2018.05.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.178.2018.1.JO
z 16 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia Działu Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Nieruchomościowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia Działu Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Nieruchomościowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna (dalej jako: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką osobową prawa handlowego, której siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim prowadzenie procesu inwestycyjnego dotyczącego nieruchomości, a następnie ich wynajem (w całości lub w części), a także zarządzanie nieruchomościami własnymi. W obecnym profilu działalności gospodarczej Spółki można wyodrębnić dwie masy majątkowe:

nieruchomości budynkowe, wraz ze związanymi z nimi aktywami materialnymi i niematerialnymi, poddane na przestrzeni ostatnich lat gruntownej przebudowie i rewitalizacji (poza niewielkim budynkiem o powierzchni ok. 16 m², który – historycznie – wykazywał związek funkcjonalny z jednym z odrestaurowanych aktualnie budynków), które zlokalizowane są na działce o numerze ewidencyjnym 105/4, obciążonej hipoteką zabezpieczającą zaciągnięty przez Spółkę kredyt bankowy przeznaczony na cele sfinansowania prac inwestycyjnych na tych nieruchomościach (dalej jako: Dział Nieruchomości), oraz
nieruchomości budynkowe, wraz ze związanymi z nimi aktywami materialnymi i niematerialnymi, wymagające kapitalnego remontu/rewitalizacji, które zlokalizowane są na działkach o numerach ewidencyjnych 105/3 oraz 105/2, obciążonej hipoteką zabezpieczającą zaciągnięty przez Spółkę kredyt rewolwingowy.

Planowane jest przeniesienie Działu Nieruchomości w drodze wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej (dalej jako: Spółka Nieruchomościowa), która będzie miała siedzibę w Polsce. Jednym z celów planowanej reorganizacji prowadzonej działalności gospodarczej jest ograniczenie odpowiedzialności osobistej wspólników Spółki, którzy, na chwilę obecną jako wspólnicy spółki jawnej, odpowiadają solidarnie za zobowiązania Spółki bez ograniczeń całym swoim majątkiem. Ponadto, intencją wspólników Spółki, po przeprowadzonym aporcie, jest podjęcie prób zainteresowania zewnętrznych podmiotów inwestycją w działalność Spółki Nieruchomościowej. W konsekwencji na moment złożenia niniejszego wniosku rozważane jest powołanie Spółki Nieruchomościowej w formie spółki akcyjnej – ta forma prawna może bowiem ułatwić realizację założonego celu biznesowego. Pozyskane od inwestorów środki pieniężne mogłyby posłużyć m.in. na spłatę bieżących zobowiązań, finalizacje projektów w toku albo realizowanie dalszych Inwestycji w ramach Spółki Nieruchomościowej.

Do Działu Nieruchomości przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne i wykorzystywane do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w szczególności:

składniki rzeczowego majątku trwałego, w tym wskazane powyżej nieruchomości położone na działce o numerze ewidencyjnym 105/4, system telewizji przemysłowej, system sygnalizacji włamania i napadu, system kontroli dostępu;
składniki niematerialne (np. należności, licencja na oprogramowanie komputerowe, baza najemców);
środki pieniężne.

Ponadto, do Działu Nieruchomości został przypisany także częściowo etat pracownika – Administratora Obiektu zajmującego się bieżącym zarządzaniem nieruchomościami (w tym nieruchomościami wchodzącymi w skład Działu Nieruchomości). Do zadań i uprawnień administratora należą między innymi:

zarządzanie relacjami z najemcami w zakresie istniejących umów najmu;
nadzorowanie ochrony obiektu i zarzadzanie personelem;
monitorowanie rynku mediów i optymalizowanie umów łączących wynajmującego z ich dostawcami;
selekcjonowanie i negocjowanie umów o świadczenie usług serwisowych;
tworzenie budżetu i planowanie remontów lub modernizacji istniejących budynków.

Z operacyjnego punktu widzenia do Działu Nieruchomości alokowane są także prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących jego działalności, a zatem w szczególności umów najmu (m.in. z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w ramach sieci Biedronka i Rossmann), umowy kredytu bankowego zaciągniętego na cele inwestycyjne (w szczególności, kwota zobowiązania z tytułu przedmiotowego kredytu bankowego).

Na moment przeprowadzenia planowanego aportu, prowadzona w Spółce ewidencja pozwalać będzie na wyodrębnienie i przypisanie do Działu Nieruchomości odpowiadających mu kosztów i zobowiązań oraz przychodów i należności. Należy przy tym wskazać, że niektóre kategorie kosztów dotyczących ogólnego funkcjonowania Spółki lub kosztów wspólnych dotyczących obu mas majątkowych wyodrębnionych w ramach Spółki, takie jak, np. opłaty za określone media, przypisywane będą do Działu Nieruchomości za pomocą określonego klucza alokacji. Na tej podstawie, będzie istniała możliwość stworzenia odpowiednika bilansu (tj. zestawienia wartości aktywów i pasywów Działu Nieruchomości) oraz rachunku zysków i strat (tj. zestawienia przychodów i kosztów alokowanych do Działu Nieruchomości) dla Działu Nieruchomości. Zatem na moment przeprowadzenia aportu możliwe będzie ustalenie wyniku finansowego realizowanego przez Dział Nieruchomości.

Spółka posiada odrębny rachunek bankowy na potrzeby kredytu bankowego zaciągniętego na cele inwestycyjne związane z Działem Nieruchomości. Rachunek ten został przyporządkowany do Działu Nieruchomości.

Do Działu Nieruchomości nie będą alokowane pozostałe rachunki bankowe posiadane przez Spółkę (w tym rachunek bankowy wykorzystywany dla ogółu działalności prowadzonej przez Spółkę) – niezależenie od powyższego możliwe będzie precyzyjne wskazanie należności i zobowiązań dotyczących działalności prowadzonej w ramach Działu Nieruchomości.

Dział Nieruchomości został wyodrębniony formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki jako odrębny dział na podstawie uchwały wspólników.

W ramach planowanej transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Działu Nieruchomości do Spółki Nieruchomościowej, intencją jest przeniesienie do Spółki Nieruchomościowej wszystkich składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych) związanych funkcjonalnie z Działem Nieruchomości (tj. przyporządkowanych i alokowanych do tego działu zgodnie ze wskazanymi powyżej uwagami). W szczególności na Spółkę Nieruchomościową zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umowy o pracę Administratora odpowiedzialnego za zarządzanie Działem Nieruchomości w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 108, z późn. zm.).

W konsekwencji, podjęte zostaną niezbędne działania w celu uzyskania od kontrahentów zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi – w szczególności w zakresie uzyskania od kontrahentów i najemców zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi w odniesieniu do przeniesienia zobowiązań dotyczących działalności Działu Nieruchomości. Mogą zaistnieć jednak sytuacje, w odniesieniu do których przeniesienie praw lub obowiązków wynikających z umowy nie będzie możliwe – dotyczyć to może sytuacji, w których przeniesienie praw i obowiązków wynikających z takiej umowy nie jest możliwe z perspektywy prawnej, w szczególności umowy te są wspólne dla różnych rodzajów działalności prowadzonej w ramach Spółki – jeśli podpisanie odrębnych umów dla poszczególnych jednostek organizacyjnych nie będzie możliwe (przykładowo kontrahent nie wyrazi na to zgody) lub nie będzie możliwe uzyskanie stosownej zgody kontrahenta na jej przeniesienie.

Planowane jest, że zawarte przez Spółkę umowy dotyczące dostawy mediów i/lub innych usług dotyczące częściowo Działu Nieruchomości zostaną w odpowiedniej części przeniesione do Spółki Nieruchomościowej albo, gdyby nie było to możliwe, Spółka Nieruchomościowa zawrze odrębne umowy w tym zakresie. Niemniej jednak do czasu przeniesienia części istniejących kontraktów albo zawarcia nowych kontraktów przez Spółkę Nieruchomościową, Dział Nieruchomości będzie mógł korzystać z mediów i/lub innych usług na podstawie istniejących umów zawartych przez Spółkę.

Ponadto, do Działu Nieruchomości nie zostaną alokowane zobowiązania wynikające z umowy dotyczącej korzystania z odnawialnej linii kredytowej (tzw. kredyt rewolwingowy), z której finansowana jest bieżąca działalność Spółki, a zatem środki uzyskiwane w ramach tej linii kredytowej nie dotyczą ściśle inwestycji prowadzonej w ramach Działu Nieruchomości. Z uwagi na fakt, że (i) środki dostępne w ramach linii kredytowej nie są dedykowane realizacji konkretnego przedsięwzięcia, w tym dotyczącego działalności Działu Nieruchomości, a jednocześnie (ii) środki pozyskiwane z odnawialnej linii kredytowej mogą posłużyć m.in. do przeprowadzenia remontów/rewitalizacji nieruchomości budynkowych pozostających w Spółce, nie jest planowane przeniesienie przedmiotowej umowy i zobowiązań z niej wynikających na Spółkę Nieruchomościową w związku z aportem Działu Nieruchomości.

Należy zaznaczyć, że od dnia transakcji aportowej określone funkcje, zapewniane dotychczas wewnętrznie przez Spółkę lub też podmioty zewnętrzne (np. księgowość), będą świadczone na rzecz Spółki Nieruchomościowej przez samą Spółkę lub podmioty trzecie na podstawie odrębnych umów, których Spółka Nieruchomościowa będzie stroną. Równocześnie, nie można wykluczyć, że również Spółka Nieruchomościowa może po dokonaniu aportu świadczyć usługi na rzecz Spółki.

Po dokonaniu transakcji Spółka Nieruchomościowa będzie miała możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Działu Nieruchomości w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Dział Nieruchomości, obejmujący wskazane w opisie sprawy składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji wniesienie Działu Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Nieruchomościowej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w świetle ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Dział Nieruchomości, obejmujący wskazane w opisie sprawy składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, a w konsekwencji wniesienie Działu Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Nieruchomościowej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz kryteria jej wyodrębnienia

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Na gruncie powyższego przepisu oraz w zgodzie z utrwalonym stanowiskiem doktryny prawa podatkowego i orzecznictwem sądów administracyjnych, wskazuje się na zespół przesłanek, których łączne spełnienie implikuje uznanie danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług. Wymaganymi i koniecznymi warunkami uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa są:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania;
wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie;
wyodrębnienie finansowe zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie;
wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą.

Celem prawidłowego określenia skutków podatkowych transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Działu Nieruchomości z perspektywy podatku od towarów i usług niezbędnym jest zweryfikowanie, czy zbywany zespół składników materialnych i niematerialnych może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zważywszy na fakt, że ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób należy zidentyfikować czy wskazane powyżej przesłanki zostały spełnione, niezbędnym jest przeprowadzenie każdorazowo odrębnej analizy w odniesieniu do danego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca odnosi się do poszczególnych warunków w kontekście planowanej transakcji.

a) Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania

Zgodnie z literalnym brzmieniem analizowanych przepisów, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzą zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza to, że aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składał się on co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej z jednego składnika niematerialnego (S. Kępa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części – podatki dochodowe, Warszawa 2007).

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że jedynym składnikiem wymienionym bezpośrednio w definicji legalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa są zobowiązania. W konsekwencji, zgodnie ze znanymi Wnioskodawcy wybranymi stanowiskami, niektóre organy podatkowe podnoszą, że zobowiązania stanowią fundamentalny element przedmiotowego pojęcia, gdyż ustawodawca w sposób celowy wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tożsame stanowisko prezentowane jest przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-221/13-4/PR) wskazał, że: „(...) podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań)”.

W ocenie Wnioskodawcy, nie należy jednak powyższych konkluzji utożsamiać z obowiązkiem przeniesienia wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością aby można było uznać daną jednostkę funkcjonującą w ramach większej struktury organizacyjnej podatnika za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa. Wnioskodawca pragnie wskazać, że w wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazuje się m.in., że: „Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. (…) W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności”. (tak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.771.2017.1.ASZ).

Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2015 r. (sygn. III SA/Wa 2947/14), podtrzymanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 października 2017 r. (sygn. II FSK 2490/15), w którym wskazano: „Stanowisko, zgodnie z którym w świetle art. 55¹ i art. 55² k.c. w powiązaniu z przepisami ustaw o podatku dochodowym, definiującymi przedsiębiorstwo, dla uznania zespołu składników majątkowych lub niemajątkowych za przedsiębiorstwo nie jest konieczne, aby w skład tego zespołu wchodziły wszystkie wierzytelności i zobowiązania związane z takim przedsiębiorstwem, a wyłączenie pewnych zobowiązań i wierzytelności nie ma wpływu na istnienie przedsiębiorstwa, o ile pozostałe składniki pozwalające na realizację założonych zadań gospodarczych z uwagi na stopień ich wzajemnego powiązania organizacyjnego i funkcjonalnego, znajduje oparcie w orzecznictwie (zob. także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 2222/09; z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 607/12)”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 marca 2013 r. (sygn. II FSK 1896/11), w którym stwierdzono, że: „(...) w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań (...). W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, a Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie poglądy te podziela, że możliwość uznania danej czynności prawnej za mającą za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa zależna jest właśnie od tego, czy zespół ten pozwala na realizacje działań gospodarczych, do których zorganizowana część przedsiębiorstwa została powołana”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, bazując na przedstawionym w niniejszym wniosku opisie sprawy, spełnienie przesłanki istnienia zespołu powiązanych ze sobą składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania, w ramach Działu Nieruchomości, jest bezsporne.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy, do Działu Nieruchomości przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne do prowadzenia w ramach Działu Nieruchomości działalności gospodarczej, zgodnie z jej aktualnym zakresem, w szczególności:

składniki rzeczowe majątku trwałego, w tym nieruchomości, system telewizji przemysłowej, system sygnalizacji włamania i napadu;
składniki niematerialne (np. należności, licencja na oprogramowanie komputerowe);
środki pieniężne.

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2016 r. (sygn. I SA/Rz 19/16): „Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza”.

Należy podkreślić, że do Działu Nieruchomości zostanie przypisany także etat pracownika zajmującego się bieżącym zarządzaniem nieruchomościami (w tym nieruchomościami wchodzącymi w skład Działu Nieruchomości), który na moment planowanej transakcji przejdzie do Spółki Nieruchomościowej w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 108, z późn. zm.).

Ponadto, zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, intencją Wnioskodawcy (wspólników) jest również przeniesienie większości zobowiązań (o ile będą istnieć na moment transakcji) oraz praw i obowiązków z tytułu umów przypisanych do Działu Nieruchomości, jednakże w odniesieniu do niektórych umów przeniesienie to może okazać się niemożliwe i/lub biznesowo nieuzasadnione. W ocenie Wnioskodawcy, powyższa okoliczność powinna jednak pozostawać bez wpływu na kwalifikację Działu Nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż zobowiązania zasadniczo są jedynie pochodną prowadzonej w ramach Działu Nieruchomości działalności operacyjnej, natomiast nie warunkują możliwości jej nieprzerwanego prowadzenia. Podejście takie potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 listopada 2014 r. (sygn. IBPB1-2/423-1006/14/KP), w następującym stanie faktycznym: „(...) nie można przesądzić, czy wszystkie takie zobowiązania oraz kontrakty zostaną przeniesione wraz z aportem. Niemniej jednak, z uwagi na okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, takie sytuacje nie będą miały wpływu na możliwość kontynuacji przez K S.A. działalności jubilerskiej”, odstępując od uzasadnienia, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: (...) w razie nieprzejścia na K S.A. pojedynczych zobowiązań oraz praw i obowiązków z tytułu umów, nie będzie to miało znaczącego wpływu na możliwość kontynuacji przez K S.A Działalności Jubilerskiej, a przesłanka istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie w dacie aportu spełniona”.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2014 r. (sygn. IBPP4/443-605/13/LG), wydanej w podobnym stanie faktycznym postanowił, że: „Wnioskodawca wskazuje, że nie zamierza przenosić na nabywcę wierzytelności i zobowiązań związanych z »X«. Ponadto spółka nabywająca tę jednostkę gospodarczą – która do tej pory dzierżawiła tę część przedsiębiorstwa – będzie kontynuowała działalność gospodarczą, którą prowadziła dotychczas na bazie tej część przedsiębiorstwa. Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy i regulacje prawne w tym zakresie, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT”.

W konsekwencji, na kwalifikację Działu Nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie powinien wpłynąć, np. fakt braku przeniesienia zobowiązania z tytułu kredytu rewolwingowego na Spółkę Nieruchomościową lub innych umów/zobowiązań, których przeniesienie nie będzie możliwe z przyczyn prawnych lub w związku z brakiem zgody kontrahenta.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przesłanka wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przypisanych do Działu Nieruchomości jest spełniona.

b) Wyodrębnienie organizacyjne

Przepisy ustawy o VAT nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „wyodrębnienie organizacyjne” w kontekście użytym w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Niemniej jednak, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. (tak przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.40.2018.1.AM.

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.683.2017.1.MN), „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące ((część przedsiębiorstwa)) powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w ((istniejącym przedsiębiorstwie)), a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.

Co więcej, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 marca 2016 r. (sygn. II FSK 3246/13), „(…) do zakwalifikowania zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy jakiejkolwiek jej zorganizowanie ale takie, które odznacza się pełną odrębnością niezbędną do funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest więc suma poszczególnych składników (materialnych i niematerialnych), lecz ich zorganizowany i wyodrębniony w strukturze przedsiębiorstwa zespół”.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby móc mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym danych składników majątku w ramach funkcjonującego przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składniki te pozostawały we wzajemnych relacjach, pozwalających uznawać je za zespół składników, który może samodzielnie realizować określone zadania. W związku z tym, niewystarczającym powodem do uznania danych składników majątku za wyodrębnione organizacyjnie z przedsiębiorstwa jest tworzenie przez nie zbioru przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest ich przynależność, pod względem własności do jednego podmiotu gospodarczego.

Stanowisko organów podatkowych w analogiczny sposób odnosi się do kryterium wyodrębnienia organizacyjnego wskazując, że najistotniejszym elementem determinującym spełnienie tej przesłanki jest istnienie w obrębie przedsiębiorstwa zespołu składników, połączonych w jedną grupę ze względu na rolę jaką odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W ocenie Spółki, mając na uwadze kryteria przemawiające za wyodrębnieniem organizacyjnym podnoszone przez organy podatkowe i sądy administracyjne w wydawanych interpretacjach indywidualnych i wyrokach sądowych, należy wskazać, że w przedstawionym opisie sprawy:

Dział Nieruchomości stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych w Spółce, a jednocześnie
Dział Nieruchomości stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną w strukturach Spółki.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Dział Nieruchomości spełnia kryteria pozwalające na uznanie go za jednostkę wyodrębnioną organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie.

c) Wyodrębnienie finansowe

Zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa identyfikuje wyodrębnienie finansowe jako jedną z przesłanek determinujących uznanie danej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku wcześniej omawianego wyodrębnienia organizacyjnego, ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej danej masy majątkowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.726.2017.1.AM).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza zatem, np. konieczności prowadzenia odrębnej księgowości czy też konieczności sporządzania odrębnego bilansu/rachunku zysków i strat dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa (chociaż jak wskazano w opisie sprawy, stworzenie takich dokumentów w odniesieniu do Działu Nieruchomości jest możliwe).

Zatem, wystarczające dla uznania, że dane składniki majątku są wyodrębnione finansowo jest prowadzenie takiej ewidencji zdarzeń gospodarczych, dzięki której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z kolei, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.446.2017.1.MD) wskazał, że: „W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od jego pozostałej części (w tym odrębne regulowanie zobowiązań oraz przyjmowanie należności zorganizowanych części przedsiębiorstwa)”.

O odrębności finansowej Działu Nieruchomości świadczyć będzie zatem m.in. to, że:

na moment transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić aktywa i pasywa (w tym zobowiązania) oraz koszty i przychody związane z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości;
dla celów wewnętrznych istnieje możliwość stworzenia odpowiednika bilansu (tj. zestawienia wartości aktywów i pasywów Działu Nieruchomości) oraz rachunku zysków i strat (tj. zestawienia przychodów i kosztów alokowanych do Działu Nieruchomości) dla Działu Nieruchomości;
Spółka posiada wyodrębniony rachunek bankowy na potrzeby kredytu bankowego zaciągniętego w Bank S.A. na cele inwestycyjne związane z Działem Nieruchomości.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że ww. aspekty wyodrębnienia finansowego Działu Nieruchomości w Spółce pozwalają na bieżącą ocenę podejmowanych działań oraz analizę wyników finansowych osiąganych przez Dział Nieruchomości. Z kolei możliwość bieżącej kontroli sytuacji finansowej Działu Nieruchomości, w opinii Wnioskodawcy, świadczy o wysokim stopniu jego odrębności od pozostałych obszarów działalności Spółki, zarówno z perspektywy wyodrębnienia finansowego, jak i funkcjonalnego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Dział Nieruchomości jest wyodrębniony finansowo w Spółce, bowiem istnieje możliwość przyporządkowania kosztów i przychodów, należności oraz zobowiązań do Działu Nieruchomości, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

d) Wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą

Mając na uwadze definicję legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zespół składników majątkowych, dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien być także odrębny funkcjonalnie. Powyższe oznacza, że zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych a także potencjalnie mógłby stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania.

Powszechnie przyjmuje się, że ta potencjalna zdolność do samodzielnej realizacji zadań wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych przyporządkowanych do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który mógłby de facto stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając od momentu wyodrębnienia tego zespołu. Zatem istotą tęgo kryterium jest ustalenie czy rozpatrywany zespół składników majątku, jako odrębna całość, byłby w stanie, od momentu jego wydzielenia, w sposób samodzielny funkcjonować na rynku w formie odrębnego przedsiębiorstwa. Na takie rozumienie wskazują także organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 stycznia 2017 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.941.2016.1.AZ), w której organ stwierdził, że: „(...) część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa”.

Powyższe potwierdził także np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 6 września 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.450.2017.1.MW) wskazując, że: „(...) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa”.

Na istotność wyodrębnienia funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumianej jako zdolność do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, wskazywał także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie Zita Modes Sarl (sygn. C-497/01) oraz w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie Finanzamt Ludenscheid (sygn. C-444/10).

Zdaniem Wnioskodawcy, oceny spełnienia przedmiotowej przesłanki powinno się dokonywać przez pryzmat podstawowej działalności gospodarczej prowadzonej przez daną jednostkę (w analizowanym przypadku Dział Nieruchomości).

Jak wskazano w przedstawionym we wniosku opisie sprawy, na moment transakcji, Dział Nieruchomości będzie zdolny do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż będzie obejmował niezbędny do tego zespół składników, w tym m.in.; składniki rzeczowego majątku trwałego, składniki niematerialne, środki pieniężne, należności, zobowiązania, a także kapitał ludzki. W konsekwencji, Spółka Nieruchomościowa będzie mogła prowadzić swoją działalność w tożsamym zakresie, w jakim prowadziła ją Spółka poprzez Dział Nieruchomości i przy wykorzystaniu tożsamych składników majątkowych (w szczególności nieruchomości, w której obecnie prowadzona jest działalność Działu Nieruchomości).

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Dział Nieruchomości stanowi wyodrębniony funkcjonalnie zespół składników majątkowych posiadający potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo.

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższą konkluzję nie powinien mieć wpływu fakt, że w ramach aportu Działu Nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa może nie dojść do przeniesienia wszystkich funkcji wspierających działalność Działu Nieruchomości, przykładowo w postaci obsługi księgowej (zapewnianej przez zewnętrznego usługodawcę). W ocenie Wnioskodawcy, brak jest bowiem przesłanek do powielania funkcji pomocniczych do głównej działalności Działu Nieruchomości, gdyż (i) funkcje te nie są kluczowe z perspektywy możliwości prowadzenia zamierzonej działalności gospodarczej i nie pozbawiają składników majątku przyporządkowanych do Działu Nieruchomości przymiotu samodzielności, a także (ii) funkcje te będą zapewnione przez Spółkę po przeprowadzeniu transakcji (przynajmniej tymczasowo) albo zawarte zostaną odrębne umowy przez Spółkę Nieruchomościową.

Powyższe stwierdzenie jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny, przykładowo w wyroku z dnia 23 marca 2012 r. (sygn. II FSK 1643/10), w którym sąd wskazał, że: „zawarta w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. definicja nie wymaga, aby zespół składników, o którym w niej mowa, obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych, jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych. (...) istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest prowadzenie działalności gospodarczej poprzez realizację określonych zadań gospodarczych. Mogą być one wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania, jak trafnie podniósł sąd I instancji, mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne/outsourcing/. Usługi te, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego. Przyjęcie stanowiska organu prowadziłoby do wniosku, że podmiot gospodarczy, który realizując swoje zadania gospodarcze korzysta z zewnętrznych usług niematerialnych, na przykład w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 K.c. Praktyka gospodarcza pokazuje natomiast coś przeciwnego – wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 K.c.”. Stanowisko to zostało zaaprobowane także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2017 r. (sygn. II FSK 3183/16).

Analogiczne stanowisko przyjął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2011 r. (sygn. I FSK 1383/10), w którym wskazał, że: „istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego. (…) Reasumując: dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...) konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych”.

Zdaniem Wnioskodawcy, konkluzje zawarte w ww. wyrokach sądów administracyjnych powinny znaleźć także zastosowanie w odniesieniu, np. do usług księgowych, które nabywane są przez Spółkę od zewnętrznego usługodawcy. Niewątpliwie usługi księgowe wspomagają jedynie funkcjonowanie Spółki, a nie stanowią głównego rdzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Co więcej, Spółka Nieruchomościowa może skorzystać z usług zewnętrznych w tym zakresie (ang. outsourcing) albo zatrudnić pracownika/pracowników i zapewnić obsługę księgową we własnym zakresie. W konsekwencji, brak przeniesienia do Spółki Nieruchomościowej określonych funkcji, pełnionych wewnętrznie przez Spółkę albo przez zewnętrznych usługodawców, o charakterze pomocniczym wobec głównej działalności gospodarczej, nie powinien wpłynąć na klasyfikację Działu Nieruchomości jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że również kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego jest spełnione w odniesieniu do Działu Nieruchomości, który stanowi odrębną funkcjonalnie grupę składników majątkowych, gotową i zdolną do podjęcia działalności w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po jej przeniesieniu do Spółki Nieruchomościowej.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, Dział Nieruchomości stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Wyłączenie z opodatkowania transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT pojęcie „transakcji zbycia” obejmuje nie tylko sprzedaż, ale również każde rozporządzenie przedmiotem czynności prawnej skutkujące przeniesieniem prawa do rozporządzania nim jak właściciel. W szczególności, pod pojęciem „zbycia”, w ocenie Wnioskodawcy, należy rozumieć także przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części poprzez wniesienie w postaci wkładu niepieniężnego (aportu).

Zgodnie bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 369/09): „transakcją zbycia jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa”.

Podobne stanowisko zostało zajęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2016 r. (sygn. ILPP2/4512-1-234/16-4/AD), w której organ ten stwierdził, że „pojęcie »transakcja zbycia« należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu »dostawa towarów«, w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, tzn. »zbycie« obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu)”.

Należy także wskazać, że stanowisko, zgodnie z którym aport przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowi zbycie, o którym mowa w art. 6 ustawy o VAT, i w konsekwencji transakcja ta pozostaje poza zakresem ustawy o VAT potwierdzane jest również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2017 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.849.2016.1.AR) stwierdził, że „w myśl art. 6 pkt 1 tej ustawy, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa to każda czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania ZCP jak właściciel. Do takich czynności zaliczyć należy m.in. sprzedaż, darowiznę, a także wydzielenie aktywów podmiotu (w tym przypadku Oddziału) i przeniesienie go do innej spółki prawa handlowego (w tym przypadku Spółki Celowej). W oparciu o przedstawione powyżej argumenty oraz uwzględniając treść art. 6 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy, że transakcja polegająca na wydzieleniu Oddziału i przeniesieniu go do Spółki Celowej nie będzie objęta zakresem tej ustawy, a co za tym idzie nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT”.

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2017 r. (sygn. o 0111-KDIB3-2.4012.302.2017.2.SR) wskazał: „Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że skoro przedmiot aportu jest wyodrębniony funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo i będzie w takim stopniu zorganizowany i wyodrębniony, że wraz z jego wniesieniem do Spółki Akcyjnej zostanie zachowana pełna ciągłość w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, tym samym zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania majątku, mającego być przedmiotem aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji aport wyżej opisanego majątku do Spółki Akcyjnej, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT”.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że Dział Nieruchomości obejmujący wskazane w opisie sprawy składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji wniesienie Działu Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Nieruchomościowej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin