Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.107.2018.2.BJ
z 11 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.), uzupełnionym 29 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskana przez wspólnotę mieszkaniową kwota 13.600,00 zł otrzymana od jej członków podlega zwolnieniu podatkowemu wskazanemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części przekazanej przez członków Wspólnoty będących właścicielami:

• lokali mieszkalnych – jest prawidłowe,
• lokali użytkowych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskana przez wspólnotę mieszkaniową kwota 13.600,00 zł otrzymana od jej członków podlega zwolnieniu podatkowemu wskazanemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 maja 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.107.2018.1.BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 24 kwietnia 2017 r., członkowie wspólnoty mieszkaniowej - współwłaściciele nieruchomości położonej przy ul. X zawarli umowę częściowego zniesienia współwłasności części wspólnej. Zniesienie współwłasności polegało na włączeniu pomieszczenia wspólnego w skład lokalu nr 7 i tym samym zrzeczenia się współwłasności części nieruchomości wspólnej na rzecz właściciela lokalu nr 7. Współwłaściciele ustalili, że zniesienie współwłasności nastąpi za odpłatnością w łącznej kwocie 13.600,00 zł na rzecz współwłaścicieli z wyłączeniem właściciela lokalu nr 7. Współwłaściciele ustalili, że zapłata całości kwoty nastąpi poprzez jej wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej i jednocześnie przekazali wynagrodzenie im przysługujące na rzecz wspólnoty mieszkaniowej.

Uzyskaną od współwłaścicieli - członków wspólnoty mieszkaniowej kwotę 13.600,00 zł wspólnota mieszkaniowa zamierza przeznaczyć na planowane remonty nieruchomości wspólnej oraz częściową spłatę kredytu inwestycyjnego zaciągniętego na potrzeby remontowe wspólnoty mieszkaniowej.

W skład wspólnoty mieszkaniowej wchodzi ogółem 9 członków. W tym 8 członków będących osobami fizycznymi i Miasto. Wspólnota mieszkaniowa składa się z 9 lokali. Dwa lokale są lokalami użytkowymi, 7 lokali są to lokale mieszkalne. Większość udziałów w nieruchomości związana jest z lokalami mieszkalnymi należącymi do osób fizycznych. Część nieruchomości, której współwłasność została zniesiona, stanowiła do czasu działu pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego nr 7 i wykorzystywana była na cele mieszkalne. W dokonaniu zniesienia współwłasności nieruchomość ta weszła w skład lokalu mieszkalnego nr 7 i w dalszym ciągu wykorzystywana jest na cele mieszkalne.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 23 maja 2018 r. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że:

• zniesienie współwłasności dotyczyło pomieszczenia strychowego, które stanowiło część wspólną nieruchomości;
• pierwotnie pomieszczenie to wykorzystywane było przez właściciela lokalu mieszkalnego nr 7 jako pomieszczenie gospodarcze, które następnie zostało zaadoptowane przez tego właściciela na cele mieszkalne za zgodą wspólnoty mieszkaniowej, a następnie nabyte na te cele od wspólnoty mieszkaniowej – na mocy zawartej umowy częściowego zniesienia współwłasności części wspólnej;
• pomieszczenie nie stanowiło przynależności lokalu nr 7 – w świetle ustawy o własności lokali.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskana przez wspólnotę mieszkaniową kwota 13.600,00 zł przekazana przez współwłaścicieli nieruchomości z przeznaczeniem na remont nieruchomości wspólnej podlega zwolnieniu podatkowemu wskazanemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnione są te dochody wspólnoty mieszkaniowej, które spełniają łącznie dwa warunki: pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz są przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych. W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym oba te warunki zostają spełnione.

Wspólnota mieszkaniowa nie prowadzi działalności gospodarczej, a obecnie jedynym źródłem pozyskania środków na utrzymanie nieruchomości wspólnej są opłaty współwłaścicieli przeznaczone na ten cel. W niniejszej sprawie współwłaściciele nieruchomości zgodnie postanowili, że wynagrodzenie uzyskane z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności zostanie przekazane na rzecz wspólnoty mieszkaniowej z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów prac remontowych dotyczących części wspólnej nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy wpłaty współwłaścicieli nieruchomości stanowią dochody z gospodarki zasobem mieszkaniowym i przy spełnieniu warunku przeznaczenie tych dochodów na remonty nieruchomości wspólnej pozwala na skorzystanie ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 716). Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa CIT”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz, że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT, dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe wyjaśnienie oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że przywołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).
   
   

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

W świetle powyższego należy zauważyć, że części wspólne budynku w postaci strychów, komórek, pralni, suszarni, boksów, pomieszczeń po likwidacji zsypów, czy wnęk pod schodami – są określane jako pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań członków wspólnoty, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie. Pomieszczenia te stanowią więc, zgodnie z podaną powyżej definicją, „zasoby mieszkaniowe”. Zasadne jest przy tym spostrzeżenie, że istotą powyższej kwalifikacji dla celów zastosowania zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT jest okoliczność, że pomieszczenia te służą członkom Wspólnoty w szeroko pojętym zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Charakter tych pomieszczeń jako przynależnych do zasobów mieszkaniowych nie powoduje automatycznie, że przychód z najmu będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, istotny jest bowiem faktyczny sposób wykorzystywania ww. pomieszczeń.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnym i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy CIT).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, dochód powstały z tego tytułu, będzie wolny od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ponadto należy zauważyć, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, ze zwolnienia nie będą korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy. W konsekwencji ze zwolnienia od opodatkowania nie będą korzystały dochody uzyskane od właścicieli lokali użytkowych. Lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych. Nie należą one do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń, wchodzących w skład zasobów mieszkaniowych. Ich istnienie nie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie i administrowanie).

Z opisu sprawy wynika, że członkowie wspólnoty mieszkaniowej - współwłaściciele nieruchomości położonej przy ul. X zawarli w dniu 24 kwietnia 2017 r., umowę częściowego zniesienia współwłasności części wspólnej. Zniesienie współwłasności polegało na włączeniu pomieszczenia wspólnego w skład lokalu nr 7 i tym samym zrzeczenia się współwłasności części nieruchomości wspólnej na rzecz właściciela lokalu nr 7. Współwłaściciele ustalili, że zniesienie współwłasności nastąpi za odpłatnością w łącznej kwocie 13.600,00 zł na rzecz współwłaścicieli z wyłączeniem właściciela lokalu nr 7. Współwłaściciele ustalili, że zapłata całości kwoty nastąpi poprzez jej wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej i jednocześnie przekazali wynagrodzenie im przysługujące na rzecz wspólnoty mieszkaniowej.

Uzyskaną od współwłaścicieli - członków wspólnoty mieszkaniowej kwotę 13.600,00 zł wspólnota mieszkaniowa zamierza przeznaczyć na planowane remonty nieruchomości wspólnej oraz częściową spłatę kredytu inwestycyjnego zaciągniętego na potrzeby remontowe wspólnoty mieszkaniowej. W skład wspólnoty mieszkaniowej wchodzi ogółem 9 członków. W tym 8 członków będących osobami fizycznymi i Miasto. Wspólnota mieszkaniowa składa się z 9 lokali. Dwa lokale są lokalami użytkowymi, 7 lokali są to lokale mieszkalne. Większość udziałów w nieruchomości związana jest z lokalami mieszkalnymi należącymi do osób fizycznych. Zniesienie współwłasności dotyczyło pomieszczenia strychowego, które stanowiło część wspólną nieruchomości. Pierwotnie pomieszczenie to wykorzystywane było przez właściciela lokalu mieszkalnego nr 7 jako pomieszczenie gospodarcze, które następnie zostało zaadoptowane przez tego właściciela na cele mieszkalne za zgodą wspólnoty mieszkaniowej, a następnie nabyte na te cele od wspólnoty mieszkaniowej – na mocy zawartej umowy częściowego zniesienia współwłasności części wspólnej. Pomieszczenie nie stanowiło przynależności lokalu nr 7 – w świetle ustawy o własności lokali. W wyniku zniesienia współwłasności, nieruchomość ta weszła w skład lokalu mieszkalnego nr 7 i w dalszym ciągu wykorzystywana jest na cele mieszkalne.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro, jak wynika z wniosku, środki pieniężne z tytułu częściowego zniesienia współwłasności części wspólnej, zostały przekazane na rzecz współwłaścicieli z wyłączeniem właściciela lokalu nr 7 a nie Wspólnoty, to nie sposób uznać, że środki te uzyskano z gospodarki zasobami mieszkaniowymi Wspólnoty. Współwłaściciele ustalili bowiem jedynie, że zapłata całości kwoty nastąpi poprzez jej wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej i jednocześnie przekazali wynagrodzenie im przysługujące na rzecz Wspólnoty mieszkaniowej. Wskazuje to jednoznacznie, że uprawnionymi do otrzymania ww. środków byli członkowie Wspólnoty (współwłaściciele nieruchomości), a nie Wspólnota, którzy dopiero przekazali (rozdysponowali) przysługujące im środki na rzecz Wspólnoty.

W konsekwencji w następstwie przekazania ww. środków przez współwłaścicieli (członków Wspólnoty) Wspólnota uzyskała przychód podatkowy. Jednocześnie, zważywszy, że przychód ten stanowi wpłatę od członków Wspólnoty zarówno posiadających lokale mieszkalne jak i użytkowe, należy uznać, że przychód ten w części uzyskanej od właścicieli lokali mieszkalnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast w takiej części, w jakiej przekazane środki Wspólnota otrzymała od właścicieli lokali użytkowych, ww. środki nie mogą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy uzyskana przez wspólnotę mieszkaniową kwota 13.600,00 zł otrzymana od jej członków podlega zwolnieniu podatkowemu wskazanemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części przekazanej przez członków Wspólnoty będących właścicielami:

• lokali mieszkalnych – jest prawidłowe,
• lokali użytkowych – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.