2018.02.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.40.2018.1.AM
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży składników majątkowych Wnioskodawcy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży składników majątkowych Wnioskodawcy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: “Wnioskodawca” lub „Sprzedający”) jest polskim podmiotem gospodarczym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny od początku obowiązywania w Polsce podatku VAT. Wnioskodawca zamierza sprzedać składniki majątkowe należące do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (dalej: „Transakcja”).

Podstawowym przedmiotem działalności Sprzedającego, zgodnie z brzmieniem statutu tej spółki, jest:

produkcja samochodów osobowych,

produkcja pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów,

produkcja pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli.

W związku z zakończeniem kontraktu z Y. w Korei od marca 2011 roku działalność Sprzedającego w postaci produkcji samochodów i części samochodowych została zakończona i nie będzie podjęta.

Po zaprzestaniu produkcji Sprzedawca podjął skuteczne działania mające na celu wykorzystanie posiadanego prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności obiektów budowlanych posadowionych na tym gruncie poprzez ich najem/dzierżawę. Budynki dawnych zakładów produkcyjnych straciły swój funkcjonalny charakter tj. służąc niegdyś do produkcji samochodów, nie są dalej wykorzystywane w związku z zaprzestaniem tej produkcji. W większości są to puste obiekty przystosowane w możliwie najlepszym stopniu do wynajmu. Wszelkie pozostałe ruchomości istniejące na planowanych do sprzedaży Nieruchomościach zostaną usunięte i przeznaczone do sprzedaży bądź likwidacji.

Sprzedający posiada adres siedziby...

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę Transakcji mają być nieruchomości..., tj.:

prawo wieczystego użytkowania gruntów należących obecnie do Sprzedającego;
budynki posadowione na gruntach objętych Transakcją (np. budynki dawnych zakładów produkcyjnych - budynek tłoczni, budynek spawalni nadwozi, budynek lakierni, budynek montażu i inne);
budowle - obiekty inżynieryjne wodne i lądowe (np. sieci podziemne, bocznica, kable, drogi dojazdowe, place, ogrodzenia);
inne elementy wyposażenia wnętrz budynków i budowli trwale wbudowane (np. instalacje, windy, switche, itd.).

Przedmiotem sprzedaży ma być Nieruchomość (dalej: Nieruchomość):

Nieruchomość działki ewidencyjne: 11/1, 11/2, 11/3, 11/5, 11/6, 11/7, 11/8, 11/9, 11/10, 11/11, 11/12, 11/13, 11/14, 11/15, 11/16, 11/17, 11/18, 11/19, 11/20, 11/22, 11/24, 11/23, 11/25, 11/26, 13/1, 13/2, 13/3, 13/4, 15 dz. ew. 98, 101/3.
Nieruchomość dz. ew. 3/3, 3/4, 3/5, 3/6, 3/7.
Nieruchomość dz. ew. 12/1, 12/2, dz. ew 1/1, 1/2.
Nieruchomość dz. ew 11/21.

W kwietniu 2017 roku Wnioskodawca złożył wniosek o zmianę przeznaczenia Nieruchomości z obecnych terenów produkcyjno-usługowych na tereny zabudowy mieszkaniowej.

Z prowadzonych rozmów wynika, iż Kupujący zainteresowany jest zakupem Nieruchomości dla celów mieszkaniowo-usługowych, przy czym w okresie po nabyciu Nieruchomości będzie zobowiązany do kontynuowania umów najmu, zgodnie z przepisami prawa cywilnego, do czasu ich rozwiązania we własnym zakresie.

Wnioskodawca planuje, że Nieruchomość będzie przedmiotem sprzedaży na rzecz jednego kupującego (zwany dalej „Kupującym”), nie wyklucza się jednak możliwości sprzedaży Nieruchomości w częściach dla kilku Kupujących.

Wszystkie nieruchomości Sprzedającego o których mowa powyżej, w tym będące przedmiotem planowanej sprzedaży, przyporządkowane są w celu obsługi i zarządzania nimi w przeważającej większości do komórki organizacyjnej pod nazwą B....

Główne funkcje realizowane przez B... to:

zarządzanie całością nieruchomości i ruchomości Sprzedającego zarówno przeznaczonego do sprzedaży jak również pozostającego u Sprzedającego (w tym m.in. zbywanie, wynajem/dzierżawa nieruchomości i ruchomości);
nadzór nad usługami serwisowymi świadczonymi przez firmy obce na rzecz budynków i budowli;
administrowanie budynkami i terenami;
realizacja zakupów administracyjnych na potrzeby Sprzedającego.

B..., ani jego pracownicy, nie będą przedmiotem sprzedaży i nie przejdzie na nabywcę.

Po zaprzestaniu produkcji samochodów i części samochodowych zbywany majątek w większości jest przez Sprzedającego wykorzystywany do prowadzenia własnej działalności gospodarczej w postaci wynajmu/dzierżawy w ramach czynności opodatkowanych VAT. Brak jest oddzielnych procedur organizacyjnych odnoszących się tylko do sprzedawanego majątku.

Sprzedający nie prowadzi dla zbywanych Nieruchomości odrębnej księgowości, nie sporządza odrębnego bilansu. Zbywany majątek nie posiada własnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych. Składniki majątkowe jakie zostaną objęte umową sprzedaży nie są wyodrębnione pod względem organizacyjnym w przedsiębiorstwie Sprzedającego w szczególności nie stanowią one oddziału, zakładu, itp.

Tylko koszty bezpośrednie odnoszone są na poszczególne budynki, czy powierzchnie magazynowe, place i inne obiekty. Są to takie koszty jak np.: koszty zużycia mediów, remonty, podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie i amortyzacja. Natomiast całość kosztów pośrednich nie jest odnoszona do poszczególnych obiektów, są to koszty wspólne, ogólnozakładowe, itp. - dotyczy to takich pozycji kosztowych jak np. wynagrodzenia pracowników, różnego rodzaju usługi, zakupy materiałów.

Przychody ze sprzedaży dotyczące dzierżawy poszczególnych obiektów przyporządkowywane są księgowo do tych obiektów.

W ramach Transakcji planowane jest również przekazanie przez Sprzedającego na rzecz Kupującego posiadanej dokumentacji techniczno-budowlanej dotyczącej aktywów będących przedmiotem Transakcji (np. pozwolenia budowlane, książki obiektów budowlanych, dokumentacja techniczna budynków i budowli), ich przekazanie jest niezbędne z punktu widzenia prawa budowlanego w celu umożliwienia Kupującemu wypełnienia ustawowego obowiązku wynikającego z prawa budowlanego dotyczącego przechowywania dokumentacji budowlanej.

W związku z Transakcją może również dojść do przeniesienia na Kupującego niektórych decyzji administracyjnych dotyczących sprzedawanych składników majątkowych np. pozwoleń środowiskowych (w tym pozwolenia wodnoprawnego), świadectwa bezpieczeństwa dla użytkownika bocznicy kolejowej.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w związku z planowaną Transakcją nie zostaną przeniesione na Kupującego przez Wnioskodawcę inne składniki przedsiębiorstwa Sprzedającego, w tym te ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanymi Nieruchomościami, m.in.:

firma Sprzedającego ani nazwa przedsiębiorstwa, ani znak towarowy Sprzedającego;
środki pieniężne Sprzedającego (w kasie i na rachunkach bankowych);
know-how Sprzedającego;
księgi handlowe Sprzedającego;
długi obciążające Sprzedającego;
należności i zobowiązania handlowe oraz zobowiązania publicznoprawne Sprzedającego.

Kupujący nie przejmie żadnych aktywów (oprócz nabywanych w ramach Transakcji). Sprzedającego w tym wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ksiąg rachunkowych czy zobowiązań. Na Kupującego nie zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębniona część tj. nazwa Sprzedającego, znak towarowy.

Na skutek dokonanej transakcji Kupujący wstąpi z mocy prawa w miejsce Sprzedającego w obowiązujące umowy najmu/dzierżawy powierzchni i lokali dotyczące sprzedawanej Nieruchomości.

Ponadto strony nie mogą wykluczyć przeniesienia praw i obowiązków z innych umów z dostawcami usług niezbędnych dla utrzymania zbywanych składników majątkowych w stanie niepogorszonym. Wielce prawdopodobne jest, że Nabywca większość wskazanych umów rozwiąże, po czym będzie zawierał nowe umowy z dostawcami tych usług we własnym zakresie, z podmiotem wybranym według własnego uznania. Poza tym nie można wykluczyć, że w okresie przejściowym dojdzie do zawarcia między Kupującym i Sprzedającym umów koniecznych ze względu na możliwość prawidłowego korzystania z nabywanych Nieruchomości np. umów dzierżawy innych nieruchomości, bądź ustanowienia służebności.

W ramach negocjowanych warunków Transakcji nie przewiduje się, że nastąpi przejście pracowników Sprzedającego do Kupującego. Niemniej jednak Kupujący może rozważyć zatrudnienie niektórych pracowników Sprzedającego w przyszłości, na podstawie odrębnych umów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przedmiotem Transakcji będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, w związku z tym ich dostawa nie jest wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła transakcji dotyczącej ZCP w rozumieniu ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), przedmiot Transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a jedynie poszczególne składniki majątkowe.

Przedmiotem Transakcji nie będzie zatem przedsiębiorstwo, ani jego zorganizowana część, ponieważ w jej wyniku dojdzie do sprzedaży jedynie części majątku Sprzedającego, przy czym zbywane składniki majątkowe nie tworzą u Sprzedającego samodzielnego podmiotu zdolnego do funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Definicja legalna pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (dalej: „ZCP”) została zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami ZCP to „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.”

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie orzecznictwa sadowego oraz istniejących interpretacji organów podatkowych pojęciem przedsiębiorstwa należy posiłkować się również wprost z przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz innych praw rzeczowych do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego z przedmiotu Transakcji wyłączone zostaną wchodzące w skład majątku Sprzedającego składniki majątku opisane w pkt 1, 4-9 powyżej. Z punktu 2 przedmiotem transakcji będzie tylko prawo wieczystego użytkowania, wraz z naniesieniami (budynki i budowle). Z kolei w zakresie pkt 3, umowy najmu nie będą przedmiotem umowy sprzedaży, zaś ich przejście nastąpi niezależnie od woli stron na mocy odpowiednich postanowień Kodeksu cywilnego.

Przesłanki istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych, w świetle powyższej definicji, aby uznać, że dana transakcja dotyczy ZCP, muszą zostać spełnione wszystkie następujące przesłanki:

musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół składników musi być organizacyjnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
zespół składników musi być finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
zespół składników musi być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych w istniejącym przedsiębiorstwie i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze (wyodrębnienie funkcjonalne).

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym. Zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie (potencjalnie spełniających definicję ZCP) musi mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Może być nim zarówno oddział, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, wydział, placówka handlowa itp.

W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników.

Wyodrębnienie finansowe

Do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za jednostkę wyodrębnioną finansowo wystarczy wskazanie istnienia podstawowych przejawów odrębności finansowej od pozostałej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe zachodzi już wtedy, gdy możliwe jest, na podstawie prowadzonych przez podatnika ewidencji, przyporządkowanie do ZCP pewnych elementarnych danych finansowych. Co najmniej musi zatem wystąpić sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest odrębne określenie podstawowych danych finansowych, takich jak przychody i koszty, aktywa i pasywa, należności i zobowiązania do przedmiotowej części przedsiębiorstwa. W tym sensie finansowe oddzielenie składników materialnych i niematerialnych (łącznie ze zobowiązaniami) rozumiane jest jako wykonywanie działalności lub funkcji w oparciu o osobny bilans i rachunek zysków i strat, tymczasowy bilans lub budżet, itp. O wyodrębnieniu finansowym może również świadczyć posiadanie własnego rachunku bankowego (lub subkonta w ramach rachunku przedsiębiorstwa), czy też sprawowanie okresowej kontroli sytuacji finansowej.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać pełnej, całkowitej samodzielności finansowej. Brak formy zakładu lub oddziału nie oznacza zatem automatycznie, że w danym staniem faktycznym nie wystąpi ZCP.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 611/17 „Co do zasady sam zespół składników materialnych zwykle nie jest wystarczający do uznania za zorganizowane przedsiębiorstwo.”

Zgodnie z definicją legalną ZCP zespół składników materialnych i niematerialnych musi nie tylko odznaczać się cechami wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej i finansowej w istniejącym przedsiębiorstwie, lecz również musi być przeznaczony do realizowania określonych zadań gospodarczych oraz musi być zdolny do funkcjonowania w sposób samodzielny zarówno w ramach przedsiębiorstwa, jak i poza nim. Innymi słowy, przedmiotowy zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle samodzielny, że może jako odrębne przedsiębiorstwo samodzielnie realizować zadania, do których zostało przeznaczone, musi być to majątek wystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 327/16 stwierdził: „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.” Oznacza to zatem, że nawet, jeśli dany zespół składników majątkowych, nie zostałby w strukturze przedsiębiorstwa wyodrębniony jako samodzielna komórka, dział, itp., to musi on tworzyć taką funkcjonalną całość, aby mógł działać jak taki odrębny element struktury - niezależnie od pozostałych składników majątku tego przedsiębiorstwa.

Należy przy tym zauważyć, że o funkcjonalnej całości nie można mówić w odniesieniu do składników, które można wykorzystać do prowadzenia działalności, ale takie, które funkcjonalnie nie wymagają w tym celu podejmowania żadnych dodatkowych (istotnych) działań.

W wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części.”

W cytowanym wyroku NSA stwierdził również: „Owa niezależność prowadzenia działalności gospodarczej powinna być więc rozumiana w ten sposób, że zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. (...) Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu), nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 VATU.”

Podobnie w wyroku z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1090/12 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „Sam fakt wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej - bez wykazania ich organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa - nie daje podstaw do przyjęcia, że nieruchomości te samodzielnie tworzyły zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e u.p.t.u.”

Z powyższych orzeczeń jasno wynika zatem, że do uznania zespołu składników (w tym w szczególności nieruchomości) za funkcjonalnie wyodrębnione w takim stopniu, aby uznać je za ZCP, nie wystarczy możliwość wykorzystania ich przez nabywcę do działalności gospodarczej tego samego typu, do jakiego wykorzystywał ją zbywca.

W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego, dla uznania danego zespołu składników za ZCP składniki te muszą pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należy je traktować, jako zorganizowany, autonomiczny zespół składników powiązanych ze sobą ze względu na funkcje, jakim służą. Jednocześnie ZCP musi stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Dla zakwalifikowania określonego zespołu składników majątkowych jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie funkcjonalne to kryterium sprowadzające się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot Transakcji nie spełnia powyższej definicji ZCP. Na prawidłowość tej konkluzji wskazuje stopień wyodrębnienia zbywanego majątku w ramach przedsiębiorstwa Sprzedającego, który jest niewystarczający do spełnienia przesłanek art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy, brak wyodrębnienia zbywanego majątku w tych obszarach stanowi wystarczający argument przeciwko kwalifikacji sprzedawanych składników majątkowych jako ZCP.

Brak wystarczającego wyodrębnienia zbywanego majątku u Sprzedającego.

Brak wyodrębnienia organizacyjnego

Składniki majątkowe stanowiące przedmiot Transakcji nie zostały wydzielone organizacyjnie z przedsiębiorstwa Sprzedającego w postaci oddziału lub zakładu, co świadczyłoby o intencji prowadzenia działalności przy ich wykorzystaniu jako całkowicie samodzielnej. Brak jest również innych czynników o charakterze organizacyjnym, które pozwoliłyby na jednoznaczne rozgraniczenie zbywanego majątku od pozostałego majątku przedsiębiorstwa Sprzedającego, chociażby w formie o mniejszym stopniu wyodrębnienia niż oddział lub zakład.

Brak jest oddzielnych procedur organizacyjnych (np. regulaminów) odnoszących się tylko do sprzedawanego majątku, co również przemawia przeciwko możliwości uznania tego majątku za wyodrębniony organizacyjnie w relacji do pozostałej części przedsiębiorstwa Sprzedającego.

W świetle powyższego, planowana Transakcja „przecinała” będzie istniejące relacje wewnętrzne przedsiębiorstwa Sprzedającego. Takie „rozerwanie” relacji obecnych w przedsiębiorstwie Sprzedającego powoduje, że zdaniem Wnioskodawcy nie zostaną spełnione warunki formalne w zakresie odrębności organizacyjnej, konieczne do zakwalifikowania składników majątkowych jako ZCP.

Fakt, że po Transakcji Kupujący może podpisać umowy o pracę z wybranymi pracownikami Sprzedającego - nie będąc częścią Transakcji - nie może wpływać na ocenę jej kwalifikacji podatkowej.

Brak wyodrębnienia finansowego

U Sprzedającego nie występuje jednoznaczna granica pomiędzy finansami dotyczącymi zbywanego majątku, a odnoszącymi się do pozostałych składników majątku. W szczególności, o braku wyodrębnienia finansowego zbywanego majątku świadczy to, że na potrzeby tego majątku:

nie jest prowadzona odrębna od pozostałej części przedsiębiorstwa księgowość, brak także, zgodnie z zasadami prowadzenia ksiąg, możliwości wyodrębnienia kosztów i przychodów związanych z Nieruchomością (jest to możliwe wyłącznie w stosunku do kosztów bezpośrednich, i przychodów z najmu brak wyodrębnienia udziału w kosztach pośrednich i ogólnych Wnioskodawcy);

nie jest sporządzany odrębny bilans;

nie ma odrębnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych przypisanych do zbywanego majątku.

W konsekwencji, nie istnieje możliwość określenia pozycji finansowej wyłącznie w zakresie zbywanego majątku (tj. wskazania przychodów kosztów, aktywów i pasywów dotyczących wyłącznie tego majątku), w tym wyrażająca się w możliwości sporządzenia odrębnych sprawozdań finansowych. W tym kontekście, planowana Transakcja spowoduje, podobnie jak w aspekcie struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa Sprzedającego, przecięcie istniejących relacji wewnętrznych o charakterze finansowym (np. zbywane składniki majątkowe przestaną być uwzględniane w całościowym sprawozdaniu finansowym Sprzedającego, ogólnofirmowe służby księgowe przestaną w tym zakresie sporządzać ewidencje). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie można twierdzić, iż zbywany majątek cechuje oddzielność finansowa, przemawiająca za klasyfikacją tego majątku jak ZCP.

Co więcej, Kupujący nie nabywa ani nie przejmuje również długów Sprzedającego, które odnosiłyby się do zbywanego majątku. W tym względzie należy wprost wskazać na treść art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, który definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako „(...) zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań (...)”. Zobowiązania (długi) stanowią immanentny element każdego przedsiębiorstwa. Fakt, że Kupujący nie przejmuje żadnych długów związanych ze zbywanym majątkiem świadczy o braku finansowego wyodrębnienia przedmiotu Transakcji w stopniu, w jaki wymaga tego definicja legalna ZCP.

Brak wyodrębnienia funkcjonalnego

W doktrynie nie budzi wątpliwości, że nie wystarczy sama suma poszczególnych składników majątkowych, aby stwierdzić, że jeżeli przy ich pomocy będzie można realizować zadania gospodarcze, to mamy do czynienia z ZCP. Poza przesłanką istnienia zespołu składników majątkowych musi bowiem występować odpowiedni stopień zorganizowania, w szczególności pod kątem możliwości wykonywania samodzielnych funkcji. Kluczowe jest zatem nie to, jakie dokładnie składniki majątkowe stanowią przedmiot Transakcji oraz czy potencjalnie są one wystarczające do prowadzenia działalności przez nabywcę, lecz czy ich umiejscowienie oraz otoczenie organizacyjno-finansowe w przedsiębiorstwie daje możliwość samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Jak wykazano powyżej będące przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe Sprzedającego w takim kształcie, jaki został przedstawiony we Wniosku, nie cechują się wyodrębnieniem organizacyjnym, ani finansowym. Wobec braku wyodrębnienia zbywanego majątku na wymienionych dwóch obszarach, trudno jest w ogóle rozważać jego ewentualne wyodrębnienie funkcjonalne. Zdaniem Wnioskodawcy, brak wydzielenia organizacyjnego i finansowego w stosunku do zbywanego majątku de facto przekłada się na brak możliwości przejęcia przez ten majątek samodzielnych zadań i samodzielnego funkcjonowania na rynku, tj. na brak wyodrębnienia na płaszczyźnie funkcjonalnej.

Jak wskazano powyżej, zbywany majątek nie ma przypisanych odrębnych, własnych funkcji w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Stanowi on - pod względem pełnionych funkcji i przypisanych zadań - część większej całości i jako taki nie jest zdolny do funkcjonowania w sposób samodzielny. Co więcej, brak zdolności do całkowicie samodzielnego funkcjonowania będzie miał miejsce zarówno gdy zbywany majątek znajdzie się poza istniejącym przedsiębiorstwem Sprzedającego (którego częścią jest obecnie), tj. po Transakcji, jak i obecnie, tj. przed Transakcją. Tym samym nie można mówić, iż majątek ten jest obecnie zdolny do samodzielnego funkcjonowania, to zaś jest warunkiem istnienia ZCP w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Reasumując, zbywany majątek nie jest wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego ani na płaszczyźnie organizacyjnej, ani finansowej. Nie mógłby również funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiot Transakcji nie stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W związku z tym dostawa Nieruchomości nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła transakcji dotyczącej ZCP w rozumieniu ustawy o VAT. Umowa sprzedaży nie będzie również obejmowała elementów istnienia ZCP, o których wspomina Kodeks cywilny. Wnioskodawca sprzeda wyłącznie poszczególne składniki majątkowe (grunty, budynki, budowle).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 55² Kodeksu cywilnego ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zaznaczenia wymaga jednak, że samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w rozpatrywanej sprawie koniecznym jest ustalenie, czy zespół zbywanych składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Regulacja ta była również przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów.” Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka S.A. (Wnioskodawca, Sprzedający) jest polskim podmiotem gospodarczym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny od początku obowiązywania w Polsce podatku VAT. Wnioskodawca zamierza sprzedać składniki majątkowe należące do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (Transakcja).

Podstawowym przedmiotem działalności Sprzedającego, zgodnie z brzmieniem statutu tej spółki, jest:

produkcja samochodów osobowych,

produkcja pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów,

produkcja pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli.

Działalność Sprzedającego w postaci produkcji samochodów i części samochodowych została zakończona i nie będzie podjęta.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę Transakcji mają być nieruchomości 8, 10, 12, 14 i 16, tj.:

prawo wieczystego użytkowania gruntów należących obecnie do Sprzedającego;
budynki posadowione na gruntach objętych Transakcją (np. budynki dawnych zakładów produkcyjnych - budynek tłoczni, budynek spawalni nadwozi, budynek lakierni, budynek montażu i inne);
budowle - obiekty inżynieryjne wodne i lądowe (np. sieci podziemne, bocznica, kable, drogi dojazdowe, place, ogrodzenia);
inne elementy wyposażenia wnętrz budynków i budowli trwale wbudowane (np. instalacje, windy, switche, itd.).

Przedmiotem sprzedaży mają być Nieruchomości (dalej nazwane łącznie: Nieruchomość):

Nieruchomość, tj. działki ewidencyjne nr: 11/1, 11/2, 11/3, 11/5, 11/6, 11/7, 11/8, 11/9, 11/10, 11/11, 11/12, 11/13, 11/14, 11/15, 11/16, 11/17, 11/18, 11/19, 11/20, 11/22, 11/24, 11/23, 11/25, 11/26, 13/1, 13/2, 13/3, 13/4, 15.
Nieruchomość, tj. działki ewidencyjne nr: 3/3, 3/4, 3/5, 3/6, 3/7.
Nieruchomość działki ewidencyjne nr: 12/1, 12/2 oraz działki ewidencyjne nr: 1/1, 1/2.
Nieruchomość działka ewidencyjne nr 11/21.

W kwietniu 2017 roku Wnioskodawca złożył wniosek o zmianę przeznaczenia Nieruchomości z obecnych terenów produkcyjno - usługowych na tereny zabudowy mieszkaniowej.

Wnioskodawca planuje, że Nieruchomość będzie przedmiotem sprzedaży na rzecz jednego kupującego (Kupujący), nie wyklucza się jednak możliwości sprzedaży Nieruchomości w częściach dla kilku Kupujących.

B..., ani jego pracownicy, nie będą przedmiotem sprzedaży.

Przychody ze sprzedaży dotyczące dzierżawy poszczególnych obiektów przyporządkowywane są księgowo do tych obiektów.

firma Sprzedającego ani nazwa przedsiębiorstwa, ani znak towarowy Sprzedającego;
środki pieniężne Sprzedającego (w kasie i na rachunkach bankowych);
know-how Sprzedającego;
księgi handlowe Sprzedającego;
długi obciążające Sprzedającego;
należności i zobowiązania handlowe oraz zobowiązania publicznoprawne Sprzedającego.

Na skutek dokonanej transakcji Kupujący wstąpi z mocy prawa w miejsce Sprzedającego w obowiązujące umowy najmu/dzierżawy powierzchni i lokali dotyczące sprzedawanej Nieruchomości.

Ponadto strony nie mogą wykluczyć przeniesienia praw i obowiązków z innych umów z dostawcami usług niezbędnych do utrzymania zbywanych składników majątkowych w stanie niepogorszonym. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że Kupujący większość wskazanych umów rozwiąże, po czym będzie zawierał nowe umowy z dostawcami tych usług we własnym zakresie, z podmiotem wybranym według własnego uznania. Poza tym nie można wykluczyć, że w okresie przejściowym dojdzie do zawarcia między Kupującym i Sprzedającym umów koniecznych ze względu na możliwość prawidłowego korzystania z nabywanych Nieruchomości np. umów dzierżawy innych nieruchomości, bądź ustanowienia służebności.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przedmiotem planowanej Transakcji będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, w związku z tym ich dostawa nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zawsze należy wziąć pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący nie przejmie żadnych aktywów oprócz nabywanych w ramach Transakcji. W tym nie przejmie wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ksiąg rachunkowych, należności i zobowiązań handlowych oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na Kupującego nie zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębnioną część tj. nazwa Sprzedającego, znak towarowy. Dodatkowo, umowy z pracownikami nie będą przedmiotem transakcji.

Kupujący wstąpi tylko z mocy prawa w miejsce Sprzedającego w obowiązujące umowy najmu/dzierżawy powierzchni i lokali dotyczące sprzedawanej Nieruchomości.

Zatem, jak wynika z opisu sprawy planowana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Transakcji nie będzie towarzyszył transfer składników, które pozwolą bez ponoszenia dodatkowych nakładów na prowadzenie przedsiębiorstwa na podstawie wyłącznie nabytych składników majątkowych.

W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego nie spełniających wymogów określonych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie stanowią one zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Kupującego.

Ponadto Wnioskodawca nie posiada oddzielnych procedur organizacyjnych odnoszących się tylko do sprzedawanego majątku.

Opisany we wniosku przedmiot Transakcji sprzedaży nie stanowi w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedmiot Transakcji nie stanowi składników majątkowych wydzielonych organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, które umożliwiałyby prowadzenie niezależnego przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że przedmiot Transakcji (Nieruchomość) nie został wydzielony organizacyjnie w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jako np. dział, wydział, oddział itp.

Przedmiot planowanej Transakcji (Nieruchomość), jak wskazał Wnioskodawca nie jest i nie będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy również na płaszczyźnie finansowej. Tylko koszty bezpośrednie odnoszone są na poszczególne budynki, czy powierzchnie magazynowe, place i inne obiekty. Natomiast całość kosztów pośrednich nie jest odnoszona do poszczególnych obiektów, są to koszty wspólne, ogólnozakładowe, itp. - dotyczy to takich pozycji kosztowych jak np. wynagrodzenia pracowników, różnego rodzaju usługi, zakupy materiałów. Jak wynika z treści wniosku u Sprzedającego nie występuje jednoznaczna granica pomiędzy finansami dotyczącymi zbywanego majątku, a odnoszącymi się do pozostałych składników majątku.

Sprzedawane składniki majątkowe nie funkcjonują w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy samodzielnie, natomiast stanowią część większej całości. Zatem, przedmiot Transakcji nie może funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza że przedmiot sprzedaży może być również przeniesiony w częściach na kilku Kupujących.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie przedmiot Transakcji sprzedaży nie będzie stanowił zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Tym samym, do planowanej transakcji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem sprzedaż przedmiotu Transakcji będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki podatku VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin