Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.203.2018.2.MMA
z 15 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) uzupełniony pismem Strony z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 maja 2018 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.203.2018.1.MMA (skutecznie doręczone Stronie w dniu 22 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• Opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe,
  

• zastosowania zwolnienia z podatku VAT do dostawy działek gruntowych zabudowanych (F i H) i niezabudowanych (L,O,P,R,T oraz U) w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe,
  

• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) w zamian za odszkodowanie a także zastosowania zwolnienia z podatku VAT do dostawy działek gruntowych zabudowanych (F i H) i niezabudowanych (L,O,P,R,T oraz U) w zamian za odszkodowanie oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 22 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 maja 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.203.2018.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (dalej jako: ustawa o szkolnictwie wyższym) oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z treścią art. 91 ustawy o szkolnictwie wyższym działalność statutowa Wnioskodawcy podlega zwolnieniu z podatku VAT (działalność, o której mowa w art. 13 i 14 ustawy szkolnictwie wyższym). Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. Wojewoda zawiadomił Wnioskodawcę, iż w dniu 28 grudnia 2017 r. - w stosunku do nieruchomości lub ich części, co do których przysługuje Wnioskodawcy prawo własności wydana została decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „Budowa drogi ekspresowej. Na podstawie wydanej decyzji ZRID prawo własności nieruchomości lub części nieruchomości, które przysługuje Wnioskodawcy, przejdzie na własność Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej jako: ustawa o realizacji dróg publicznych) z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej staje się ostateczna, na własność podmiotów publicznych przechodzi własność tych nieruchomości lub ich części, na których będzie budowana droga publiczna na zasadach określonych w ustawie o realizacji dróg publicznych (tak, B. Sagan [w:] Ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Komentarz, red. B. Sagan, Lexis Nexis 2013).

Podkreślić przy tym należy, iż Wojewoda nie wydał jeszcze decyzji ustalającej wysokość odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości i ich części. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 4g ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej jako: ustawa o realizacji dróg publicznych), w razie nadania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności, termin na wydanie decyzji ustalającej wysokość odszkodowania wynosi 60 dni. Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, iż opinie rzeczoznawców majątkowych, które mają na celu określenie wartości wywłaszczanych nieruchomości lub ich części, także nie zostały sporządzone. Wnioskodawca otrzymał jednak zawiadomienie, iż nastąpi sporządzenie opisu stanu nieruchomości mających na celu określenie wysokości odszkodowania. Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, zgodnie z treścią art. 12 ust. 5 ustawy o realizacji dróg publicznych, odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej jako: ustawa o gospodarce nieruchomościami). Rozważając kwestię odszkodowania za wywłaszczenie pod realizację inwestycji drogowej należy mieć również na uwadze treść art. 18 ustawy o realizacji dróg publicznych, który w sposób szczególny reguluje zasady i tryb postępowania w tym zakresie. Art. 18 ustawy o realizacji dróg publicznych ma jednak charakter lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, w związku z tym większość regulacji w zakresie ustalenia odszkodowania znajduje się w tej drugiej ustawie.

Zgodnie z treścią art. 130 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami wysokość odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości. Art. 134 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami ustawy wskazuje z kolei, iż co do zasady podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości. Przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości uwzględnia się m. in. jej rodzaj, położenie i sposób użytkowania, przeznaczenie, stan nieruchomości oraz aktualnie kształtujące się ceny w obrocie nieruchomościami. Wyjaśnić jednak należy, że oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego wartość nieruchomości - figurująca w operacie szacunkowym, który stanowi podstawę do ustalenia i wypłacenia odszkodowania - jest wskazywana przez rzeczoznawcę jako kwota nieuwzględniająca podatku VAT. W celu uniknięcia nieporozumień większość rzeczoznawców majątkowych sporządzając operaty szacunkowe decyduje się na zawarcie klauzuli, iż ustalona do celów odszkodowawczych wartość nieruchomości nie zawiera podatku VAT. Bez znaczenia dla rzeczoznawcy majątkowego przy tym jest status podmiotu otrzymującego odszkodowanie - tj. taka sama wartość nieruchomości jest oszacowywana zarówno w przypadku podmiotu będącego podatnikiem VAT, jak i podmiotu nie będącego podatnikiem VAT. Okoliczność ę potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2014 r., o sygn. akt: II OSK 2746/12, w którym Sąd wyraził następujący pogląd: Przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości rzeczoznawca majątkowy jako podstawę wyceny stosuje ceny transakcyjne niezawierające podatku od towarów i usług. Zatem wartość rynkowa w operacie szacunkowym jest pozbawiona tego podatku, o czym w tym operacie rzeczoznawca powinien zamieścić stosowną wzmiankę.

Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, iż prawo własności przysługuje mu do następujących nieruchomości, które na podstawie decyzji ZRID w całości lub części zostaną wywłaszczone:

1. nieruchomości gruntowej - w skład której wchodzą wywłaszczane działki ewidencyjne nr 69/4 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 69) i 215, działki ewidencyjne nr 65 i 129/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 129) oraz działka ewidencyjna nr 1; (wszystkie wymienione działki mają ten sam numer księgi wieczystej);
2. nieruchomości gruntowej - w skład której wchodzą wywłaszczane działka ewidencyjna nr 3/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 3), działka ewidencyjna nr 134 oraz działki ewidencyjne nr 4/1, 4/2, 6/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 6) i 7/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 7); (wszystkie wymienione działki mają ten sam numer księgi wieczystej);
3. nieruchomości gruntowej - w skład której wchodzą wywłaszczane działki ewidencyjne nr 4/4 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 4/1) i 4/6 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 4/3) oraz działki ewidencyjne nr 42/2, 72/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 72) i 73; (wszystkie wymienione działki mają ten sam numer księgi wieczystej);
4. nieruchomości gruntowej - w skład której wchodzi wywłaszczana działka ewidencyjna r 22/3 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 22/2), działka ewidencyjna nr 65/1 oraz działki ewidencyjne nr 41/5 i 41/6 (wyodrębnione na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 41/4); (wszystkie wymienione działki mają ten sam numer księgi wieczystej).
   
   

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, iż:

1. Działka ewidencyjna nr 69/4 (dalej jako: działka A) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi W. w gminie W. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka A położona jest w obszarze terenów usług w zieleni (oznaczona symbolem 19 U/Z - Teren usług w zieleni (historyczny folwark objęty ochroną konserwatorską) oraz częściowo w liniach rozgraniczających ul. K. (oznaczona symbolem 7 KU_JD - Teren ulic i dróg publicznych z urządzeniami pomocniczymi (dojazdy) i częściowo w pasie terenu dla realizacji trasy komunikacyjnej (oznaczona symbolem 1 KA — Tereny ulic i dróg publicznych z urządzeniami pomocniczymi (rezerwa komunikacyjna)). Ponadto, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi, że ze względu na brak ostatecznych przesądzeń dotyczących przebiegu i parametrów trasy, ustala się dla terenów 19 U/Z:
   • na etapie projektu komunikacyjnego nakaz wykonania oceny wpływu inwestycji komunikacyjnych na środowisko;
   • nakaz zagospodarowania terenów przyległych do trasy zgodny z powyższą oceną;
   • do czasu decyzji dot. przebiegu, parametrów i rozwiązań technicznych trasy oraz wykonania oceny wpływu na środowisko, zakaz realizacji nowych inwestycji;
   • istniejące obiekty substandardowe, nie objęte ochroną konserwatorską, do likwidacji;
   • obiekty historyczne - czworaki folwarczne (w bardzo złym stanie technicznym) oraz budynki stajni, położone częściowo w liniach rozgraniczających trasy, postulowane do przeniesienia;
   • ustala się możliwość wprowadzenia funkcji zamiennej, niekolidującej z przeznaczeniem sąsiednich terenów;
   • ustala się nakaz bezwzględnej ochrony pozostałości parku podworskiego.
   
   
   

Działka A posiada naniesienia budowlane w postaci następujących budynków: (i) budynku mieszkalnego położonego przy ul. N. (dalej jako: Mały budynek mieszkalny), który należy uznać za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (dalej jako: prawo budowlane), oraz; (ii) budynku mieszkalnego wielorodzinnego położonego przy ul. N. (dalej jako: Duży budynek mieszkalny), który uznać należy za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowlanego.

Mały budynek mieszkalny został wybudowany w latach 40. XX wieku. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót budowlanych mających na celu wybudowanie Małego budynku mieszkalnego. Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawca Mały budynek mieszkalny był przeznaczony dla pracowników sezonowych. Obecnie Mały budynek mieszkalny nie jest - ze względu na zły stan techniczny - użytkowany. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową Małego budynku mieszkalnego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Małego budynku mieszkalnego.

Duży budynek mieszkalny został wybudowany w latach 40. XX wieku. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót budowlanych mających na celu wybudowanie Dużego budynku mieszkalnego. Duży budynek mieszkalny składa się z 5 (pięciu) lokali mieszkalnych - każdy lokal mieszkalny ma odrębne wejście. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową Dużego budynku mieszkalnego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Dużego budynku mieszkalnego.

Wnioskodawca pragnie przy tym wyjaśnić, iż na moment sporządzania niniejszego wniosku 4 (cztery) lokale mieszkalne są bezprawnie użytkowane przez osoby fizyczne. Przedmiotowe lokale mieszkalne były zajęte już w momencie nabywania przez Wnioskodawcę działki A, na której posadowiony był Duży budynek mieszkalny. Jedna z osób fizycznych w 1985 r. na mocy decyzji z dnia 10 października 1985 r. Dyrektora otrzymała przydział mieszkania funkcyjnego (mieszkania pracowniczego), strony zawarły stosowną umowę najmu. Jednakże uprawnienie do zamieszkiwania na nieruchomości Wnioskodawcy wygasło przed stwierdzeniem nabycia prawa własności działki A przez Wnioskodawcę (tj. przed dniem 29 stycznia 2010 r.). Od momentu stwierdzenia nabycia prawa własności działki A, tj. od dnia 29 stycznia 2010 r., do chwili wydania decyzji ZRID nie były zawierane żadne umowy pomiędzy Wnioskodawcą a osobami, które bezprawnie zajmują lokale, w związku z czym Wnioskodawca nie pobierał żadnych opłat tytułem czynszu. Wnioskodawca nie dochodził również odszkodowania za bezprawne zajmowanie lokali, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób - nawet w sposób dorozumiany - nie chciał usankcjonować istniejącego bezprawia tj. zamieszkiwania wyżej ww. osób bez zgody Wnioskodawcy w jego nieruchomości. Wnioskodawca pragnie przy tym wyjaśnić, że podjął próbę rozwiązania problemu z osobami bezprawnie zajmującymi lokal i wytoczył przeciwko tym osobom powództwa o eksmisję. Postępowania sądowe, które zostały wszczęte na podstawie przedmiotowych pozwów, są obecnie w toku. Na działce A znajduje się również 15 (piętnaście) obiektów o konstrukcji drewnianej (tzw. szopy drewniane).

Ponadto na działce A znajdują się następujące obiekty:

1. 2 (dwa) słupy energetyczne;
2. kanalizacja deszczowa;
3. studnia teletechniczna.
   
   

Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie wskazanych powyżej obiektów, w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wskazanych powyżej obiektów. Pozostała część działki A jest zadrzewiona, zakrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki A zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa z dnia 29 stycznia 2010 r. Działka A nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

2. Działka ewidencyjna nr 215 (dalej jako: działka B) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi W. w gminie W. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka B położona jest w obszarze terenów usług w zieleni (oznaczona symbolem 19 U/Z - Teren usług w zieleni (historyczny folwark objęty ochroną konserwatorską) oraz częściowo w pasie terenu dla realizacji trasy komunikacyjnej oznaczonej symbolem 1KA. Ponadto, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi, że ze względu na brak ostatecznych przesądzeń dotyczących przebiegu i parametrów trasy, ustala się dla terenów 19 U/Z:
   • na etapie projektu komunikacyjnego nakaz wykonania oceny wpływu inwestycji komunikacyjnych na środowisko;
   • nakaz zagospodarowania terenów przyległych do trasy zgodny z powyższą oceną;
   • do czasu decyzji dot. przebiegu, parametrów i rozwiązań technicznych trasy oraz wykonania oceny wpływu na środowisko, zakaz realizacji nowych inwestycji;
   • istniejące obiekty substandardowe, nie objęte ochroną konserwatorską do likwidacji;
   • obiekty historyczne - czworaki folwarczne (w bardzo złym stanie technicznym) oraz budynki stajni, położone częściowo w liniach rozgraniczających trasy, postulowane do przeniesienia;
   • ustala się możliwość wprowadzenia funkcji zamiennej, niekolidującej z przeznaczeniem sąsiednich terenów;
   • ustala się nakaz bezwzględnej ochrony pozostałości parku podworskiego.
   
   
   

Natomiast w przypadku uzupełnień istniejącej zabudowy nowymi obiektami ustala się nakaz zachowania co najmniej 80% biologicznej czynnej powierzchni terenu, a ewentualne nowe obiekty nie powinny przekraczać 10 m wysokości w kalenicy liczonej od poziomu istniejącego terenu. Nakaz stosowania dachów wysokich oraz form architektonicznych współgrających z obiektami historycznymi. Działka B posiada naniesienie w postaci płyt betonowych MON (powierzchnia około 117 m²), które stanowią pozostałość po inwestycji prowadzonej przez gminę. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tego tytułu. Na działce B znajduje się również kanalizacja deszczowa w postaci kanału tłocznego. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie obiektu w postaci kanalizacji deszczowej, w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wskazanego powyżej obiektu. Pozostała część działki B jest zakrzewiona, zadrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki B zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa z dnia 29 stycznia 2010 r. Działka B nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

3. Działka ewidencyjna nr 65 (dalej jako: działka C) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu W. część II. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka C położona jest w obszarze terenów projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę - Tereny projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz symbolem 2 KDG - Tereny projektowanych linii rozgraniczających ulicę P.).
   
   

Na działce C znajdują się drogi gruntowe. Ponadto na działce C znajduje się obiekt w postaci kanalizacji deszczowej. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie obiektu w postaci kanalizacji deszczowej, w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wskazanego powyżej obiektu. Pozostała część działki C jest zadrzewiona, zakrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki C zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości. Działka C nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

4. Działka ewidencyjna nr 129/1 (dalej jako: działka D) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka D położona jest w obszarze terenów projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz ulicy P. (oznaczona symbolem 1 KDA - Tereny projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz symbolem 2 KDG - Tereny projektowanych linii rozgraniczających ulicę P.).
   
   

Na działce D znajduje się utwardzony płytami betonowymi rów melioracyjny (tzw. rów uregulowany). Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie obiektu liniowego w postaci rowu melioracyjnego, w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wskazanego powyżej obiektu liniowego. Pozostała część działki D jest zadrzewiona i zakrzewiona. Wskazać należy, że prawo własności działki D zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa z dnia 29 stycznia 2010 r. Działka D nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

5. Działka ewidencyjna nr 1 (dalej jako: działka E) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu W. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka E położona jest w obszarze terenów projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz ulicy P. (oznaczona symbolem 1 KDA - Tereny projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz symbolem 2 KDG - Tereny projektowanych linii rozgraniczających ulicę P.).
   
   

Na działce E znajduje się droga gruntowa. Pozostała część działki jest zadrzewiona i zakrzewiona.

Wskazać należy, że prawo własności działki E zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Działka E nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

6. Działka ewidencyjna nr 3/1 (dalej jako: działka F) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka F położona jest częściowo w obszarze terenów usług w zieleni, terenów usług nauki - obiekty S. , terenów realizacji trasy komunikacyjnej oraz terenów projektowanych linii rozgraniczających ul. N. (oznaczona symbolem 19 U/Z - Teren usług w zieleni (historyczny folwark objęty ochroną konserwatorską), symbolem 20 UN - Tereny usług nauki, symbolem 1 KA - Tereny ulic i dróg publicznych z urządzeniami pomocniczymi (rezerwa komunikacyjna) oraz symbolem 2 KUL + KR - Tereny ulic i dróg publicznych z urządzeniami pomocniczymi (ulice lokalne oraz ciągi rowerowe). Ponadto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi, że:
   1. dla terenów 19 U/Z - ze względu na brak ostatecznych przesądzeń dotyczących przebiegu i parametrów trasy - ustala się:
      1. na etapie projektu komunikacyjnego nakaz wykonania oceny wpływu inwestycji komunikacyjnych na środowisko;
         
      2. nakaz zagospodarowania terenów przyległych do trasy zgodny z powyższą oceną;
         
      3. zakaz realizacji nowych inwestycji do czasu decyzji dot. przebiegu, parametrów i rozwiązań technicznych trasy oraz wykonania oceny wpływu na środowisko;
         
      4. likwidację istniejących obiektów substandardowych, które nie są objęte ochroną konserwatorską;
         
      5. obiekty historyczne - czworaki folwarczne (w bardzo zły stanie technicznym), oraz budynki stajni położone częściowo w liniach rozgraniczających trasy, postulowane do przeniesienia. W przypadku decyzji o likwidacji - nakaz wcześniejszej inwentaryzacji architektonicznej i fotograficznej obiektów;
         
      6. możliwość wprowadzenia funkcji zamiennej, nie kolidującej z przeznaczeniem sąsiednich terenów;
         
      7. nakaz bezwzględnej ochrony pozostałości parku podworskiego;
         
      8. w przypadku uzupełnień istniejącej zabudowy nowymi obiektami - nakaz zachowania co najmniej 80 % biologicznie czynnej powierzchni terenu. Ewentualne nowe obiekty nie powinny przekraczać 10 m wysokości w kalenicy liczonej od poziomu istniejącego terenu. Nakaz stosowania dachów wysokich oraz form architektonicznych współgrających obiektami historycznymi. Ze względu na eksponowane w skali miasta położenie na Skarpie, koncepcję rozwiązania, zawierającą rozwinięcie widoku od strony Skarpy i ulicy N., przed wystąpienie o pozwolenie na budowę, należy przedłożyć do akceptacji Architektowi Gminy.
   2. dla terenów 20 UN ustala się możliwość rozbudowy i uzupełnień pod następującymi warunkami:
      • zachowanie ustaleń ochronnych Skarpy, tj. § 7 uchwały Rady Gminy;
        
      • zachowanie co najmniej 80% biologicznie czynnej powierzchni terenu;
        
      • nowe obiekty do wysokości 10 m w kalenicy liczonej od poziomu terenu istniejącego;
        
      • dachy wysokie;
        
      • nakaz wyjątkowo starannego doboru formy architektonicznej obiektów ze względu na eksponowane w skali miasta położenie na Skarpie. Koncepcja rozwiązania - rozwinięcie widoku od strony Skarpy i ulicy N., przed wystąpieniem o pozwolenie na budowę należy przedłożyć do akceptacji Architektowi Gminy;
        
      • w ramach zmian zagospodarowania zaleca się realizację ogólnodostępnego ciągu pieszego wzdłuż korony Skarpy.
        
        

Działka F posiada naniesienia w postaci dwóch budynków: stajni (małej) z restauracją, który uznać należy za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowlanego (dalej jako: Stajnia mała), oraz; (ii) stajni (dużej), który uznać należy za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowalnego (dalej jako: Stajnia duża). Stajnia mała została wybudowana w 1930 r. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót budowlanych mających na celu budowę Stajni małej. Budynek Stajni małej składa się z dwóch części: (i) część z boksami dla koni oraz (ii) części restauracyjnej wraz z pomieszczeniami pomocniczymi. Do września 2017 r. boksy dla koni znajdujące się w Stajni małej były przedmiotem umów bezpłatnego użyczenia/bezpłatnego najmu na rzecz stowarzyszeń prowadzących zajęcia z hipoterapii dla chorych dzieci. Stowarzyszenia płaciły tylko za zużycie mediów. Z kolei część restauracyjna była przedmiotem opodatkowanej podatek VAT umowy najmu pomiędzy wnioskodawcą, a osobą trzecią, która została rozwiązana w dniu 19 grudnia 2015 r. - po tym okresie część restauracyjna nie była przedmiotem umów najmu i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wskazać przy tym należy, że w świetle orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt: I FSK 382/14), użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budowli uznać należy za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową Stajni małej. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Stajni małej. Stajnia duża została wybudowana w 1902 r. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót budowlanych mających na celu budowę Stajni dużej. Budynek składa się z dwóch części: (i) części gospodarczej wraz z boksami dla koni oraz (ii) części biurowej. Duża stajnia była wykorzystywana do prowadzenia działalności statutowej przez Wnioskodawcę (podleganie opodatkowaniu działalności VAT wg stawki zwolnionej). Część gospodarcza wraz z boksami dla koni w Stajni dużej była przedmiotem umów najmu, zawartych przez Wnioskodawcę z S. (okres obowiązywania umowy do lipca 2013 r.), a następnie z Tadeuszem G., wspólnikiem spółki cywilnej, na potrzeby Akademii (okres obowiązywania umowy od lipca 2013 r. do września 2017 r.). Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową Stajni dużej. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Stajni dużej. Ponadto na działce F znajduje się obiekt w postaci altanki o drewnianej konstrukcji.

Na działce znajdują się również następujące obiekty:

• Ogrodzenie stalowe na słupkach stalowych z podmurówką;
  

• Utwardzenie kostką brukową i płytami budowlanymi.
  
  
  

Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie obiektów w postaci ogrodzenia stalowego oraz utwardzenia kostką brukową i płytami budowlanymi, w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wskazanego powyżej obiektu liniowego. Pozostała część działki F jest zadrzewiona i zakrzewiona.

Wskazać należy, że prawo własności działki F zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Na podstawie Umowy o ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu z dnia 3 września 2015 r. na działce F ustanowiona została służebność przesyłu na rzecz R. Ponadto na działce F ustanowione zostało prawo użytkowania pasa gruntu nad trasą przebiegu sieci ciepłowniczej i części budynków, w których znajdują się elementy przyłączy i węzłów cieplnych na rzecz stołecznego przedsiębiorstwa energetyki cieplnej w W. na podstawie oświadczenia o ustanowieniu prawa użytkowania. Działka F była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym również działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

9. Działka ewidencyjna nr 134 (dalej jako: działka G) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu W. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka G położona jest w obszarze terenów projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz ulicy P. (oznaczona symbolem 1 KDA - Tereny projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę oraz symbolem 2 KDG - Tereny projektowanych linii rozgraniczających ulicę P.).
   
   

Na działce G znajduje się droga gruntowa. Droga gruntowa została porozjeżdżana przez pojazdy nielegalnie (bez zgody Wnioskodawcy) korzystające z drogi. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykonaniem drogi. Ponadto na działce G znajduje się ciepłociąg. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie przedmiotowego obiektu, z związku z tym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia w postaci ciepłociągu. Pozostała część działki G jest zakrzewiona.

Wskazać należy, że prawo własności działki G zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa powstającego w użytkowaniu wieczystym. Ponadto na działce G ustanowione zostało prawo użytkowania pasa gruntu nad trasą przebiegu sieci ciepłowniczej i części budynków, w których znajdują się elementy przyłączy i węzłów cieplnych na rzecz S. na podstawie oświadczenia o ustanowieniu prawa użytkowania. Działka G nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

10. Działka ewidencyjna nr 4/1 (dalej jako: działka H) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka H położona jest w obszarze terenów zabudowy usługowej (oznaczona symbolem 15 U - Tereny usług).
    
    
    

Podkreślić należy, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano następujące informacje:

1. podstawowym przeznaczeniem działki H są obiekty usług w zieleni;
   
2. dopuszczalnym przeznaczeniem działki H są usługi o charakterze motoryzacyjnym (w tym stacje paliw, obiekty hotelowe, parkingi wielopoziomowe);
   
3. w zakresie warunków ochrony przyrodniczej terenu:
   • sposób posadowień i podpiwniczenia obiektów budowlanych musi uwzględniać utrudnione warunki gruntowo-wodne;
     
   • ustala się ochronę cennych przyrodniczo gleb na zasadach przyjętych w przepisach szczególnych.
   
   
   

Na działce H znajduje się droga gruntowa. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do przedmiotowego obiektu. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia w postaci drogi gruntowej. Pozostała część działki H porośnięta jest trawą i drzewami.

Wskazać należy, że prawo własności działki H zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Działka H była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (działalność statutowa Wnioskodawcy ustawowo zwolniona z podatku VAT), tj. była wykorzystywana jako teren do wypasu koni.

11. Działka ewidencyjna nr 4/2 (dalej jako: działka I) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 18 stycznia 2001 r. (Dz. Urz.) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka I położona jest w obszarze terenów projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę (oznaczona symbolem 1 KDA - Tereny projektowanych linii rozgraniczających Obwodnicę). Podkreślić należy, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano, że ewentualna droga powinna być prowadzona po estakadzie. Ponadto wskazano, że na odcinku ul. Z. i ul. P. w miejscach prowadzenia drogi na estakadzie dopuszcza się organizację parkowania pojazdów pod estakadą.
    
    

Działka I posiada następujące naniesienia: (i) ogrodzenie stalowe panelowe na słupkach stalowych (zły stan techniczny); (ii) drogi gruntowe; (iii) rów melioracyjny; (iv) skarpa o wysokości ok. 5 m; (v) ciepłociąg wraz komorą; (vi) fragment kanalizacji. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie ww. obiektów, w związku z czym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykonaniem przedmiotowych obiektów. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wymienionych obiektów.

Wskazać należy, że prawo własności działki I zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Na działce I ustanowione zostało prawo użytkowania pasa gruntu nad trasą przebiegu sieci ciepłowniczej i części budynków, w których znajdują się elementy przyłączy i węzłów cieplnych na rzecz stołecznego przedsiębiorstwa energetyki cieplnej na podstawie oświadczenia o ustanowieniu prawa użytkowania. Działka I nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

12. Działka ewidencyjna nr 6/1 (dalej jako: działka J) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu W. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka J położona jest w obszarze terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ekstensywnej (oznaczona symbolem 21 ME - Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ekstensywnej).
    
    
    

Podkreślić należy, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano następujące informacje:

1. podstawowym przeznaczeniem działki J jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca (z wykluczeniem zabudowy szeregowej i bliźniaczej oraz budynków gospodarczych);
2. uzupełniającym przeznaczeniem działki J są wolnostojące obiekty usług nauki, kultury, sportu i rekreacji (wyklucza się lokalizowanie obiektów usługowych wbudowanych w obiekty mieszkaniowe oraz lokalizację usług uciążliwych);
3. dopuszczalnym przeznaczeniem działki J są tereny sportu i rekreacji, tereny zieleni miejskiej; wolnostojące obiekty podstawowych usług handlu i bytowych o powierzchni użytkowej nie większej niż 200 m².
   
   

Na działce J znajduje się droga gruntowa. Pozostała część działki J jest zadrzewiona i zakrzewiona. Wskazać należy, że prawo własności działki J zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Działka J nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

13. Działka ewidencyjna nr 7/1 (dalej jako: działka K) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka K położona jest w obszarze terenów otwartych w strefie ochrony środowiska przyrodniczego miasta (oznaczona symbolem 20 O - Tereny otwarte w strefie ochrony środowiska przyrodniczego miasta).
    
    

Podkreślić należy, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano następujące informacje:

1. podstawowym przeznaczeniem działki K jest teren zieleni naturalnej tworzącej otulinę rezerwatu przyrody oraz Rezerwa „Las N.”, na którym nie dopuszcza się zabudowy kubaturowej (z wyjątkiem obiektów podstawowej infrastruktury technicznej);
2. uzupełniającym przeznaczeniem działki K są niekubaturowe urządzenia sportu i rekreacji;
3. dopuszczalnym przeznaczeniem działki K są elementy układu wodnego zabezpieczającego właściwe warunki wodne w pasie podskarpowym i przyległym rezerwacie;
   
4. w zakresie warunków ochrony przyrodniczej terenu:
   • ustala się utrzymanie i ochronę terenów biologicznie czynnych (zwłaszcza wód i roślinności łąkowej), ochronę zadrzewień, ochronę cennych przyrodniczo gleb na zasadach przyjętych w przepisach szczególnych, ochronę istniejących lasów i zbiorowisk paraleśnych;
   • dopuszcza się utrzymanie funkcji rolnej, ograniczoną zabudowę związaną z podstawową infrastrukturą techniczną, urządzenia komunikacyjne pod warunkiem zachowania funkcji przyrodniczych obszaru, realizację urządzeń i obiektów wodnych związanych z ochroną stosunków wodnych rezerwatu przyrody;
   • nie dopuszcza się zanieczyszczania wód powierzchniowych i gruntu, przekształcania powierzchni terenu w szczególności poprzez niszczenie naturalnej rzeźby skarpy i krawędzi erozyjnych wąwozów, zmian stosunków wodnych pogarszających warunki siedliskowe lasów oraz użytków zielonych, budowy urządzeń melioracji odwadniających (z wyjątkiem drenażu dla niewielkich obiektów sportowych takich jak korty tenisowe), niszczenia ciągów zadrzewień i zakrzewień, usuwania drzew i krzewów nieowocowych;
   • zakazuje się zabudowy kubaturowej na terenach nienośnych zaznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
   
   
   

Na działce znajdują się następujące obiekty: (i) droga gruntowa; (ii) rów melioracyjny; (iii) wąwóz o głębokości około 2m; (iv) skarpa o wysokości ok. 5 m. Pozostała część działki jest zadrzewiona i zakrzewiona.

Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie wyżej wymienionych obiektów, w związku z czym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykonaniem przedmiotowych obiektów. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wymienionych obiektów. Wskazać należy, że prawo własności działki K zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody stwierdzającej nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa własności gruntu Skarbu Państwa pozostającego w użytkowaniu wieczystym. Działka K nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

14. Działka ewidencyjna nr 4/4 (dalej jako: działka L) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka L oznaczona jest jako grunt orny.
    
    
    

Na działce L nie znajdują się naniesienia budowlane. Działka L porośnięta jest trawą oraz występuje na niej niewielkie zakrzewienie. Wskazać należy, że prawo własności działki L zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka L nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

15. Działka ewidencyjna nr 4/6 (dalej jako: działka M) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka M oznaczona jest jako grunt orny.
    
    
    

Na działce M znajduje się fragment chodnika z kostki brukowej oraz ścieżki rowerowej. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie ww. obiektów, a zatem nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykonaniem przedmiotowych obiektów. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie ww. obiektów. Pozostała część działki M jest zadrzewiona, zakrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki M zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody (z dnia 12 kwietnia 2010 r.). Działka M nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

16. Działka ewidencyjna nr 42/2 (dalej jako: działka N) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
    
    
    

Działka N posiada następujące naniesienia: (i) opaska z kostki brukowej; (ii) fragment ul. P. o nawierzchni asfaltowej; (iii) chodnik z kostki brukowej z obrzeżem; (iv) droga gruntowa.

Wnioskodawca nie był inicjatorem robót mających na celu wykonanie obiektów, w związku z czym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykonaniem przedmiotowych obiektów. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie wymienionych obiektów. Wskazać należy, że prawo własności działki N zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka N nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

17. Działka ewidencyjna nr 72/1 (dalej jako: działka O) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka O oznaczona jest jako zurbanizowane tereny niezabudowane.
    
    
    

Działka O posiada naniesienie w postaci fragmentu nawierzchni z kostki brukowej, które zostało naniesione bez wiedzy i zgody Wnioskodawcy przez osobę trzecią. Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy naniesienie miało służyć jako plac manewrowy. Podkreślić należy, że prawo własności działki O zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka O nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

18. Działka ewidencyjna nr 73 (dalej jako: działka P) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka P oznaczona jest jako droga.
    
    
    

Na działce P nie znajdują się naniesienia budowlane. Działka P jest zadrzewiona i zakrzewiona. Wskazać należy, że prawo własności działki P zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka P nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

19. Działka ewidencyjna nr 22/3 (dalej jako: działka R) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
    
    
    

Na działce R nie znajdują się naniesienia budowlane. Dział R w całości jest zadrzewiona, zakrzewiona oraz porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki R zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka R nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

20. Działka ewidencyjna nr 41/5 (dalej jako: działka S) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka S oznaczona jest jako zurbanizowane tereny niezabudowane.
    
    
    

Na działce S znajduje się utwardzona droga gruntowa. Wnioskodawca nie był inicjatorem prac mających na celu naniesienie utwardzonej drogi gruntowej. Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, droga gruntowa stanowi pozostałość po inwestycji prowadzonej przez spółdzielnię budowlaną - wznoszenie osiedla U. w latach 70 XX wieku. Pozostała część działki S jest porośnięta trawą i zakrzewiona. Wskazać należy, że prawo własności działki S zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka S nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

21. Działka ewidencyjna nr 41/6 (dalej jako: działka T) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działka T oznaczona jest jako zurbanizowane tereny niezabudowane.

Na działce T nie znajdują się naniesienia budowlane. Działka T w całości jest zadrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki T zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka T nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT).

22. Działka ewidencyjna nr 65/1 (dalej jako: działka U) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z ewidencją gruntów i budynków działa U oznaczona jest jako zurbanizowane tereny niezabudowane.

Na działce U nie znajdują się naniesienia budowlane. Działka U w całości jest zadrzewiona, zakrzewiona i porośnięta trawą. Wskazać należy, że prawo własności działki U zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji Wojewody. Działka U nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (w tym nie była wykorzystywana także do działalności statutowej Wnioskodawcy ustawowo zwolnionej z podatku VAT). Ponadto do dnia 28 grudnia 2017 r. (do dnia wydania decyzji ZRID) w stosunku do przedmiotowych działek nie zostały wydane żadne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż w dniu 23 marca 2018 r. złożony został do tut. Organu odrębny Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, którego przedmiotem była kwestia m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przeniesienia prawa własności ww. nieruchomości lub ich części (działki A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) w związku z decyzją ZRID.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1.

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że:

1. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (dalej jako: ustawa o szkolnictwie wyższym) nabył prawo użytkowania wieczystego działki A. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (dalej jako: prawo o szkolnictwie wyższym) - uzyskał prawo własności działki A, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki A był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki A jako użytkownik wieczysty.
   
2. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki B. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki B, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki B był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki B jako użytkownik wieczysty.
   
3. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki C. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki C, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki C był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki C jako użytkownik wieczysty.
   
4. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki D. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki D, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki D był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki D jako użytkownik wieczysty.
   
5. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki E. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca zgodnie z art, 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki E, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki E był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki E jako użytkownik wieczysty.
   
6. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki G. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki G, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki G był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki G jako użytkownik wieczysty.
   
7. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki I. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki I, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki I był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki I jako użytkownik wieczysty.
   
8. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki J. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym uzyskał prawo własności działki J, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki J był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki J jako użytkownik wieczysty.
   
9. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki K. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki K, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki K był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki K jako użytkownik wieczysty.
   
10. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki M. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca - zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki M, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki M był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki M jako użytkownik wieczysty.
    
11. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki N. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 prawa o szkolnictwie wyższym - uzyskał prawo własności działki N, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki N był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki N jako użytkownik wieczysty.
    
12. Wnioskodawca na mocy art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym nabył prawo użytkowania wieczystego działki S. W dniu 1 września 2005 r. Wnioskodawca – zgodnie z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (dalej jako: prawo o szkolnictwie wyższym) - uzyskał prawo własności działki S, co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzednim właścicielem działki S był zatem Skarb Państwa, ale Wnioskodawca był posiadaczem działki S jako użytkownik wieczysty.
    
    
    

Ad. 2. W zakresie działki A:

1. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, Mały budynek mieszkalny nie był wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej, ani przez Wnioskodawcę, ani przez poprzedniego właściciela. Mały budynek mieszkalny został wybudowany w latach 40. XX wieku. Wnioskodawca nie był inicjatorem robót budowlanych mających na celu wybudowanie Małego budynku mieszkalnego. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, Mały budynek mieszkalny był przeznaczony dla pracowników sezonowych PGR. Wnioskodawca nabył własność małego budynku mieszkalnego oraz własność działki A w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę.
   
2. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki A, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie Małego budynku mieszkalnego. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Małego budynku mieszkalnego.
   
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki A, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie Małego budynku mieszkalnego. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nic ponosił żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Małego budynku mieszkalnego.
   
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki A, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie Małego budynku mieszkalnego. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie naniesienia budowlanego w postaci Małego budynku mieszkalnego.
   
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
6. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że w jego ocenie drewniane szopy stanowią budynki lub tymczasowe obiekty budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (dalej jako: prawo budowlane), a dwa słupy energetyczne, studnia teletechniczna i kanalizacja deszczowa stanowią obiekty liniowe w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego, będące budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
   
7. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki A, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie pozostałych obiektów znajdujących się na działce A. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
   
8. Wnioskodawca nic posiada takich informacji. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki A, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie pozostałych obiektów znajdujących się na działce A. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
   
9. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
10. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
    
11. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
    
    
    

Ad. 3. W zakresie działki B:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że w jego ocenie naniesienia postaci kanalizacji deszczowej (kanał tłoczny) są obiektem liniowym w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego i stanowią budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego. Z kolei utwardzenie w postaci płyn betonowych MON znajdujące się na działce B, w ocenie Wnioskodawcy, stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 prawa budowlanego niebędące budowlą.
   
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka B i naniesienia znajdujące się na działce B były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki B w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki B, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce B. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
   
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   
   

Ad. 4. W zakresie działki C:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że obiekt budowlany w postaci kanalizacji deszczowej jest obiektem liniowym w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego i stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka C i naniesienia znajdujące się na działce C były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki C w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki C, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce C. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 5. W zakresie działki D:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że utwardzony płytami betonowymi rów melioracyjny (tzw. rów uregulowany) uznać należy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka D i naniesienia znajdujące się na działce D były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki D w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki D, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce D. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 6. w zakresie działki E:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że droga gruntowa, którą uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka E i naniesienia znajdujące się na działce E były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki E w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki E, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce E. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 7. W zakresie działki G:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że drogę gruntową uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka G i naniesienia znajdujące się na działce G były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki G w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki G, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce G. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 8. W zakresie działki H:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że drogę gruntową uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
   
   

Ad. 9. W zakresie działki I:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku, że znajdujące się na działce I: (i) ciepłociąg wraz komorą uznać należy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego (będące budowlą), (ii) fragment kanalizacji uznać należy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego (będące budowlą). W ocenie Wnioskodawcy, ogrodzenie stalowe panelowe na słupkach stalowych (zły stan techniczny), można uznać za urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 prawa budowlanego niebędące budowlą.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka I i naniesienia znajdujące się na działce I były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki I w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki I, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce I. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 10. W zakresie działki J:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że drogę gruntową uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka J i naniesienia znajdujące się na działce J były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki J w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki J, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce J. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 11. W zakresie działki K:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku, że: „Na działce K znajdują się następujące obiekty: (i) droga gruntowa; (ii) rów melioracyjny nieutwardzony; (iii) wąwóz o głębokości około 2m; (iv) skarpa o wysokości ok. 5 m. Na działce K znajduje się droga gruntowa, którą uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.”. Rów melioracyjny, wąwóz i skarpa nie są w ocenie Wnioskodawcy ani urządzeniami budowlanymi, ani budowlą lub częścią budowli.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka K i naniesienia znajdujące się na działce K były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki K w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki K., Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce K. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 12. W zakresie działki M:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że fragment chodnika z kostki brukowej oraz ścieżki rowerowej uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
   
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka M i naniesienia znajdujące się na działce M były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki M w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę M.
   
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji
   
   

Ad. 13. W zakresie działki N:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że opaska z kostki brukowej, fragment ul. P. o nawierzchni asfaltowej, chodnik z kostki brukowej z obrzeżem uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka N i naniesienia znajdujące się na działce N były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki N w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   

Ad. 14. W zakresie działki S:

1. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu Wniosku wprost, że drogę gruntową uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego.
2. Wnioskodawca nie posiada informacji w jaki sposób działka S i naniesienia znajdujące się na działce S były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nabył własność działki S w 2005 r., co zostało następnie stwierdzone przez Wojewodę M. W okresie, kiedy Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działki S, Skarb Państwa nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na działce S. Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych naniesień.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
5. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
6. Wnioskodawca nie posiada takich informacji.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie prawa własności nieruchomości lub ich części (działki A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? (pytanie nr 1 we wniosku)
   
2. Czy przeniesienie prawa własności działki F i H na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie będzie zwolnione od podatku VAT? (pytanie nr 7 i 9 we wniosku)
3. Czy przeniesienie prawa własności działki L, O, P, R, T oraz U na podstawie decyzji o na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie będzie zwolnione od podatku VAT? (pytanie nr 13, 16, 17, 18, 20, 21 we wniosku)
   
4. W razie uznania przez tut. Organ, że przeniesienie własności nieruchomości lub ich części (działki A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w którym momencie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT? (pytanie nr 22 we wniosku)
5. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienie prawa własności nieruchomości lub ich części na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
6. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienie prawa własności działki F i H na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie będzie zwolnione od podatku VAT.
7. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienie prawa własności działki L, O, P, R, T oraz U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie będzie zwolnione od podatku VAT.
8. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że momentem powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT w razie przeniesienie własności nieruchomości lub ich części na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie, będzie chwila otrzymania przez Wnioskodawcę całości lub części zapłaty odszkodowani.
   
   

UZASADNIENIE

Ad. 1

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieruchomość stanowi towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie na podstawie nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu, jak również przeniesienie prawa własności z mocy prawa, uważa się za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wskazać należy, iż co do zasady bezwzględnym warunkiem dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest odpłatność za daną czynność, co wynika explicite z treści przytaczanego na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Odpłatność należy rozumieć jako wykonanie czynności za wynagrodzeniem. Według słownika języka polskiego PWN przez wynagrodzenie należy rozumieć zapłatę za pracę lub odszkodowanie za utratę czegoś. Odszkodowanie za przeniesienie prawa własności nieruchomości lub ich części na podstawie nakazu organu władzy publicznej będzie zatem pełniło funkcje wynagrodzenia.

Zgodnie z treścią art. 11a ust. 1 ustawy o realizacji dróg publicznych, decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydaje: (i) wojewoda - odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzki, albo; (ii) wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta - w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych. Nie ulega wątpliwościom, iż wojewoda wydając decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, działa jako organ administracji publicznej.

W świetle powyższych okoliczności uznać należy, iż przeniesienie prawa własności nieruchomości lub ich części (działki A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Działka F

Działka F posiada naniesienia w postaci dwóch budynków: Stajni małej z restauracją, który uznać należy za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowlanego oraz; (ii) Stajni dużej, który uznać należy za budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowlanego.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, iż w razie dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Innymi słowy, przy dostawie budynków i budowli wraz z gruntem, na którym są posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji, gdy dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, to ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy przy tym zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. I FSK 382/14, w którym Sąd wypowiedział się na temat definicji pierwszego zasiedlenia. Sąd stwierdził m. in., że „(...) pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”. Ponadto, 16 listopada 2017 r. zapadł wyrok TSUE sygn. akt C-308/16 w polskiej sprawie Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. Zdaniem TSUE, pierwsze zasiedlenie to nie tylko oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (jak np. najem czy dzierżawa), ale także zasiedlenie budynku przez podatnika dla potrzeb własnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wynajmował budowle znajdujące się na działce podmiotom trzecim, sam także wykorzystywał je do swojej działalności statutowej zwolnionej z VAT, a zatem, w ocenie Wnioskodawcy, doszło do pierwszego zasiedlenia działki F.

W przypadku, gdy nieruchomości nie spełniają przesłanek do zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu, ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zaprezentowany w zdarzeniu przyszłym opis działki F jednoznacznie wskazuje, iż naniesienia budowlane znajdujące się na działce (Stajnia mała i Stajnia duża) uznać należy za budynki w rozumieniu art. 3 pkt 2 prawa budowlanego. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż do przeniesienia prawa własności działki F zabudowanej budynkami na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż przeniesienie dokonywane jest po pierwszym zasiedleniu.

W przypadku, gdyby tut. Organ nie przychylił się do zaprezentowanego stanowiska, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na możliwość zastosowania w stosunku do działki F zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z posadowieniem budowli oraz nie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie.

Działka H

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka H była przeznaczona pod zabudowę. Działka H położona jest w obszarze zabudowy usługowej (oznaczona symbolem 15 U — Tereny usług). Dopuszczalnym przeznaczeniem działki H są usługi o charakterze motoryzacyjnym (w tym stacje paliw, obiekty hotelowe, parkingi wielopoziomowe).

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona od podatku VAT. Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu o zagospodarowaniu przestrzennym. Działka H jest zatem terenem budowlanym w rozumieniu ustawy o VAT. Jednocześnie na działce H posadowione są budowle.

Na działce H znajduje się droga gruntowa, którą uznać należy w ocenie Wnioskodawcy za obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a prawa budowlanego. Obiekt liniowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego. Wnioskodawca chciałby podkreślić, że w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe uznają, iż działki, na których znajdują się drogi gruntowe stanowią działki zabudowane w rozumieniu ustawy o VAT (np. interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2012 r., znak ITPP1/443-886a/12/BJ oraz interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2015 r., znak IBPP1/4512-722/15/BM).

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, iż w razie dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Innymi słowy, przy dostawie budynków i budowli wraz z gruntem, na którym są posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji, gdy dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, to ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy przy tym zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. I FSK 382/14, w którym Sąd wypowiedział się na temat definicji pierwszego zasiedlenia. Sąd stwierdził m. in., że „(...) pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”. Ponadto, 16 listopada 2017 r. zapadł wyrok TSUE sygn. akt C-308/16 w polskiej sprawie Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. Zdaniem TSUE, pierwsze zasiedlenie to nie tylko oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (jak np. najem czy dzierżawa), ale także zasiedlenie budynku przez podatnika dla potrzeb własnej działalności gospodarczej.

Działka H była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (działalność statutowa Wnioskodawcy ustawowo zwolniona z podatku VAT), tj. była wykorzystywana jako teren do wypasu koni, a zatem, w ocenie Wnioskodawcy, doszło do pierwszego zasiedlenia działki H. W rezultacie dostawa działki H może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przypadku, gdy nieruchomości nie spełniają przesłanek do zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu, ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż do przeniesienia prawa własności działki H zabudowanej budowlą na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż przeniesienie dokonywane jest po pierwszym zasiedleniu. W przypadku, gdyby tut. Organ nie przychylił się do zaprezentowanego stanowiska, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na możliwość zastosowania w stosunku do działki H zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z posadowieniem budowli oraz nie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie.

Ad.3

Działki L, O, P, R, T, U

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona od podatku VAT.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przedstawiony w zdarzeniu przyszłym opis działek L, O, P, R, T, U jednoznacznie wskazuje, że działki te nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego przedmiotowe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto do dnia 28 grudnia 2017 r. (do dnia wydania decyzji ZRID) w stosunku do przedmiotowych działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przedmiotowe działki nie mają żadnych naniesień budowlanych, ani też nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, w tym do działalności statutowej podlegającej zwolnieniu z VAT.

Mimo tego, że działka P oznaczona jest w ewidencji gruntów jako droga, to w rzeczywistości nie znajdują się na niej żadne naniesienia, budynki i budowle.

Działka O posiada naniesienie w postaci fragmentu nawierzchni z kostki brukowej, które zostało naniesione bez wiedzy i zgody Wnioskodawcy przez osobę trzecią. W przypadku nieruchomości zabudowanych, sposób opodatkowania dostawy gruntu uwarunkowany jest zasadami opodatkowania posadowionego na nim budynku/budowli (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT). Innymi słowy, dla celów podatku VAT grunt dzieli los podatkowy posadowionych na nim budynków (lub budowli). Ustawa o VAT nie zawiera definicji budynków i budowli. Organy podatkowe i sądy administracyjne odwołują się do definicji budynku i budowli w prawie budowlanym.

W ocenie Wnioskodawcy, nawierzchnię w postaci kostki brukowej stanowiącą prawdopodobnie plac manewrowy należy zakwalifikować jako urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 prawa budowlanego, niebędące ani budowlą, ani budynkiem w rozumieniu prawa budowlanego.

A zatem, dostawę działki O należy uznać za dostawę działki niezabudowanej.

Odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym Wnioskiem uznać należy, że do przeniesienia prawa własności działek L, O, P, R, T, U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wnioskodawca podkreśla, iż w dniu 28 grudnia 2017 r. wydana została decyzja ZRID. Analiza przepisów art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej jako: ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym), art. 11 a ust. 1, art. 11 f ust. 1 pkt 6, art. 11i ust. 1, art. 12 ust. 1, 3 i 4 o realizacji dróg publicznych oraz art. 28 ust. 2 prawa budowlanego, prowadzi do konkluzji, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Uznać zatem należy, iż decyzja ZRID stanowi pierwszą decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 ustawy o realizacji dróg publicznych z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanie się ostateczna, nieruchomości lub ich części stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego - w zależności od rodzaju dróg.

W konsekwencji uznać należy, iż dopiero decyzja ostateczna wywołuje skutki w sferze: (i) prawa rzeczowego oraz (ii) dotyczącej informacji ewidencyjnej dotyczącej nieruchomości lub ich części objętych decyzją (tak, B. Sagan [w:] Komentarz do art. 12 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych; Ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Komentarz, red. B. Sagan, LexisNexis, 2013).

Powyższa okoliczność jest o tyle istotna, iż decyzja o zezwoleniu na lokalizację inwestycji drogowej skutkuje nie tylko przejściem własności nieruchomości lub ich części na rzecz Skarbu Państwa lub stosownych jednostek samorządu terytorialnego, lecz nadaje im nowe przeznaczenie - zgodnie z judykaturą oraz stanowiskiem organów podatkowych zmiana przeznaczenia następuje niezależnie od obowiązujących przepisów aktów prawa miejscowego oraz faktycznego sposobu korzystania z nieruchomości przez dotychczasowego właściciela. Wnioskodawca w żaden sposób nie zamierza negować tego stanowiska.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż w świetle przedstawionych wyżej okoliczności zmiana przeznaczenia nieruchomości lub ich części następuje z chwilą, gdy decyzja o zezwoleniu na realizację staje się ostateczna. Innymi słowy, zmiana przeznaczenia nieruchomości lub ich części następuje dopiero w momencie przejścia prawa własności, ale nie wcześniej.

Pogląd ten został wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 stycznia 2015 r., w sprawie o sygn. I FSK 1544/12, która dotyczyła skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. akt: I SA/Op 198/12) w sprawie ze skargi Gminy G. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 marca 2012 r. Przedmiotowa sprawa była rozpatrywana pod kątem zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT gruntów sklasyfikowanych jako tereny użytków rolnych, będących gruntami niezabudowanymi, w związku z wywłaszczeniem za odszkodowaniem dokonywanym na mocy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „Możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w tym przepisie winna być bowiem oceniana gdy z mocy prawa nastąpiło przeniesienie własności gruntów, a nie kiedy doszło do określenia wysokości odszkodowania”.

Dla wzmocnienia wydźwięku powyższego stanowiska warto wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt: I FSK 1211/12, który zapadł w poszerzonym składzie. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem, opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Jednocześnie warto przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrażone w przytaczanej już sprawie o sygn. akt I FSK 1544/12), które w tym kontekście ma niebagatelne znaczenie: „ (...) dla określenia przedmiotu dostawy w chwili jej dokonania nie może mieć znaczenia fakt, iż w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT mowa jest o przeniesieniu własności z mocy prawa za odszkodowaniem, a w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Obie te czynności odnoszą się bowiem do odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Sformułowanie ,,za odszkodowaniem” nie świadczy zatem o rozciągnięciu w czasie dostawy (do dnia ustalenia bądź wypłaty odszkodowania), lecz wskazuje jedynie jaką formę przybiera należne wynagrodzenie”.

Odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym Wnioskiem uznać należy, iż do przeniesienia prawa własności działki L, O, P, R, T, U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W chwili wydania decyzji ZRID działki L, O, P, R, T, U nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W chwili wydania decyzji ZRID w stosunku do działek L, P, R, S, T, U nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionych okoliczności wynika natomiast, iż dopiero ostateczna decyzja ZRID wywołuje skutki na gruncie prawa rzeczowego oraz w zakresie informacji ewidencyjnej. Zmiana przeznaczenia działek L, O, P, R, T, U następuje w chwili, w której nieruchomość staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa (czyt. w momencie, gdy decyzja ZRID stanie się ostateczna).

W związku z tym w momencie dostawy przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa działek L, O, P, R, T, U ich przeznaczenie wynikać będzie z ewidencji gruntów i budynków. Nieracjonalne i sprzeczne z zasadami logiki byłoby przyjęcie, że w momencie dostawy przeznaczenie tych nieruchomości określa decyzja ZRID. Dla zmiany przeznaczenia przedmiotowych działek warunkiem koniecznym jest przejście prawa własności. Zgodnie natomiast z literalnym brzmieniem art. 12 ust. 4 ustawy o realizacji dróg publicznych przejście prawa własności następuje, gdy decyzja staje się ostateczna.

W procesie wykładni prawa podatkowego ważną kategorię dyrektyw interpretacyjnych stanowią domniemania interpretacyjne (w tym domniemania interpretacyjne dotyczące racjonalności ustawodawcy). „Założenie racjonalnego prawodawcy zakłada istnienie takiego prawodawcy, który tworzy przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie same znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań” — Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (wyrok z dnia 12 grudnia 2010 r., III SA/Wa 2114/10). Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 29 grudnia 2011 r., I FSK 481/11) przedstawił następujące stanowisko: „ (,.)z uwagi na zakładaną w sądowym stosowaniu prawa racjonalność prawodawcy nie należy przypisywać mu intencji stworzenia regulacji zbędnych, niekompletnych, czy też niezgodnych, zwłaszcza z Konstytucją, skoro założenie to implikuje niesprzeczność i systemowość wiedzy ustawodawcy o prawie, a także asymetryczność i przechodniość jego preferencji”. Z kolei Sąd Najwyższy wskazał (uchwała z dnia 17 stycznia 2001 r., sygn. III CZP 49/000), że wolę ustawodawcy „należy zatem odczytywać wyłącznie na podstawie tekstu stanowiącego prawa, starając się ją racjonalizować i obiektywizować, m. in. przez odniesienie do celów (funkcji) instytucji prawnych w całokształcie materiału normatywnego”.

Przyjmując zatem a priori racjonalność polskiego ustawodawcy uznać należy, iż jego zamiarem była zmiana przeznaczenia wywłaszczanej nieruchomości dopiero w chwili nabycia przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego, co można uzasadnić stworzeniem dogodnych warunków do realizacji inwestycji drogowej. Jeżeli zamiarem ustawodawcy byłaby zmiana przeznaczenia wywłaszczanych nieruchomości pod kątem ustawy o VAT, to moment zmiany przeznaczenia nieruchomości zostałby wyraźnie uregulowany, np. jako dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, bez konieczności uzyskania przez decyzję waloru ostateczności.

W chwili dostawy działki L, P, P, R, T, U będą zatem w dalszym ciągu stanowiły grunty niebędące ternami budowalnymi w rozumieniu ustawy o VAT. Dopiero z chwilą przeniesienia prawa własności nastąpi zmiana ich przeznaczenia, gdyż ma ona charakter wtórny w stosunku do skutków na gruncie prawa rzeczowego. Ponadto zgodnie z ww. orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt: I FSK 1544/12) odszkodowanie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nie świadczy o rozciągnięciu w czasie dostawy (do dnia ustalenia czy też wypłaty odszkodowania), lecz określa jedynie formę, którą przybiera należne wynagrodzenie.

W tym miejscu należy przytoczyć trafną argumentację tut. Organu, iż „(...) nie sposób uznać, że najpierw dokonano zmiany przeznaczenia nieruchomości, a następnie dokonano wywłaszczenia. Wobec tego dostawa wskazanej nieruchomości - jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług - mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W tej sytuacji bowiem zostały spełnione warunki dla tego zwolnienia, tj. grunt nie stanowił terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy” - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.228.2017.2.AT.

Ad. 4

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT zasadą jest, iż obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem przepisów zawartych w art. 19a ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle okoliczności zaprezentowanych w opisie zdarzenia przyszłego, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT. To oznacza, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę całości lub części odszkodowania z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości lub ich części (działki A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) na rzecz Skarbu Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• Opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe,
  

• zastosowania zwolnienia z podatku VAT do dostawy działek gruntowych zabudowanych (F i H) i niezabudowanych (L,O,P,R,T oraz U) w zamian za odszkodowanie – jest prawidłowe,
  

• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności – jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca| na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. Wojewoda zawiadomił Wnioskodawcę w dniu 28 grudnia 2017 r., że w stosunku do nieruchomości lub ich części, co do których przysługuje Wnioskodawcy prawo własności wydana została decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Na podstawie wydanej decyzji ZRID prawo własności nieruchomości lub części nieruchomości, które przysługuje Wnioskodawcy, przejdzie na własność Skarbu Państwa. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (ustawa o realizacji dróg publicznych) z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej staje się ostateczna, na własność podmiotów publicznych przechodzi własność tych nieruchomości lub ich części, na których będzie budowana droga publiczna na zasadach określonych w ustawie o realizacji dróg publicznych. Wojewoda nie wydał jeszcze decyzji ustalającej wysokość odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości i ich części. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 4g ustawy o realizacji dróg publicznych, w razie nadania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności, termin na wydanie decyzji ustalającej wysokość odszkodowania wynosi 60 dni.

Wnioskodawcy przysługuje prawo własności następujących nieruchomości:

1. Nieruchomości gruntowej - w skład której wchodzą m.in. działki ewidencyjne nr 69/4 (wyodrębnione na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 69) i 215, działki ewidencyjne nr 65 i 129/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 129) oraz działka ewidencyjna nr 1;
2. Nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 3/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 3), działka ewidencyjna nr 134 oraz działki ewidencyjne nr 4/1, 4/2, 6/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 6) i 7/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 7);
3. Nieruchomości gruntowej w skład której wchodzą m.in. działki ewidencyjne 4/4 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 4/1) i 4/6 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 4/3) oraz działki ewidencyjne nr 42/2, 72/1 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 72) i 73;
   
4. Nieruchomości gruntowej w skład której wchodzi m.in. działka ewidencyjna nr 22/3 (wyodrębniona na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 22/2), działka ewidencyjna nr 65/1 oraz działki ewidencyjne nr 41/5 i 41/6 (wyodrębnione na mocy decyzji ZRID z działki ewidencyjnej nr 41/4).
   
   

Na podstawie wydanej decyzji ZRID prawo własności następujących działek Wnioskodawcy, przejdzie na własność Skarbu Państwa:

1. działki A o numerze ewidencyjnym 69/4,
   
2. działki B o numerze ewidencyjnym 215,
   
3. działki C o numerze ewidencyjnym 65,
   
4. działki D o numerze ewidencyjnym 129/1,
   
5. działki E o numerze ewidencyjnym 1,
   
6. działki F o numerze ewidencyjnym 3/1,
   
7. działki G o numerze ewidencyjnym 134,
   
8. działki H o numerze ewidencyjnym 4/1,
   
9. działki I o numerze ewidencyjnym 4/2,
   
10. działki J o numerze ewidencyjnym 6/1,
    
11. działki K o numerze ewidencyjnym 7/1,
    
12. działki L o numerze ewidencyjnym 4/4,
    
13. działki M o numerze ewidencyjnym 4/6,
    
14. działki N o numerze ewidencyjnym 42/2,
    
15. działki O o numerze ewidencyjnym 72/1,
    
16. działki P o numerze ewidencyjnym 73,
    
17. działki R o numerze ewidencyjnym 22/3,
    
18. działki S o numerze ewidencyjnym 41/5,
    
19. działki T o numerze ewidencyjnym 41/6 oraz
    
20. działki U o numerze ewidencyjnym 65/1.
    
    

W zakresie wszystkich nieruchomości lub ich części, dla których nastąpi przeniesienie własności nieruchomości lub ich części na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie, Wnioskodawca wskazał, że działki oznaczone we wniosku jako działki A, B, C, E, G, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, w tym działalności statutowej podlegającej zwolnieniu z podatku VAT. W zakresie działki F, Wnioskodawca wynajmował budowle znajdujące się na działce przedmiotom trzecim, sam także wykorzystywał je do swojej działalności statutowej zwolnionej z VAT. Natomiast działka H była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (działalność statutowa Wnioskodawcy ustawowo zwolniona z podatku VAT) tj. była wykorzystywana jako teren do wypasu koni.

Ad.1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przeniesienie prawa własności nieruchomości lub ich części tj. działek A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T oraz U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy nastąpi przekazanie opisanych we wniosku nieruchomości lub ich części w związku z wywłaszczeniem w zamian za odszkodowanie, czynność tę uznać należy na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 dotyczy zastosowanie zwolnienia z podatku VAT do czynności przeniesienia prawa własności działki F i H na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

W rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.) przez budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z wniosku wynika, że działka F jest zabudowana dwoma budynkami (stajnia mała i stajnia duża) oraz budowlami. Wnioskodawca wskazał, że stajnia mała była przedmiotem umów najmu (odpłatnych i nieodpłatnych). Na przedmiotowy budynek nie poniesiono wydatków na ulepszenia, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tych obiektów.

W odniesieniu do Stajni dużej Wnioskodawca wskazał, że część budynku była wykorzystywana na potrzeby działalności statutowej Wnioskodawcy a pozostała część była wynajmowana. Dodatkowo w budynku nie poniesiono wydatków na ulepszenia, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na działce F znajdują się również obiekty: altanka o drewnianej konstrukcji, ogrodzenie stalowe oraz utwardzenia kostką brukową i płytami budowlanymi. Cała nieruchomość F była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT w tym również do działalności statutowej - zwolnionej z VAT.

Natomiast na działce H znajduję się droga gruntowa, która zdaniem Wnioskodawcy stanowi budowlę w rozumieniu prawa budowlanego. Wnioskodawca wskazał również, że działka H była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT tj. była wykorzystywana jako teren do wypasu koni. Na przedmiotową budowlę nie poniesiono wydatków na ulepszenia, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tego obiektu.

A zatem w celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy i kiedy względem budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Tak więc, w ocenie NSA, mając na uwadze wykładnię językową, jak i celowościową systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 przyznał rację spółce K. uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE w wyroku tym wskazał, że pojęcie „pierwszego zasiedlenia” jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane. Według TSUE zwolnienia z VAT mają umożliwić jednolity pobór środków własnych Unii we wszystkich państwach członkowskich. Wynika stąd, że nawet jeżeli art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT w związku z art. 12 tej dyrektywy, do którego się on odwołuje, odsyła do warunków zwolnień ustalonych przez państwa członkowskie, zwolnienia przewidziane w tym przepisie powinny odpowiadać autonomicznym pojęciom prawa Unii, tak aby umożliwić określenie podstawy opodatkowania VAT w sposób jednolity i według wspólnych zasad. Wynika z tego w szczególności, że jakkolwiek art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu, do przebudowy budynków, w odniesieniu w szczególności do dostawy budynku następującej przed jego pierwszym zasiedleniem, przepisu tego nie można jednak interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia „pierwszego zasiedlenia” w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia.

Zdaniem TSUE przedstawionym w ww. wyroku literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie prowadzi do jednoznacznej konkluzji – dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł m.in., że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Zatem Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w ramach czynności opodatkowanej, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku.

A zatem z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w opisanych sytuacjach doszło do pierwszego zasiedlenia budynków znajdujących się na działce F oraz budowli znajdującej się na działce H i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie co najmniej 2 lata.

Reasumując biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że do dostawy budynków (stajnia mała i stajnia duża) posadowionych na działce F a także budowli (droga gruntowa) posadowionej na działce H zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający ponad dwa lata.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało więc zastosowanie również dla dostawy użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te oraz budowla są posadowione ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem sprzedaż użytkowania wieczystego działek F oraz H, na których posadowione są ww. budynki oraz budowle podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 dotyczą zastosowania zwolnienia z podatku VAT do czynności przeniesienia prawa własności działki L, O, P, R, T oraz U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2031), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Artykuł 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy wskazuje, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Według art. 11i ust. 1 ustawy, w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.

W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (ust. 2 przywołanego wyżej artykułu).

Fakt, że w przypadku wydawania decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej zostały w całości wyłączone przepisy określone w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oznacza w szczególności, że ustalenie lokalizacji drogi w ramach zezwolenia na realizację inwestycji drogowej może nastąpić niezależnie od tego, czy dla terenu, przez który ma przebiegać ta inwestycja, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz niezależnie od treści postanowień takiego planu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Jak stanowi ust. 3 tego artykułu, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Według regulacji ust. 4 powyższego artykułu, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,
3. z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.
   
   

Analiza przywołanych regulacji prowadzi do wniosku, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Stosownie do treści ust. 4f tego artykułu, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Według regulacji ust. 5 cyt. artykułu, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Według art. 18 ust. 1 analizowanej ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Jak wynika z treści wniosku działka oznaczona we wniosku jako działka L nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka L porośnięta jest trawa oraz występują na niej niewielkie zakrzewienia. Działka O nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka P nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka P jest zadrzewiona i zakrzewiona. Działka R nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka R w całości jest zadrzewiona, zakrzewiona oraz porośnięta trawą. Działka S nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka S jest porośnięta trawą i zakrzewiona. Działka T nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania. Działka T w całości jest zadrzewiona i porośnięta trawą. Działka U nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania. Działka T w całości jest zadrzewiona i porośnięta trawą.

Ponadto do dnia 28 grudnia 2017 r. (do dnia wydania decyzji ZRID) w stosunku do przedmiotowych działek nie zostały wydane żadne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z tym, że zmiana przeznaczenia wywłaszczanych nieruchomości w postaci działek L, O, P, R, T, U wykazanych we wniosku na przeznaczone pod zabudowę odbywa się w tym samym momencie, w którym ww. działki stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa nie sposób uznać, że najpierw dokonano zmiany przeznaczenia tych gruntów, a następnie dokonano ich wywłaszczenia. Wobec tego dostawa działek L, O, P, R, T oraz U w związku z wydaną decyzją ZRID, na podstawie której dojdzie do przeniesienia własności tych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa – jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług – może korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W tej sytuacji zostały spełnione warunki dla tego zwolnienia, tj. grunty te nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 uznano za prawidłowe.

Ad. 4

Wnioskodawca ma także wątpliwości, w którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w przypadku uznania przez tut. Organ, że przeniesienie własności nieruchomości lub ich części tj. działek A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T oraz U na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie. Powyższa regulacja odnosi się również do sytuacji opisanej we wniosku, tzn. przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

W przedstawionej we wniosku sprawie dostawa opisanych nieruchomości nabierze odpłatnego charakteru dopiero, gdy nastąpi wypłata odszkodowania z tytułu wywłaszczenia własności.

Dlatego też w myśl regulacji art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty odszkodowania z tytułu przeniesienia własności nieruchomości opisanych we wniosku będących przedmiotem wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie.

Tym samym, podkreślić należy, że przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości przeznaczonych pod inwestycję drogową w zamian za odszkodowanie, stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a momentem, w którym powstanie obowiązek podatkowy jest termin otrzymania całości lub części zapłaty odszkodowania z tytułu przeniesienia własności nieruchomości.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U) w zamian za odszkodowanie, zastosowania zwolnienia z podatku VAT do dostawy działek gruntowych zabudowanych (F i H) i niezabudowanych (L,O,P,R,T oraz U) w zamian za odszkodowanie oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej czynności.

W zakresie zastosowania zwolnienia dla pozostałych nieruchomości objętych przedmiotowym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.