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z 22 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu oraz ich rozliczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu przejęcia klienta oraz w zakresie rozliczenia tej transakcji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 marca 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 16 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.52.2018.1.PK 0111-KDIB1-1.4010.65.2018.3.BS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) od 2013 r. zleca produkcję swoich wyrobów do spółki powiązanej na terytorium Serbii (zwana również „Wykonawcą”). Produkcja ta wykonywana jest przez Wykonawcę w oparciu o materiały dostarczane przez Spółkę. Materiały te Spółka zakupuje od swoich dostawców („Dostawcy”) - tj. nabywa ich własność a następnie są one wysyłane z Polski do Serbii w ramach procedury uszlachetniania biernego.

Z tytułu świadczonych usług produkcyjnych Wykonawca wystawia na Spółkę faktury za wykonane prace, zgodnie z umową (generalnie skalkulowane na podstawie godzin przeznaczonych na produkcję i uzgodnionej stawki godzinowej). Wartość usług produkcyjnych (wartość faktur za usługi związane z produkcją wyrobów wykonane przez Wykonawcę) stanowi podstawę do określenia wartości celnej przywożonych wyrobów i ujęta jest w ich wartości celnej. Zgodnie z art. 30b Ustawy VAT w przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Wartość faktur za usługi produkcji świadczone przez Wykonawcę ujęta jest w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów w ramach procedury uszlachetniania biernego. Tym samym faktury te zgodnie z art. 30c Ustawy VAT nie stanowiły podstawy do wykazania VAT z tytułu importu usług.

Niezależnie od faktur za produkcję Spółka jest przez Wykonawcę obciążana dodatkowymi kosztami opisanymi poniżej.

Obciążenie z tytułu przestoju linii produkcyjnej

Jest to obciążenie z tytułu przestoju w produkcji spowodowanego np. opóźnieniami w dostarczeniu przez Spółkę materiałów do produkcji lub innymi przyczynami, za które winę ponosi Spółka (lub Dostawcy). W tym wypadku kontrahent obciąża Spółkę za przestój linii (brak możliwości produkcji w danym czasie). Do faktury wystawionej przez Wykonawcę dołączany jest wykaz pracowników, którzy nie byli w stanie wykonywać produkcji (z uwagi na opóźnienia po stronie Spółki) wraz ze stawkami godzinowymi. Obciążenie z tego tytułu nie pozostaje w żadnym uchwytnym związku z produkcją konkretnych wyrobów (wręcz przeciwnie - wiąże się brakiem możliwości podejmowania produkcji). Wartość tych faktur nie była dotychczas ujmowana w wartości celnej wyrobów sprowadzanych do Polski (w ramach procedury uszlachetniania biernego).

Obciążenia z tytułu dodatkowych prac (sortowanie wiązek)

Są to obciążenia związane z koniecznością wykonania przez Wykonawcę dodatkowych, niestandardowych prac np. koniecznością prawidłowego sortowania niewłaściwie oznaczonych przez Spółkę (lub Dostawców) materiałów przekazanych Wykonawcy do produkcji. Co do zasady obowiązkiem Spółki, zgodnie z ustaleniami z Wykonawcą, jest dostarczenie do niego materiałów produkcyjnych w odpowiednim porządku np. ułożone rozmiarem, typem, kolorami kabli itp. Chodzi w tym wypadku o takie dostarczenie materiałów, które pozwala Wykonawcy na szybką ich identyfikację i zastosowanie do produkcji określonych wyrobów. Konieczność podjęcia przez Wykonawcę dodatkowych prac związanych z sortowaniem wiązek (ich ułożeniem i posegregowaniem tak, aby możliwa była ich identyfikacja i przyporządkowanie do produkcji poszczególnych wyrobów) nie mieści się w obowiązkach przyjętych na siebie przez Wykonawcę w ramach świadczonych usług produkcyjnych. W związku z powyższym Wykonawca obciąża Spółkę dodatkowymi kosztami z tego tytułu wystawiając fakturę. Do faktury dołączany jest załącznik z wykazem godzin poświęconych na sortowanie oraz stawek godzinowych. Również w tym wypadku, podobnie jak i w przypadku obciążenia z tytułu przestoju linii produkcyjnej, obciążenie to nie pozostaje w żadnym uchwytnym związku z produkcją konkretnych wyrobów (nie da się przyporządkować czynności związanych z sortowaniem materiałów do produkcji różnych wyrobów z produkcją konkretnego wyrobu). Wartość tych faktur nie była dotychczas ujmowana w wartości celnej wyrobów sprowadzanych do Polski (w ramach procedury uszlachetniania biernego).

Należy podkreślić, że jeśli przyczyna powstania przestojów produkcyjnych lub konieczności sortowania materiałów wynika z winy ich Dostawcy (podmiotu, który nie dostarczył materiałów Spółce na czas lub dostarczył je w stanie niewłaściwie posortowanym), wówczas Spółka będąc obciążona przez Wykonawcę z ww. tytułów w dalszej kolejności obciąża poniesionymi kosztami Dostawców materiałów.

Spółka nie oczekuje odpowiedzi organu na to, czy obciążenia z ww. tytułów powinny być ujmowane w wartości celnej sprowadzanych wyrobów, ale wyłącznie odpowiedzi, czy w sytuacji ich nie ujęcia w wartości celnej (zgodnie z przepisami celnymi) powinny one być wykazywane jako import usług.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Jest również zarejestrowana jako podatnik VAT-UE (dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych). Jej działalność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wartość obrotów z tytułu sprzedaży zwolnionej z VAT i nieopodatkowanej VAT nie przekracza w przypadku Spółki 2% całości jej obrotów, tym samym nie rozlicza ona podatku naliczonego tzw. proporcją (strukturą sprzedaży).

Wykonawca nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka podała, że:

Opłata za przestój linii produkcyjnej wiąże się dla Wnioskodawcy ze świadczeniem wzajemnym ze strony Wykonawcy. Należy wyjaśnić, że Wnioskodawca jest jedynym klientem Wykonawcy. Świadczenie usług produkcyjnych na rzecz Wnioskodawcy jest dla Wykonawcy podstawowym źródłem jego przychodów. W ramach współpracy uregulowanej umową Wykonawca zobowiązuje się świadczyć na rzecz Spółki usługi produkcji na zlecenie w oparciu o materiały dostarczone przez Wnioskodawcę (w ramach procedury uszlachetniania biernego). W przypadku przestoju linii produkcyjnej, Wykonawca m.in.: utrzymuje linię produkcyjną w gotowości, nie może przeznaczyć zarówno maszyn i urządzeń, jak również pracowników do innego rodzaju produkcji, gdyż nie jest wiadomym kiedy możliwe będzie ponowne rozpoczęcie produkcji. Linia produkcyjna i pracownicy muszą być w trakcie przestoju poniekąd „zarezerwowani” do obsługi zleceń Wnioskodawcy. Powyższe wynika ze specyfiki rynku motoryzacyjnego, który cechuje względnie krótki okres dostaw i konieczność zapewnienia stałych dostaw części montażowych,
Same zasady świadczenia usług produkcji na zlecenie zostały uregulowane w umowie pisemnej zawartej z Wykonawcą. Szereg uzgodnień dodatkowych następuje natomiast w drodze ustnej, podczas spotkania przedstawicieli obydwu firm. Zasady obciążania Wnioskodawcy z tytułu kosztów przestoju linii produkcyjnej oraz usług dodatkowych (sortowanie) określone zostały w drodze porozumień ustnych,
Wnioskodawca uwzględni kwotę podatku należnego, z tytułu transakcji o których mowa w pytaniach 1 i 2 we wniosku, w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do otrzymywanych faktur dotyczących obciążeń z tytułu przestoju produkcji Spółka powinna wykazywać VAT z tytułu importu usług zakładając, że wartość tych faktur nie jest ujmowana w wartości celnej w związku z procedurą uszlachetniania biernego?
Czy w odniesieniu do otrzymywanych faktur dotyczących dodatkowych prac (sortowanie) Spółka powinna wykazywać VAT z tytułu importu usług zakładając, że wartość tych faktur nie jest ujmowana w wartości celnej w związku z procedurą uszlachetniania biernego?
Czy Spółka uprawniona jest do odliczenia VAT z tytułu importu usług wskazanych z punkcie 1 i 2 (zakładając, że obowiązek taki powstanie) również w sytuacji wskazanej w punkcie 4 (we wniosku oznaczonym jako pkt 5)?
Czy w przypadku przeniesienia kosztów wskazanych w punkcie 1 i 2 na Dostawców materiałów właściwym podejściem będzie wystawienie noty obciążeniowej, czy też faktury VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania 1:

Zdaniem Spółki powinna ona z tytułu obciążeń wskazanych w punkcie 1 wykazywać import usług.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 1:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W opisanym przypadku nie dochodzi wprawdzie do wykonania usług produkcji, niemniej jednak Wykonawca utrzymuje w tym czasie gotowość do ich wykonania. Co więcej, sposób kalkulacji wynagrodzenia Wykonawcy określony jest podobnie jak w przypadku usług produkcyjnych (ilość godzin przestoju x stawka godzinowa, w tym przypadku niższa niż w przypadku usług produkcyjnych). Ma zatem w rzeczywistości miejsce świadczenie ze strony Wykonawcy na rzecz Spółki polegające na utrzymywaniu zasobów ludzkich i infrastruktury produkcyjnej (maszyn i urządzeń do produkcji) w stanie gotowości. W istocie Wykonawca toleruje sytuację, w której nie może podejmować czynności produkcyjnych (w zamian za które należy mu się wynagrodzenie) a jednocześnie jest gotów do ich świadczenia. Tym samym Spółka uważa, że dochodzi w tym wypadku do świadczenia usługi, przy czym miejscem jej wykonania, zgodnie z art. 28b Ustawy VAT jest miejsce siedziby działalności gospodarczej Spółki tj. Polska. W konsekwencji powinna ona jako podatnik wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT wykazać z tego tytułu import usług w Polsce.

Stanowisko do pytania 2:

Zdaniem Spółki powinna ona z tytułu obciążeń wskazanych w punkcie 2 wykazywać import usług.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 2:

W opisanym przypadku dochodzi do podejmowania przez wykonawcę określonych, dodatkowych czynności (sortowanie). Tym samym Spółka uważa, że dochodzi w tym wypadku do świadczenia usługi, przy czym miejscem jej wykonania, zgodnie z art. 28b Ustawy VAT jest miejsce siedziby działalności gospodarczej Spółki tj. Polska. W konsekwencji powinna ona jako podatnik wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT wykazać z tego tytułu import usług w Polsce.

Stanowisko do pytania 3:

Zdaniem Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku z tytułu importu import usług.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 3:

Zakup usług produkcyjnych jak również dodatkowych usług świadczonych przez Wykonawcę (utrzymywanie linii produkcyjnej w gotowości, sortowanie materiałów) pozostaje w związku z jej działalnością opodatkowaną - sprzedażą wiązek elektrycznych. Przy czym sprzedaż zwolniona i niepodlegająca opodatkowaniu nie przekracza w przypadku Spółki 2% jej obrotów.

Stanowisko do pytania 4 (we wniosku oznaczonego nr 5):

Zdaniem Spółki właściwym dokumentem dokumentującym obciążenie Dostawców materiałów kosztami, o których mowa w pkt 1 jest nota obciążeniowa, zaś w przypadku usług o których mowa w pkt 2 - faktura VAT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 4 (we wniosku oznaczonego nr 5):

W przypadku obciążenia Dostawców towarów kosztami, o których mowa w pkt 1 nie dochodzi do świadczenia usług między Spółką a Dostawcami jak również Wykonawcą a Dostawcami. Świadczenie usług ma miejsce wyłącznie między Spółką a Wykonawcą. Obciążenie Dostawców kosztami poniesionymi przez Wykonawców ma charakter odszkodowania za koszty poniesione z tego tytułu przez Spółkę (z ich winy). Brak w tym wypadku jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Dostawcy. Ma on po prostu zrekompensować Spółce stratę powstałą w wyniku swoich błędów (opóźnienia w dostarczeniu materiałów). W konsekwencji nie ma miejsca jakiekolwiek świadczenie między Spółką a Dostawcą. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że ma tutaj miejsce jakakolwiek czynność podlegająca przepisom Ustawy VAT. Spółka powinna w takim wypadku udokumentować koszty, którymi obciążona została przez Wykonawcę przenoszone na Dostawcę notą obciążeniową.

W przypadku natomiast usług sortowania - w tym wypadku do prawidłowego posortowania materiałów zobowiązany jest Dostawca (jako że od samego początku winien dostarczyć Spółce materiały odpowiednio posortowane). Nabywając usługę sortowania Spółka działa w swoim imieniu jednak poniekąd na rzecz Dostawcy - to on jest beneficjentem usługi. W konsekwencji dochodzi w istocie do refakturowania usługi wyświadczonej przez Wykonawcę na korzyść Dostawcy. Dlatego zdaniem Spółki obciążenie Dostawcy fakturą VAT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Biorąc pod uwagę powyżej przywołaną definicję świadczenia usług należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, a w konsekwencji od tego będzie zależał sposób dokumentowanie usługi fakturą oraz wykazania w deklaracji VAT.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 i 2 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ww. przepisy wiążą miejsce świadczenia usług z siedzibą usługobiorcy, który winien być podatnikiem tj. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a w sytuacji gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności usługobiorcy to z tym miejscem.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca zleca produkcję swoich wyrobów do spółki powiązanej - Wykonawcy - na terytorium Serbii. Produkcja ta wykonywana jest przez Wykonawcę w oparciu o materiały dostarczane przez Spółkę. Materiały te Spółka zakupuje od swoich Dostawców, a następnie są one wysyłane z Polski do Serbii w ramach procedury uszlachetniania biernego.

Z tytułu świadczonych usług produkcyjnych Wykonawca wystawia na Spółkę faktury za wykonane prace, zgodnie z umową. Niezależnie od faktur za produkcję Spółka jest przez Wykonawcę obciążana dodatkowymi kosztami z tytułu przestoju linii produkcyjnej.

Opłata za przestój linii produkcyjnej wiąże się dla Wnioskodawcy ze świadczeniem wzajemnym ze strony Wykonawcy. Należy wyjaśnić, że Wnioskodawca jest jedynym klientem Wykonawcy. Świadczenie usług produkcyjnych na rzecz Wnioskodawcy jest dla Wykonawcy podstawowym źródłem jego przychodów. W ramach współpracy uregulowanej umową Wykonawca zobowiązuje się świadczyć na rzecz Spółki usługi produkcji na zlecenie w oparciu o materiały dostarczone przez Wnioskodawcę (w ramach procedury uszlachetniania biernego). W przypadku przestoju linii produkcyjnej, Wykonawca m.in.: utrzymuje linię produkcyjną w gotowości, nie może przeznaczyć zarówno maszyn i urządzeń, jak również pracowników do innego rodzaju produkcji, gdyż nie jest wiadomym kiedy możliwe będzie ponowne rozpoczęcie produkcji. Linia produkcyjna i pracownicy muszą być w trakcie przestoju poniekąd „zarezerwowani” do obsługi zleceń Wnioskodawcy.

Ponadto Wykonawca obciążenia Wnioskodawcę z tytułu dodatkowych prac (sortowanie wiązek). Są to obciążenia związane z koniecznością wykonania przez Wykonawcę dodatkowych, niestandardowych prac np. koniecznością prawidłowego sortowania niewłaściwie oznaczonych przez Spółkę (lub Dostawców) materiałów przekazanych Wykonawcy do produkcji. Co do zasady obowiązkiem Spółki, zgodnie z ustaleniami z Wykonawcą, jest dostarczenie do niego materiałów produkcyjnych w odpowiednim porządku np. ułożone rozmiarem, typem, kolorami kabli itp. Konieczność podjęcia przez Wykonawcę dodatkowych prac związanych z sortowaniem wiązek (ich ułożeniem i posegregowaniem tak, aby możliwa była ich identyfikacja i przyporządkowanie do produkcji poszczególnych wyrobów) nie mieści się w obowiązkach przyjętych na siebie przez Wykonawcę w ramach świadczonych usług produkcyjnych.

Zasady obciążania Wnioskodawcy z tytułu kosztów przestoju linii produkcyjnej oraz usług dodatkowych (sortowanie) określone zostały w drodze porozumień ustnych.

Aby odpowiedzieć na pytania (nr 1 i 2) Wnioskodawcy należy ocenić charakter czynności wykonywanych przez Wykonawcę.

Zgodnie z artykułem 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji. Konstrukcja ta stanowi nawiązanie do szerokiego pojęcia świadczenia wywodzącego się jeszcze z prawa rzymskiego, będącego podwaliną współczesnych europejskich systemów prawnych. W prawie rzymskim pojęcie świadczenia obejmowało bowiem zarówno przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub ustanowienie dla niego ograniczonego prawa rzeczowego (dare), jak i wykonywanie innych czynności faktycznych lub prawnych, w tym powstrzymanie się od działania (facere, non-facere) oraz każde inne świadczenie, które mogło być treścią zobowiązania (praestare), a jednocześnie było możliwe do wykonania, zgodne z prawem i dobrymi obyczajami oraz wystarczająco określone i przedstawiające wartość majątkową możliwą do wyrażenia w pieniądzach.

W tym miejscu warto podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Powyższe zostało potwierdzone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (por. sprawy C-215/94 oraz C-384/95), który stanął na stanowisku, że opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez dokonującego zapłaty w ramach stosunku zobowiązaniowego. W obu sprawach Trybunał wskazywał, że kryterium decydującym o kwalifikacji danej transakcji jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu jest obecność identyfikowalnego konsumenta - beneficjenta usługi.

Co się zaś tyczy odpłatności za ww. świadczenie to ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Jak zauważył ETS w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

W orzeczenie z dnia 5 lutego 1981r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ww. transakcje na gruncie podatku VAT stanowi usługę. Ze względu, że dla tej usługi nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia, zastosowanie znajdzie zasada ogólna zgodnie z którą miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania tej usługi jest kraj w którym usługobiorca ma siedzibę. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji, miejscem świadczenia opisanej usługi będzie terytorium Polski.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustaw przez import usług rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Poza tym stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. przepisy ustanawiają instytucję odwrotnego obciążenia, która ma zastosowanie m.in. do nabycia usług od podmiotów, które nie prowadzą działalności gospodarczej na terytorium kraju. W takiej sytuacji usługobiorca uzyskuje status podatnika z tytułu nabycia usługi i jest zobowiązany do jej opodatkowania podatkiem VAT.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nabywa usługi od podmiotu zagranicznego, której miejsce świadczenia jest w Polsce, będzie on zobowiązany do rozliczenia tego nabycia, a nabycie tej usługi będzie dla niego stanowiło import usług.

Odnośnie zaś samej kwestii wykazania podatku VAT z tytułu importu ww. usług wskazać należy, że stosownie do treści art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 99 ust. 14 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie ww. art. 99 ust. 14 ustawy Minister Finansów w dniu 27 grudnia 2016 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2273).

Zgodnie z § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, określa się wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Z objaśnień tych wynika, że w poz. 29 i poz. 30 wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług, dla których miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28b ustawy, nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej w rozumieniu ustawy, tj. podatników podatku od wartości dodanej nakładanego na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju.

W związku z powyższym podatek VAT z import usług Wnioskodawca powinien wykazać w poz. 30 deklaracji VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 4 lit. a ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy).

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle powyższego podatek naliczony z tytułu importu usług może być odliczony w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy dla nabywanej usługi pod warunkiem rozliczenia podatku należnego przez podatnika w tym okresie rozliczeniowym. Zatem, w sytuacji wykazania przez Wnioskodawcę podatku należnego w ww. okresie z tytułu importu opisanych usług, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3 należało uznać je za prawidłowe.

Odnośnie sposobu udokumentowania przeniesienia kosztów za ww. usługi na Dostawcę materiałów w pierwszej kolejności należy określić charakter tych transakcji na gruncie podatku VAT na linii Wnioskodawca Dostawca.

Zgodnie z art. 106a ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przez sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że fakturą są dokumentowane transakcję podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w tym odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie nie podlegają udokumentowaniu fakturą transakcję nie opodatkowane podatkiem VAT.

Powyżej wskazano co stanowi na gruncie podatku VAT odpłatna usługę. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działający we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Z wniosku wynika, że jeśli przyczyna powstania wspomnianych przestojów produkcyjnych lub konieczności sortowania materiałów wynika z winy ich Dostawcy (podmiotu, który nie dostarczył materiałów Spółce na czas lub dostarczył je w stanie niewłaściwie posortowanym), wówczas Spółka będąc obciążona przez Wykonawcę z ww. tytułów w dalszej kolejności obciąża poniesionymi kosztami Dostawców materiałów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że tylko czynność sortowania może być uznana za świadczenie usługi na rzecz dostawcy przez Wnioskodawcę. Dostawca jest beneficjentem tego świadczenia, nabywa bowiem pracę, którą zobowiązał się sam wykonać w ramach dostawy towarów dla Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca winien udokumentować tą transakcję fakturą (tzw. refakturowanie).

Natomiast obciążenie Dostawcy kosztami przestoju linii produkcyjnej będzie miało charakter odszkodowawczy. W tym bowiem przypadku Dostawca nie osiąga żadnego świadczenia w zamian za zapłatę tych kosztów.

Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w świetle uregulowań zawartych w Kodeksie cywilnym jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty.

Z przepisów art. 361 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 23 stycznia 2014 r., poz. 121) wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikała szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto pomiędzy zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że obciążenie Dostawcy kosztami za przestój linii produkcyjnej ma na celu zrekompensowanie Wnioskodawcy straty, które poniósł w związku z nienależytym wywiązaniem się Dostawcy ze swych obowiązków, w konsekwencji czynność ta nie podlega udokumentowaniu fakturą. Jednocześnie, na gruncie podatkowym, brak jest przeciwskazań, aby czynność tą udokumentować notą obciążeniową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania czwartego (we wniosku oznaczonego nr 5) jest prawidłowe.

Podsumowując:

sortowanie towarów oraz przestój linii produkcyjne Wnioskodawca winien rozpoznać jako import usług z tytułu których winien wykazać podatek VAT,
z tytułu importu ww. usług Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku naliczonego,
sortowanie towarów jako świadczenie usługi na rzecz Dostawcy podlega udokumentowaniu fakturą, natomiast obciążenie przez Wnioskodawcę Dostawcy kosztami za przestój linii produkcyjnej ma charakter odszkodowawczy, co może być udokumentowane nota obciążeniową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że zagadnienia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, są objęte odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach - ul. Prosta 10, 25-366 Kielce w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin