2018.05.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.136.2018.2.NL
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 30 marca 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kartami przedpłaconymi, o którym mowa we wniosku dla pracowników Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kartami przedpłaconymi, o którym mowa we wniosku dla pracowników Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, rozważa wprowadzenie na podstawie wewnętrznego regulaminu programu motywacyjnego polegającego na dofinansowaniu swoim pracownikom posiłków. Wnioskodawca nie jest jednak zobowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów. W ramach programu motywacyjnego pracownicy Wnioskodawcy otrzymywaliby karty przedpłacone (Karty Lunch Pass) uprawniające do zakupu tylko i wyłącznie posiłków w formie usług gastronomicznych. Karta przedpłacona (Karta Lunch Pass) to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą karty jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

Wnioskodawca będzie wskazywał z góry, miesięcznie na składanym firmie S. zamówieniu na liczbę kart przedpłaconych (Kart Lunch Pass) przypisanych do pracowników. Każda karta przedpłacona (Karta Lunch Pas) będzie posiadała przypisany jej numer. W związku z tym Wnioskodawca będzie obciążany następującymi rodzajami opłat przez firmę S. tj.:

opłata za kartę przedpłaconą (Kartę Lunch Pass), która jest opłatą jednorazową ponoszoną na podstawie faktury VAT;
opłata manipulacyjna za dostarczenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), która jest opłatą jednorazową ponoszoną na podstawie faktury VAT;
opłata za zasilenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), która jest opłatą miesięczną ponoszoną na podstawie noty obciążeniowej;
opłata prowizyjna w związku z zasileniem karty przedpłaconej, która jest opłatą miesięczną ponoszoną na podstawie faktury VAT.

Korzystając z kart przedpłaconych (Kart Lunch Pass) pracownicy będą mogli dokonywać wyboru samodzielnie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i preferencjami, co z pewnością spotkałoby się z dużą aprobatą i zadowoleniem. Pracownik, który otrzyma kartę przedpłaconą (Kartę Lunch Pass) będzie zobowiązany do przestrzegania regulaminu dotyczącego korzystania z takich kart u Wnioskodawcy. Zgodnie z regulaminem kartą przedpłaconą:

nie można nabywać usług innych niż usługi gastronomiczne;
nie można nabywać produktów niebędących posiłkami (w szczególności artykułów chemicznych, artykułów odzieżowych, alkoholi, wyrobów tytoniowych, paliw). Karta przedpłacona (Karta Lunch Pass) nie będzie podlegać wymianie na gotówkę oraz za jej pośrednictwem nie można będzie dokonywać wypłat z bankomatów. W sytuacji, gdy wartość posiłku jest wyższa niż wartość karty przedpłaconej okaziciel karty przedpłaconej zobowiązany byłby do dopłacenia różnicy gotówką lub inną kartą płatniczą (wedle swojego wyboru). Punkt akceptujący kartę przedpłaconą będzie miał prawo nie przyjąć takiej karty w sytuacji, gdy jest ona uszkodzona lub nie podpisana przez jej użytkownika. Każda karta przedpłacona będzie posiadać termin ważności, po upływie którego nie będzie można wykorzystać zgromadzonych na niej środków.

Celem nabywania przez Wnioskodawcę kart przedpłaconych (Kart Lunch Pass) jest realizacja w jak największym stopniu polityki Wnioskodawcy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przez pracowników przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację ich pracy. Przyznanie przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników posiłków stanowi działanie dobrowolne, mające przyczynić się do zwiększenia jego przychodów w przyszłości. Finansowanie zakupu kart przedpłaconych (Kart Lunch Pass) byłoby realizowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy, a tym samym nie odbywałoby się poprzez wykorzystanie środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć opłatę za kartę przedpłaconą (Kartę Lunch Pass), opłatę manipulacyjną za dostarczenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), opłatę za zasilenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass) oraz opłatę prowizyjną w związku z zasileniem karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass) do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zaliczenia opłaty za kartę przedpłaconą (Kartę Lunch Pass), opłaty manipulacyjnej za dostarczenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), opłaty za zasilenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass) oraz opłaty prowizyjnej w związku z zasileniem karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass) do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika;
jest definitywny (rzeczywisty);
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
został właściwie udokumentowany;
nie został wymieniony w art. 16 updop.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2 updop.

Wnioskodawca będzie nabywać karty przedpłacone (Karty Lunch Pass) dla swoich pracowników. W konsekwencji ich nabycia Wnioskodawca będzie stwarzać swoim pracownikom możliwość odebrania gotowego posiłku z wyznaczonego miejsca. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej karty jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy. Przyznanie przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników posiłków stanowi działanie dobrowolne, mające przyczynić się do zwiększenia jej przychodów w przyszłości. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące zakupu kart przedpłaconych z przeznaczeniem dla pracowników, są przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przychody. Nie są to również wydatki wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 updop, gdyż wydatki te są/będą finansowane ze środków obrotowych, a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji, gdyż przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcy) jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.).

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w świetle powyższego, pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w szczególności należy mieć na uwadze wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Stosownie bowiem do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2;

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, rozważa wprowadzenie na podstawie wewnętrznego regulaminu programu motywacyjnego polegającego na dofinansowaniu swoim pracownikom posiłków. Wnioskodawca nie jest jednak zobowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów. W ramach programu motywacyjnego pracownicy Wnioskodawcy otrzymywaliby karty przedpłacone (Karty Lunch Pass) uprawniające do zakupu tylko i wyłącznie posiłków w formie usług gastronomicznych. Karta przedpłacona (Karta Lunch Pass) to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą karty jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Wnioskodawca będzie wskazywał z góry, miesięcznie na składanym firmie S. zamówieniu na liczbę kart przedpłaconych (Kart Lunch Pass) przypisanych do pracowników. Każda karta przedpłacona (Karta Lunch Pas) będzie posiadała przypisany jej numer. W związku z tym Wnioskodawca będzie obciążany następującymi rodzajami opłat przez firmę S. tj.:

opłata za kartę przedpłaconą (Kartę Lunch Pass), która jest opłatą jednorazową ponoszoną na podstawie faktury VAT;
opłata manipulacyjna za dostarczenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), która jest opłatą jednorazową ponoszoną na podstawie faktury VAT;
opłata za zasilenie karty przedpłaconej (Karty Lunch Pass), która jest opłatą miesięczną ponoszoną na podstawie noty obciążeniowej;
opłata prowizyjna w związku z zasileniem karty przedpłaconej, która jest opłatą miesięczną ponoszoną na podstawie faktury VAT.

nie można nabywać usług innych niż usługi gastronomiczne;
nie można nabywać produktów nie będących posiłkami (w szczególności artykułów chemicznych, artykułów odzieżowych, alkoholi, wyrobów tytoniowych, paliw). Karta przedpłacona (Karta Lunch Pass) nie będzie podlegać wymianie na gotówkę oraz za jej pośrednictwem nie można będzie dokonywać wypłat z bankomatów. W sytuacji, gdy wartość posiłku jest wyższa niż wartość karty przedpłaconej okaziciel karty przedpłaconej zobowiązany byłby do dopłacenia różnicy gotówką lub inną kartą płatniczą (wedle swojego wyboru). Punkt akceptujący kartę przedpłaconą będzie miał prawo nie przyjąć takiej karty w sytuacji, gdy jest ona uszkodzona lub nie podpisana przez jej użytkownika. Każda karta przedpłacona będzie posiadać termin ważności, po upływie którego nie będzie można wykorzystać zgromadzonych na niej środków.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydatków będących przedmiotem zapytania nie należy rozpatrywać pod kątem art. 16 ust. 1 pkt 28 jako kosztów reprezentacji, ani też pod kątem art. 16 ust. 1 pkt 45 jako wydatków na działalność socjalną. Bowiem wydatki te nie są skierowane „na zewnątrz”, czyli do kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów Spółki, lecz dotyczą pracowników. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wydatki te ponoszone są ze środków obrotowych Spółki, a więc ich wydatkowanie nie odbywa się poprzez wykorzystanie środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zatem zasadność poniesionych wydatków z ww. tytułu należy rozpatrywać pod kątem spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, zakup przedmiotowych kart ma na celu zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przez pracowników przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację ich pracy. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z ww. tytułu są przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jego pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przychody.

Zatem w świetle powyższego uznać należy, że wydatki poniesione na kartę przedpłaconą, opłatę manipulacyjną za dostarczenie karty przedpłaconej, opłatę za zasilenie karty przedpłaconej oraz opłatę prowizyjną w związku z zasileniem karty przedpłaconej, stanowią koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Wnioskodawcę.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (…). Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić jednakże należy, że zasadność zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin