2018.05.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.95.2018.5.NL
z 30 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 7 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.), uzupełnionym 2 maja 2018 r. i 23 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem powinny być kwalifikowane jako jeden przedmiot transakcji, w związku z czym, przychodem Wnioskodawcy ze zbycia Zakładu N. L. w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT, będzie cena zbycia Zakładu N. L., określona w umowie sprzedaży zawartej z Nabywcą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem powinny być kwalifikowane jako jeden przedmiot transakcji, w związku z czym, przychodem Wnioskodawcy ze zbycia Zakładu N. L. w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT, będzie cena zbycia Zakładu N. L., określona w umowie sprzedaży zawartej z Nabywcą. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.95.2018.2.NL, 0111-KDIB3-2.4012.159.2018.3.MD, oraz pismem z 10 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.95.2018.4.NL, 0111-KDIB3-2.4012.159.2018.6.MD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 maja 2018 r. i 23 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką Akcyjną (dalej: „Spółka”), jest jednym z podmiotów należących do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Spółka prowadzi działalność produkcyjną, remontowo-serwisową, usługową i projektowo-badawczą w branży komponentów lotniczych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wewnętrzna organizacja Spółki dostosowana jest do głównych obszarów działalności produkcyjnej i obejmuje w szczególności:

Zakład Zaawansowanych Struktur Statycznych,
Zakład Przekładni,
Zakład Komponentów Silnikowych,
Zakład Narzędziowy i Utrzymania Ruchu,
Zakład Procesów Specjalnych,
Zakład N. L.

W uzupełnieniu działalności produkcyjnej, Spółka zajmuje się również świadczeniem szeregu specjalistycznych usług, w szczególności:

Centrum Badawczo-Rozwojowego Napędów Lotniczych,
Naprawy Komponentów Lotniczych,
Centrum Wspólnych Usług Finansowych,
Zarządzania Łańcuchem Dostaw.

Spółka funkcjonuje w oparciu o określoną strukturę organizacyjną, z podziałem na działy operacyjne i administracyjne, na czele której stoi Prezes Zarządu Spółki, będący równocześnie Dyrektorem Generalnym.

Działalność Spółki realizowana jest w głównym kompleksie produkcyjnym o powierzchni niemal 500 tys. m2, w bezpośrednim sąsiedztwie zewnętrznych spółek zbudowanych na bazie byłego majątku Spółki poddawanego w minionych latach sukcesywnej restrukturyzacji (m.in. elektrociepłownia, spalarnia odpadów, zakład metalurgiczny, odlewnie precyzyjne) (dalej: „Kompleks”). Na obszarze Kompleksu realizowana jest zarówno działalność Zakładu N. L. (opisana poniżej), jak i pozostała działalność Spółki.

Dążąc do stałej poprawy efektywności prowadzonej działalności, w minionych latach Spółka podejmowała intensywne działania zmierzające do koncentracji i specjalizacji w kluczowym dla Spółki obszarze produkcji specjalistycznych komponentów lotniczych, w drodze reorganizacji obszarów działalności pomocniczej, wydzielanych i sprzedawanych na rzecz podmiotów zewnętrznych (ośrodki zamiejscowe, działalność hotelarska, transportowa, metalurgiczna, odlewnicza, produkcja energii elektrycznej itp.). Zakład N. L. w ramach struktury organizacyjnej Spółki.

W obecnym profilu działalności biznesowej, Spółka koncentruje się na głównym obszarze działalności wytwórczej jakim jest produkcja i obróbka wysokospecjalistycznych części komponentów lotniczych. Powoduje to, iż działalność prowadzona dotychczas przez Zakład N. L., koncentrująca się na produkcji i serwisowaniu kompletnych jednostek napędowych i przekładni śmigłowców oraz samolotów, stanowi działalność poboczną (ang. non-core business), niemieszczącą się w zdefiniowanej przez Spółkę strategii dalszego rozwoju.

Do głównych zadań wykonywanych przez Zakład N. L. należą m.in.:

projektowanie i nadzór nad dokumentacją konstrukcyjną wytwarzanych napędów lotniczych,
produkcja kompletnych napędów lotniczych i przekładni,
naprawy i remonty rodzimych napędów lotniczych,
obsługa serwisowa rodzimych napędów lotniczych,
udzielanie porad technicznych dotyczących problemów technicznych występujących w trakcie eksploatacji sprzętu lotniczego,
udział specjalistów w charakterze ekspertów przy badaniach wypadków lotniczych.

Zgodnie ze strukturą organizacyjną Spółki, Zakład N. L. jest wewnętrznie wyodrębnioną jednostką organizacyjną jako „Pion Dyrektora Zakładu N. L.”, symbol DS. Osobą bezpośrednio odpowiedzialną za bieżącą działalność operacyjną Zakład N. L. jest Dyrektor Zakładu N. L., będący pracownikiem Spółki. Do realizacji bieżącej działalności operacyjnej Zakładu N. L. przypisany jest dedykowany zespół pracowników, posiadających wiedzę i doświadczenie umożliwiające realizację zadań Zakładu N. L.W ramach Zakładu N. L., działa ponadto dedykowana komórka zajmująca się sprzedażą i prowadzeniem działań związanych z procesem ofertowania - Dział Sprzedaży i Obsługi Posprzedażowej Zakładu N. L. (planowana zmiana nazwy komórki z dniem 1 kwietnia 2018 r. na Dział Sprzedaży).

Zakład N. L. podobnie jak inne Zakłady wyodrębnione organizacyjnie w Spółce, wspierany jest przez specjalistyczne działy (wydziały) usług wspólnych Spółki, odpowiedzialne za zapewnienie określonych, scentralizowanych na poziomie Spółki funkcji (m.in. usług prawnych, podatkowych, księgowych, sprawozdawczości, zarządzania personelem, obsługi kadrowo-płacowej, BHP itp.).

Do każdego z działów operacyjnych Spółki - w tym Zakładu N. L., przypisane są specyficzne składniki majątku, w tym nieruchomości i aktywa produkcyjne. W skład tego majątku wchodzą zarówno składniki materialne (np. grunty, budynki, maszyny, urządzenia itp.), jak i niematerialne (np. projekty badawczo-rozwojowe). Zatem Zakład N. L. posiada i dysponuje we własnym zakresie majątkiem niezbędnym do realizacji działań związanych z jego przedmiotem działalności.

Produkty i usługi wytworzone w ramach Zakład N. L. są zasadniczo sprzedawane na rzecz podmiotów zewnętrznych (zarówno prywatnych, jak i państwowych), w związku z tym część umów na dostawy i sprzedaż, zawartych przez Spółkę, dotyczy wyłącznie produktów i usług Zakład N. L. i możliwa jest identyfikacja właściwych dla Zakład N. L. odbiorców oraz kontrahentów, na rzecz których prowadzona jest sprzedaż. Co za tym idzie, ze sprzedaży produktów i usług prowadzonej przez Spółkę można wyodrębnić sprzedaż dotyczącą działalności Zakład N. L.

Działalność Zakład N. L. prowadzona jest na podstawie trzech zatwierdzeń wydanych na rzecz Spółki przez Urząd Lotnictwa Cywilnego (dalej: „ULC”) lub Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (ang. European Avation Safety Agency; dalej: „EASA”), tj.:

DOA (ang. Designed Organization Approval), dotyczące działalności projektowej w zakresie produkowanych przez Zakład N. L. silników i przekładni lotniczych,
POA (ang. Production Organization Approval), uprawniające do produkcji (montażu) kompletnego silnika i przekładni lotniczych,
MOA (ang. Maintanance Organization Approval), uprawniające do serwisowania napędów i części lotniczych.

Plan kont obowiązujący w Spółce pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Zakładu N. L. odpowiadających mu: kosztów, przychodów, należności, materiałów i aktywów. Należy przy tym wskazać, że niektóre kategorie kosztów, takie jak np. koszty ogólnego zarządu, działu finansowego, działu prawnego, czy koszty administracyjne rozliczane są na poszczególne działy, w tym Zakład N. L., za pomocą mieszanych kluczy podziałowych (według liczby pracowników, bazowych godzin produkcyjnych etc.), które ustalane są na etapie sporządzania budżetu na dany rok obrotowy. Zakład N. L. posiada własne pakiety raportowania wewnętrznego oraz sporządza plany w perspektywie rocznej i pięcioletniej.

Należy także podkreślić, że na podstawie planu kont obowiązującego w Spółce możliwe jest wyodrębnienie przypisanych do Zakładu N. L. zobowiązań Spółki związanych funkcjonalnie z działalnością Zakład N. L., tj.:

zobowiązań z umów o pracę zawartych z pracownikami przypisanymi do Zakład N. L.,
zobowiązań wynikających z kontraktów zawartych z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju realizowanych przez Zakład N. L.,
zobowiązań gwarancyjnych z tytułu sprzedanych przez Zakład N. L. silników oraz przekładni,
zobowiązań wobec części dostawców Spółki, których towary i/lub usługi dedykowane są wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Zakład N. L.

Co więcej, na podstawie weryfikacji zapisów na poszczególnych kontach analitycznych możliwa jest także identyfikacja pozostałych zobowiązań związanych funkcjonalnie z działalnością Zakładu N. L., ale które np. związane są zarówno z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Zakładu N. L., jak i innego/innych działów funkcjonujących w ramach struktury organizacyjnej Spółki.

Spółka jest stroną umów zawartych z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju o wykonanie i finansowanie określonych projektów o charakterze badawczo-rozwojowym. Przedmiotowe projekty realizowane są w zdecydowanej części w związku z działalnością Zakład N. L. Planowana sprzedaż Zakładu N. L.

Koncentrując się na rozwoju kluczowej dla Spółki produkcji i obróbce wysokospecjalistycznych komponentów silników lotniczych, Spółka zamierza dokonać transakcji sprzedaży Zakład N. L. na rzecz niepowiązanego podmiotu trzeciego (dalej: „Nabywca”, w odniesieniu do transakcji sprzedaży - dalej: „Transakcja”), zainteresowanego kontynuowaniem i rozwojem dotychczasowej działalności Zakładu N. L. Na obecnym etapie, Spółka zidentyfikowała jednego Nabywcę potencjalnie zainteresowanego nabyciem Zakładu N. L. Nabywca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT.

Obecnie trwa proces negocjacji warunków przeprowadzenia Transakcji, przy czym zakładane jest, że w efekcie planowanej transakcji Nabywca będzie w stanie prowadzić dalszą działalność Zakładu N. L. jako samodzielnego podmiotu gospodarczego, stanowiącego znaczące rozszerzenie jego dotychczasowej działalności w zakresie produkcji i serwisowania napędów lotniczych. W tym celu, na mocy odpowiedniej umowy sprzedaży, jaką Strony planują zawrzeć, Nabywca nabędzie składniki majątku przypisane Zakładowi N. L., w tym w szczególności (szczegóły transferu składników majątku są obecnie przez strony Transakcji szczegółowo negocjowane w związku z czym poniższa lista może ulec jeszcze doprecyzowaniu):

aktywa trwałe służące prowadzeniu działalności operacyjnej Zakładu N. L. (przede wszystkim nieruchomości gruntowe i budynkowe, maszyny i urządzenia służące wykonywaniu działalności przez Zakład N. L.),
aktywa obrotowe związane z działalnością Zakładu N. L., m.in. wyroby gotowe, wyroby będące w trakcie produkcji czy zapasy surowców,
wartości niematerialne i prawne przypisane do działalności Zakładu N. L. (na Nabywcę przejdą w szczególności niezakończone projekty badawczo-rozwojowe, tj. ich wyniki, a także prawa i obowiązki wynikające z umów, na podstawie których projekty te są realizowane - opisane poniżej - oraz niektóre licencje na oprogramowanie komputerowe),
których szczegółowy wykaz będzie stanowił załącznik do umowy sprzedaży.

Dodatkowo, w ramach Transakcji na Nabywcę zostaną przeniesione:

prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 108 z późn. zm.), w stosunku do osób, które na moment sprzedaży będą zajmowały stanowiska przypisane do Zakładu N. L., względem których Nabywca nie wyrazi rezygnacji z planów przejęcia (sytuacja taka może wystąpić co do zasady wyłącznie w stosunku do wybranych, pojedynczych pracowników Zakładu N. L.),
prawa i obowiązki wynikające z aktualnie realizowanych kontraktów (produkcja w toku) z odbiorcami produktów i/lub usług Zakładu N. L. - Wnioskodawca podejmie niezbędne działania w celu uzyskania od kontrahentów zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi na cesję kontraktów istniejących na moment planowanej Transakcji. Nie można także wykluczyć sytuacji, w której przeniesienie praw lub obowiązków wynikających z danej umowy nie będzie możliwe - dotyczyć to może w szczególności sytuacji, gdy przeniesienie praw i obowiązków wynikających z takiej umowy nie jest możliwe z perspektywy prawnej,
prawa i obowiązki wynikające z kontraktów zawartych z dostawcami dedykowanymi do Zakładu N. L. - Wnioskodawca podejmie niezbędne działania w celu uzyskania od kontrahentów zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi na cesję kontraktów istniejących na moment planowanej Transakcji. Nie można także wykluczyć sytuacji, w której przeniesienie praw lub obowiązków wynikających z danej umowy nie będzie możliwe - dotyczyć to może w szczególności sytuacji, gdy przeniesienie praw i obowiązków wynikających z takiej umowy nie jest możliwe z perspektywy prawnej. Alternatywnie, rozważane jest także wygaszenie umów z dostawcami związanych z działalnością gospodarczą Zakładu N. L., podpisanych przez Spółkę i podpisanie nowych umów przez Nabywcę. W odniesieniu do kontraktów z dostawcami, które dotyczą całości działalności Spółki (a nie tylko Zakładu N. L.), planowane jest, że zostaną rozdzielone, a nowe umowy będą negocjowane i podpisane przez Nabywcę,
zobowiązania do wykonania kontraktów z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (w części dotyczącej kontraktów realizowanych w związku z działalnością Zakładu N. L., pod warunkiem, iż Narodowe Centrum Badań i Rozwoju wyrazi zgodę na zmianę strony kontraktu), a zatem w szczególności zobowiązania do kontynuacji - z wynikiem pozytywnym - dotychczasowych projektów badawczych Zakładu N. L. wraz z przejęciem zobowiązań zwrotu już otrzymanych środków finansowych w przypadku ich zaniechania lub niewywiązania się z podjętych zobowiązań.

Na Nabywcę nie przejdzie istniejący w Spółce kontrakt na obsługę IT - co do zasady Nabywca będzie musiał zapewnić na potrzeby działalności Zakładu N. L. sprzęt komputerowy wraz z licencjami na oprogramowanie komputerowe (przy czym - zgodnie z uwagami wskazanymi powyżej - wybrane licencje mogą być przedmiotem Transakcji).

Dla uproszczenia związanych z Transakcją rozliczeń pomiędzy Stronami zakładane jest, że:

wszystkie zamówienia dotyczące działalności Zakładu N. L., których realizacja będzie możliwa przed Transakcją, zostaną zrealizowane przez Spółkę i rozliczone z kontrahentem jeszcze przed sprzedażą Zakładu N. L., zaś złożone zamówienia, których realizacja nie została jeszcze rozpoczęta, zostaną anulowane i złożone ponownie przez Nabywcę już po przeprowadzeniu Transakcji (zakładając akceptację takiego rozwiązania przez klienta) - stąd wszelkie należności związane z działalnością operacyjną Zakładu N. L. zostaną rozliczone przed dniem Transakcji,
wszelkie zobowiązania handlowe związane z działalnością operacyjną Zakładu N. L. zostaną uregulowane przez Spółkę przed przeprowadzeniem Transakcji (poza zobowiązaniami gwarancyjnymi, które zostaną przeniesione na Nabywcę).

Niemniej jednak, w przypadku, jeżeli na moment Transakcji będą istnieć należności i zobowiązania związane z działalnością Zakładu N. L., Spółka podejmie niezbędne działania w celu ich przeniesienia na Nabywcę - w szczególności w zakresie uzyskania od kontrahentów zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi w odniesieniu do przeniesienia zobowiązań dotyczących działalności Zakładu N. L.

Zakładane jest, że Nabywca zawrze odrębne umowy dotyczące dostawy mediów do nieruchomości zajmowanych przez Zakład N. L., niemniej do czasu zawarcia odpowiednich kontraktów przez Nabywcę niewykluczone, że Zakład N. L. korzystać będzie z tych mediów na podstawie umów zawartych przez Spółkę (również w przypadku, w którym po Transakcji nie będzie możliwe zawarcie indywidualnych umów na dostawę mediów przez Nabywcę). Spółka przewiduje także sytuacje, w których na podstawie odrębnej umowy, ze względu na brak możliwości rozdzielenia infrastruktury na obszarze Kompleksu, udostępniać będzie do Nabywcy część własnej infrastruktury (np. stację paliw lotniczych do hamowni silników, wykorzystywaną także przez inne podmioty w ramach Kompleksu).

Co do za zasady, na Nabywcę mają przejść wszelkie licencje/pozwolenia/koncesje i złożone w przedmiotowym zakresie wnioski do momentu Transakcji, w tym wnioski o przedłużenie tych decyzji administracyjnych, w zakresie, w jakim możliwa będzie ich cesja na Nabywcę. Na Nabywcę nie przejdą licencje, pozwolenia czy koncesje, względem których przepisy prawa powszechnie obowiązującego lub treść udzielonych licencji/pozwoleń/koncesji wyłączają możliwość przeniesienia wynikających z nich praw lub obowiązków na inny podmiot. W szczególności dotyczy to koncesji, którą Spółka uzyskała na gruncie przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (t.j. Dz.U. 2017 r., poz. 290 z późn. zm.), która nie może, z przyczyn prawnych, zostać przeniesiona na Nabywcę. W konsekwencji, Nabywca, jako odrębna osoba prawna, jest zobowiązany do uzyskania własnej koncesji w tym zakresie. Nabywca zobowiąże się jednak do podjęcia wszelkich działań ukierunkowanych na uzyskanie analogicznej koncesji, a także wszelkich innych licencji/ pozwoleń/koncesji, które nie zostaną na niego przeniesione, we własnym imieniu.

Ponadto, na Nabywcę nie zostanie przeniesione zatwierdzenie MOA (uprawniające do serwisowania napędów i części lotniczych), bowiem zatwierdzenie to wykorzystywane jest przez Spółkę oprócz działalności Zakładu N. L., także przy naprawach w ramach wydziału Napraw Komponentów Lotniczych. W konsekwencji, Nabywca, jako podmiot z branży, będzie musiał wystąpić o nowe zatwierdzenie MOA albo dopisanie uprawnień w ww. zakresie do własnego zatwierdzenia MOA.

W zakresie zatwierdzeń POA i DOA, które są niezbędne do kontynuacji działalności gospodarczej w ramach Zakładu N. L., planowane jest przeprowadzenie wszelkich niezbędnych czynności, które powinny umożliwić przejście na Nabywcę zatwierdzeń POA i DOA dotyczących działalności operacyjnej Zakładu N. L. Preferowany przez Spółkę oraz Nabywcę algorytm działania we wskazanym zakresie oparty jest na następującym planie działania:

Spółka złoży wniosek do ULC lub EASA o recertyfikację zatwierdzeń POA i DOA, tj. ich formalne przepisanie ze Spółki na rzecz Zakładu N. L. jako wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w dotychczasowej strukturze Spółki,
po pozytywnym audycie przeprowadzonym przez ULC lub EASA, zatwierdzenia POA i DOA zostaną wydane na rzecz Zakładu N. L. (warunkiem zawarcia Transakcji jest zakończenie wskazanego procesu recertyfikacji),
Spółka dokona zbycia Zakładu N. L. na rzecz Nabywcy,
Zakład N. L. za pośrednictwem Nabywcy wystąpi z notyfikacją do ULC lub EASA o tzw. istotnej zmianie, celem recertyfikacji zatwierdzenia POA oraz DOA pod firmą Nabywcy w oparciu o założenie, że zmiana właściciela Zakładu N. L. nie wpłynęła na zmianę certyfikowanych funkcji Zakładu N. L.

Wnioskodawca pragnie także wskazać, że korzysta z finansowania wewnątrzgrupowego celem zapewnienia bieżącej płynności finansowej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż środki dostępne w ramach finansowania wewnątrzgrupowego nie są dedykowane realizacji konkretnego przedsięwzięcia, w tym dotyczącego działalności Zakładu N. L., intencją Stron nie jest doprowadzenie do przejęcia przedmiotowego zobowiązania przez Nabywcę. Zobowiązania z tego tytułu nie są bowiem funkcjonalnie związane z Zakładem N. L. będącym przedmiotem zbycia, lecz dotyczą całej działalności gospodarczej Spółki. Równocześnie jednak Nabywca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, winien dysponować własnymi źródłami finansowania niezbędnymi dla nieprzerwanej kontynuacji działalności Zakładu N. L. Wskazać przy tym należy, iż działalność prowadzona przez Zakład N. L. jest dochodowa, a zatem aspekt płynności finansowej Zakładu N. L. nie powinien mieć wpływu na możliwość kontynuowania prowadzonej działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, iż potencjalny Nabywca jest podmiotem branżowym dysponującym niezbędnym zapleczem infrastrukturalnym, nie jest uzasadnione biznesowo:

przeniesienie na niego praw i obowiązków wynikających z umów o pracę w odniesieniu do tych pracowników Spółki, którzy realizują na rzecz Zakładu N. L. funkcje o charakterze wspierającym (takie jak np. obsługa kadrowo-płacowa czy też prawna), czy też
zapewnienie realizacji tych funkcji na rzecz Zakładu N. L. po Transakcji w oparciu o umowę o świadczenie usług zawartą pomiędzy Spółką a Nabywcą, bowiem funkcje te realizowane są już w ramach istniejącej struktury organizacyjnej Nabywcy i/lub są mu zapewniane przez podmiot trzeci.

Niemniej jednak, niektóre rodzaje usług, które dotyczą całego obszaru Kompleksu, na którym znajduje się zarówno Zakład N. L., jak i pozostałe jednostki, ze względów praktycznych mogą być świadczone na podstawie odrębnej umowy przez Spółkę na rzecz Nabywcy po przeprowadzeniu Transakcji, np. usługi ochrony, odśnieżania, utrzymania terenów zielonych. Co więcej, Spółka może świadczyć na rzecz Nabywcy określone usługi specjalistyczne, jako usługi pomocnicze dla głównej działalności gospodarczej Zakładu N. L., do których świadczenia wykorzystywana byłaby infrastruktura Spółki dostępna na obszarze Kompleksu, np. usługi galwanizerni czy obróbki cieplnej.

Po dokonaniu Transakcji Nabywca będzie miał, co do zasady, możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Zakład N. L. w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 2 maja 2018 r. i 23 maja 2018 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że odpowiedź na zawarte we wniosku pytanie Nr 1 ma znaczenie w kontekście określenia prawidłowej prezentacji przychodów i kosztów dotyczących planowanej transakcji sprzedaży Zakładu N. L. w księgach podatkowych Wnioskodawcy, tj.:

w przypadku uznania, że Zakład N. L. stanowi ZCP (stanowisko Spółki) - rozpoznanie przychodu podatkowego w wysokości otrzymanej ceny, a w konsekwencji rozpoznanie wartości podatkowej netto zbywanych aktywów jako kosztów uzyskania przychodów zbiorczo, albo
w przypadku uznania, że sprzedaż Zakładu N. L. stanowić będzie w istocie sprzedaż poszczególnych aktywów materialnych i niematerialnych wchodzących w skład Zakładu N. L. (z czym Spółka się nie zgadza) - rozpoznanie przychodów i kosztów oddzielnie dla każdego aktywa.

Zdaniem Spółki Zakład N. L. stanowi ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem uzyskana ze sprzedaży Zakładu N. L. cena powinna być ustalona i ujęta w kalkulacji podstawy opodatkowania CIT łącznie, w odniesieniu do wszystkich składników majątkowych oraz praw i obowiązków, jakie zostaną przeniesione na Nabywcę. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, nie występuje obowiązek odrębnego ustalenia cen sprzedaży dla poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Zakładu N. L. Jednocześnie, ewentualne koszty uzyskania przychodów rozpoznane na skutek planowanej transakcji (np. niezamortyzowana wartość środków trwałych wchodzących w skład Zakładu N. L.) powinny podlegać odliczeniu od całkowitej kwoty przychodu podatkowego ze źródła przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o CIT. Innymi słowy, Spółka stoi na stanowisku, że w związku ze sprzedażą Zakładu N. L. nie wystąpi po stronie Spółki obowiązek przyporządkowania uzyskanej przez Spółkę ceny sprzedaży Zakładu N. L. do poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Zakładu N. L.

Wnioskodawca jest świadom, że bez względu na sposób ujęcia przychodu ze sprzedaży Zakładu N. L., tj. jako cena całego ZCP albo cena poszczególnych składników majątkowych podlegających sprzedaży, skutki podatkowe powinny być co do zasady tożsame w tym sensie, że kwota przychodu podatkowego w tym zakresie będzie łącznie odpowiadała uzyskanej cenie sprzedaży. Niemniej jednak, ustalenie prawidłowej metody prezentacji przychodu na transakcji sprzedaży ZCP/aktywów determinuje sposób prezentacji kosztów uzyskania tego przychodu dla celów prezentacji dokumentacji transakcji przy rozliczaniu zobowiązania podatkowego CIT, a w konsekwencji jest to aspekt istotny dla Spółki z perspektywy prawidłowości prowadzenia ksiąg podatkowych Wnioskodawcy.

Ponadto, Spółka informuje, że znane są jej interpretacje indywidualne potwierdzające skutki sprzedaży składników majątkowych stanowiących ZCP na gruncie ustawy o CIT w analogicznych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Przede wszystkim, Spółka pragnie wskazać, że w zakresie analogicznej transakcji zbycia ZCP (sprzedaż odlewni), która miała miejsce w 2016 r., Spółka uzyskała interpretację indywidulaną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-l-3/4510-38/15/IŻ, w której organ potwierdził, że Odlewnie, obejmujące wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem stanowią jeden przedmiot transakcji, w związku z czym, przychodem Wnioskodawcy ze zbycia Odlewni w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT, będzie cena zbycia Odlewni, określona w umowie i nie wystąpi obowiązek przyporządkowania uzyskanej przez Wnioskodawcę ceny sprzedaży Odlewni do poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Odlewni.

Mający być przedmiotem planowanej sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych związany z Zakładem N. L., jest zdaniem Wnioskodawcy, zdolny do samodzielnego funkcjonowania m.in. z uwagi na następujące przesłanki:

wyodrębnienie organizacyjne:
- Zakład N. L. stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych w Spółce,
- Zakład N. L. stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną jako Pion Dyrektora Zakładu N. L., symbol DS,
- działalność Zakładu N. L., jako jednostki wyodrębnionej w strukturze organizacyjnej Spółki, jest koordynowana przez Dyrektora Zakładu N. L., zaś Zakład N. L. posiada również wewnętrzną strukturę organizacyjną,
- Zakład N. L. realizuje dedykowane, odrębne od kluczowej działalności operacyjnej Spółki (produkcji części lotniczych) zadania, tj. montaż i serwisowanie kompletnych jednostek napędowych i przekładni, ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność producenta w rozumieniu przepisów lotniczych.
wyodrębnienie finansowe:
- na moment Transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić odpowiednio: koszty, przychody, należności, materiały i aktywa związane z działalnością gospodarczą Zakładu N. L.,
- na moment Transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić zobowiązania funkcjonalnie związane z Zakładem N. L., w zakresie wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego,
- na podstawie weryfikacji zapisów na poszczególnych kontach analitycznych możliwa jest także identyfikacja pozostałych zobowiązań związanych funkcjonalnie z działalnością Zakładu N. L., ale które np. związane są zarówno z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Zakładu N. L., jak i innego/innych działów funkcjonujących w ramach struktury organizacyjnej Spółki,
- Zakład N. L. posiada własne pakiety raportowania wewnętrznego oraz sporządza plany w perspektywie rocznej i pięcioletniej.
posiadanie niezbędnych składników majątkowych, materialnych i niematerialnych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym:
- niezbędnego zaplecza infrastrukturalnego w postaci nieruchomości, maszyn czy urządzeń,
- aktywów obrotowych związanych z działalnością Zakładu N. L. (m.in. wyroby gotowe, wyroby będące w trakcie produkcji czy zapasy surowców),
- wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością Zakładu N. L. (np. projekty badawczo-rozwojowe oraz umowy, na podstawie których są realizowane, m.in. kontrakty z NCBiR),
- niezbędnych licencji/pozwoleń/koncesji, w tym DOA/POA/MOA wydanych przez ULC lub EASA, dotyczących produkowanych przez Zakład N. L. silników i przekładni lotniczych,
- zespołu pracowniczego, w tym kadry zarządzającej (Dyrektor Zakładu N. L.),
- bieżących kontraktów z odbiorcami produktów i/lub usług Zakładu N. L. oraz dostawcami dedykowanymi do Zakładu N. L.

Zgodnie z definicja legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, wśród przesłanek warunkujących uznanie zespołu składników majątkowych za ZCP, znajduje się przesłanka odrębności funkcjonalnej. Powszechnie przyjmuje się, że wyodrębnienie funkcjonalne wyraża się w potencjalnej zdolności do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych, tj. możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych przyporządkowanych do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który mógłby de facto stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo.

Zdaniem Spółki, elementy charakteryzujące Zakład N. L., opisane powyżej w lit. a-c, świadczą o tym, że Zakład N. L. stanowi odrębną funkcjonalnie grupę składników majątkowych, gotową i zdolną do podjęcia działalności w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po zbyciu jej do podmiotu zewnętrznego.

Wyłączenie niektórych elementów z zespołu składników majątkowych Zakładu N. L. nie wpłynie, w ocenie Spółki, negatywnie na możliwość kontynuowania działalności Zakładu N. L. w ramach struktur przedsiębiorstwa Nabywcy. Przede wszystkim należy wskazać, że Nabywca, jako podmiot działający w branży lotniczej:

będzie w posiadaniu części wymaganych składników majątkowych, np. w przypadku wybranych licencji/pozwoleń/koncesji, oraz
będzie w stanie zagwarantować realizację funkcji pomocniczych (np. księgowość) dla Zakładu N. L. wewnętrznie lub poprzez zawarcie stosownych umów z podmiotami zewnętrznymi.

Co więcej, Nabywca planuje:

podjąć wszelkie działania mające na celu uzyskanie licencji/pozwoleń/koncesji wymaganych w działalności Zakładu N. L. (a które nie mogły stanowić przedmiotu sprzedaży/cesji) we własnym zakresie niezwłocznie po sfinalizowaniu Transakcji, a także
wystąpić z notyfikacją o istotnej zmianie w zakresie zmiany właściciela zatwierdzeń DOA i POA do ULC lub EASA.

Spółka pragnie podkreślić, że wyłączenie niektórych elementów nie powinno wpłynąć na zdolność efektywnego funkcjonowania Zakładu N. L. w ramach przedsiębiorstwa Nabywcy. Jednocześnie, wyłączenie niektórych składników majątku wynika m.in. z ich pomocniczego charakteru i możliwości zapewnienia ich przez Nabywcę lub z uwagi na wskazywane w złożonym wniosku ograniczenia prawne uniemożliwiające przeniesienie specyficznych składników majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 2 maja 2018 r. i 23 maja 2018 r.):

Czy Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem powinien być kwalifikowany jako jeden przedmiot transakcji, w związku z czym przychodem Wnioskodawcy ze zbycia Zakładu N. L., który może być ujęty jako pojedyncza pozycja w księgach podatkowych Spółki, w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT będzie cena zbycia Zakładu N. L., określona w umowie sprzedaży zawartej z Nabywcą, który jest podmiotem niepowiązanym? (pytania oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”) zawarta jest w art. 4a pkt 4, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Tożsama regulacja znajduje się także w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm., dalej: „ustawy o VAT”). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, weryfikacja, czy wydzielony zespół aktywów niematerialnych i materialnych powinien zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa może być prowadzona łącznie dla celów podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Na gruncie powołanych wyżej przepisów oraz w zgodzie z utrwalonym stanowiskiem doktryny prawa podatkowego i orzecznictwem sądów administracyjnych, wskazuje się na zespół przesłanek, których łączne spełnienie implikuje uznanie danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa zarówno na gruncie przepisów o podatkach dochodowych, jak i podatku od towarów i usług. Wymaganymi i koniecznymi warunkami uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa są:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania,
wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
wyodrębnienie finansowe zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą.

Celem prawidłowego określenia skutków podatkowych sprzedaży Zakładu N. L. z perspektywy podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług, niezbędnym będzie zweryfikowanie, czy zbywany zespół aktywów materialnych i niematerialnych może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zważywszy na fakt, że ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób należy weryfikować czy wskazane powyżej przesłanki zostały spełnione, niezbędnym jest przeprowadzenie każdorazowo odrębnej analizy w odniesieniu do danego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca odnosi się do poszczególnych warunków w kontekście planowanej transakcji.

a. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania.

Zgodnie z literalnym brzmieniem analizowanych przepisów, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzą zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza to, iż aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składał się on co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej z jednego składnika niematerialnego (S. Kępa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części - podatki dochodowe, Warszawa, 2007).

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że jedynym składnikiem wymienionym bezpośrednio w definicji legalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa są zobowiązania. W konsekwencji, zgodnie ze znanymi Wnioskodawcy wybranymi stanowiskami, niektóre organy podatkowe podnoszą, że zobowiązania stanowią fundamentalny element przedmiotowego pojęcia, gdyż ustawodawca w sposób celowy wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tożsame stanowisko prezentowane jest przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 6 czerwca 2013 r., Znak: IPTPP2/443-221/13-4/PR, w której organ wskazał, że (...) podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

W ocenie Wnioskodawcy, nie należy jednak powyższych konkluzji utożsamiać z obowiązkiem przeniesienia wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością, aby można było uznać daną jednostkę funkcjonującą w ramach większej struktury organizacyjnej podatnika za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wnioskodawca pragnie wskazać, że w wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazuje się m.in., że Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. (tak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 września 2017 r., Znak: 0112-KDIL3-1.4011.232.2017.l.AGR).

Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2947/14, podtrzymanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2490/15, w którym wskazano, że Stanowisko, zgodnie z którym w świetle art. 551 i art. 552 k.c. w powiązaniu z przepisami ustaw o podatku dochodowym, definiującymi przedsiębiorstwo, dla uznania zespołu składników majątkowych lub niemajątkowych za przedsiębiorstwo nie jest konieczne, aby w skład tego zespołu wchodziły wszystkie wierzytelności i zobowiązania związane z takim przedsiębiorstwem, a wyłączenie pewnych zobowiązań i wierzytelności nie ma wpływu na istnienie przedsiębiorstwa, o ile pozostałe składniki pozwalające na realizację założonych zadań gospodarczych z uwagi na stopień ich wzajemnego powiązania organizacyjnego i funkcjonalnego, znajduje oparcie w orzecznictwie (zob. także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 2222/09; z 12 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 607/12).

Analogiczne stanowisko zaprezentował także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1896/11, w którym stwierdzono, że (…) w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on te samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań (…). W orzecznictwie sadów administracyjnych podkreśla się, a Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie poglądy te podziela, że możliwość uznania danej czynności prawnej za mająca za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa zależna jest właśnie od tego, czy zespół ten pozwala na realizację działań gospodarczych, do których zorganizowana część przedsiębiorstwa została powołana.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, bazując na przedstawionym w niniejszym wniosku opisie zdarzenia przyszłego, spełnienie przesłanki istnienia zespołu powiązanych ze sobą składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania, jest bezsporne. Do Zakładu N. L. przyporządkowane są składniki majątku o charakterze zarówno materialnym (m.in. nieruchomości, maszyny), jak i niematerialnym (m.in. projekty badawczo-rozwojowe) oraz specyficzne dla Zakładu N. L. zobowiązania (m.in. zobowiązania wynikające z umów o pracę oraz kontraktów z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju). Na kwalifikację Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie powinien zatem wpłynąć np. brak przeniesienia określonych elementów infrastruktury Spółki, które wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej zarówno Zakładu N. L., jak i pozostałych wydziałów Spółki (np. stacja paliw lotniczych do hamowni silników).

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 marca 2017 r., Znak: 3063-ILPB2.4510.254.2016.2.EK, Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Należy podkreślić, że do Zakładu N. L. są przypisani Dyrektor Zakładu N. L. oraz pozostali pracownicy produkcyjni i pracownicy Działu Sprzedaży i Obsługi Posprzedażowej Zakładu N. L., którzy na moment planowanej transakcji przejdą do Nabywcy, jako nowego pracodawcy, w trybie art. 231 Kodeksu pracy.

Ponadto, zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, intencją Wnioskodawcy jest również przeniesienie określonych zobowiązań (funkcjonalnie związanych z Zakładem N. L.) oraz praw i obowiązków z tytułu umów przypisanych do Zakładu N. L., jednakże w odniesieniu do niektórych umów przeniesienie to może okazać się niemożliwe i/lub biznesowo nieuzasadnione, np. umowa na usługi IT nabywane przez Spółkę. W ocenie Wnioskodawcy, powyższa okoliczność powinna jednak pozostawać bez wpływu na kwalifikację Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż zobowiązania zasadniczo są jedynie pochodną prowadzonej w ramach Zakładu N. L. działalności operacyjnej, natomiast nie warunkują możliwości jej nieprzerwanego prowadzenia. Podejście takie potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 14 listopada 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1006/14/KP, w następującym stanie faktycznym stwierdzono, że (...) nie można przesądzić, czy wszystkie takie zobowiązania oraz kontrakty zostaną przeniesione wraz z aportem. Niemniej jednak, z uwagi na okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, takie sytuacje nie będą miały wpływu na możliwość kontynuacji przez K S.A. działalności jubilerskiej, odstępując od uzasadnienia, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym (...) w razie nieprzejścia na K S.A. pojedynczych zobowiązań oraz praw i obowiązków z tytułu umów, nie będzie to miało znaczącego wpływu na możliwość kontynuacji przez K S.A Działalności Jubilerskiej, a przesłanka istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie w dacie aportu spełniona.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2014 r., Znak: IBPP4/443-605/13/LG, wydanej w podobnym stanie faktycznym stwierdził, że Wnioskodawca wskazuje, że nie zamierza przenosić na nabywcę wierzytelności i zobowiązań związanych z „X”. Ponadto spółka nabywająca tę jednostkę gospodarczą - która do tej pory dzierżawiła tę część przedsiębiorstwa - będzie kontynuowała działalność gospodarczą, którą prowadziła dotychczas na bazie tej część przedsiębiorstwa. Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy i regulacje prawne w tym zakresie, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, na kwalifikację Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie powinien wpłynąć np. brak przeniesienia zobowiązań i/lub umów, których przeniesienie nie będzie możliwe z przyczyn prawnych, w związku z brakiem zgody kontrahenta lub z uwagi na możliwość i zasadność kontynuacji takich funkcji przez Nabywcę w ramach swojego dotychczasowego przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe uwagi, w ocenie Spółki przesłanka wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przypisanych do Zakładu N. L. została spełniona.

b. Wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie.

Przepisy ustawy o CIT i ustawy o VAT nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „wyodrębnienie organizacyjne” użytym w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Niemniej jednak, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. (tak przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 maja 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.64.2017.2.DK).

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 18 października 2013 r., Znak: ILPB3/423-340/13-2/JG, (...) wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa, na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

Ponadto, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 3246/13, (...) do zakwalifikowania zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy jakiekolwiek jej zorganizowanie ale takie, które odznacza się pełną odrębnością niezbędną do funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest więc suma poszczególnych składników (materialnych i niematerialnych), lecz ich zorganizowany i wyodrębniony w strukturze przedsiębiorstwa zespół.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby móc mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym danych składników majątku w ramach funkcjonującego przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składniki te pozostawały we wzajemnych relacjach, pozwalających uznawać je za zespół składników, który może samodzielnie realizować określone zadania. Bezsprzecznie zatem, niewystarczającym powodem do uznania danych składników majątku za wyodrębnione organizacyjnie z przedsiębiorstwa jest tworzenie przez nie zbioru przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest ich przynależność, pod względem własności do jednego podmiotu gospodarczego.

Stanowisko organów podatkowych w analogiczny sposób odnosi się do kryterium wyodrębnienia organizacyjnego wskazując, że najistotniejszym elementem determinującym spełnienie tej przesłanki jest istnienie w obrębie przedsiębiorstwa zespołu składników, połączonych w jedną grupę ze względu na rolę jaką odrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W ocenie Spółki, mając na uwadze kryteria przemawiające za wyodrębnieniem organizacyjnym podnoszone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, należy wskazać, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego:

Zakład N. L. stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych w Spółce,
Zakład N. L. stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną jako „Pion Dyrektora Zakładu N. L.”, symbol DS,
działalność Zakładu N. L., jako jednostki wyodrębnionej w strukturze organizacyjnej Spółki, jest koordynowana przez Dyrektora Zakładu N. L., zaś Zakład N. L. posiada również wewnętrzną strukturę organizacyjną,
Zakład N. L. realizuje dedykowane, odrębne od kluczowej działalności operacyjnej Spółki (produkcji części lotniczych) zadania, tj. montaż i serwisowanie kompletnych jednostek napędowych i przekładni, ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność producenta w rozumieniu przepisów lotniczych.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Zakład N. L. spełnia kryteria pozwalające na uznanie go za jednostkę wyodrębnioną organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie.

c. Wyodrębnienie finansowe zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zawarta w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa identyfikuje wyodrębnienie finansowe jako jedną z przesłanek determinujących uznanie danej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku wcześniej omawianego wyodrębnienia organizacyjnego, ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej danej masy majątkowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.35.2017.2.PC.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza zatem np. konieczności prowadzenia odrębnej księgowości czy też konieczności sporządzania odrębnego bilansu/rachunku zysków i strat dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, wystarczające dla uznania, iż dane składniki majątku są wyodrębnione finansowo jest prowadzenie takiej ewidencji zdarzeń gospodarczych, dzięki której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z kolei Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.446.2017.1.MD wskazał, iż W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od jego pozostałej części (w tym odrębne regulowanie zobowiązań oraz przyjmowanie należności zorganizowanych części przedsiębiorstwa).

O odrębności finansowej Zakładu N. L. świadczyć będzie zatem m.in. to, że:

na moment Transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić odpowiednio: koszty, przychody, należności, materiały i aktywa związane z działalnością gospodarczą Zakładu N. L.,
na moment Transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić zobowiązania funkcjonalnie związane z Zakładem N. L., w zakresie wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego,
na podstawie weryfikacji zapisów na poszczególnych kontach analitycznych możliwa jest także identyfikacja pozostałych zobowiązań związanych funkcjonalnie z działalnością Zakładu N. L., ale które np. związane są zarówno z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Zakładu N. L., jak i innego/innych działów funkcjonujących w ramach struktury organizacyjnej Spółki,
Zakład N. L. posiada własne pakiety raportowania wewnętrznego oraz sporządza plany w perspektywie rocznej i pięcioletniej.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, ze ww. aspekty wyodrębnienia finansowego Zakładu N. L. w Spółce pozwalają na bieżącą ocenę podejmowanych działań oraz analizę wyników finansowych osiąganych przez Zakład N. L. Z kolei możliwość bieżącej kontroli sytuacji finansowej Zakładu N. L., w opinii Wnioskodawcy, świadczy o wysokim stopniu jego odrębności od pozostałych obszarów działalności Spółki, zarówno z perspektywy wyodrębnienia finansowego, jak i funkcjonalnego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Zakład N. L. jest wyodrębniony finansowo w Spółce, bowiem istnieje możliwość przyporządkowania kosztów i przychodów, należności oraz zobowiązań do Zakładu N. L., jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

d. Wyodrębnienie Funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą.

Mając na uwadze definicję legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, zespół składników majątkowych, dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien być także odrębny funkcjonalnie. Powyższe oznacza, że zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych, a także potencjalnie mógłby stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania.

Powszechnie przyjmuje się, że ta potencjalna zdolność do samodzielnej realizacji zadań wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych przyporządkowanych do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który mógłby de facto stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając od momentu wyodrębnienia tego zespołu. Zatem istotą tego kryterium jest ustalenie czy rozpatrywany zespół składników majątku, jako odrębna całość, byłby w stanie, od momentu jego wydzielenia, w sposób samodzielny funkcjonować na rynku w formie odrębnego przedsiębiorstwa. Na takie rozumienie wskazują także organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.226.2017.2.WN, w której organ stwierdził, że (...) część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Powyższe potwierdził także np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 6 września 2017 r., Znak: 0113-KDIPT1-1.4012.450.2017.1.MW wskazując, iż: (...) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Na istotność wyodrębnienia funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumianej jako zdolność do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, wskazywał także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2013 r. w sprawie Zita Model Sari (sygn. akt C-497/01) oraz w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie Finanzamt Ludenscheid (sygn. akt C-444/10).

Zdaniem Wnioskodawcy, oceny spełnienia przedmiotowej przesłanki powinno się dokonywać przez pryzmat podstawowej działalności gospodarczej prowadzonej przez daną jednostkę (w analizowanym przypadku Zakład N. L.).

Jak wskazano w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, na moment Transakcji, Zakład N. L. będzie zdolny do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż będzie obejmować niezbędny do tego zespół składników, w tym między innymi nieruchomości, maszyny, urządzenia, zapasy, zobowiązania, a także kapitał ludzki. Zakłada się, że w okresie bezpośrednio po Transakcji, działalność gospodarcza przypisana Zakładowi N. L. nie będzie wykonywana w ramach Spółki, lecz w strukturze Nabywcy - w zakresie analogicznym, w jakim wykonywana jest w strukturach Spółki obecnie.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Zakład N. L. stanowi wyodrębniony funkcjonalnie zespół składników posiadający potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo.

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższą konkluzję nie powinien mieć wpływu fakt, że w ramach zbycia Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie dojdzie do przeniesienia wszystkich funkcji wspierających działalność Zakładu N. L., przykładowo w postaci obsługi kadrowej lub księgowej. W ocenie Spółki brak jest bowiem przesłanek do powielania funkcji pomocniczych do głównej działalności Zakładu N. L., gdyż:

funkcje te nie są kluczowe z perspektywy możliwości prowadzenia zamierzonej działalności gospodarczej i nie pozbawiają składników majątku przyporządkowanych do Zakładu N. L. przymiotu samodzielności,
funkcje te będą zapewnione przez Nabywcę po nabyciu Zakładu N. L.

Powyższe stwierdzenie jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny, przykładowo w wyroku z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1643/10, w którym sąd wskazał, że zawarta w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. definicja nie wymaga, aby zespół składników, o którym w niej mowa, obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych, jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych. (...) istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest prowadzenie działalności gospodarczej poprzez realizację określonych zadań gospodarczych. Mogą być one wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania, jak trafnie podniósł sąd I instancji, mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te. jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego. Przyjęcie stanowiska organu prowadziłoby do wniosku, że podmiot gospodarczy, który realizując swoje zadania gospodarcze korzysta z zewnętrznych usług niematerialnych, na przykład w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 K.c. Praktyka gospodarcza pokazuje natomiast coś przeciwnego - wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 K.c. Stanowisko to zostało zaaprobowane także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3183/16.

Analogiczne stanowisko przyjął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1383/10, w którym wskazał, iż istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego. (...) Reasumując, dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...) konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie sę niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych., Na analogicznym stanowisku stanął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 988/17.

Zdaniem Wnioskodawcy, konkluzje zawarte w ww. wyrokach sądów administracyjnych powinny znaleźć zastosowanie w odniesieniu np. do usług obsługi kadrowej czy księgowej, zapewnianych dotychczas wewnętrznie przez Spółkę. Niewątpliwie usługi w tym zakresie wspomagają jedynie funkcjonowanie Zakładu N. L., a nie stanowią głównego rdzenia prowadzonej działalności gospodarczej w ramach Z. Co więcej, Nabywca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą posiadający niezbędne infrastrukturę i zaplecze personalne, zapewni obsługę Zakładu N. L. w tym zakresie.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, dla kwalifikacji prawnopodatkowej Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest kluczowy fakt, że w ramach analizowanej Transakcji nie dojdzie do przeniesienia wszystkich licencji/pozwoleń/koncesji (w tym zatwierdzenia MOA) uzyskanych przez Spółkę, a dotyczących działalności gospodarczej Zakładu N. L. (z uwagi na ograniczenia prawne w tym zakresie). Zdaniem Spółki, sam fakt braku możliwości przeniesienia praw wynikających z niektórych posiadanych przez Spółkę licencji/pozwoleń/koncesji, który - co warto podkreślić - wynika z określonych regulacji prawnych w tym zakresie, nie wpłynie negatywnie na kwalifikację Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy podkreślić, że na gruncie analizowanego opisu zdarzenia przyszłego niezależnie od braku możliwości transferu wszystkich licencji/pozwoleń/koncesji (w tym zatwierdzenia MOA), w ramach Zakładu N. L. występują inne elementy, których łączna ocena świadczy jednoznacznie o możliwości kwalifikacji Zakładu N. L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Brak przeniesienia wskazanych licencji i zezwoleń nie może skutkować pozbawieniem danego zespołu składników majątkowych przymiotu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zwłaszcza jeśli taki transfer jest niemożliwy do przeprowadzenia z perspektywy prawnej. Powyższą konkluzję wzmacnia nadto fakt, że Nabywca planuje:

podjąć wszelkie działania mające na celu uzyskanie analogicznych licencji/pozwoleń/koncesji we własnym zakresie niezwłocznie po sfinalizowaniu Transakcji, a także
wystąpić z notyfikacją o istotnej zmianie w zakresie zmiany właściciela zatwierdzeń DOA i POA do ULC lub EASA.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-l-l.4510.372.2016.l.NL, w której wskazano że (...) kwestie koncesji i zezwoleń umożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej przez Oddział przy wykorzystaniu składników majątkowych będących przedmiotem aportu zależne są od nabywcy aportu i nie powinny przesądzać o kwalifikacji danej masy majątkowej, jako ZCP. W przeciwnym bowiem przypadku, wydzielenie części przedsiębiorstwa stanowiącej ZCP z przedsiębiorstwa prowadzącego działalność koncesjonowaną byłoby niemożliwe.

Analogicznie, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 listopada 2014 r., Znak: IPPP1/443-1154/14-2/JŻ, w analizowanym opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym (...) w skład każdej apteki wyodrębnianej jako ZCP nie zostanie włączone zezwolenie wydane przez Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego na prowadzenie apteki, bowiem stanowi ono uprawnienie publicznoprawne o charakterze podmiotowym (osobistym), które będąc przyznanym w drodze decyzji administracyjnej indywidualnie oznaczonemu podmiotowi jest wyłączone z obrotu cywilnoprawnego. Podmiot obejmujący wkład niepieniężny, w skład którego wejdzie ZCP wystąpi do Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego o przyznanie nowego zezwolenia. Z uwagi natomiast na konieczność posługiwania się przez nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa nowym zezwoleniem na prowadzenie apteki, podmiot ten zawrze dla każdej apteki nową umowę z NFZ dotyczącą refundacji leków, jak również nowe umowy o współpracy z określonymi firmami w zakresie refundacji tzw. środków pomocniczych wskazał, że apteka lub każda z aptek, o których mowa we wniosku, będzie spełniała warunki dla uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, należy uznać, że również kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego jest spełnione w odniesieniu do Zakładu N. L., gdyż Zakład N. L. stanowi odrębną funkcjonalnie grupę składników majątkowych, gotową i zdolną do podjęcia działalności w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po zbyciu jej do podmiotu zewnętrznego.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, Zakład N. L. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Mając na uwadze powyższe, zbycie Zakładu N. L. spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z powoływanym wcześniej art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z uwagi na fakt, iż, zgodnie z przedstawioną powyżej argumentacją, Zakład N. L. stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, cena za zbycie przedmiotu Transakcji (tj. Zakładu N. L.), powinna być ustalona i ujęta w kalkulacji podstawy opodatkowania CIT łącznie, w odniesieniu do wszystkich składników majątkowych oraz praw i obowiązków, jakie Nabywca przejmie w związku z nabyciem Zakładu N. L. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie występuje obowiązek odrębnego ustalenia cen sprzedaży dla poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Zakładu N. L.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem stanowi jeden przedmiot transakcji, w związku z czym przychodem Spółki ze zbycia Zakładu N. L. w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT będzie wyłącznie cena zbycia Zakładu N. L. określona w umowie sprzedaży i nie wystąpi obowiązek przyporządkowania uzyskanej przez Spółkę ceny sprzedaży Zakładu N. L. do poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Zakładu N. L.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010. 262.2017.l.JF, z 25 kwietnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.18.2017.l.APO,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 grudnia 2016 r., Znak: 1462-IPPB6.4510. 528.2016.1.AZ,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-438/15/IZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”), zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jak wynika z cytowanego przepisu, status zorganizowanej części przedsiębiorstwa posiada tylko taka część mienia przedsiębiorstwa, która spełnia łącznie następujące warunki:

stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań),
jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie,
jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych,
mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności „widocznym z zewnątrz”. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 i 552 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

W ocenie Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie Wnioskodawca koncentrując się na rozwoju kluczowej dla Spółki działalności wytwórczej jaką jest produkcja i obróbka wysokospecjalistycznych komponentów silników lotniczych, zamierza dokonać transakcji sprzedaży Zakładu N. L. na rzecz Nabywcy, zainteresowanego kontynuowaniem i rozwojem dotychczasowej działalności Zakładu N. L.

Zgodnie ze strukturą organizacyjną Spółki, Zakład N. L. jest wewnętrznie wyodrębnioną jednostką organizacyjną jako „Pion Dyrektora Zakładu N. L.”. Stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych w Spółce. Działalność Zakładu N. L., jako jednostki wyodrębnionej w strukturze organizacyjnej Spółki, jest koordynowana przez Dyrektora Zakładu N. L. Posiada również wewnętrzną strukturę organizacyjną. Realizuje dedykowane, odrębne od kluczowej działalności operacyjnej Spółki (produkcji części lotniczych) zadania, tj. montaż i serwisowanie kompletnych jednostek napędowych i przekładni, ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność producenta w rozumieniu przepisów lotniczych. Do realizacji bieżącej działalności operacyjnej Zakładu N. L. przypisany jest dedykowany zespół pracowników, posiadających wiedzę i doświadczenie umożliwiające realizację jej zadań. Przypisane są również specyficzne składniki majątku, w tym nieruchomości i aktywa produkcyjne. W skład tego majątku wchodzą zarówno składniki materialne (np. grunty, budynki, maszyny, urządzenia itp.), jak i niematerialne (np. projekty badawczo-rozwojowe). Zatem Zakład N. L. posiada i dysponuje we własnym zakresie majątkiem niezbędnym do realizacji działań związanych z jego przedmiotem działalności. Zaznaczenia wymaga również, że Zakład N. L. jest wyodrębniony pod względem finansowym.

Plan kont obowiązujący w Spółce pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Zakładu N. L. odpowiadających mu kosztów, przychodów, należności, materiałów i aktywów. Jak wskazał Wnioskodawca na moment transakcji Spółka będzie w stanie wyodrębnić odpowiednio koszty, przychody, należności, materiały i aktywa oraz zobowiązania funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą Zakładu N. L., która posiada własne pakiety raportowania wewnętrznego oraz sporządza plany w perspektywie rocznej i pięcioletniej.

Oprócz wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego oddział jest również wyodrębniony funkcjonalnie. Zakładane jest, że w efekcie planowanej transakcji Nabywca będzie w stanie prowadzić dalszą działalność Zakładu N. L. jako samodzielnego podmiotu gospodarczego, stanowiącego znaczące rozszerzenie jego dotychczasowej działalności w zakresie produkcji i serwisowania napędów lotniczych. Jak wskazał Wnioskodawca po dokonaniu transakcji Nabywca będzie miał możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Zakład N. L. w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki. Mający być przedmiotem planowanej sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych związany z Zakładem N. L. jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania m.in. z uwagi na posiadanie niezbędnych składników majątkowych, materialnych i niematerialnych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym:

niezbędnego zaplecza infrastrukturalnego w postaci nieruchomości, maszyn czy urządzeń,
aktywów obrotowych związanych z działalnością Zakładu N. L.,
wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością Zakładu N. L.,
niezbędnych licencji/pozwoleń/koncesji, w tym DOA/POA/ MOA wydanych przez ULC lub EASA, dotyczących produkowanych przez Zakład N. L. silników i przekładni lotniczych,
zespołu pracowniczego, w tym kadry zarządzającej (Dyrektor Zakładu N. L.),
bieżących kontraktów z odbiorcami produktów i/lub usług Zakładu N. L. oraz dostawcami dedykowanymi do Zakładu N. L.

Jak wynika z okoliczności sprawy Zakład N. L. stanowi odrębną funkcjonalnie grupę składników majątkowych, gotową i zdolną do podjęcia działalności w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po zbyciu jej do podmiotu zewnętrznego.

Spółka pragnie podkreślić, że wyłączenie niektórych elementów nie powinno wpłynąć na zdolność efektywnego funkcjonowania Zakładu N. L. w ramach przedsiębiorstwa Nabywcy. Wyłączenie niektórych składników majątku wynika m.in. z ich pomocniczego charakteru i możliwości zapewnienia ich przez Nabywcę lub z uwagi na wskazywane w złożonym wniosku ograniczenia prawne uniemożliwiające przeniesienie specyficznych składników majątkowych.

Nabywca planuje podjąć wszelkie działania mające na celu uzyskanie licencji/pozwoleń/koncesji wymaganych w działalności Zakładu N. L. (a które nie mogły stanowić przedmiotu sprzedaży/cesji) we własnym zakresie niezwłocznie po sfinalizowaniu transakcji, a także wystąpić z notyfikacją o istotnej zmianie w zakresie zmiany właściciela zatwierdzeń DOA i POA do ULC lub EASA.

Jak podał Wnioskodawca wyłączenie niektórych elementów z zespołu składników majątkowych Zakładu N. L. nie wpłynie, negatywnie na możliwość kontynuowania działalności Zakładu N. L. w ramach struktur przedsiębiorstwa Nabywcy. Przede wszystkim należy wskazać, że Nabywca, jako podmiot działający w branży lotniczej:

będzie w posiadaniu części wymaganych składników majątkowych, np. w przypadku wybranych licencji/pozwoleń/koncesji, oraz
będzie w stanie zagwarantować realizację funkcji pomocniczych (np. księgowość) dla Zakładu N. L. wewnętrznie lub poprzez zawarcie stosownych umów z podmiotami zewnętrznymi.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem Organu, zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania mający być przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują bowiem, że część przedsiębiorstwa koncentrująca się na produkcji i serwisowaniu kompletnych jednostek napędowych i przekładni śmigłowców oraz samolotów, cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

Zatem, mając na uwadze powyższe, w przypadku gdy przedmiotem sprzedaży będzie opisany we wniosku wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo Zakład N. L. uznać należy, że przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia przychodu ze sprzedaży Zakładu N.L. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że co do zasady – przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa. Dotyczy to zarówno należności będących wprost wynikiem prowadzonej działalności gospodarczej, jak również innych definitywnych przysporzeń finansowych.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych przychodem, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż przepisy ustawy o CIT nie przewidują żadnego szczególnego przepisu, który regulowałby kwestie związane ze sposobem ustalania przychodu z tytułu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a ust. 4 ustawy o CIT. Mając na uwadze powyższe, do ustalenia przychodu zastosowanie mają ogólne przepisy dotyczące ustalania przychodu podatkowego powołane powyżej. Tym samym, przychodem ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o CIT cena określona w umowie.

Wątpliwości podatnika dotyczą ustalenia, czy Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a zatem powinny być kwalifikowane jako jeden przedmiot transakcji, w związku z czym, przychodem Wnioskodawcy ze zbycia Zakładu N. L. w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT, będzie cena zbycia Zakładu N. L., określona w umowie sprzedaży zawartej z Nabywcą.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro jak wskazano wyżej Zakład N. L., obejmujący wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania stanowił będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to przychodem Spółki ze zbycia Zakładu N. L. jako jednego przedmiotu transakcji w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy o CIT będzie cena zbycia tego Zakładu określona w umowie sprzedaży. Tym samym nie wystąpi obowiązek przyporządkowania uzyskanego przez Spółkę przychodu ze sprzedaży Zakładu N. L. do poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Zakładu N. L., lecz przychodem będzie cała wartość otrzymana ze zbycia tego zakładu jako jednego przedmiotu transakcji.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin